Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV P 2/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2020 r.

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy w K.

w składzie następującym:

Przewodniczący:

Sędzia Beata Bihuń

Ławnicy:

Anna Okuszko, Elwira Żukowska

Protokolant:

starszy sekretarz sądowy Elżbieta Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2020 r.

sprawy M. C.

przeciwko (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o roszczenia związane z wypowiedzeniem umowy o pracę

I.  Przywraca powódkę M. C. do pracy na zajmowane przez nią stanowisko u pozwanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K., na warunkach obowiązujących przed złożeniem przez pozwanego oświadczenia z dnia 19 grudnia 2019 r. o wypowiedzeniu warunków umowy o pracę;

II.  Zasądza od pozwanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz powódki M. C. kwotę 836,00 zł (osiemset trzydzieści sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powódka M. C. wystąpiła przeciwko (...) Sp. z o.o. w K. z pozwem o uznanie za bezskuteczne dokonanego jej w dniu 19.12.2019 r. wypowiedzenia warunków umowy o pracę. Następnie, wskutek upływu okresu wypowiedzenia, zmodyfikowała swoje stanowisko i wniosła o przywrócenie jej do pracy na poprzednio zajmowane stanowisko z uprzednio uzyskiwanym wynagrodzeniem. Powódka wniosła też o zasądzenie na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że jest zatrudniona u pozwanego na podstawie umowy o pracę na stanowisku Kierownika działu administracji z wynagrodzeniem 5300 zł brutto. Dnia 19 grudnia 2019 r. pracodawca wręczył jej oświadczenie o wypowiedzeniu warunków pracy i płacy z zachowaniem 3 – miesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano utratę zaufania oraz nienależyte wykonywanie obowiązków na zajmowanym stanowisku kierownika, w szczególności niewłaściwym sprawowaniu nadzoru nad działem administracji, nieprawidłowościami dotyczącymi organizacji pracy działu, braku kontroli pracowników podległych w zakresie dotyczącym przygotowywania, gromadzenia oraz przechowywania dokumentów zarządzanych budynków i lokali. W ocenie powódki wypowiedzenie warunków umowy o pracę było nieuzasadnione, a dodatkowo naruszało art. 32 kp oraz art. 32 i 34 ustawy o związkach zawodowych, ponieważ pozwany nie skonsultował z reprezentującą powódkę organizacją związkową zamiaru wypowiedzenia oraz nie uzyskał zgody na wypowiedzenie powódce warunków pracy płacy, pomimo, że powódka podlegała szczególnej ochronie.

W odpowiedzi na pozew, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że dokonane powódce wypowiedzenie warunków pracy i płacy było uzasadnione i nastąpiło po przeprowadzeniu kontroli w kierowanym przez powódkę D. Administrowania Zasobami Mieszkaniowymi, zakończonej protokołem z dnia 28.10.2019 r., który wykazał szereg nieprawidłowości związanych z działalnością tego działu. Odnosząc się do zarzutu podlegania przez powódkę szczególnej ochronie związkowej przed wypowiedzeniem umowy o pracę, pozwany wskazał, że związek, do którego miała należeć powódka, nie dokonał w terminie 30 dni obowiązkowej rejestracji w KRS i nie uczynił tego do dnia sporządzenia odpowiedzi na pozew, w związku z czym uchwała o jego utworzeniu z dnia 12.11.2019 r. utraciła moc, a w konsekwencji powódce nie przysługiwała ochrona związkowa przed wypowiedzeniem jej warunków umowy o pracę.

