Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1002/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Krzyki, V Wydział Karny z dnia 19 marca 2019 r., wydany w sprawie o sygn. akt V K 333/18, dotyczący D. R. w sprawie o czyn z art. 160 § 3 k.k. i art. 155 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

D. R.

- nie ma formalnych aktów prawnych dotyczących unormowań o markowaniu chust chirurgicznych. Każdy szpital wypracowuje swoje normy w tym zakresie i do chwili obecnej nie ma aktów prawnych, które obowiązywałyby w całym kraju a dotyczyły markowania chust. Nie ma też jednego sposobu markowania;

- brak obowiązku dla oskarżonego do opracowania instrukcji dla personelu medycznego;

- liczenie środków opatrunkowych nie należy do operatora tylko do pielęgniarek;

-poszerzona kontrola jamy brzusznej może mieć miejsce jedynie gdyby stwierdzono nieprawidłowości co do zużytych materiałów

Opinia ustna

792v-791

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Opinia ustna prof. G. W.

Opinia sporządzana przez biegłego lekarza prof. G. W. specjalisty z zakresu chirurgii, jest spójna, konsekwentna, niezawierająca sprzeczności, odpowiada na tezy postawione przez Sąd i brak jest merytorycznych zastrzeżeń do opinii biegłego.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

3.1

Prokurator zarzucił obrazę przepisu prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 2 k.k., w następstwie dokonania wadliwej interpretacji tegoż przepisu, polegającej na błędnym przyjęciu, jakoby wskazany w jego dyspozycji tzw. „prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi”, stanowiący warunek sine qua non odpowiedzialności za skutek przestępczy będący rezultatem zaniechania, mógł zostać nałożony wyłącznie przez ogólnie obowiązujący akt prawny, bądź regulacje o charakterze wewnętrznym, jak regulaminy, zalecenia, procedury i in., co pozostając w oczywistej sprzeczności z utrwalonym orzecznictwem i doktryną, w konsekwencji doprowadziło do oczywiście niezasadnego uniewinnienia oskarżonego;

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a polegający na dokonaniu - niezgodnie z dyrektywą wyrażoną w treści art. 7 k.p.k. - dowolnej i wybiórczej oceny materiału dowodowego poprzez zminimalizowanie albo wręcz całkowite pominięcie okoliczności obciążających D. R., co skutkowało przyjęciem błędnego wniosku, jakoby przewód sądowy nie dostarczył podstawy pozwalającej na przypisanie temuż oskarżonemu sprawstwa oraz winy w zakresie popełnienia zarzuconego mu przestępstwa z art. 160 § 3 k.k. i art. 155 k.k. z zw. z art. 11 § 2 k.k. i w konsekwencji doprowadziło do bezpodstawnego uniewinnienia wymienionego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do apelacji prokuratora należy stwierdzić, ze skarżący podniósł dwa zarzuty, a mianowicie zarzut obrazy prawa materialnego a to art. 2 kk polegający na tym, że Sąd Rejonowy uznał, iż przyjęta w art. 2 k.k. regulacja w zakresie odpowiedzialności za skutek przestępczy będący następstwem zaniechania, wyłączyła jednoznacznie możliwość skutecznego przypisania D. R. winy i sprawstwa w zakresie zarzutu sformułowanego w petitum aktu oskarżenia wobec braku w jego zachowaniu znamion czynu zabronionego. To stwierdzenie Sądu I Instancji - zdaniem apelującego - było spowodowane przyjęciem przez sąd meritii , że nie istniały szczegółowe procedury, metodyki, przepisy, regulaminy bądź zalecenia, które wprost obciążałyby oskarżonego, jako głównego operatora, obowiązkiem przeprowadzenia dokładnej kontroli jamy przed zaszyciem powłok brzucha operowanego pacjenta czyli, że oskarżony w końcowej fazie operacji nie zachował wymaganej i należytej ostrożności, odstępując od uporczywego i uciążliwego przeszukiwania całości jamy brzusznej I. N..

Drugim zarzutem podniesionym przez prokuratora w złożonym środku odwoławczym był zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia i mający wpływ na jego treść polegający na wybiórczym potraktowaniu materiału dowodowego i pominięcie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego D. R..

Przystępując do oceny zasadności podniesionych przez oskarżyciela publicznego zarzutów, w ślad za Sądem Rejonowym oraz stanowiskiem prokuratora, należy stwierdzić, że istotnie stan faktyczny ustalony przez Sąd meritii a dotyczący hospitalizacji I. N. w (...) Szpitalu (...) we W., w tym przebieg zabiegów operacyjnych z dnia 8 sierpnia 2012 roku oraz mających miejsce w dniach 15 kwietnia 2013 roku, 18 kwietnia 2013 roku, 26 kwietnia 2013 roku i 4 maja 2013 roku, nie jest kwestionowany a poczynione ustalenia mają oparcie w zapisach zawartych w dokumentacji medycznej oraz w wyjaśnieniach oskarżonego oraz zeznaniach personelu medycznego uczestniczącego w tych zabiegach operacyjnych. Dlatego można zgodzić się ze stwierdzeniem zawartym w apelacji prokuratora, ze podczas zabiegu z dnia 08 sierpnia 2012 roku, podczas którego obowiązki głównego operatora pełnił oskarżony D. R., nie doszło do takiej sytuacji, która nosiłaby cechy błędu lekarskiego lecz z zaniedbaniem niefachowym w postaci pozostawienia chust chirurgicznych w jamie brzusznej I. N.. Należy jednak zauważyć, że problematyka dotycząca definicji i kwalifikacji błędów lekarskich pozwala też na odmienną ocenę faktu pozostawienia w ciele pacjenta chust chirurgicznych i przyjęcie , że jest to błąd lekarski o charakterze decyzyjnym / szerzej powyższą problematykę poruszają M. K., R. S. w opracowaniu Odpowiedzialność karna lekarzy za błędy w sztuce medycznej (...) Studia (...) z 2014 r./.

