Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 6 października 2020 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, Wydział VIII Cywilny,

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Tomasz Kalsztein

Protokolant: sekr. sąd. Dorota Piasek

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2020 roku w Łodzi

na rozprawie

z wniosku K. C.

z udziałem Ł. C.

o podział majątku wspólnego

postanawia:

1.  ustalić, że w skład majątku wspólnego K. C. i Ł. C., którego wspólność ustała wskutek wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 16 listopada 2017 roku wydanego w sprawie o sygn. akt XII C 858/17 o rozwiązaniu przez rozwód związku małżeńskiego, wchodzi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w Ł. przy ulicy (...) o wartości 200.000 zł (dwieście tysięcy złotych ) oraz samochód osobowy marki M. (...), nr rej. (...), rok produkcji 2002 o wartości 12.000zł;

2.  dokonać podziału majątku wspólnego K. C. i Ł. C. w ten sposób, że składniki opisane w punkcie 1 (jeden) postanowienia przyznać na wyłączną własność K. C.;

3.  zasądzić od K. C. na rzecz Ł. C. kwotę 19.121,90 zł (dziewiętnaście tysięcy sto dwadzieścia jeden złotych dziewięćdziesiąt groszy) tytułem spłaty udziału w majątku wspólnym płatną w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności;

4.  ustalić, że wnioskodawczyni i uczestnik ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie.

Sygn. akt VIII Ns 490/19

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2019 roku K. C., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, wniosła o podział majątku wspólnego. Wnioskodawczyni wniosła o ustalenie, że w skład majątku wspólnego byłych małżonków K. C. i Ł. C., wchodzą:

a)  spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) znajdującego się w budynku położonym w Ł. przy ul (...), dla którego Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi prowadzi księgę wieczystą nr (...), z wkładem budowlanym związanym z tym lokalem o wartości 143.000 zł,

b)  samochód osobowy marki M. (...) nr rej. (...), rok produkcji 2002, o wartości 12.000 zł,

tj. składniki majątkowe o łącznej wartości 155.000 zł.

Wnioskodawczyni wniosła o ustalenie, że udziały stron w majątku wspólnym są równe, że dokonała nakładu z majątku osobistego na majątek wspólny w zakresie spłaty kredytu zaciągniętego na zakup spółdzielczego własnościowego prawa do przedmiotowego lokalu mieszkalnego w kwocie 95.000 zł, o przyznanie na jej rzecz przedmiotowego prawa do lokalu oraz o przyznanie własności pojazdu, o którym mowa, na rzecz uczestnika.

W uzasadnieniu wnioskodawczyni podniosła, że w dniu 7 lipca 2007 roku zawarła z uczestnikiem związek małżeński, który następnie został rozwiązany przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 16 listopada 2017 roku. Wyjaśniła, iż wszystkie przedmioty użytku domowego wraz z samochodem nabyła wspólnie z małżonkiem i stanowią one ich majątek dorobkowy. W trakcie małżeństwa nabyli również spółdzielcze własnościowe prawo do przedmiotowego lokalu mieszkalnego wraz z wkładem budowlanym. Na zakup lokalu zaciągnęli kredyt hipoteczny w kwocie 141.000 zł, który następnie częściowo spłaciła w kwocie 95.000 zł, które to środki stanowiły jej majątek osobisty i pochodziły ze sprzedaży stanowiącego jej wyłączną własność lokalu nr (...) przy ul. (...) w Ł.. Na koniec wnioskodawczyni wskazała, że na dzień 18 września 2019 roku zadłużenie z tytułu kredytu hipotecznego wynosiło 35.685,87 zł, a także, iż uczestnik wyprowadził się z przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

(wniosek k. 4-5)

W odpowiedzi na wniosek uczestnik postępowania, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, przyłączył się do wniosku o dokonanie podziału majątku, przyznając iż w jego skład wchodzą składniki oznaczone we wniosku. Jednocześnie zakwestionował wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego określając ją na kwotę 200.000 zł, sprzeciwił się wnioskowi o przyznanie na jego rzecz własności samochodu marki M. (...) podnosząc, że od chwili zakupu jest on użytkowany przez wnioskodawczynię i winien przypaść na jej wyłączną własność oraz wniósł o przyznanie składników majątku wspólnego na wyłączną własność wnioskodawczyni z orzeczeniem obowiązku dokonania spłaty na jego rzecz w kwocie 106.000 zł. Ponadto uczestnik zakwestionował twierdzenie wnioskodawczyni, że dokonała nakładu z majątku osobistego na majątek wspólny w wysokości 95.000 zł akcentując, iż z załączonego oświadczenia z dnia 7 listopada 2008 roku wynika jedynie, że kwota uzyskana przez wnioskodawczynię ze sprzedaży mieszkania miała co najwyżej powiększać majątek wspólny stron, natomiast z oświadczenia tego nie wynika fakt poczynienia przez wnioskodawczynię nakładu w rozumieniu art. 45 § 1 k.r.o.

