Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VP 570/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

18 sierpnia 2020 roku

Sąd Rejonowy / Okręgowy w Rybniku V Wydział

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sonia Lasota-Zawisza

Sędziowie

Ławnicy: Anna Owczorz-Ćwiękała, Jolanta Sakwicka

Protokolant: sekr. sądowy Izabela Niedobecka-Kępa

przy udziale ./.

po rozpoznaniu 18 sierpnia 2020 roku w Rybniku

sprawy z powództwa A. R. (1)

przeciwko (...) Spółka Jawna w R.

o odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę

1.  zasądza od pozwanej (...) Spółka Jawna w R. na rzecz powódki A. R. (1) kwotę 11.542,32 zł (jedenaście tysięcy pięćset czterdzieści dwa złote 32/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 5 października 2018 roku,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  wyrokowi w pkt 1 co do kwoty 3.847,44 zł (trzy tysiące osiemset czterdzieści siedem złotych 44/100) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

4.  nakazuje pobranie od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa ( Sądu Rejonowego w Rybniku ) kwoty 578 zł (pięćset siedemdziesiąt osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Sędzia Sonia Lasota-Zawisza

Anna Owczorz-Ćwiękała Jolanta Sakwicka

Sygn. akt V P 570/18

UZASADNIENIE

Powódka A. R. (1) wniosła przeciwko (...) Spółce Jawnej w R. pozew o zasądzenie na jej rzecz kwoty 13 500 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem. W uzasadnieniu wskazała, że otrzymała od pracodawcy oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę gdy przebywała na urlopie. Nadto, powódka zaznaczyła, że mimo, iż pełniła funkcję radnej, rozwiązanie stosunku pracy nie zostało poprzedzone uzyskaniem zgody Rady Miasta R.. Powódka podniosła także, że w jej ocenie powodem wypowiedzenia była jej działalność publiczna. Powódka wskazała, że niezadowolenie pracodawcy budziło zarejestrowanie przez nią komitetu wyborczego w ramach wyborów samorządowych bez uprzedniej, wyraźnej zgody pozwanej. Powódka zaakcentowała, że przyczyna rozwiązania stosunku pracy związana z jej działalnością polityczną, została jej podana przez przedstawiciela pozwanej ustnie przy wręczaniu wypowiedzenia. Dodatkowo zaznaczyła, że innej pracownicy pozwanej, która zgodziła się pełnić w jej komitecie wyborczym funkcję pełnomocnika finansowego, również zostało złożone wypowiedzenie umowy o pracę.

vide: k.3-9

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalanie powództwa oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, że roszczenie powódki jest całkowicie bezpodstawne mając na uwadze, że podczas rozmowy kwalifikacyjnej powódka zapewniała, że bez konsultacji z pracodawcą nie będzie prowadzić działalności, która by w jakikolwiek sposób kolidowała z zatrudnieniem u pozwanej. Wobec złamania powyższej obietnicy, pozwana bezpowrotnie utraciła zaufanie do powódki, co w ocenie pozwanej stanowiło jedyną przyczynę rozwiązania stosunku pracy. Pozwana wyraźnie zaznaczyła, że decyzja o rozwiązaniu z powódką umowy o pracę nie miała żadnego związku z przekonaniami politycznymi powódki. Pozwana dodała, że powódka była obecna w pracy podczas wręczania jej wypowiedzenia, co potwierdza podpisana przez nią lista obecności. Jednocześnie pozwana wskazała, że w trakcie nawiązania stosunku pracy ani podczas zatrudnienia, powódka nie informowała przełożonych, że pełni funkcję radnej miejskiej. Nadto, pozwana zaznaczyła, że powódka nie złożyła w tym przedmiocie stosownego oświadczenia do akt osobowych. Wobec powyższego, pozwana wskazała, że do czasu doręczenia odpisu pozwu w niniejszej sprawie, nie miała wiedzy o tym, że powódka jest radną.

vide: 42-45

Na rozprawie 26 lutego 2019 roku, powódka oświadczyła, iż zgadza się z wyliczeniem średniego miesięcznego wynagrodzenia.

vide: k.135v.