Nawiązując do zarzutu prokuratora dotyczącego obrazy prawa materialnego, a to art. 2 kk to należy zauważyć, ze obraza prawa materialnego ma miejsce wtedy, gdy stan faktyczny został w orzeczeniu prawidłowo ustalony i do niego nie zastosowano właściwego przepisu. Natomiast nie ma tej obrazy, kiedy wadliwość orzeczenia w tym zakresie jest wynikiem błędnych ustaleń, przyjętych za jego podstawę lub naruszenia przepisów prawa procesowego". (OSNPG 1979, Nr 3, poz. 51). Analizując treść tego zarzutu i jego uzasadnienie należy jednoznacznie stwierdzić, że w istocie zarzut ten dotyczy błędu w ustaleniach faktycznych a nie obrazy prawa materialnego a to art. 2 kk..

Z treści uzasadnienia apelacji wynika bowiem, że prokurator odnosząc się do kwestii odpowiedzialności sprawcy za czyn skutkowy popełniony nieumyślnie z zaniechania uznał, że są błędne ustalenia poczynione przez Sąd I Instancji mówiące o braku prawnych regulacji, a nawet wewnętrznych zaleceń kierownictwa zakładu opieki zdrowotnej , które eliminowałyby możliwość pozostawienia w organizmie pacjenta po zakończonym zabiegu chirurgicznym różnego rodzaju ciał obcych, a nadto wadliwie Sąd I Instancji ustalił, że tego rodzaju przypadki nie mogą zostać uznane za naruszenie prawnego, szczególnego obowiązku o którym mowa w wyżej cytowanym przepisie ustawy karnej, a zatem istniejący stan prawny całkowicie zwolnił operatora z odpowiedzialności karnej za tzw. zaniedbania niefachowe nie stanowiące błędu lekarskiego.

Nadto prokurator w złożonym środku odwoławczym zarzucił, iż Sąd I Instancji bezkrytycznie przyjął, że oskarżony bezpośrednio przed zamknięciem jamy brzusznej pacjenta, w pełni zachował wymaganą i należytą ostrożność, upewniając się - w oparciu o oświadczenia pielęgniarek asystujących przy zabiegu - co do ilościowej zgodności wykorzystanych i zutylizowanych materiałów pomocniczych, a co uzasadniało odstąpienie od „uporczywego i tym samym uciążliwego przeszukiwania całości jamy brzusznej I. N. ”.

Zauważyć też należy, że kwestią bezsporną jest to, że oskarżony D. R. z racji wykonywanego zawodu oraz podejmowanych wobec I. N. działań leczniczych był gwarantem, czyli podmiotem zobowiązanym do działań skierowanych przeciwko skutkowi w postaci stworzenia lub pogłębienia stanu zagrożenia dla życia i zdrowia pacjenta.. Podkreślić jedynie należy, że za źródło obowiązków oskarżonego jako gwaranta nie sposób uznać jedynie art. 30 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty ale także obowiązek ten wynika z umowy o pracę zawieraną przez lekarza z określonym zakładem opieki zdrowotnej, która określa zakres obowiązku / M. Filar, Lekarskie prawo karne, Kraków 2000, s. 68–70 /.. Podnieść też należy, że w judykaturze i doktrynie szeroko przyjmowany jest pogląd, że źródłem obowiązku gwaranta mogą być: m. inn. akt normatywny, orzeczenie sądu, umowa, dobrowolne zobowiązanie przyjęcia pieczy nad inną osobą / wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 2018 r. IV KK 371/17 /. .

Podstawową powinnością prawną gwaranta jest, nawiązując do treści art. 9 § 2 k.k., zachowanie „ostrożności wymaganej w danych okolicznościach”. Treścią obowiązku gwaranta jest więc podjęcie niezbędnych czynności, prowadzących zgodnie z posiadaną wiedzą i doświadczeniem życiowym do zneutralizowania niebezpieczeństwa grożącego dobru prawnie chronionemu, a przynajmniej do jego istotnego zmniejszenia. Od gwaranta należy domagać się jedynie takiego zachowania, które znajduje się w jego sprawczym zasięgu, któremu jest on w stanie podołać, aby zapobiec skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego / patrz wyrok SA we Wrocławiu z dnia 6 kwietnia 2016 r. sygn.. akt II AKa 67/16 /. Zauważyć też należy, że lekarz niezależnie od odpowiedzialności karnej, w przypadku popełnienia czynu zabronionego, ponosi też odpowiedzialność zawodową, co wynika z 53 ustawy z 02 grudnia 2009 r. o Izbach Lekarskich / Dz.U. nr 219 poz. 1708 z 2009 r. /., który mówi, że członkowie izb lekarskich podlegają odpowiedzialności zawodowej za naruszenie zasad etyki lekarskiej oraz przepisów związanych z wykonywaniem zawodu lekarza, zwane dalej "przewinieniem zawodowym", przy czym a art. 54 wynika, że postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy toczy się niezależnie od postępowania karnego lub postępowania dyscyplinarnego dotyczącego tego samego czynu. Na podstawie przepisów tej ustawy odpowiadał oskarżony lecz w wyniku złożonej kasacji Sąd Najwyższy umorzył postępowanie wobec oskarżonego D. R. / akta (...).