(odpowiedź na wniosek k. 40-43)

W toku postępowania stanowiska stron co do zasady nie uległy zmianie. Wnioskodawczyni potwierdziła stanowisko uczestnika, że aktualna wartość przedmiotowego lokalu mieszkalnego wynosi 200.000 zł i w związku z powyższym wskazała, że wartość nakładu z jej majątku osobistego na majątek wspólny wynosi 138.000 zł, której to kwoty żąda od uczestnika. Wyjaśniła, że kwota spłaconego kredytu hipotecznego (95.000 zł) stanowiła 66,4% ówczesnej wartości lokalu (143.000 zł), który to procent względem aktualnej wartości lokalu wyraża się kwotą 132.800 zł. Tym samym wartość netto majątku wspólnego w odniesieniu do nieruchomości wynosi 67.200 zł. Łącznie z wartością pojazdu (12.000 zł) daje to kwotę 79.200 zł, a więc udział każdego z małżonków wynosi 39.600 zł. Wskazała ponadto, że w dniu 29 lipca 2020 roku dokonała spłaty całości kredytu hipotecznego w wysokości 33.776,44 zł oraz uregulowała ostatnią ratę w kwocie 674,62 zł, zaś od października 2019 roku do lipca 2020 roku samodzielnie dokonywała spłat rat kredytu w łącznej wysokości 1.946,97 zł. Dodała, że we wrześniu 2019 roku spłaciła także zadłużenie uczestnika w ZUS z tytułu zaległych składek, które były zabezpieczone hipoteką wpisaną do księgi wieczystej przedmiotowej nieruchomości w wysokości 9.869,90 zł, której to kwoty również żąda od uczestnika. Finalnie zatem kwota należna uczestnikowi (39.600 zł) winna być pomniejszona o połowę nakładów poczynionych z jej majątku osobistego na majątek wspólny, czyli łącznie o kwotę 23.133,96 zł, co daje kwotę 16.466,04 zł spłaty na rzecz uczestnika. Odnośnie oświadczenia powołanego przez uczestnika wyjaśniła, że zostało ono sporządzone dla celów podatkowych i potwierdza fakt dokonania przez nią nakładu z majątku osobistego na majątek wspólny.

W piśmie przygotowawczym opatrzonym datą 8 września 2020 roku pełnomocnik wnioskodawczyni sprostował stanowisko w zakresie nakładów poczynionych przez wnioskodawczynię z majątku osobistego na majątek wspólny w ten sposób, iż wskazał, że dodatkowo spłaciła ona samodzielnie w okresie od grudnia 2017 roku do września 2019 roku kwotę 4.358,18 zł, a także, że z tytułu zadłużenia w ZUS wnioskodawczyni spłaciła wyłącznie 200 zł. Wobec powyższego kwota należna uczestnikowi (39.600 zł) winna zostać pomniejszona o połowę nakładów poczynionych przez wnioskodawczynię z majątku osobistego na majątek wspólny (20.478,10 zł), co daje kwotę spłaty na rzecz uczestnika na poziomie 19.121,90 zł.

Na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku pełnomocnik wnioskodawczyni poparł wniosek. Pełnomocnik uczestnika wniósł o przyznanie składników majątkowych wnioskodawczyni z obowiązkiem spłaty uczestnika, nie kwestionując faktu spłaty przez wnioskodawczynię kredytu z majątku osobistego, ani też kwoty 33.776,44 zł. Oświadczył przy tym, że spłata na rzecz uczestnika winna wynosić 42.921,90 zł. Jednocześnie strony oświadczyły, że wartość lokalu mieszkalnego i samochodu jest między nimi niesporna. Ostatecznie pełnomocnik wnioskodawczyni zmodyfikował wniosek w ten sposób, iż wniósł o przyznanie na rzecz wnioskodawczyni własności lokalu mieszkalnego, a samochodu na rzecz uczestnika, z obowiązkiem spłaty na rzecz uczestnika kwoty 13.121,90 zł, a w przypadku przyznania na rzecz wnioskodawczyni także własności samochodu, ze spłatą na rzecz uczestnika w wysokości 19.121,90 zł w ratach po 500 zł miesięcznie. Pełnomocnik uczestnika wniósł o przyznanie na rzecz wnioskodawczyni obu składników majątku z obowiązkiem spłaty na rzecz uczestnika kwoty 42.921,90 zł.