W piśmie z 5 czerwca 2019 roku powódka ostatecznie sprecyzowała żądanie w ten sposób, że domaga się zasądzenia od pozwanej na jej rzecz kwoty 11 542,32 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 4 października 2018 roku.

vide: k.150-151

Sąd ustalił co następuje:

8 maja 2017 roku powódka A. R. (1) zawarła z pozwaną (...) Spółką Jawną z siedzibą w R. umowę o pracę na mocy której została zatrudniona na stanowisku koordynatora ds. zatrudnienia na okres próbny od 8 maja 2017 roku do 7 sierpnia 2017 roku. Następnie, 6 sierpnia 2017 roku strony zawarły umowę o pracę na czas określony. Zgodnie z treścią umowy, powódka miała kontynuować pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku w okresie od 7 sierpnia 2017 roku do 31 lipca 2019 roku.

Dowód: akta osobowe powódki: umowa o pracę zawarta 8.05.2017r., umowa o pracę zawarta 6.08.2017r., świadectwo pracy

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki obliczone jako ekwiwalent za urlop wynosiło 3 847,44 zł.

Dowód: zaświadczenie o wynagrodzeniu k.60.

Powódka przebywała na urlopie wypoczynkowym od końca sierpnia 2018 roku. W trakcie urlopu powódka opracowywała gazetkę (...). Urlop miał planowo trwać do 7 września 2018 roku.

Na początku sierpnia 2018 roku przełożony powódki – Ł. P. przebywał wraz inną pracownicą pozwanej A. M. na wyjeździe służbowym w B..

Dowód: zeznania świadka A. M. k.190-191, zeznania świadka D. R., k. 215-216

24 sierpnia 2018 roku Komisarz Wyborczy w B. III wydał postanowienie w sprawie przyjęcia zawiadomienia o utworzeniu komitetu wyborczego wyborców pod nazwą KOMITET WYBORCZY WYBORCÓW A. R. (1)w celu zgłaszania kandydatów na radnych w wyborach organów jednostek samorządu terytorialnego zarządzonych na dzień 21 października 2018 roku.

W przeprowadzonych w 2018 roku wyborach, powódka została wybrana ponownie radną. Funkcję prezydenta objął D. P..

Dowód: potwierdzenie złożenia zawiadomienia o utworzeniu komitetu wyborczego k.22-23, postanowienie komisarza wyborczego z 24.08.2018r. k.24, protokół z wyborów do rady miasta sporządzony 22.10.2018r. k.124-128, protokoły z wyborów prezydenckich z 2018r. k. 121-123 i k. 129-131

5 września 2018 roku powódka nie świadczyła pracy na rzecz pozwanej. 5 września 2018 roku powódka otrzymała telefoniczną informację od jednej z pracownic pozwanej A. M., że ma się stawić w pracy o godz. 14:00. Po przybyciu w ww. dniu, powódka została poproszona wraz z inną pracownicą J. K. do gabinetu Ł. P.. Ł. P. wręczył powódce pismo datowane na 5 września 2018 roku będące oświadczeniem o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia, który upłynie 31 października 2018 roku. Przy wręczaniu wypowiedzenia, Ł. P. powoływał się ustnie na utratę zaufania wobec powódki. Podczas spotkania powódka podpisała złożone jej wypowiedzenie oraz wniosek urlopowy o wykorzystanie pozostającej jej części urlopu wypoczynkowego. Z prowadzonej przez pozwaną ewidencji czasu pracy wynikało, że 5 września 2018 roku powódka była obecna w pracy.

Pismem z 5 września 2018 roku pozwana rozwiązała umowę o pracę zawartą z J. K. z zachowaniem okresu wypowiedzenia, który upłynął 21 września 2018 roku. J. K. pełniła funkcję pełnomocnika finansowego w komitecie wyborczym powódki.

Za pomocą wewnętrznego komunikatora funkcjonującego u pozwanej, poprzez wiadomości sms albo używając wewnętrznego programu, powódka zgłaszała Ł. P. chęć wykorzystania urlopu wypoczynkowego, a następnie składała formalny wniosek na piśmie kierownikowi biura A. R. (2). W dniach w których Ł. P. przebywał w siedzibie pozwanej, powódka zgłaszała mu osobiście terminy, które zostały wyznaczone na posiedzenia Komisji Rady Miasta R. albo sesje Rady Miasta R.. Ł. P. nie sprzeciwił się uczestniczeniu przez powódkę będącą radną w pracach Komisji i sesjach Rady Miasta oraz wyrażał zgodę na związane z powyższymi obowiązkami wyjścia powódki w godzinach pracy średnio 2-3 razy w miesiącu. Praktyką stosowaną przez pracowników pozwanej, było wpisywanie informacji o dłuższych urlopach do kalendarza wiszącego na ścianie, tak by skoordynować pracę wszystkich pracowników. Początkiem 2018 roku, u pozwanej zaczął funkcjonować wewnętrzny program CRM (...). W programie można było odnotowywać m.in. nieobecności pracowników. Do programu CRM (...)powódka została zarejestrowana od kwietnia 2018 roku. Przekazanie poszczególnych modułów programu do testów zakończyło się w lipcu 2019 roku. Ww. program zastąpił wcześniejszy, wadliwy program (...). Powódka prowadziła indywidualne listy obecności, w których odnotowywała rzeczywiste godziny pracy.

Dowód: akta osobowe powódki: wypowiedzenie umowy o pracę z 5.09.2018r., listy obecności; wypowiedzenie umowy o pracę J. K. z 5.09.2018r. k. 144. pismo z 12.03.2019r. odnośnie programu komputerowego k.145, wydruk sporządzonego 17.04.2019r. zrzutu ekranu logowania do kalendarza wewnętrznego obowiązującego u pozwanej, k.181, wydruki zrzutów z ekranu z wewnętrznej korespondencji prowadzonej pomiędzy pracownikami zatrudnionym u pozwanej k.174-180 i k.253-256, zeznania świadka J. K. 188v.-190, zeznana świadka A. M. k.190-191, zeznania świadka D. S. k.191-192v, zeznania świadka D. R. k.215-216, przesłuchanie powódki k. 216-217v., przesłuchanie w imieniu pozwanej Ł. P. k.217v.-218v., listy płac powódki wraz z potwierdzeniami przelewu k. 225-230, prośba powódki o przekazywaniu środków drogą pocztową k.231, pismo z 20.12.2019r. odnośnie programu CRM k.232, kopie list obecności prowadzonych indywidualnie przez powódkę za okres od maja 2017 roku do stycznia 2018 roku k. 241-249, zawiadomienia o terminach posiedzeń sądowych k.250-252, oryginały list obecności prowadzonych indywidualnie przez powódkę za okres od maja 2017 roku do stycznia 2018 roku k.278-286

W okresie od 6 września 2018 roku do 18 września 2018 roku powódka przebywała na urlopie wypoczynkowym. Następnie, w okresie od 19 września 2018 roku do 31 października 2018 roku pozwana zwolniła powódkę z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Dowód: akta osobowe powódki: pismo z 5.09.2018r. dotyczące zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy; wnioski urlopowe k.66-68

Przed rozpoczęciem pracy na rzecz pozwanej, powódka była zaangażowana w działalność polityczną i sprawowała mandat radnej. Spór polityczny powódki z poprzednim prezydentem Miasta R.M. L. był powszechnie znany. Fakt sprawowania przez powódkę mandatu radnego był wiadomy innym pracownikom pozwanej. Ł. P. będący z zawodu politologiem, interesował się działalnością polityczną i również wiedział, że powódka jest radną.

Dowód: informacje w mediach k.16-21, k. 109-120, wydruku zrzutów z ekranu w wewnętrznej korespondencji prowadzonej pomiędzy pracownikami zatrudnionym u pozwanej. k.174-180, zeznania świadka J. K. 188v.-190, zeznana świadka A. M. k.190-191, zeznania świadka D. S. k.191-192v, zeznania świadka D. R. k.215-216, przesłuchanie powódki k. 216-217v.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci w/w dokumentów, a także w oparciu o zeznania świadków oraz przesłuchanie powódki, które wraz z pozostałymi dowodami tworzyły spójny i logiczny obraz przedstawiający stan faktyczny sprawy. Sąd wziął pod uwagę dowód z przesłuchania przedstawiciela pozwanej Ł. P. w ograniczonym zakresie. Sąd nie dał wiary pozwanej w zakresie w jakim twierdziła, że 5 września 2018 roku powódka była obecna w pracy oraz, że nie wiedziała, że powódka jest osobą aktywną publicznie i sprawuje mandat radnej. W tym zakresie twierdzenia pozwanej stoją w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a w szczególności z zeznaniami wszystkich powołanych w sprawie świadków. Sąd nie dał wiary dowodowi z oryginału list obecności z uwagi na brak rzetelności w ich prowadzeniu. Sąd oddalił wniosek o uzupełniające przesłuchanie stron, bowiem zebrany w sprawie materiał dowodowy był wystarczający do wydania przez sąd wyroku, a kolejne przesłuchanie stron zmierzałoby jedynie do przewlekania postępowania i nie wniosłoby nic nowego do sprawy gdyż strony był już przesłuchane na okoliczności, które podnosiła powódka wnosząc o uzupełniając przesłuchanie stron.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 50 § 3 ustawy Kodeks Pracy z 26 czerwca 1974 roku (Dz. U. z 2018r. poz. 917 ze zm.) jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu takiej umowy, pracownikowi przysługuje wyłączenie odszkodowanie. Odszkodowanie, o którym mowa w § 3, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do upływu którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące (§ 4)

Z kolei w myśl z art. 25 § 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r.o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018r. poz. 994 ze zm.) rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady gminy, której jest członkiem. Rada gminy odmówi zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu.

Zgodnie z powyższym, rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej akceptacji rady lub sejmiku województwa, którego jest on członkiem. Szczególna ochrona etatu radnego powstaje z chwilą jego wyboru, a kończy się z upływem kadencji na którą go powołano, chyba że wcześniej utraci mandat. Zatem, nawiązanie każdego stosunku pracy przez radnego, oznacza z mocy praca stosowanie przepisów samorządowych dotyczących szczególnej ochrony. Pogląd ten potwierdził również Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z 24 listopada 1999r. (uchwała 7 sędziów z 24.11.1992r. sygn. akt I PZP 55/92).

Wobec faktu, iż powódka była radną, obejmowała ją szczególna ochrona. Zatem, biorąc pod uwagę brak zgody Rady Miasta R. na rozwiązanie stosunku pracy, złożone powódce wypowiedzenie umowy o pracę było niewątpliwie nieprawidłowe, niezgodne z prawem.

Z kolei podnoszony przez pozwaną argument jakoby nie wiedziała o tym, iż powódka pełniła funkcję radnej jest nieuzasadniony i nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym. Powódka od wielu lat jest osobą zaangażowaną w działalność publiczną miasta R.. Fakt sprawowania przez powódkę mandatu było powszechnie wiadomy pracownikom pozwanej. Nieobecności związane z koniecznością udziału w komisjach czy sesjach Rady Miasta, powódka zwykle zgłaszała przełożonemu – Ł. P. osobiście. Co więcej, Ł. P., co sam przyznał, wyrażał zgodę na nieobecności powódki w związku z koniecznością udziału w posiedzeniach. Na uwagę zasługuje również fakt, iż Ł. P. jest z zawodu politologiem, a zeznania świadków wskazują, że interesował się polityką. Nielogicznym i sprzecznym z zasadami współżycia społecznego byłoby zatem przyjęcie, iż Ł. P. akceptował nieobecności powódki nie wiedząc, że jest radną. Wobec tego nie sposób przyjąć, że pozwana nie miała wiedzy o sprawowaniu przez powódkę mandatu radnej.

W myśl art. 41 k.p. pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W pierwszej kolejności Sąd wskazuje, że zeznania wszystkich powołanych w sprawie świadków dowodzą, że 5 września 2018 roku powódka nie świadczyła pracy. Powyższe wynika w szczególności z zeznań świadków A. M. oraz J. K., które wyraźnie wskazały, że powódka pojawiła się w pracy dopiero po jej telefonicznym wezwaniu.

Sąd zaznacza, że powódka nie miała obowiązku składać wniosku o urlop w wewnętrznym programie funkcjonującym u pozwanej. Co więcej, sama powódka nie dążyła do wykazania swej obecności w pracy 5 września 2018 roku złożeniem wniosku w ww. programie. Wobec tego, niezrozumiała jest dla Sądu prezentowana przez stronę pozwaną argumentacja opierająca się na tym, że funkcjonujący do 2018 roku program był wadliwy, a zastępujący go program przeszedł wszystkie testy dopiero w 2019 roku. Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe, praktyką stosowaną u pozwanej było początkowe otrzymanie zgody na urlop od przełożonego - w przypadku powódki od Ł. P., a następnie złożenie formalnego wniosku do kierownika. Opcjonalne było zgłoszenie nieobecności w programie wewnętrznym. U pozwanej obowiązywały również listy obecności, a powódka prowadziła także indywidualną ewidencję czasu pracy. W ocenie Sądu dowód z oryginałów list obecności był nierzetelny i nie korespondował z rzeczywistymi okresami urlopowymi powódki, tym samym był dla Sądu niewiarygodny. W toku postępowania ustalono, że 5 września 2018 roku powódka podpisała przedłożone jej dokumenty dotyczące wypowiedzenia umowy oraz wnioski urlopowe. Powódce dano również do podpisania ewidencję czasu pracy za wrzesień. Jak wynika z zeznań świadka D. S., powódka od rana nie świadczyła pracy ale przedłożono jej listę obecności, bo w pracy miała być i wszystkie dokumenty miały się zgadzać. W ocenie Sądu, powódka przy podpisywaniu dokumentów mogła omyłkowo, czemu sama powódka nie zaprzecza, podpisać obecność w pracy 5 września 2018 roku. Co więcej, analiza prowadzonej przez pracodawcę ewidencji czasu pracy prowadzi do wniosku, iż listy obecności nie zawsze były uzupełniane prawidłowo. W oryginałach list obecności, nie jest np. odnotowany planowany przez powódkę udział w posiedzeniach Sądu w dniach 7.06.2018r., 20.07.2017r., 6.12.2017r. Co więcej D. S. (prywatnie szwagierka Ł. P.) odpowiedzialna u pozwanej za sprawy kadrowe zeznała, że pracownicy podpisują listę obecności chociaż są na urlopie. Wskazała również, że w 2018r. było tak, że pracownicy w ciągu roku mieli teczki z listami obecności i wnioskami urlopowymi u siebie, a po roku było to przekazywane do kadrowej. Sąd zwraca uwagę, iż to na pracodawcy ciąży obowiązek prowadzenia prawidłowej ewidencji czasu pracy pracowników, która odzwierciedla rzeczywistą ilość godzin pracy. Zaniedbania w tym zakresie nie mogą wywołać negatywnych skutków wobec pracowników. Wobec tego, powyższy dokument w żaden sposób nie dowodzi, że powódka w dniu wręczania jej wypowiedzenia była w pracy obecna.

W ocenie sądu zupełnie nieracjonalny jest argument mający potwierdzać obecność powódki w pracy 5 września 2018 roku opierający się na twierdzeniu pozwanej, iż w momencie wejścia Ł. P. do siedziby pozwanej, powódka już czekała na niego w pokoju. Powyższe w żaden sposób nie dowodzi, że powódka była obecna w pracy od rana zgodnie z ustalonym harmonogramem godzin pracy.

W ocenie Sądu pozwana nie podołała w świetle art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c spoczywającemu na niej ciężarowi uwodnienia, iż oświadczenie o wypowiedzeniu umowy złożone powódce nie nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa. W toku całego postępowania nie został przedstawiony żaden dowód, który jednoznacznie wskazywałby, że powódka była obecna w pracy 5 września 2018 roku. Z kolei zeznania świadków są jasne, logiczne i konsekwentne oraz znajdują oparcie w pozostałym materiale dowodowym, a także zostały potwierdzone podczas przesłuchania powódki, która nie kwestionowała przybycia do siedziby pozwanej ale konsekwentnie twierdziła, iż w tym dniu przebywała na urlopie.

Sąd zwraca też uwagę, że zgodnie z treścią art. 30 ust. 4 k.p. w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. Z powyższego wynika, iż wymóg podania przez pracodawcę przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę dotyczy tylko i wyłącznie wypowiadania umów o pracę na czas nieokreślony bądź rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Żaden przepis kodeksu pracy nie nakłada na pracodawcę wskazania przyczyny wypowiedzenia przy umowie na czas określony. Oznacza to, że pracodawca nie miał prawnego obowiązku wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony, zaś Sąd rozpoznający sprawę nie był uprawniony do weryfikowania zasadności wypowiedzenia.

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne i prawne, Sąd na podstawie przywołanych przepisów w pkt 1 wyroku zasądził od pozwanej (...) Spółka Jawna w R. na rzecz powódki A. R. (1) kwotę 11 542,32 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 5 października 2018 roku. Przy czym o odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. zasądzając je od dnia następującego po dniu doręczeniu pozwu. Tym samym Sąd nie uznał żądania o zapłatę odsetek od dnia doręczenia pozwu i w pkt 2 wyroku oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

W pkt 3 wyroku Sąd zgodnie z art. 477 2 § 1 zd. 1 k.p.c. nadał wyrokowi w pkt 1 co do kwoty 3 847,44 zł rygor natychmiastowej wykonalności.

Na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 97 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z 28 lipca 2005 roku Sąd w pkt 4 wyroku nakazał pobranie od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Rybniku) kwoty 578 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych (5% z 11 542 zł).