Toczyło się także postępowanie korporacyjne wobec pielęgniarek uczestniczących w zabiegu operacyjnym w dniu 08 sierpnia (...). a to wobec R. F. / instrumentariuszce tzw. czystej / i A. G. / instrumentariuszce tzw. brudnej /. Podstawą toczącego się postępowania był przepis art. 36 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych / Dz.U. nr 174 poz. 1038 z 2011 r. / mówiący, że pielęgniarki podlegają odpowiedzialności zawodowej za naruszenie zasad etyki zawodowej lub przepisów dotyczących wykonywania zawodu zakończone wymierzeniem nagany ( akta (...) ).

Należy też zauważyć, że winą w przypadku błędu medycznego jest wadliwość procesu decyzyjnego czyli podjęcie przez lekarza decyzji bez zachowania należytej staranności w czasie zabiegu. W sytuacji więc, gdy lekarz nie ma zamiaru popełnienia czynu zabronionego i nie jest świadomy jego zaistnienia to dla prawnokarnej oceny jego zachowania należy rozważyć czy podejmując działania lecznicze lub zaniechając ich podjęcia dołożył należytej staranności o której mowa w art. 9§2 kk czyli ostrożności - staranności wymaganej przy konkretnej interwencji medycznej /T. Bojarski (red. ) Kodeks Karny Komentarz wyd. 5 Warszawa 2012 r. /. .

Powyższe uwagi są o tyle istotne , gdyż określają ramy prawnej odpowiedzialności oskarżonego D. R. za pozostawienie dwóch chust chirurgicznych w ciele I. N. po zabiegu mającym miejsce w dniu 08 sierpnia 2012 r.

W ślad za Sądem Rejonowym należy przeanalizować przebieg zabiegu chirurgicznego, a to czynności przygotowujące zabieg pod kątem materiałów niezbędnych przy planowanym zabiegu , wpływie głównego operatora na dobór tych materiałów, roli poszczególnych osób uczestniczących w zabiegu i ich obowiązków, oraz czynności oskarżonego w końcowej fazie zabiegu.

Zakres tych rozważań wyznacza bowiem treść kolejnego zarzutu zawartego w apelacji prokuratora, a mianowicie zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych, które to uchybienie – zdaniem skarżącego - miało wpływ na treść orzeczenia o uniewinnieniu oskarżonego.

Prokurator podnosząc ten zarzut / strona 6 apelacji / podniósł dwie kwestie, a mianowicie uznał za nietrafne stanowisko sądu meritii dotyczące rodzaju serwet chirurgicznych wykorzystanych w zabiegu operacyjnym w dniu 08 sierpnia 2012 roku, a dokładnie ustalenie Sądu Rejonowego, że z uwagi , iż serwety chirurgiczne wykorzystane w tej operacji nie miały troczków, brak było możliwości markowanie chust przy pomocy narzędzi chirurgicznych. Nadto prokurator zarzucił, że podstawą wyroku uniewinniającego było ustalenie Sądu I Instancji, że oskarżony mimo, iż otrzymał od asystujących w zabiegu pielęgniarek obiektywnie nieprawdziwą informację o pełnej zgodności ilości materiałów wydanych i wykorzystanych podczas zabiegu, zaniechał uporczywego przeszukania jamy brzusznej.