(protokół rozprawy k. 56-57, k. 177-179, pismo przygotowawcze k. 58, k. 60-62, k. 96-97)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. C. i Ł. C. zawarli związek małżeński w dniu 7 lipca 2007 roku. Uczestnicy mają jedno dziecko.

Związek małżeński uczestników został rozwiązany przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 16 listopada 2017 roku, wydanym w sprawie o sygn. XII C 858/17.

(okoliczności bezsporne)

W okresie trwania związku małżeńskiego, w dniu 13 sierpnia 2008 roku uczestnicy nabyli do majątku wspólnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...) wraz z wkładem budowlanym związanym z lokalem, za kwotę 143.000 zł. Na zakup przedmiotowego lokalu uczestnicy zaciągnęli kredyt hipoteczny na kwotę 141.000 zł w (...). Zobowiązanie zostało zaciągnięte na okres 360 miesięcy.

W tym czasie uczestnicy nabyli także do majątku wspólnego samochód marki M. (...), rocznik 2002. Przedmiotowy pojazd został zakupiony z założeniem, iż będzie użytkowany przez wnioskodawczynię.

(dowód z przesłuchania wnioskodawczyni 00:14:09-00:22:00 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 10 września 2020 roku, dowód z przesłuchania uczestnika 00:22:06-00:31:37 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 10 września 2020 roku, kserokopia dowodu rejestracyjnego k. 7-8, umowa kredytu hipotecznego z załącznikami k. 13-21, umowa sprzedaży k. 64-69, okoliczności bezsporne)

W dacie zawarcia związku małżeńskiego K. C. była właścicielką lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...), który stanowił jej wyłączną własność i wchodził w skład jej osobistego majątku. W dniu 6 listopada 2008 roku wnioskodawczyni sprzedała ten lokal za kwotę 95.000 zł, którą w dniu 5 grudnia 2008 toku przeznaczyła na częściową spłatę kredytu hipotecznego.

W dniu 7 listopada 2008 roku K. C. sporządziła oświadczenie, w treści którego zobowiązała się wnieść kwotę 110.000 zł uzyskaną z odpłatnego zbycia w/w lokalu do wspólnego majątku małżeńskiego, a także do przeznaczenia tej kwoty na spłatę kredytu hipotecznego i wydatki związane z remontem mieszkania. Oświadczenie zostało sporządzone wyłącznie na potrzeby rozliczenia się wnioskodawczyni z urzędem skarbowym, na potrzeby tego rozliczenia oznaczyła ona również kwotę wydatków na sumę 110.00 zł.

(dowód z przesłuchania wnioskodawczyni 00:14:09-00:22:00 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 10 września 2020 roku, umowa sprzedaży k. 22-25, oświadczenie k. 26, potwierdzenie operacji bankowej k. 63)

Po rozwiązaniu związku małżeńskiego, w okresie od dnia 1 grudnia 2017 roku do dnia 2 września 2019 roku wnioskodawczyni wpłaciła na poczet kredytu hipotecznego łącznie kwotę 4.358,18 zł, a w okresie od dnia 1 października 2019 roku do dnia 1 lipca 2020 roku łącznie kwotę 1.946,97 zł.

W dniu 29 lipca 2020 roku K. C. uiściła z tytułu kredytu hipotecznego kwotę 33.776,44 zł oraz kwotę 674,62 zł, spłacając tym samym przedmiotowe zobowiązanie w całości.

W dniu 31 lipca 2020 roku (...) udzielił kredytobiorcom zgody na wykreślenie hipoteki umownej zwykłej oraz hipoteki umownej kaucyjnej, wobec wygaśnięcia zabezpieczonej wierzytelności.

Po ustaniu małżeństwa wnioskodawczyni spłaciła także do kwoty 200 zł zadłużenie uczestnika w ZUS, które wyrażało się kwotą 9.869,90 zł i powstało z tytułu zaległych składek. W zakresie przedmiotowego zadłużenia wierzyciel ustanowił na nieruchomości uczestników hipotekę przymusową, która po spłacie całości zadłużenia została wykreślona.