Z ostrożności, w przypadku uwzględnienia przez sąd żądania pozwu, pozwany wskazał, że żądanie przywrócenia powódki do pracy na poprzednich warunkach jest nieuzasadnione z uwagi na przeprowadzone u pozwanego w dniu 30 kwietnia 2020r. zmiany organizacyjne, które podyktowane zostały trudną sytuacją finansową pozwanego, a które polegały na połączeniu D. Administrowania Zasobami Mieszkaniowymi z D. Technicznym w jeden D. (...) Administracyjny, w związku z czym nie ma konieczności zatrudniania dwóch kierowników działów, a aktualnie stanowisko kierownika D. Administrowania Zasobami Mieszkaniowymi u pozwanego nie istnieje.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. C. od dnia 25 stycznia 2011 r. jest zatrudniona
u pozwanego – (...) Sp. z o.o. Początkowo powódka pracowała jako inspektor ds. rozliczeń, następnie od dnia 12.09.2016 r. jako inspektor ds. obsługi Biura (...), a od dnia 1.05.2017 r. jako Administrator osiedla. Od dnia 28.08.2017 r. pracodawca za zgodą powódki powierzył jej dodatkową funkcję Zastępcy Kierownika D. Administracyjno – (...). Od dnia 13.02.2018 r., w związku ze zmianą Regulaminu Organizacyjnego Spółki, stanowisko pracy powódki zostało zamienione na:
Z-ca Kierownika D. Administracji Zasobami Mieszkaniowymi, Administrator osiedla. Od dnia 1.04.2018 r. powódce powierzono obowiązki Kierownika D. Administrowania Zasobami Mieszkaniowymi.

W okresie od 18.10.2019 r. do 05.12.2019 r. powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim, a po jej powrocie pracodawca w dniu 6.12.2019 r. powierzył jej do dnia 31.12.2019 r. pracę na stanowisku Administratora osiedla, powołując się na uzasadnione potrzeby pracodawcy.

W okresie od dnia 1 października 2019 r. do 28 października 2019 r. u pozwanego przeprowadzono kontrolę w D. Administrowania Zasobami Mieszkaniowymi. W protokole kontroli zawarto szereg uwag dotyczących funkcjonowania działu i sformułowano zalecenia pokontrolne, do wykonania których zobowiązano powódkę, a w przypadku jej nieobecności – jej zastępcę M. W..

Uchwałą z dnia 12.11.2019 r. pracownicy (...) Sp. z o.o. w K. podjęli uchwałę w sprawie założenia Organizacji (...) i wyłonili Tymczasową Komisję Zakładową, w której funkcję przewodniczącej powierzyli powódce M. C.. W tym samym dniu Tymczasowa Komisja Zakładowa wystąpiła do Zarządu Regionu (...) Solidarność o zarejestrowanie organizacji związkowej w Rejestrze Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku Regionu (...). Organizacja została zarejestrowana w dniu 12.11.2019 r. pod nr 541.

Pismem z dnia 19.11.2019 r. Dział Rejestracji Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku Regionu (...) poinformowało Prezesa Zarządu pozwanego, że w Rejestrze Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku Regionu (...) pod nr 541 została zarejestrowana Organizacja (...) w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. przy
ul. (...). W piśmie tym wskazano również, że organizacja ta posiada osobowość prawną, a jej władzą wykonawczą – zarządem w rozumieniu ustawy
o związkach zawodowych jest Tymczasowa Komisja Zakładowa, w składzie której znajduje się m.in. powódka, która pełni funkcje przewodniczącej Komisji.

W dniu 19 grudnia 2019 r. pracodawca wręczył powódce wypowiedzenie warunków umowy o pracę (z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia) w części dotyczącej powierzenia jej obowiązków Kierownika D. Administracji oraz w części dot. wynagrodzenia zasadniczego. Po okresie wypowiedzenia zaproponował jej stanowisko Administratora Osiedla i zmniejszenie wynagrodzenia. Jako przyczynę wypowiedzenia pracodawca wskazał utratę zaufania oraz nienależyte wykonywanie obowiązków na zajmowanym stanowisku Kierownika D. Administracji, w szczególności niewłaściwym sprawowaniu nadzoru nad D. Administracji, nieprawidłowościami dotyczącymi organizacji pracy D. Administracji, braku kontroli pracowników podległych w zakresie dotyczącym przygotowywania, gromadzenia oraz przechowywania dokumentów zarządzanych budynków i lokali.

Pismem z dnia 20.12.2019 r. powódka odniosła się do protokołu z kontroli w D. Administracji Zasobami Mieszkaniowymi.

Pismem z dnia 10.01.2020 r. powódka oraz dwaj inni członkowie Komisja Zakładowej (...) przy (...) Sp. z o.o. w K. wystąpiły do pracodawcy o udostępnienie pomieszczenia i urządzeń technicznych oraz tablicy informacyjnej, niezbędnych do wykonywania działalności związkowej u pracodawcy.