Odnosząc się do argumentacji prokuratora należy stwierdzić, że nie jest ona zasadna. Słusznie Sąd Rejonowy w pisemnych motywach podał, że zespół operacyjny, a więc także oskarżony, nie miał wpływu na rodzaj chust wykorzystywanych w czasie operacji. Z zeznań I. T. / k. 340 /wynika bowiem, że to ona wykonując obowiązki pielęgniarki oddziałowej działu bloków operacyjnych organizowała pracę personelu do zabiegów planowych i ostro dyżurowych. I. T. podała, że pielęgniarki pracujące na bloku operacyjnym to osoby z dużą znajomością procedur i wiedzy wymaganej podczas pracy na salach operacyjnych. Wynika z tego, ze nie można w żaden sposób mówić o przypadkowym doborze pielęgniarek do zespołów operacyjnych. Potwierdził to także biegły krajowy konsultant z chirurgii prof. dr hab. G. W. w opinii złożonej przed Sądem Okręgowym w formie wideokonferencji /k. 791 /, zeznając, że wszystkie osoby z zespołu operacyjnego są przygotowane do zabiegu, w tym pielęgniarki. Opierając się na zeznaniach I. T. należy też przyjąć za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, że nie miał on wpływu na dobór osób z personelu medycznego do danego zabiegu , jak też na zabezpieczenie materiałowe, w tym na rodzaj chust chirurgicznych / k. 789 /. I. T. na rozprawie / k. 340-341 / podtrzymała treść zeznań , które potwierdzały wyjaśnienia oskarżonego, że sytuacja finansowa szpitala rzutowała na to, że zamówienia realizowane przez aptekę szpitalną nie zawsze były zgodne z wymogami przetargów / pierwszoplanową rolę odgrywała bowiem cena towaru /. Nadto świadek podał, że to obie pielęgniarki uczestniczące w zabiegu sprawdzają działanie sprzętu, przygotowują instrumentarium w kontenerach, sprawdzają ilość materiałów opatrunkowych, I. T. zeznała nadto, że pielęgniarki – instrumentariuszki już przy zatrudnieniu podpisują zakres obowiązków pielęgniarki operacyjnej i to obie pielęgniarki wyznaczone do zabiegu jako tzw. pielęgniarka brudna i pielęgniarka tzw. czysta zliczają ilość materiałów wydanych i zużytych w czasie zabiegu i dopiero po stwierdzeniu zgodności operator po bardzo dokładnym sprawdzeniu pola operacyjnego kończy zabieg.

I. T. zeznała też, że w protokole pielęgniarki operacyjnej, który był sporządzany co najmniej od 2001 r. nie zawarto żadnych uwag - skarg o postępowaniu lekarzy w czasie operacji / k. 341 /. W tym protokole dotyczącym przebiegu operacji ujęto, ze wydano w czasie zabiegu łącznie 12 chust chirurgicznych o wymiarze 45 cm na 70 cm i tyle zostało zużytych i przeliczonych po operacji co wynika z zapisu zawartego w tomie II akt z dokumentacji medycznej dotyczącej I. N..

Zeznania I. T. korespondują z zeznaniami obu pielęgniarek uczestniczących w operacji w dniu 08 sierpnia 2012 r. a to R. F. – instrumentariuszki tzw. czystej oraz A. G. instrumentariuszki tzw. brudnej,

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności nie sposób podzielić argumentacji prokuratora dotyczącej zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia o uniewinnieniu oskarżonego. , a zwłaszcza, że oskarżony mógł wykorzystać bardziej bezpieczne serwety, bo szpital nimi dysponował, do których można było przyczepić narzędzia chirurgiczne, a także mógł zweryfikować zgodność ilości chust wydanych i zliczonych po zabiegu wykorzystując pracę skanera, gdyż serwety posiadały nić widoczną za pomocą tego urządzenia. Oba te argumenty są chybione, bowiem jak wyżej zaznaczono, oskarżony nie decydował o rodzaju chust używanych w czasie zabiegu , zaś użycie skanera byłoby zasadne w sytuacji rozbieżności co do ilości serwet chirurgicznych, a tych wątpliwości nie było. Świadek D. H. słuchany na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2020 r. zeznał, że nie ma standardów do obrazowego badania chust bez troczków przed zakończeniem zabiegu, a skierowanie pacjenta na badanie obrazowe tj. RTG ma miejsce, gdy są wątpliwości co do ilości chust / k. 791 odwrót /.

W tym miejscu należy zauważyć, że przy zabiegach chirurgicznych stosuje się różne metody markowania chust, a więc jest to oznaczanie przy pomocy troczków, narzędzi chirurgicznych przywiązywanych do troczków , a także markowanie chust polega na ich zliczaniu przed zabiegiem i po zabiegu czyli ilości wydanych chust do zabiegu i ilości chust zużytych podczas operacji, przy czym biegły G. W. zeznał, że decyzja co do sposobu markowania chust w konkretnym zabiegu należy do operatora, przy czym biegły za najlepszy sposób markowania chust uznał ich zliczanie /k. 568 t. IV /. W trakcie rozprawy przed Sądem Okręgowym w dniu 11 sierpnia 2020 r. biegły G. K. Konsultant w dziedzinie chirurgii ogólnej, po zapoznaniu się z całością akt sprawy, w tym z aktami postępowania toczącego się wobec D. R. przed Okręgowym Sądem (...) sygn. akt Wu 10/16, a także z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi na tejże rozprawie zeznał, że nie ma formalnych aktów prawnych dotyczących unormowań o markowaniu chust chirurgicznych. Każdy szpital wypracowuje swoje normy w tym zakresie i do chwili obecnej nie ma aktów prawnych, które obowiązywałyby w całym kraju a dotyczyły markowania chust. Nie ma też jednego sposobu markowania. Dla biegłego istotnym nie jest to, który ze sposobu markowania chust jest stosowany lecz konieczność konsekwencji w przestrzeganiu przyjętych i stosowanych zasad postępowania co zdaniem biegłego zmniejszy ryzyko występowania niepożądanych skutków / k. 790 odwrót t.V /. Opierając się zatem na opinii biegłego G. W. nie można podzielić argumentacji prokuratora , który zarzucił, iż oskarżony z racji swoich obowiązków pełnionych w (...) Szpitalu (...) / kierownik Centralnego B. Operacyjnego /powinien opracować takie zalecenia – instrukcje postępowania personelu medycznego, w tym instrumentariuszek, które uniemożliwiłyby pozostawienie ciał obcych w ciele pacjentów, a więc także chust chirurgicznych w ciele I. N..

Zauważyć należy, ze w ramach toczącego postępowania nie zarzucono oskarżonemu bezczynności w wydaniu instrukcji, lecz zaniechanie wnikliwej kontroli jamy brzusznej I. N. podczas zabiegu w dniu 08 sierpnia 2012 r.

Zatem czyn zarzucony oskarżonemu nie jest tożsamy historycznie z zarzutem podniesionym przez prokuratora w skardze odwoławczej, a nadto nawet brak istnienia instrukcji dotyczącej zachowania personelu medycznego przy liczeniu wydanych środków i narzędzi chirurgicznych, nie jest bezpośrednio związany z zagadnieniem dotyczącym zakresu penetracji jamy operacyjnej przed jej zespoleniem / o czy będzie mowa w dalszej części /. Podnieść też należy, że w pracy zespołów operacyjnych funkcjonowały – wbrew twierdzeniom oskarżyciela publicznego - zasady postępowania oparte chociażby na wiedzy jej członków, ich doświadczeniu zawodowym / pielęgniarki biorące udział w operacji w dniu 08 sierpnia 2012 r. wykonywały swój zawód od kilkunastu lat / , treści umów o pracę i wynikających z tych umów obowiązków / k. 74 - 75 t II /. Zarówno zespół lekarski, jak też instrumentariuszki te obowiązki znali i stosowali w praktyce. Z zeznań Kierownika Kliniki (...) wynika, że w podległej mu klinice istniały procedury opisujące czynności zespołu operacyjnego, procedura liczenia materiałów i narzędzi. Świadek J. R. zeznał też, że pozostawienie chust chirurgicznych w ciele I. N. to było pierwsze zdarzenie od 2007 r. a zabiegów chirurgicznych w (...) Szpitalu (...) przy ul. (...) przeprowadza się kilka tysięcy rocznie. Przypadek dotyczący I. N., ze zrozumiałego powodu stał się podstawą do opracowania dokładnej instrukcji zawierającej unormowania związane m. inn. z oznaczaniem i liczeniem narzędzi i środków opatrunkowych po zabiegu chirurgicznym, aby zapobiec pozostawianiu ich w ciele pacjentów i jak zeznał świadek J. R. stale „ uczula „ on podległy mu zespół na ten problem / k. 77 t II oraz k.310 /.

Dlatego argumentacja oskarżyciela publicznego dotycząca braku instrukcji nie może rzutować na ocenę pracy oskarżonego podczas zabiegu bo zabieg ten, niewątpliwie bardzo trudny z powodów podanych w pisemnych motywach orzeczenia był przeprowadzony zgodnie z wymogami wiedzy medycznej.

Kwestią podstawową dla oceny zasadności zarzutu postawionego przez prokuratora, a mianowicie braku pełnej i dokładnej kontroli pola operacyjnego przez oskarżonego podczas zabiegu z dnia 08 sierpnia 2012 r. to należy podzielić stanowisko Sądu Rejonowego mówiące , że oskarżony dokonał kontroli jamy brzusznej I. N. lecz nie była to kontrola mająca uporczywy charakter / strona 23 uzasadnienia /.

Podzielając to stanowisko Sądu Rejonowego Sąd Odwoławczy miał na uwadze nie tylko treść opinii biegłego prof. dr. hab. G. W. złożoną w niniejszej sprawie ale także opinię złożoną przez tego biegłego w ramach toczącego się postępowania przed Sądem Najwyższym ( akta (...) \ ) oraz wyjaśnienia oskarżonego i zeznania słuchanych w sprawie świadków .

W aktach sprawy znajdują się także opinie pisemne i ustne biegłych z (...) Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej prof.dr.hab. nauk medycznych P. K., prof. Dr. hab. nauk medycznych S. Z. oraz dr nauk medycznych M. F.. W opinii podstawowej z dnia 17 lipca 2015 r. ( k. 7 tom II ) biegli ci stwierdzili, ze postępowanie personelu medycznego dotyczące każdej z operacji, a więc także z dnia 08 sierpnia 2012 r. było prawidłowe, przy czym zdaniem biegłych oskarżony jako główny operator zaniedbał dokładnej kontroli jamy otrzewnowej i to zaniedbanie doprowadziło do pozostawienia dwóch chust chirurgicznych w jamie brzusznej I. N. co naraziło pacjenta na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub wystąpienia u niego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu a końcowo do jego śmierci. Biegli stwierdzili też, że oskarżony jako główny operator podczas zabiegu w dniu 08 sierpnia 2012 r. ponosi odpowiedzialność za czynności poszczególnych członków zespołu oraz za własne działanie. Biegli podali nadto, że w Polsce nie ma przepisów dotyczących znakowania narzędzi i chust są jedynie zalecenia na podstawie których opracowywane są procedury różne w różnych szpitalach i to stwierdzenie koresponduje z zeznaniami biegłego G. W. o czy była mowa wyżej.

Na podstawie tej opinii biegłych z (...) Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej postawiono zarzut oskarżonemu, że zaniedbanie pełnej kontroli jamy brzusznej I. N. spowodowało skutki opisane w treści skargi prokuratora. W toku składania przez powyższych biegłych opinii uzupełniających nie zmienili oni swojej oceny zachowania oskarżonego, podając na k. 450 , k.532 , k. 641, ze oskarżony powinien skontrolować wszystkie zakątki w jamie brzusznej, a więc nie tylko pole operacyjne ale także pozostałe części jamy brzusznej. Biegli zeznali nadto, że chusta chirurgiczna może przyjąć kształt piłki pingpongowej lub małego jabłka i może być niezauważalna dla wzroku ani wyraźnie namacalna / k. 533 /,W dalszej części tej opinii uzupełniającej biegli stwierdzili, że chusta może skurczyć się do rozmiarów pomarańczy i doświadczony chirurg potrafi ją wyczuć palpacyjnie , aby końcowo stwierdzić, że chusta może być niezauważona / k. 537 / Błąd instrumentariuszki , zdaniem biegłych , miał ogromne znaczenie , bo wprowadziła ona oskarżonego w błąd , który miał prawo jej ufać i być przekonanym, że wszystko jest dobrze / k. 450 /.

Z zeznań tych biegłych wynika, że operator niezależnie od oświadczeń uczestniczących pielęgniarek o zgodności wydanych i wykorzystanych materiałów operacyjnych w zabiegu powinien dokonać pełnej, a więc wykraczającej poza pole operacyjne i uporczywej penetracji jamy brzusznej pacjenta, aby w ten sposób uniknąć pozostawienia ciała obcego w jamie brzusznej i to niezależnie od skomplikowania zabiegu i stanu zdrowia pacjenta poddanego operacji.

Takie stanowisko biegłych koliduje z treścią wyjaśnień oskarżonego. Oskarżony jak już wyżej zaznaczono nie kwestionował, ze w czasie zabiegu z dnia 08 sierpnia 2012 roku w ciele I. N. zostały pozostawione dwie chusty chirurgiczne, przy czym pielęgniarki uczestniczące w tym zabiegu potwierdziły zgodność wydanych i zużytych chust chirurgicznych i to oświadczenie po ocenie wzrokowej i palpacyjnej pola operacyjnego stanowiło podstawę decyzji oskarżonego o zamknięciu jamy brzusznej. Z wyjaśnień oskarżonego, jak też z zeznań lekarza D. H. / k. 791 odwrót / wynika, że aby spenetrować całość jamy brzusznej należało by „ ciąć pacjenta aż pod mostek „ co zwiększa ryzyko zakażenia i przepukliny. D. H. zeznał też i potwierdza to oskarżony w złożonych wyjaśnieniach, że przed zaszyciem rany sprawdza się wykonane zespolenia, wkładając rękę do jamy operacyjnej.

Zasadnie też Sąd Rejonowy przyjął, że oskarżony dokonał kontroli pola operacyjnego przed zaszyciem jamy brzusznej, nie przeprowadzając kontroli uporczywej, gdyż wobec treści oświadczeń pielęgniarek nie było powodu aby kontrolę jamy brzusznej poszerzyć.

Na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2020 r. oskarżony D. R. wyjaśnił, że przed zszyciem jamy brzusznej i po oświadczeniu pielęgniarek o zgodności zużytych materiałów, kontroluje wzrokowo pole operacyjne a następnie rękę bada obszary jamy brzusznej chcąc ustalić czy nie pojawia się patologiczna treść lub treść krwista w niepokojącej ilości i ręką sprawdza ułożenie jelit. Oskarżony po odczytaniu jego wyjaśnień z k. 258 podtrzymał, że nie szukał w części poprzeponowej lewej i prawej oraz w części podwątrobowej i pod jelitami , gdyż nie było wątpliwości co do zgodności wydanego i zużytego materału a nadto nadmierna ingerencja w nieodsłonięta część jamy brzusznej niesie w sobie ryzyko dla zdrowia i życia pacjenta.

Sąd Okręgowy uznając, że ustalenia zawarte w opinii biegłych z (...) Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej wymagają poszerzenia dopuścił w postępowaniu odwoławczym dowód z opinii biegłego Prof. Dr. hab. G. W., który jest wybitym specjalistą i z racji pełnionych obowiązków ma wiedzę dotyczącą zagadnień podnoszonych w złożonych środkach odwoławczych. Sąd Okręgowy widział też konieczność przesłuchania Profesora G. W. z uwagi na treść jego zeznań złożonych przed Sądem Najwyższym w sprawie oskarżonego D. R. sygn, (...) a dotyczących kwestii przeszukania jamy brzusznej I. N..

Na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2020 r. biegły zeznał, że podtrzymuje swoje zeznania złożone przed Sądem Najwyższym w sprawie SDI 4/18 a nadto zeznał, że liczenie środków opatrunkowych nie należy do operatora tylko do pielęgniarek a członkowie zespołu muszą mieć do siebie zaufanie. Biegły potwierdził słuszność i zasadność tych decyzji i czynności, które podejmował D. R. śródoperacyjnie. Biegły zeznał też, ze poszerzona kontrola jamy brzusznej mogła mieć miejsce jedynie gdyby stwierdzono nieprawidłowości co do zużytych materiałów . Biegły G. W. zeznał też, ze nie odważyłby się na wydanie wniosku o braku należytej staranności w czynnościach podejmowanych przez oskarżonego w czasie zabiegu w dniu 08 sierpnia 2012 roku. Biegły G. W. podał też, że sposób penetracji jamy brzusznej podany przez oskarżonego jest tym zachowaniem , które biegły opisał składając zeznania przed Sądem Najwyższym.