(dowód z przesłuchania wnioskodawczyni 00:14:09-00:22:00 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 10 września 2020 roku, dowód z przesłuchania uczestnika 00:22:06-00:31:37 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 10 września 2020 roku, potwierdzenia przelewu k. 72-73, k. 75-94, k. 106-175, pismo k. 70, zaświadczenie k. 71, oświadczenie k. 105, okoliczności bezsporne)

Wnioskodawczyni jest pracownikiem etatowym z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 3.000 zł netto + prowizja. Otrzymuje dodatkowo świadczenie 500+. Zobowiązania kredytowe wnioskodawczyni wynoszą 250 zł miesięcznie. Uczestnik zarabia 3.500 zł netto, z nadgodzinami wynagrodzenie to może wynieść 6.000 zł. Ma zasądzone alimenty na dziecko w kwocie 500 zł miesięcznie, których nie płaci. W przedmiotowym lokalu mieszkalnym żyje wnioskodawczyni wraz z dzieckiem, ona użytkuje także samochód marki M. (...). Uczestnik posiada własny pojazd marki B..

(dowód z przesłuchania wnioskodawczyni 00:14:09-00:22:00 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 10 września 2020 roku, dowód z przesłuchania uczestnika 00:22:06-00:31:37 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 10 września 2020 roku)

Kwota spłaconego przez wnioskodawczynię po sprzedaży mieszkania kredytu hipotecznego stanowiła 66,4% wartości mieszkania, które uczestnicy nabyli do majątku wspólnego. Obecna wartość tego lokalu wynosi 200.000 zł, a 66,4% z tej kwoty wynosi 132.800 zł. Wartość samochodu marki M. (...) wyraża się natomiast kwotą 12.000 zł.

(okoliczności bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, które nie budziły wątpliwości, co do prawidłowości i rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez uczestników postępowania. Za podstawę ustaleń faktycznych Sąd przyjął ponadto dowód z przesłuchania uczestników.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznawanej sprawy jest podział majątku wspólnego małżonków C.. Z chwilą prawomocnego rozwiązania małżeństwa przez rozwód ustała wspólność majątkowa małżeńska K. C. i Ł. C..

Odnośnie podziału majątku wspólnego małżonków W. zastosowanie znajdą przepisy ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Przypomnienia wymaga, iż z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków (art. 31 k.r.o.). Wskazać także należy, że w postępowaniu o podział majątku wspólnego Sąd w pierwszej kolejności ustala skład i wartość majątku wspólnego.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, iż uczestnicy podzielili między siebie przedmioty użytku domowego, a do podziału przedstawili wyłącznie spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz samochód osobowy. Wartość opisanych składników majątku była przy tym miedzy uczestnikami niesporna. Strony nie kwestionowały również, że uczestnik wyprowadził się z lokalu mieszkalnego, a także, iż zakupiony w trakcie trwania małżeństwa pojazd jest w posiadaniu i użytkowaniu wnioskodawczyni. Poza sporem pozostawała także suma wydatków, jakie wnioskodawczyni poczyniła po ustaniu małżeństwa ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny poprzez spłatę kredytu hipotecznego, wyrażająca się kwotą 40.756,21 zł (4.358,18 zł + 1.946,97 zł + 674,62 zł + 33.776,44 zł), na którą to okoliczność wnioskodawczyni przedłożyła potwierdzenia przelewów, jak również, że wnioskodawczyni spłaciła część zadłużenia uczestnika w ZUS (200 zł). Wreszcie strony były zgodne co do tego, że uzyskana przez wnioskodawczynię kwota 95.000 zł pochodziła ze sprzedaży mieszkania stanowiącego jej majątek osobisty, a zatem dokonaną z tych środków częściową spłatę kredytu postrzegać należy, jako poczynienie nakładu z majątku osobistego wnioskodawczyni na majątek wspólny. Jedynie zatem na marginesie wyjaśnienia wymaga, że oświadczenie K. C. z dnia 7 listopada 2008 roku (k. 26) nie może być postrzegane, jako rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej na uzyskane ze sprzedaży mieszkania pieniądze, czynność taka wymaga bowiem zawarcia umowy w formie aktu notarialnego (art. 47 § 1 k.r.o.), co w sprawie nie miało miejsca. Nie może przy tym ujść uwadze, że w przywołanym oświadczeniu mowa jest wyłącznie o zobowiązaniu się wnioskodawczyni do wniesienia uzyskanej kwoty do majątku wspólnego, nie zaś o faktycznym dokonaniu takiego przysporzenia.

Oś sporu między stronami sprowadzała się w istocie do ustalenia, czy nakład wnioskodawczyni na majątek wspólny w postaci spłaty kredytu w kwocie 95.000 zł podlega waloryzacji, czy też nie. W ocenie Sądu na tak postawione pytanie należy odpowiedzieć w sposób twierdzący, a przedmiotowy nakład potraktować per analogiam do sytuacji, w której jeden z małżonków wnosi wkład mieszkaniowy w związku z nabyciem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 5 października 1990 roku (III CZP 55/90, OSNCP 1991/4/48), nakład, który w chwili oczekiwania na przydział mieszkania spółdzielczego uczyniony był jako wpłata na wkład mieszkaniowy, z chwilą przydziału mieszkania staje się w istocie nakładem na spółdzielcze prawo do lokalu. Mieści się on w wartości tego prawa jako jej część. Przydział mieszkania wiąże się ze zgromadzeniem wkładu mieszkaniowego w określonej wysokości i w chwili przydziału wkład ten praktycznie odpowiada wartości prawa do przydzielonego lokalu, ale w chwili podziału majątku wspólnego wartość tego prawa jest inna, z reguły znacznie wyższa niż wartość uprzednio zgromadzonego wkładu mieszkaniowego. Roszczenie o zwrot nakładu jest roszczeniem o zwrot jego wartości. Chodzi tu o wartość nie w chwili dokonywania nakładu, ale w chwili orzekania o zwrocie nakładu. Pogląd, według którego w chwili podziału majątku wspólnego małżonkowi, który poczynił ze swego majątku odrębnego nakład na majątek wspólny w postaci wpłaty na wkład mieszkaniowy, przysługuje zwrot tego nakładu według jego sumy nominalnej, nie uwzględnia powyższych okoliczności. Wzięcie ich pod uwagę prowadzi zaś do stwierdzenia, że wartość nakładu z majątku odrębnego jednego z małżonków na ich majątek wspólny, polegającego na wpłacie dokonanej przez jedno z małżonków na wkład mieszkaniowy związany ze spółdzielczym prawem do lokalu, odpowiada w chwili podziału tego majątku takiej części wartości spółdzielczego prawa do lokalu, jaką część stanowiła ta wpłata w stosunku do całego wkładu mieszkaniowego wpłaconego przez małżonków, od zgromadzeni którego uzależniony był przydział mieszkania. W ocenie Sądu Najwyższego takie stanowisko odpowiada zasadom współżycia społecznego. Zwrot nakładu tylko w wysokości jego sumy nominalnej prowadziłby bowiem do rażącego pokrzywdzenia tego z małżonków, które dokonało tego nakładu, i uzyskania niczym nieuzasadnionej korzyści przez drugie z małżonków. Sąd ten odwołał się także do zasady rozliczania nakładów poczynionych z majątku odrębnego jednego z małżonków na ich majątek wspólny albo odwrotnie, gdy nakłady te poczynione zostały w związku z budową domu lub nabyciem lokalu, a między chwilą budowy lub nabycia i chwilą orzekania o zwrocie nakładów zmieniła się wartość domu lub lokalu. I tak powołując się na dotychczasowe judykaty SN wskazał, że w sytuacji, gdy małżonkowie w czasie trwania wspólności ustawowej wspólnie zbudowali dom na gruncie wchodzącym w skład majątku odrębnego jednego z nich, wartość nakładów określa się w ten sposób, że najpierw ustala się ułamkowy udział nakładów małżonków w wartości domu według cen rynkowych z czasu jego budowy, a następnie oblicza się ten sam ułamkowy udział w wartości domu według cen rynkowych z chwili podziału majątku wspólnego. Wyjaśnił także, że przy rozliczaniu w postępowaniu działowym poczynionych nakładów z majątku odrębnego na majątek wspólny należy ustalić stosunek ułamkowy tych nakładów do wartości rynkowej nabytego lokalu z chwili jego nabycia, a następnie odnieść do wartości z daty podziału. Wreszcie wyjaśnił, że jeżeli spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu należące do majątku odrębnego małżonka zostanie w czasie trwania wspólności ustawowej przekształcone na prawo własnościowe wchodzące w skład majątku wspólnego, to wartością nakładu z majątku odrębnego na majątek wspólny jest suma odpowiadająca wysokości należności przypadających osobie uprawnionej z art. 218 par. 4 prawa spółdzielczego - ustawy z dnia 16 września 1982 roku. W konkluzji zaś Sąd Najwyższy stwierdził, że różnice pomiędzy w/w sytuacjami a sytuacją, na tle której powstało zagadnienie prawne przedstawione do rozstrzygnięcia, nie są tego rodzaju, żeby w każdej z tych sytuacji stosować odmienne zasady rozliczania nakładów. Oczywiste jest przy tym, że choć Sąd Najwyższy analizował sytuację związaną z wpłatą dokonaną na wkład mieszkaniowy, to jak zasygnalizowano na wstępie rozważania te per analogiam należy odnieść do sytuacji, w której małżonek dokonuje ze swojego majątku osobistego nakładu na majątek wspólny poprzez częściową spłatę kredytu zaciągniętego na zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Prawidłowa wysokość nakładu wnioskodawczyni winna być zatem wyliczona jako ułamek aktualnej wartości spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego odpowiadający wartości nakładu (spłaty kredytu) z daty jego wniesienia. O czym była mowa, wnioskodawczyni spłaciła kredyt w kwocie 95.000 zł, która stanowiła 66,4% wartości lokalu mieszkalnego zakupionego przez małżonków. Obecnie wartość lokalu strony zgodnie określiły na kwotę 200.000 zł, z czego 66,4% wyraża się kwotą 132.800 zł. Przypomnienia wymaga w tym miejscu, że stosownie do treści przepisu art. 45 § 1 k.r.o., każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. W omawianej sprawie Sąd ustalił, że wartość nakładów poniesionych przez wnioskodawczynię na majątek wspólny wyraża się łącznie kwotą 173.756,21 zł (132.800 zł + 4.358,18 zł + 1.946,97 zł + 674,62 zł + 33.776,44 zł). Wartość majątku wspólnego to z kolei kwota 212.000 zł, co po odliczeniu nakładów wnioskodawczyni daje sumę 38.243,79 zł. Uczestnicy zgodnie wnosili w niniejszym postępowaniu, aby prawo do lokalu mieszkalnego przyznać na wyłączną własność wnioskodawczyni, z kolei w odniesieniu do samochodu marki M. (...) wnioskodawczyni chciała, aby ten składnik majątku przypadł na własność uczestnikowi, zaś uczestnik, aby przypadł na własność wnioskodawczyni. W ocenie Sądu przedmiotowy pojazd winien przypaść K. C., albowiem nie tylko znajduje się w jej posiadaniu i użytkowaniu, ale także został nabyty z myślą, iż będzie użytkowany właśnie przez wnioskodawczynię. Dlatego też Sąd dokonał podziału majątku wspólnego byłych małżonków C. w ten sposób, iż składniki objęte wnioskiem przyznał na wyłączną własność K. C.. Zgodnie z art. 43 § 1 k.r.o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, a zatem na rzecz uczestnika należało zasądzić spłatę w wysokości połowy ustalonej wartości majątku, po odjęciu nakładów wnioskodawczyni. Mając powyższe na względzie Sąd zasądził od K. C. na rzecz Ł. C. kwotę 19.121,90 zł tytułem spłaty udziału w majątku wspólnym płatną w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności. Określając termin spłaty Sąd uwzględnił sytuację majątkową wnioskodawczyni oraz treść jej wyjaśnień, w których podała, iż proponowała uczestnikowi jednorazową spłatę w kwocie 15.000 zł. Skoro więc K. C. dysponuje rzeczoną sumą, Sąd uznał, że 6-miesięczny termin spłaty będzie wystarczający na wypełnienie zobowiązania względem uczestnika.

Wreszcie na sam koniec, podkreślić należy, że choć w sprawach o podział majątku Sąd z urzędu ustala skład i wartość majątku wspólnego, a także wartość ewentualnych nakładów z majątku wspólnego na majątek osobisty małżonka (niezależnie od inicjatywy dowodowej), to już poczynienie oraz wartość nakładów i wydatków poczynionych z majątku osobistego małżonka na majątek wspólny podlega zwykłym regułom dowodowym. Obowiązek przedstawienia dowodów w powyższym zakresie spoczywa zatem na uczestnikach postępowania (art. 3 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.) spoczywa na uczestniku, który z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 520 § 1 k.p.c., ustalając, że każdy z uczestników postępowania ponosi koszty związane ze swoim udziałem w sprawie, co stanowi zasadę w postępowaniu nieprocesowym.