W dniu 17.01.2020 r. w siedzibie pozwanego odbyło się zebranie wyborcze organizacji zakładowej (...), na którym dokonano m.in. wyboru przewodniczącego Komisji Zakładowej w osobie M. C..

Pismem z dnia 22.01.2021 r. prezes zarządu pozwanego zezwolił Komisji Zakładowej na usytuowanie w budynku pracodawcy tablicy informacyjnej związku zawodowego i korzystanie przez związek z pomieszczenia pracodawcy oraz używanie przez przewodniczącą związku komputera, drukarki i telefonu służbowego do działalności związkowej. Pismem z tego samego dnia pozwany przesłał Komisji Zakładowej do zaopiniowania regulamin ZFŚS, a odpowiedź organizacji otrzymał w dniu 20.02.2020 r.

W dniu 27 stycznia 2020 r. pomiędzy Komisją Zakładową (...) przy (...) Sp. z o.o. w K., w imieniu której działała przewodnicząca – M. C., a Towarzystwem Budownictwa (...) Spółka z o.o. w K., w imieniu którego działał prezes zarządu A. M. została zawarta umowa użyczenia pomieszczenia oraz innych urządzeń na działalność związkową.

Uchwałą nr 2/2020 Zarządu (...) Spółki z o.o. w K. z dnia 03.04.2020 r. ustalono nowy regulamin organizacyjny spółki, na mocy którego zlikwidowano D. Administrowania Zasobami Mieszkaniowymi i D. Techniczny, a w ich miejsce utworzono D. (...) Administracyjny, który przejął zadania zlikwidowanych działów.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie akt osobowych powódki oraz na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony, w szczególności: protokołu kontroli k. 7-12 i 55-64, pisma z dnia 19.11.2019 r. k. 14, pismo z dnia 20.12.2019 r. k. 16, uchwały k. 86- 88, regulamin organizacyjny k. 89 – 105, pism z k. 113 – 114, umowy użyczenie k. 115-116, pism z k. 117, 120, 121, dokumentacji dot. powstania związku zawodowego oraz na podstawie zeznań stron k. 134-135.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Sąd dał wiarę wszystkim przedłożonym przez strony dokumentom, albowiem żadna z nich nie kwestionowała ich wiarygodności. Ponadto ustalony w sprawie stan faktyczny (za wyjątkiem powodów zlikwidowania stanowiska powódki) był pomiędzy stronami bezsporny i nie budził wątpliwości. Sporna pomiędzy stronami była kwestia oceny prawnej przepisów ustawy o związkach zawodowych, na podstawie których powództwa wywodziła, iż przysługuje jej szczególna ochrona prawna przed wypowiedzeniem.

W ocenie sądu pracodawca wręczając powódce wypowiedzenie warunków umowy o pracę w sposób bezsprzeczny naruszył przepisy art. 32 ust. 1 w zw. z ust. 7 ustawy o związkach zawodowych, ponieważ nie tylko nie posiadał zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej na dokonanie powódce wypowiedzenia warunków umowy o pracę, ale o uzyskanie takiej zgody nawet nie wystąpił. W dniu wręczenia powódce oświadczenia pracodawcy o wypowiedzeniu jej warunków umowy, była ona przewodniczącą Tymczasowej Komisji Zakładowej i z tego tytułu podlegała ochronie, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych.