Sąd Okręgowy w świetle zeznań tegoż biegłego nie podzielił wniosków biegłych z (...) Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej w kwestii konieczności pogłębionej penetracji jamy brzusznej I. N., gdyż w tym zakresie jest ona w opozycji także do wyjaśnień oskarżonego, jak i lekarzy z (...) Szpitala (...) przy ul. (...) we W. i przyjął , że oskarżony w czasie zabiegu w dniu 08 sierpnia 2012 roku podejmował słuszne i zasadne decyzje a także w świetle oświadczeń pielęgniarek o zgodności zużytych materiałów zasadnie nie przeprowadził uporczywej kontroli jamy brzusznej I. N.. Tym samym Sąd Okręgowy uznał, że podana przez biegłego G. W. ocena zachowania oskarżonego i zasadności podejmowanych przez niego decyzji przełamuje zasadę , że to operator jest odpowiedzialny za całość operacji, a procedura liczenia chust jest tylko procedurą pomocniczą. Stosowanie bowiem zasady odpowiedzialności operatora z punktu widzenia oceny prawnej jego sytuacji jest efektem spojrzenia pima facie, a głębsza analiza przebiegu leczenia operacyjnego może unicestwić stanowczość dotychczasowej koncepcji odpowiedzialności / … / kierownika zespołu / szerzej M. Filar Lekarskie Prawo Karne Zakamycze 2000 r., A . Fiutak – Narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia Prawo medyczne w orzecznictwie wyd. Difin Warszawa 2015 r. /

W tym stanie rzeczy Sąd Odwoławczy nie podzielił zasadności apelacji prokuratora.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

Lp.

3.2

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zarzucił mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania, a to przepisów art. 7 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodu poprzez przyjęcie, iż:

- w zakresie obowiązków spoczywających na głównym operatorze w toku za-biegu operacyjnego nie leży przyjęcie właściwych metod weryfikacji zgodności materiału adekwatnego do istniejącej sytuacji, w szczególności składu zespołu operacyjnego i jego zgrania, istnienia zabezpieczeń chust chirurgicznych (trocz - ków, nici rtg) i innych czynników,

- zastosowanie drugiej metody weryfikacji zgodności materiału użytego w toku zabiegu nie stanowi o należytej staranności operatora, ale stanowi podważenie metody polegającej na kontroli przez instrumentariuszki

- podbieranie materiałów (gazików) ze stolika przez oskarżonego na początku zabiegu operacyjnego nie miało wpływu na prawidłowy proces kontroli wyda-wanego i zdawanego materiału oraz nie stanowi naruszenia postronnie oskar-żonego,

- w okolicznościach przeprowadzonego w dniu 8 sierpnia 2012 roku zabiegu operacyjnego odstąpienie przez oskarżonego od przeszukania całości jamy brzusznej było prawidłowe,

- uznania za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego D. R., pominięciu, że oskarżony miał istotny wpływ na niewprowadzenie szczegółowych procedur na bloku operacyjnym przed dniem 8 sierpnia 2012 roku,

- pominięciu faktu opuszczania sali operacyjnej przez oskarżonego w toku za¬biegu operacyjnego z dnia 8.08.2012 roku na I. N.,

- z treści opinii biegłych, zarówno głównej jak i uzupełniających, wynika, iż oskarżony dopełnił wszelkich obowiązków jako chirurg operator i nie mógł wy-kryć obecności dwóch chust chirurgicznych w polu operacyjnym,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mogący mieć wpływ na jego treść, a polegający na:

a) uznaniu, że w ciele I. N. pozostawiono jedną chustę, a wielkość pozostawionego materiału odpowiadała wielkością ludzkiej pięści,

b) uznaniu, że oskarżony D. R. dokonał należytego sprawdzenia pola operacyjnego u pacjenta I. N.,

c) uznaniu, że oskarżony D. R. nie miał wpływu na obowiązujące na bloku operacyjnym w (...) Szpitalu (...) we W. procedury związane w przeprowadzaniem zabiegu operacyjnych,

d) uznaniu, że użyte podczas zabiegu operacyjnego w dniu 8.08.2012 roku chusty chirurgiczne nie zawierały troczków, nadto iż brak troczków uniemożliwia markowanie serwet chirurgicznych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie zasługuje też na uwzględnienie apelacja pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej.

Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej, jak wyżej podano, zarzucił obrazę przepisów postępowania, a to art. 7 kpk i art. 424§1 pkt 1 kpk, oraz błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mogący mieć wpływ na jego treść.

