Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2020r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2020r. w Suwałkach

sprawy J. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o prawo do świadczenia przedemerytalnego

w związku z odwołaniem J. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 24 czerwca 2020 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. K. (1) prawo do świadczenia przedemerytalnego poczynając od 16 maja 2020r.

Sygn. akt III U 512/20

UZASADNIENIE

Decyzją z 24.06.2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w O., powołując się na przepisy ustawy z dnia 30.04.2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (t. j. Dz.U z 2019 r., poz. 2173 ze zm.) oraz ustawy z dnia 13.03.2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. nr 90, poz. 844 ze zm.) odmówił J. K. (1) prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu wskazał, iż wnioskodawczyni nie spełniła warunków przyznania świadczenia ponieważ udowodniony staż pracy na datę rozwiązania umowy o pracę wynosi 27 lat 10 miesięcy i 16 dni okresów składkowych i nieskładkowych, zamiast wymaganych 30 lat.

W odwołaniu od tej decyzji J. K. (1) domagała się jej zmiany
i przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego. Wskazała, że stosunek pracy ustał z powodu niewypłacalności i likwidacji pracodawcy, a więc wystarczy staż pracy 20 lat i wiek 56 lat, które to warunki spełniła.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie
i podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje :

J. K. (1) (ur. (...)) w dniu 15.05.2020 r. wystąpiła z wnioskiem o świadczenie przedemerytalnie. W okresie od 10.01.2018 r. do 31.05.2018 r. i następnie od 1.06.2018 r. do 31.10.2019 r. była zatrudniona początkowo w wymiarze 1/5 etatu, a następnie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w Stowarzyszeniu (...), obsługując urządzenia teleinformatyczne. Stosunek pracy ustał na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 kodeksu pracy, w wyniku wypowiedzenia przez pracodawcę w związku z likwidacją stanowiska pracy, co zapisane zostało w świadectwie pracy (k. 16-17 akt rentowych).

W związku z trudną sytuacją finansową, Stowarzyszenie (...) na Walnym Zgromadzeniu Członków 29.09.2019 r. podjęło uchwałę nr(...)w sprawie wstępnej likwidacji stowarzyszenia z powodu braku płynności finansowej (odpis protokołu, lista obecności i uchwała k. 14-16). Jednocześnie w protokole w pkt 4 zapisano, że z powodu niewypłacalności z dniem 31.10.2019 r. zostanie zwolniona J. K. (1), a w kolejnych miesiącach pozostałe dwie pracownice. Likwidacja stowarzyszenia związana była ze zbyt dużymi kosztami jego działalności. Utrzymywało się ono ze składek członkowskich, a ostatnio członków było niewielu. Zatrudniało pracowników do odbierania telefonów i dysponowania ich do kierowców taxi. Likwidacja stowarzyszenia przebiegała stopniowo, w związku z poszukiwaniem rozwiązań co do dalszej działalności jego członków – kierowców taxi. Ostatecznie ostatni pracownik został zwolniony z końcem kwietnia 2020 r., a likwidację stowarzyszenia zakończono 1.08.2020 r. i zgłoszono ten fakt do KRS (zeznania świadka - likwidatora - J. K. (2) k. 23). J. K. (1) została zwolniona jako pierwsza, ponieważ była w najkorzystniejszej sytuacji – przysługiwało jej prawo do zasiłku dla bezrobotnych i następnie prawo do świadczenia przedemerytalnego.

Od 4.11.2019 r. odwołująca została zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w E. i nabyła prawo do zasiłku dla bezrobotnych. W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych od 4.11.2019 r. do 7.05.2020 r. nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia. Powyższe potwierdza zaświadczenie PUP w E. z 8.05.2016 r. (k. 18 akt rentowych).

Na dzień rozwiązania stosunku pracy wnioskodawczyni legitymowała się stażem ubezpieczeniowym w wymiarze 27 lat 10 miesięcy i 16 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30.04.2004 r.
o świadczeniach przedemerytalnych (t. j. Dz.U z 2019 r. poz. 2173) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Świadczenie przedemerytalne przysługuje po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

- nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

- w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia
w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

- złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych
(art. 2 ust. 3 ustawy).

Wskazane wyżej warunki muszą zostać spełnione kumulatywnie, co oznacza, że niezachowanie jednego z nich niweczy prawo do świadczenia przedemerytalnego.

Sporne w niniejszej sprawie pozostawało to, z jakich przyczyn nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy z wnioskodawczynią. W ocenie Sądu, J. K. (1) w postępowaniu przed Sądem wykazała, że rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w związku z likwidacją pracodawcy. Przedstawione dokumenty, w tym protokół Walnego Zgromadzenia Członków i podjęta na tym zgromadzeniu uchwała o stopniowej likwidacji stowarzyszenia wskazują na całkowitą likwidację pracodawcy, co ostatecznie nastąpiło w sierpniu 2020 r., przy czym już w maju 2020 r. stowarzyszenie nie zatrudniało żadnych pracowników, trwały jedynie rozliczenia finansowe i dopełnianie formalności związanych z likwidacją. W przypadku tego stowarzyszenia likwidacja była procesem rozciągniętym w czasie. Nie nastąpiło jednak jedynie przekształcenie podmiotu, gdyż członkowie stowarzyszenia nie stworzyli żadnej nowej formy organizacyjnej, prowadzą działalność indywidualnie i nie zatrudniają pracowników (por. wyrok SA w Katowicach z 6.12.2019 r. III AUa 1507/19; wyrok SA w Białymstoku z 4.09.2018 r. III AUa 495/18, wyrok SA w Szczecinie z 21.04.2016 r. III AUa 642/15).

Reasumując, odwołująca spełniła wszystkie warunki do przyznania świadczenia przedemerytalnego.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono jak
w sentencji.