Zupełnie nietrafionym jest zarzut pozwanego, jakoby powódka nie podlegała ochronie, ponieważ założony przez nią związek zawodowy, nie dokonał rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym. Takie stanowisko pozwanego wynika z niewłaściwej interpretacji zapisów art. 14 i 15 ustawy o związkach zawodowych. Z treści art. 14 ustawy o związkach zawodowych wynika, że obowiązkowi rejestracji w KRS podlega jedynie związek zawodowy. W przepisie tym nie ma mowy o jednostkach organizacyjnych związków zawodowych. Brak również innych regulacji, które nakładałyby na takie jednostki obowiązek zarejestrowania się w KRS (podobne stanowisko zajął SN w uchwale z dnia 25.03.1993 r. I PZP 73/93). Tymczasem organizacja zakładowa, którą utworzyła wspólnie z innymi pracownikami powódka, nie miała być nowoutworzonym związkiem zawodowym, a stanowić jedynie jednostkę organizacyjną związku, który już istniał. Z dostępnego ogólnie statutu (...) wynika, że zakładowe organizacje związkowe są jednostkami organizacyjnymi Związku (§ 19 ust. 1), a pracownicy zatrudnieni u danego pracodawcy, chcąc utworzyć organizację związkową tworzą tymczasową komisję zakładową, której zadaniem jest doprowadzenie do zarejestrowania organizacji zakładowej przez właściwy terytorialnie zarząd regionu. Po zarejestrowaniu organizacji zakładowej, tymczasowa komisja zakładowa pełni funkcje komisji zakładowej do czasu wyboru statutowych władz tej organizacji (§ 20 ust. 1 i 2).

Przechodząc dalej do treści art. 15 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych, zgodnie z którym związek zawodowy oraz jego jednostki organizacyjne wskazane w statucie nabywają osobowość prawną z dniem zarejestrowania, przyznać należy rację pełnomocnikowi pozwanego, że faktycznie literalna wykładnia tego przepisu może prowadzić do wniosku, iż rejestracji podlega nie tylko związek zawodowy, ale także jego jednostki organizacyjne. Jednakże jak słusznie wskazał SN
w uzasadnieniu wyroku z dnia 16 lutego 2007 r. (II PK 196/06) taki wniosek jest nie do przyjęcia w świetle całokształtu uregulowań ustawy o związkach zawodowych i przyjąć trzeba, że przepis ten rozstrzyga jedynie o tym, od jakiego momentu nabywają osobowość prawną jednostki organizacyjne wskazane w statucie, a nie o tym, iż podlegają one rejestracji przez Sąd. W uzasadnieniu tego samego wyroku SN wskazał również, że Tymczasową Komisję Zakładową mogą założyć nawet trzy uprawnione do tego osoby i nie wymagany jest tu limit dziesięcioosobowego quorum. W związku z tym dla ustalenia czy powódce przysługiwała szczególna ochrona, nieważne jest to, jaka liczba pracowników pozwanego założyła Tymczasową Komisję Zakładową, ale to, że na dzień wręczenia jej wypowiedzenia warunków pracy i płacy Komisja została już zarejestrowana w Rejestrze Podstawowych Jednostek Organizacyjnych Związku Regionu (...). Zgodnie z treścią
art. 32 ust. 7 i 8 ustawy o związkach zawodowych, ochrona przysługiwała powódce w związku z pełnieniem przez nią funkcji przewodniczącej Tymczasowej Komisji (ponieważ związek nie przedłożył pracodawcy wykazu osób, którym ochrona przysługiwała) i trwać miała przez okres 6 miesięcy od utworzenia komitetu założycielskiego.

W ocenie sądu zasadnym było również żądanie powódki przywrócenia jej do pracy na uprzednio zajmowane stanowisko. Roszczenie to było zasadne przede wszystkim z uwagi na treść art. 45 § 3 kp, który wyłącza możliwość zastosowania
(za wyjątkiem przyczyn określonych w art. 411 kp), wobec pracowników podlegających szczególnej ochronie § 2 tego przepisów, zgodnie z którym sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

Z powyższego wynika, iż w razie ustalenia, że wypowiedzenie warunków umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy ma obowiązek uwzględnić żądanie powódki o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach.

Ponieważ jednak pozowany podnosił zarzut naruszenia przez powódkę
art. 8 kp, sąd dokonał również analizy możliwości powrotu powódki na ostatnio zajmowane stanowisko, przy czym na wstępie podkreślić należy, że sam fakt dokonania zmian organizacyjnych u pozwanego po wypowiedzeniu powódce warunków pracy i płacy, w tym formalne zlikwidowanie jej stanowiska nie stanowiło bezwzględnej przesłanki do oddalenia jej żądania w tym zakresie. W odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego powołał się na wyrok SN z dnia 29.10.2014 r. (I PK 65/14), w uzasadnieniu którego SN miał zająć stanowisko zgodnie z którym sąd nie wyda wyroku przywracającego, jeżeli odtworzenie stanowiska pracy byłoby z organizacyjnego i finansowego punktu widzenia niemożliwe i niecelowe, a zwłaszcza – gdy zniweczyłoby efektów wdrożonego przez pracodawcę procesu restrukturyzacyjnego. Analizując uzasadnienie cytowanego wyroku, nie do końca można przyznać, że SN zajął wskazane przez pełnomocnika powoda stanowisko. Natomiast w uzasadnieniu tym można znaleźć stwierdzenie, że orzeczenie o roszczeniu innym niż dochodzone przez pracownika jest wyjątkiem od reguły związania sądu żądaniem pozwu, w związku z czym przepis art. 45 § 2 k.p. należy interpretować ściśle. Ocena w tym zakresie powinna zmierzać do wyjaśnienia, na ile w świetle okoliczności konkretnej sprawy restytucja rozwiązanego lub przekształconego stosunku pracy jest realna i czy reaktywowany w wyniku wyroku sądowego stosunek pracy w jego dotychczasowej postaci ma szanse na prawidłowe funkcjonowanie (podobnie SN w wyroku z dnia 12 maja 2011 r. II PK 276/10).

Zmiana struktury organizacyjnej zakładu pracy, powodująca zmniejszenie stanu zatrudnienia, uznawana jest w doktrynie i judykaturze za uzasadnioną przyczyną rozwiązania lub zmiany treści stosunku pracy, wyłącznie w sytuacji, jeśli ma rzeczywisty a nie pozorny charakter i nie jest jedynie pretekstem dla zwolnienia konkretnego pracownika. W ocenie sądu pozwany nie dokonał takich zmian organizacyjnych, których nie można by cofnąć i które nie pozwalałyby na ponowne zatrudnienie powódki na warunkach sprzed 19 grudnia 2019r. Zmiany wprowadzone przez pozwanego prowadziły jedynie do formalnego połączenia dwóch dotychczasowych działów administracyjnego i technicznego i zlikwidowania stanowiska powódki, przy czym jej dotychczasowe obowiązki powierzono zastępcy kierownika nowo utworzonego działu. Pozwany wskazywał, że za połączeniem wskazanych działów przemawiała konieczność wprowadzenia oszczędności w spółce, przy czym przesłuchany w charakterze strony prezes pozwanej spółki oprócz wskazania, że zaoszczędzono na stanowiskach zastępców kierowników obu działów, nie potrafił wskazać innych wymiernych korzyści płynących z połączenia. Tymczasem powódka wskazywała, a pozwany temu nie zaprzeczał, liczba osób zatrudnionych w obu działach jest taka sama. W chwili wręczania powódce wypowiedzenia zmieniającego, nie miała ona już zastępcy, więc spółka nie ponosiła już kosztów związanych z jego wynagrodzeniem. Prezes pozwanego przyznał tez, że jeszcze przed wprowadzeniem zmian zwolniło się stanowiska zastępcy kierownika działu technicznego, w związku z tym i bez zmian w regulaminie organizacyjnym spółka przestała ponosić koszty również i funkcjonowania tego stanowiska. Zauważyć również należy, że prezes pozwanego wskazał, że po reorganizacji pracownicy zostali posadzeni działami (dział techniczny z działem technicznym, administracja z administracją, księgowość z księgowością), co bezsprzecznie wskazuje na to, że decyzja o zmianie regulaminu organizacyjnego spółki nie była podyktowana usprawnieniem organizacji pracy, a przywrócenie powódki do pracy będzie wymagało jedynie ponownej zmiany regulaminu organizacyjnego i nazewnictwa kilku stanowisk.

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2009 r., III PK 69/09 wyrażono pogląd, że ustalenie, iż uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach jest niemożliwe lub niecelowe, następuje zgodnie z zasadą kontradyktoryjności, a sąd nie ma obowiązku prowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego z urzędu. Zgodnie z treścią art. 6 kc ciężar udowodnienia braku możliwości zatrudnienia powódki na uprzednio zajmowanym stanowisku spoczywał na pozwanym, który obowiązkowi temu nie podołał, skoro sam prezes spółki, który był odpowiedzialny za wprowadzenie zmian i podjął uchwałę w tym zakresie, oprócz likwidacji stanowisk zastępców nie potrafił wskazać innych wymiernych korzyści i powodów, które by takie zmiany uzasadniały. Dodatkowo wskazać również należy, że prezes pozwanego już w styczniu 2020 r. posiadał wiedzę o złożeniu przez powódkę pozwu w niniejszej sprawie i w związku z tym winien liczyć się z możliwością przywrócenia jej do pracy, a mimo tego podjął działania mające na celu dokonanie zmian organizacyjnych w spółce.

Z uwagi na uznanie, że pracodawca naruszył przepisy dotyczące rozwiązywania umów o pracę z pracownikami podlegającymi szczególnej ochronie, sąd oddalił zgłoszone przez strony wnioski dowodowe o przesłuchanie świadków. Pełnomocnicy złożyli w tym zakresie zastrzeżenia do protokołu, przy czym oprócz wskazania treści art. 162 kpc, nie powołali się konkretne przepisy procedury postępowania cywilnego, które sąd miał naruszyć oddalając wnioski, a jak wynika z wielu orzeczeń sądów apelacyjnych i okręgowych zachowanie uprawnienia do powoływania się na uchybienia przepisom postępowania, z wyjątkiem przewidzianym w art. 162 zdanie drugie kpc wymaga - poza dochowaniem terminu zgłoszenia zastrzeżenia - wskazania spostrzeżonego przez stronę uchybienia z wyczerpującym przytoczeniem naruszonych przepisów postępowania wraz z wnioskiem o wpisanie tak sformułowanego zastrzeżenia do protokołu. Pełnomocnik pozwanego wniósł również zastrzeżenie co do uchylania przez sąd kierowanych przez pełnomocnika pozwanego pytań do prezesa pozwanego nieobjętych tezą dowodową, przy czym pełnomocnik pozwanego nie oponował wskazywanej przez sąd w postanowieniu o dopuszczeniu dowodu z przesłuchania stron tezie dowodowej i nie wnosił o jej rozszerzenie.

Sąd nie dopatrzył się również nadużycia przez powódkę prawa, o którym mowa w art. 8 kp. Nadużyciem takim z całą pewnością nie może być wskazywany przez pozwanego fakt założenia przez nią organizacji zakładowej, w celu uzyskania dla siebie ochrony. Takie stanowisko pozwanego jest nieprozumieniem, a jego uwzględnienie stawiałoby pod znakiem zapytania zasadność powstawania organizacji związkowych, skoro każdy uprawniony do ich założenia były traktowany jak osoba, która dba tylko o własną ochronę stosunku pracy. Również przyczyny, które zostały wskazane w wypowiedzeniu powódce warunków pracy i płacy nie są na tyle wyjątkowe, że mogłyby uzasadniać oddalenie pozwu czy zasądzenie powódce jedynie odszkodowania. Jak słusznie wskazał SN w postanowieniu z dnia 5.08.2020 r. II PK 53/19, posłużenie się konstrukcją nadużycia prawa jest z założenia dopuszczalne tylko wyjątkowo i musi mieć szczególne, wyraźne uzasadnienie merytoryczne i formalne, a zwłaszcza usprawiedliwienie we w miarę skonkretyzowanych regułach, głównie o konotacji etycznej, moralnej i obyczajowej. Przepis art. 8 k.p., z uwagi na wyjątkowość możliwości jego zastosowania, upoważnia sąd do oceny, w jakim zakresie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony prawnej, ale wyłącznie w nierozłącznym związku z całokształtem okoliczności konkretnej sprawy. Sąd, uznając zachowanie danego podmiotu za nadużycie prawa, musi więc wykazać, że w danej indywidualnej i konkretnej sytuacji, wyznaczone przez obowiązujące normy prawne typowe zachowanie podmiotu korzystającego ze swego prawa jest ze względów moralnych - wyznaczających zasady współżycia społecznego - niemożliwe do zaakceptowania, ponieważ w określonych, nietypowych okolicznościach zagraża podstawowym wartościom, na których opiera się porządek społeczny i którym prawo powinno służyć.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kpc.