Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 1541/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania E. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 16 sierpnia 2013 roku nr (...)- (...)

w sprawie E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej się E. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lipca 2013 roku na okres dwóch lat.

Sygn. akt IV U 1541/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 marca 2014 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 16 sierpnia 2013 r. (znak: (...)) odmówił E. K. dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy w uzasadnieniu w/w decyzji wskazał, że prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje osobie, która spełnia przesłanki określone w przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118). Jedną z przesłanek warunkujących przyznanie prawa do renty jest niezdolność ubezpieczonego do pracy. W konsekwencji tego, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 09.08.2013 r. odwołująca została uznana za zdolną do pracy, odmówiono jej przyznania świadczenia rentowego.

Z powyższą decyzją nie zgodziła się E. K., wnosząc do tutejszego Sądu odwołanie. Na uzasadnienie podniosła, że na skutek choroby utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, gdyż w chwili obecnej nie jest zdolna do nauki innego zawodu czyli do przekwalifikowania. Stan zdrowia nie uległ poprawie.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o jego oddalenie.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, iż E. K. urodzona w dniu (...) z wykształceniem policealnym, pracowała przez 16 lat jako pielęgniarka. W okresie od 15.12.2004 r. do 30.06.2013 r. pobierała rentę z tytułu niezdolności do pracy. W dniu 11.06.2013 r. złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do świadczenia rentowego.

(okoliczności bezsporne)

W celu stwierdzenia czy odwołująca jest zdolna do pracy oraz czy istniejąca poprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała oraz czy nastąpiła poprawa stanu zdrowia i na czym polega Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza sądowego o specjalności psychiatria.

W pisemnej opinii z dnia 20 grudnia 2013 r. biegła sądowa psychiatra na podstawie danych zawartych w aktach sprawy, dokumentacji medycznej oraz badania psychiatrycznego rozpoznała u odwołującej zaburzenia afektywne dwubiegunowe obecnie depresja, który to stan powoduje, iż E. K. jest niezdolna do pracy zarobkowej, zgodnie z kwalifikacjami, częściowo, okresowo przez okres 2 lat od dnia 01.07.2013 r.

Jak wynika z uzasadnienia opinii odwołująca pozostaje w leczeniu psychiatrycznym od 2003 r. z powodu zaburzeń depresyjnych nawracających, a od grudnia 2011 r. z rozpoznaniem zaburzeń afektywnych dwubiegunowych – epizody maniakalne, hipomaniakalne. W wywiadzie szereg wydarzeń traumatycznych: choroba nowotworowa matki, śmierć rodziców, samobójcza śmierć męża, niepełnosprawność dziecka. W badaniu psychologicznym z 2004 r. i 2006 r. stwierdzono wskaźniki zmian organicznych w OUN, obniżenie funkcjonowania procesów poznawczych oraz objawy depresyjno–lękowe, w czasie badania w 2010 r. stwierdzono dyskretne dysfunkcję uwagi oraz objawy depresyjno-lękowe. Obecnie u odwołującej stwierdza się występowanie objawów depresyjnych – obniżenie nastroju, napędu, zaburzenia aktywności złożonej, poczucie niesprawności intelektualnej. Obecny stan psychiczny oraz funkcjonowanie dają podstawę do uznania odwołującej za niezdolną do pracy zarobkowej zgodnie z poziomem kwalifikacji, częściowo, okresowo przez okres 2 lat od 01.07.2013 r. Przekwalifikowanie zawodowe w obecnym stanie psychicznym jest niemożliwe.

Dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 7-9 as.

Sąd w całości podzielił opinię biegłego sądowego psychiatry uznając, iż zawiera kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu zdrowia psychicznego odwołującej, a nadto uwzględniają wpływ rozpoznanych u niej schorzeń na niezdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzenia została przez biegłą oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem sporządzającej opinię. W tej mierze Sąd podzielił wnioski biegłej psychiatry odnośnie częściowej niezdolności do pracy E. K., biorąc pod uwagę że zostały poprzedzone szczegółową analizą całości dokumentacji medycznej oraz badaniu odwołującej.

Zdaniem Sądu opinia biegłego spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych określone w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z 14.12.2004r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy (Dz. U. 2004, Nr 273 poz. 2711), w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 39 poz. 353 z póź. zm.).

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego.

Pozostałe okoliczności sprawy uznał Sąd za bezsporne - bowiem nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony podobnie jak dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie zebrane w aktach rentowych, które ocenił jako całkowicie wiarygodne i potwierdzające rzetelnie okoliczności nimi poświadczone.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy odwołująca E. K. jest zdolna do pracy, czy istniejąca poprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała oraz czy nastąpiła poprawa stanu zdrowia i na czym polega.

Zgodnie z brzmieniem art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 39 poz. 353 z póź. zm.) - prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Z kolei stosownie do art. 57 powołanej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

-

jest niezdolny do pracy,

-

ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

-

niezdolność do pracy powstała w okresach określonych w ustawie.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy - niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3 częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 2 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Biorąc pod uwagę dyspozycje powyższych przepisów, w oparciu o przeprowadzony w sprawie dowód z opinii biegłej sądowej specjalisty psychiatry – Sąd uznał, iż odwołująca spełnia określoną w powyższych przepisach przesłankę częściowej niezdolności do pracy. Założenie to znajduje bowiem pełne potwierdzenie w ustaleniach biegłej psychiatry zawartych w opinii z dnia 20.12.2013 r., stosownie do której, w czasie badania przez biegłą stwierdzono u opiniowanej występowanie zaburzeń afektywnych dwubiegunowych obecnie depresja: obniżenie nastroju, napędu, zaburzenia aktywności złożonej, poczucie niesprawności intelektualnej - upośledzających codzienne funkcjonowanie.

Wobec powyższego Sąd podzielił konkluzję biegłej psychiatry, iż stan zdrowia odwołującej narusza sprawność organizmu w stopniu znacznym, w związku z czym należało zmienić zaskarżoną decyzję i przyznać E. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia powstania ponownej niezdolności do pracy, tj. od dnia 01.07.2013 r., na okres 2 lat.

Mając na uwadze powyższe, na mocy art. 57 powołanej ustawy i art. 477 14 § 2 k.p.c. Sąd orzekł jak w sentencji.