Analiza podniesionych w apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej prowadzi do wniosku, że zarzuty zmierzają do wykazania , że oskarżony nie dopełnił swoich obowiązków jako operator w czasie zabiegu chirurgicznego w dniu 08 sierpnia 2012 r.. Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych to należy stwierdzić, że bezspornie w ciele I. N. pozostały dwie chusty, a nie jedna, a wielkość chusty nasiąkniętej płynami ustrojowymi zależała od takich czynników jak rodzaj materiału, ilości warstw i dlatego wielkość nasiąkniętej chusty była różna poczynając od wielkości piłki pingpongowej co podniesiono oceniając zasadność apelacji prokuratora. Z podanych wyżej powodów, a zwłaszcza z uwagi na treść zeznań biegłego Prof. Dr. hab. G. W. złożonych przed Sądem Najwyższym w sprawie sygn, (...) oraz na rozprawie przed Sądem Okręgowym nie można zarzucić, aby oskarżony nie przeprowadził penetracji jamy brzusznej przed zszyciem rany operacyjnej. Natomiast nie przeprowadził uporczywej penetracji z uwagi na oświadczenie pielęgniarek o zgodności zużytych materiałów, a także z uwagi na stan zdrowia I. N. – pacjenta onkologicznego i skomplikowany zabieg usunięcia guza esicy.

Także przedmiotem oceny Sądu Okręgowego była kwestia wpływu oskarżonego na procedury obowiązujące w bloku operacyjnym. . Jak już wyżej zaznaczono w klinice, w której pracował oskarżony obowiązywały określone procedury postępowania zespołów operacyjnych, co wynika m. inn. z zeznań kierownika kliniki (...) oraz z zeznań biegłego G. W.. Ponownie należy zauważyć, że przy wykorzystywaniu tych procedur klinika pracowała bezproblemowo od 2007 r., a rocznie w (...) Szpitalu (...) przeprowadzanych jest kilka tysięcy zabiegów operacyjnych i dopiero fakt pozostawienia chust w ciele I. N. spowodował, co zrozumiałe, taką zmianę procedur aby wyeliminować takie zdarzenie w przyszłości.

Nie można też podzielić zasadności zarzutu dotyczącego tzw. markowania chust chirurgicznych. Te kwestie Sąd Okręgowy powyżej już omówił oceniając zasadność zarzutu podniesionego przez prokuratora i skarżący w apelacji nie zawarł nowych argumentów, które wymagałyby oddzielnego omówienia.

Nie zasługuje też na uwzględnienie zarzut obrazy przepisów postępowania. Sąd Rejonowy przeprowadził bowiem przewód sądowy w sposób poprawny, dbając o wyjaśnienie wszystkich okoliczności niezbędnych dla wydania prawidłowego orzeczenia. Pisemne motywy zaskarżonego wyroku wskazują natomiast, że przedmiotem rozważań Sądu, zgodnie z treścią art. 410 k.p.k., był całokształt tychże okoliczności, ujawnionych w toku rozprawy głównej. Sąd Rejonowy zgromadził przy tym kompletny materiał dowodowy i poddał go rzetelnej ocenie, wyprowadzając z niego w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia o odpowiedzialności karnej oskarżonego D. R. jak najbardziej trafne wnioski końcowe. Tok rozumowania i sposób wnioskowania Sądu Rejonowego przedstawiony w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku nie tylko ma oparcie w okolicznościach wynikających z przeprowadzonych dowodów, ale również jest prawidłowy pod względem logicznym i zgodny ze wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Sąd Odwoławczy nie doszukał się najmniejszych podstaw do odmiennej od dokonanej przez Sąd I instancji oceny dowodów, ani też do zakwestionowania trafności jego istotnych dla rozstrzygnięcia ustaleń faktycznych. Przeprowadzona przez Sąd Rejonowy ocena dowodów zgodnie ze wskazaniami określonymi art. 7 k.p.k. dawała pełne podstawy do uniewinnienia oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Wywiedziona w sprawie apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie wskazuje takich okoliczności, które nie byłyby przedmiotem rozważań Sądu Rejonowego, ani takich argumentów, które prawidłowość analizy Sądu I instancji zdołałyby zakwestionować. Należy jedynie zauważyć, że przedmiotem zarzutu jest pozostawienie w ciele I. N. dwóch chust, a nie gazików. W każdym razie z zeznań osób uczestniczących w zabiegu w dniu 08 sierpnia 2012 r. nie wynika, aby w czasie operacji zaistniała sytuacja nakazująca zwrócenie operatora na rzetelność wykonywania obowiązków przez obie instrumentariuszki. Nie można w żaden sposób przyjąć, aby oskarżony opuścił w dniu 08 sierpnia 2012 r. salę operacyjną w czasie trwania zabiegu , gdyż żaden dowód nie potwierdził tego stwierdzenia.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia Krzyków.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok wskazany w sekcji 1.1. części wstępnej niniejszego uzasadnienia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, nie zostały również naruszone przepisy postępowania.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

_____________________________________________________

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

___________________________________________________________________________________

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

________________________________________________________________________________________

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

______________________________________________________________________________________

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_______________________________________________________________________________________

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

__________________________________________________________________________________________________

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Orzeczenie o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze oparto na treści art. 624 § 1 k.p.k. w zakresie oskarżyciela posiłkowego oraz na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zakresie oskarżyciela publicznego.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok został zaskarżony w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

Zmiana