Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 432/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2017 r., sygn. akt V K 52/13

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. Naruszenie przepisów postępowania w postaci obrazy art. 4, art. 5 § 2, art. 7 k.p.k. w postaci dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego materiału dowodowego, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania w postaci uznania nie zweryfikowanych zeznań M. S. jako wiarygodnych i wskazanie, że istniała zorganizowana grupa przestępcza o nazwie "g.", że w jej zarządzie znajdował się N. S., który miał przejść do tej grupy z grupy m.; ustalenie, że N. S. miał rzekomo otrzymywać pomoc od grupy, choć nie wiadomo komu ta pomoc miała być dostarczana, gdyż rodzina oskarżonego była zamożna, a oskarżony w znacznej mierze był na utrzymaniu ojca; ustalenie, że N. S. przekazał M. S. substancję, która miała być amfetaminą, w zakresie której nie zwrócono uwagi, że jej masa to 416,8 g (czyli poniżej 0,5 kg), a także brak analizy oraz przeprowadzenia dowodu w zakresie potwierdzenia, że to substancja zabroniona przez ustawę o zapobieganiu narkomanii;

2. obrazę art. 424§2 k.p.k. poprzez oparcie części motywacyjnej jedynie na założeniach jakie poczynił Sąd bez powołania się na dowody, pominięcie, że w zakresie N. S. zeznania złożył jedynie M. S., który sam wskazał, że N. S. traktował go z wyższością, a nawet poniżał go, co miało mieć swoją kulminację w przypadku napadu na hurtownię (...), co powoduje, że istnieje bardzo poważny powód dla którego M. S. może zeznawać nieprawdę w całości albo w części w zakresie N. S.; brak ujawnienia w części motywacyjnej, że ojciec N. S. wskazywał, że płacił długi syna, to on zakupił dla niego wszystkie samochody, a także mieszkanie, co jest kluczowe w sprawie, gdyż z opisów działalność przestępcza miała dostarczać znaczne profity;

3. obrazę art. 163 k.p.k. in fine z uwagi na brak przeprowadzenia z urzędu dowodów weryfikujących prawdomówność, M. S., chociażby w postaci rzekomej pomocy "penitencjarnej" a przede wszystkim w zakresie czy znaleziona w domu M. S. substancja koloru żółtego była faktycznie amfetaminą, a nie "odpadem produkcyjnym" z działalności, w której N. S. pomagał D. L., co byłoby kolejnym powodem, dla którego M. S. potencjalnie mógłby się mścić na N. S. (ponownie zostałby potraktowany jak "małolat", a na tym punkcie S. był wrażliwy, dbał o "reputację");

4. w przypadku nieuwzględnienia zarzutów z pkt 1-3 apelacji - rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu N. S., w sytuacji w której np. J. Z. zarzuca się dużo więcej narkotyków, jednak przede wszystkim z uwagi na brak uwzględnienia sytuacji osobistej oskarżonego, upływu czasu, od stawianych zarzutów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Wobec prawomocności horyzontalnej orzeczenia w zakresie winy i kar jednostkowych Sąd Apelacyjny odstąpił od oceny zarzutów uznając je na tym etapie postępowania za bezprzedmiotowe.

Wskazać w tym miejscu należy, że wyrokiem z dnia 8 października 2018 roku w sprawie o sygnaturze akt II AKa 462/17 tutejszy Sąd Apelacyjny po rozpoznaniu apelacji obrońcy N. S. zmienił orzeczenie Sądu I instancji. W zakresie czynu przypisanego oskarżonemu N. S. w punkcie II słowa „nie mniejszej niż 0,5 kg” zastąpił sformułowaniem „416,8 g” a orzeczoną za ten czyn karę pozbawienia wolności obniżył do 2 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności. Utrzymał tenże wyrok w mocy w pozostałej części (w zakresie punktu I). Następnie połączył wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe 4 lat pozbawienia wolności i 2 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności i wymierzył karę łączną 2 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd Najwyższy w wyniku wniesienia na niekorzyść oskarżonego kasacji przez Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego wyrokiem z dnia 12 grudnia 2019 r. uchylił opisany wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie w odniesieniu do N. S., w części dotyczącej orzeczenia o karze łącznej pozbawienia wolności i w tym zakresie przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania. Tym samym procedujący w niniejszej sprawie Sąd Apelacyjny wobec prawomocności horyzontalnej wyroku w stosunku do N. S. w zakresie winy a także orzeczenia kar jednostkowych za przypisane mu czyny, związany był przy rozpoznawaniu apelacji obrońcy oskarżonego stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Najwyższy we wskazanym orzeczeniu i zakresem przekazania mu sprawy do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.

Wniosek

1.  zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów,

względnie

2. uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi I instancji,

względnie

3. w przypadku nieuwzględnienia zarzutów z pkt 1-3 apelacji obniżenie kary łącznej do dwóch lat pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wobec prawomocności horyzontalnej orzeczenia w zakresie winy i kar jednostkowych Sąd Apelacyjny odstąpił od oceny wniosków uznając je na tym etapie postępowania za bezprzedmiotowe.

