Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

20 sierpnia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Anna Skibińska

Protokolant Katarzyna Jagiełło

po rozpoznaniu na rozprawie 20 sierpnia 2020 r.

sprawy B. S.

córki: F. i H. zd. Zatorska

ur. (...) w U.

obwinionej o to, że:

W dniu 12 września 2019 roku ok. godz. 13.15 w K. na ul. (...) w stanie nietrzeźwości zakłóciła krzykiem i hałasem zakłóciła spokój J. K..

tj. art. 51 § 2 k.w.

I.  uznaje obwinioną B. S. za winną popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. wykroczenia z art. 51 § 2 k.w. i za to na podstawie art. 51 § 2 k.w. wymierza jej karę grzywny w wysokości 500 (pięćset) złotych;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 121 § 1 k.p.s.w. zwalnia obwinioną B. S. od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa, w tym na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych nie wymierza jej opłaty.

ygn. akt II W 1295/19

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

12 września 2019 około godziny 13.15 w K. na ulicy (...) będąca w stanie nietrzeźwości B. S. zakłóciła krzykiem i hałasem spokój J. K..

Dowód: zeznania świadka J. K. – k. 14, zeznania świadka M. M. (1) – k. 10, 31, G. P. – k. 31, zeznania świadka M. M. (2) – k. 32,

B. S. nie była uprzednio karana.

Dowód – dane o niekaralności k. 16.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę zeznaniom wszystkich świadków przesłuchanych w sprawie. Świadkowie w sposób logiczny i spójny opisali zarówno zdarzenie, w jakim uczestniczyli, jak i zachowanie obwinionej. Relacje świadków będących funkcjonariuszami Policji dotyczyły zdarzenia związanego z wykonywaną przez nich pracą zawodową, zdarzenia nierzadkiego w pracy zawodowej funkcjonariuszy Policji, a tym samym zdarzeń takiego rodzaju, do którego świadkowie ci podchodzą rutynowo, w sposób wolny od ocen i domysłów. Świadków będących funkcjonariuszami Policji i obwinionej nie łączyła uprzednia znajomość ani konflikt, wobec czego świadkowie nie mieli powodów, by składać zeznania nieprawdziwe, a niekorzystne dla obwinionej. Brak również podstaw do kwestionowania zeznań J. K.. Świadek wyczerpująco opisała zdarzenie będące przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie, jak również wskazała na okoliczności przemawiające za przyjęciem, że obwiniona znajdowała się w stanie nietrzeźwości. Brak podstaw do kwestionowana zeznań świadka, zwłaszcza, że w toku postępowania przed Sądem nie przedstawiono dowodów mogących podważyć zeznania tego świadka.

Treść dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy nie budzi w ocenie Sądu wątpliwości, gdyż zostały on sporządzone w prawidłowy sposób, przez osoby posiadające ku temu stosowne uprawnienia, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana.

Brak podstaw do przyjęcia, że B. S. nie jest zdolna do zawinienia. Nie była niepoczytalna, osiągnęła odpowiedni wiek i stopień rozwoju intelektualnego, a więc miała możliwość rozpoznania bezprawności popełnionego czynu.

Sprawstwo obwinionej w zakresie stawianego zarzutu nie budzi wątpliwości. Materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że B. S. dopuściła się zarzucanych jej czynu, którymi wypełniła znamiona opisane w art. 51 § 2 k.w.

Opisywane przez świadka zachowanie obwinionej, połączone z jej notorycznym nadużywaniem alkoholu, na które wskazuje świadek, przemawia za przypisaniem obwinionej czynu z art. 51 § 2 k.w.

Art. 24 § 1 k.w. stanowi, że grzywnę wymierza się w wysokości od 20 do 5000 złotych, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Art. 33 k w. stanowi, że organ orzekający wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę za dane wykroczenie, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego (§1). Wymierzając karę, organ orzekający bierze pod uwagę w szczególności rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem, stopień winy, pobudki, sposób działania, stosunek do pokrzywdzonego, jak również właściwości, warunki osobiste i majątkowe sprawcy, jego stosunki rodzinne, sposób życia przed popełnieniem i zachowanie się po popełnieniu wykroczenia (§ 2). Jako okoliczności łagodzące uwzględnia się w szczególności działanie sprawcy wykroczenia pod wpływem ciężkich warunków rodzinnych lub osobistych; działanie sprawcy wykroczenia pod wpływem silnego wzburzenia wywołanego krzywdzącym stosunkiem do niego lub do innych osób; działanie z pobudek zasługujących na uwzględnienie; prowadzenie przez sprawcę nienagannego życia przed popełnieniem wykroczenia i wyróżnianie się spełnianiem obowiązków, zwłaszcza w zakresie pracy; przyczynienie się lub staranie się sprawcy o przyczynienie się do usunięcia szkodliwych następstw swego czynu (§ 3). Jako okoliczności obciążające uwzględnia się w szczególności działanie sprawcy w celu osiągnięcia bezprawnej korzyści majątkowej; działanie w sposób zasługujący na szczególne potępienie; uprzednie ukaranie sprawcy za podobne przestępstwo lub wykroczenie; chuligański charakter wykroczenia; działanie pod wpływem alkoholu, środka odurzającego lub innej podobnie działającej substancji lub środka; popełnienie wykroczenia na szkodę osoby bezradnej lub osoby, której sprawca powinien okazać szczególne względy; popełnienie wykroczenia we współdziałaniu z małoletnim (§ 4). Przepisy § 1-4 stosuje się odpowiednio do środków karnych (§ 5).

Dokonując wymiaru kary i środka karnego Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 33 k.w. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności obciążających i łagodzących. W ocenie Sądu grzywna w wysokości pięciuset złotych, a więc w kwocie zbliżonej do dolnej granicy zagrożenia karą grzywny za tego rodzaju wykroczenia będzie kwotą odpowiednią, a jednocześnie wypełni cele kary w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej, uświadamiając sprawcy nieopłacalność niepoprawnego zachowania, zwłaszcza, że czyny takie należą do powszechnie bezzasadnie lekceważonych.

Biorąc pod uwagę wiek obwinionego i utrzymywanie się z emerytury Sąd zwolnił obwinioną od ponoszenia kosztów sądowych w całości.