4.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. połączono prawomocne kary pozbawienia wolności w wymiarze 4 lat oraz 2 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności i wymierzono karę łączną 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany.

Wyrok Sądu Apelacyjnego w sprawie II AKa 462/17, zmieniający wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie zapadł w części dotyczącej wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności w stosunku do N. S. z rażącym i mającym wpływ na jego treść naruszeniem przepisu prawa materialnego art. 86 § 1 k.k., w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r. Rozpoznając zatem sprawę ponownie, po jej uchyleniu i przekazaniu do ponownego rozpoznania, Sąd Apelacyjny połączył obie wymierzone kary jednostkowe, mając na uwadze, że dolną granicę wymiaru kary łącznej stanowi wymierzona oskarżonemu za czyn z art. 258 § 2 k.k. kara 4 lat pozbawienia wolności. Orzekał zatem w granicach od 4 lat do 6 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności i wymierzył karę łączną 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, odstępując od zasady pełnej kumulacji kar na rzecz częściowej ich absorpcji. Wziął przy tym pod uwagę ugruntowane w tym zakresie orzecznictwo, zgodnie z którym priorytetową przy orzekaniu kary łącznej powinna być właśnie zasada częściowej absorpcji kar, czyli na zasadzie asperacji. Zarówno bowiem kumulacja, jak i absorpcja, stanowią rozwiązania skrajne, których zastosowanie wymaga zaistnienia wyjątkowych okoliczności. Orzekana kara łączna musi być bowiem tak ukształtowana, aby w odczuciu oskarżonego, jak i ogółu społeczeństwa, nie była poczytana za premię wynikającą z wielości popełnionych przestępstw i nie stanowiła swoistej zachęty do dalszej przestępnej działalności na tym polu. Stosowanie zatem kumulacji albo absorpcji, z uwagi na to, że są to rozwiązania zupełnie skrajne, wymaga istnienia szczególnych przesłanek, przemawiających za jednym albo drugim rozstrzygnięciem. W niniejszej sprawie brak jest takich przesłanek. Nie jest taką przesłanką ani dotychczasowa linia życiowa oskarżonego, ani uprzednia karalność. Nie ma zatem żadnych racjonalnych powodów, by poprzez zastosowanie absorpcji w swoisty sposób premiować oskarżonego. Dotychczasowa karalność świadczy o lekceważącym stosunku do porządku prawnego i demoralizacji, choć nie umknęła uwadze Sądu również deklarowana przez oskarżonego chęć ustabilizowania życia i odcięcia się od przestępczej przeszłości. Powyższe okoliczności przemawiają zatem, aby karę łączną ukształtować na zasadzie asperacji, którą to zasadę przyjął również orzekając karę łączną Sąd I instancji.

Orzeczona kara łączna uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania przyszłych postaw oskarżonego oraz prawnej świadomości społeczeństwa, należycie uwzględniając fakt, że zawsze popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzekaniem kary surowszej od wynikającej z zasady absorpcji, wszak w przeciwnym razie prowadziłoby to do bezkarności sprawcy popełniającego serię przestępstw, uprzywilejowując jego sytuację w porównaniu z położeniem sprawcy jednego przestępstwa, a to z kolei prowadziłoby do kolizji z wymogami prewencji ogólnej i indywidualnej oraz ze społecznym poczuciem sprawiedliwości. W przedmiotowych realiach brak jest podstaw do stwierdzenia, że kara łączna jest rażąco surowa, bo za taką mogłaby uchodzić jedynie wówczas, gdyby nie tylko w oczach oskarżonego i jego obrońców, ale też ogółu społeczeństwa, jawiła się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość. Stosując zasadę asperacji, poza okolicznościami, które miały wpływ na poszczególne wymierzone oskarżonemu kary, w tym w szczególności uprzednią karalność oskarżonego, stopień winy i społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów wziął również pod uwagę, że jakkolwiek czyny te nie są jednorodzajowe, to popełnione zostały w zbliżonym okresie. Nadto, od momentu ich popełnienia upłynął znaczny okres czasu, a sam oskarżony, jak wskazują jego obrońcy zmienił swoje priorytety i w sposób właściwy, nie naruszając obowiązującego porządku prawnego funkcjonuje na wolności.

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

II

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 20 grudnia 2005 r. do dnia 18 grudnia 2007 r. oraz od dnia 29 marca 2019 r. do dnia 18 września 2019 r.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Oskarżony N. S.

III

Sąd Apelacyjny zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za II instancję, uznając, że przemawiają za tym względy słuszności. Oskarżony nie miał bowiem wpływu na konieczność ponownego rozpoznania sprawy przed Sądem odwoławczym.

7.  PODPIS

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika ☐

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego N. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana