Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 721/19

UZASADNIENIE

punktów II.-IV. wyroku z 4 lutego 2020 roku

Pozwem z dnia 31 stycznia 2019 r. (...) W. Zakład (...) w D. M. (...) W. wniósł o nakazanie pozwanej M. D. opróżnienia, opuszczenia i wydania lokalu użytkowego nr (...) w budynku przy ul. (...) w W.. Powód wniósł także o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych. Powód wskazał, że pozwany zamieszkuje w stanowiącym własność powoda ww. lokalu użytkowym bez tytułu prawnego (pozew k. 1-2).

Pozwana M. D. wniosła o oddalenie powództwa, a na wypadek jego uwzględnienia - o przyznanie lokalu socjalnego. Pozwana wyjaśniła, że jest rencistką o znacznym stopniu niepełnosprawności, oczekuje na przyznanie lokalu, a nadto że lokal został przez nią wyremontowany ze środków własnych i ponosi całkowite koszty jego utrzymania. Wskazała, że pozwany A. D. nie mieszka w przedmiotowym lokalu (odpowiedź na pozew k. 27, protokół rozprawy k. 60).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) W. jest właścicielem lokalu użytkowego nr (...) położonego przy ul. (...) w W.. Lokal został wynajęty na bibliotekę- archiwum (...) na podstawie umowy z dnia 1 września 1991 r. Umowa ta została wypowiedziana w dniu 31 stycznia 2012 r. z uwagi na podnajmowanie lokalu pozwanej.

(dowód: umowa i aneks do umowy k. 5-7, wypowiedzenie k. 8)

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 11 października 2012 r. nakazano (...) Lidze (...) opróżnienie wraz z rzeczami lokalu użytkowego nr (...) przy ul. (...) w W.

(dowód: wyrok k. 9)

Pozwana zamieszkuje w ww. lokalu użytkowym od 2005 r.. Lokal został przystosowany do zamieszkiwania w nim. Posiada miejsce do gotowania oraz oddzielną łazienkę. Jest w nim kanalizacja i bieżąca woda.

Pozwana obecnie nie pracuje zawodowo, jest rencistką i ma zakaz wykonywania pracy. Pozwana uzyskuje rentę w wysokości około 990 zł netto miesięcznie. Z tej kwoty opłaca koszty utrzymania mieszkania w wysokości 407,68 zł, prąd 150 zł, śmieci 20 zł miesięcznie. Choruje na serce i niedoczynność tarczycy. Na leki wydaje około 400 zł co dwa miesiące. Nie ma dzieci. Pozwana nie posiada tytułu prawnego do żadnych nieruchomości i nie ma gdzie się wyprowadzić.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS k. 28, zaświadczenie o pobieraniu renty k. 30, przesłuchanie pozwanej k. 60-60v.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wszystkich wyżej wymienionych dowodów. Sąd uznał za wiarygodny powyższy materiał dowodowy (poza zeznaniami pozwanego P. S., o czym poniżej) stąd odstąpił od ich jego oceny (art. 327 1 § 1 pkt 1 k.p.c.).

Sąd zważył, co następuje.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że w niniejszej sytuacji zastosowanie znajdzie ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (dalej u.o.p.l.), a tym samym wobec pozwanej zastosowanie znajda przepisy regulujące przyznanie lokalu socjalnego. Przepis art. 2 ust. 1 pkt. 4 u.o.p.l., zawiera definicję legalną lokalu, dla którego przy stosunku najmu lub innym tytule do użytkowania tego lokalu mają zastosowanie przepisy szczególnej ochrony lokatora wynikające z tej ustawy. Ilekroć w ustawie jest mowa o lokalu to należy przez to rozumieć lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Lokal zajmowany przez pozwaną został w umowie najmu oddany do użytkowania jako biblioteka-archiwum, czyli jako lokal użytkowy. Pozwana jednak - jako podnajemca - wyremontowała go i przystosowała do zamieszkiwania. Obecnie lokal wyposażony jest w kuchnię, toaletę, bieżącą wodę, ogrzewanie, kanalizację. Tym samym spełnia on realnie wymogi lokalu mieszkalnego, a pozwanej przysługiwał status lokatora zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 u.o.p.l., albowiem swoje uprawnienia wywodziła z umowy podnajmu (niezależnie od jej sprzeczności z treścią umowy najmu, która nie zezwalała na podnajem).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (dalej u.o.p.l.) w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu Sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Przepis art. 14 ust. 4 u.o.p.l. wymienia przypadki, w których Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego. Zakaz ten dotyczy m.in. niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 roku o pomocy społecznej, chyba że może zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwana spełnia te warunki, albowiem jest osobą niepełnosprawną i przebywa na rencie. Pozwana nie ma też możliwości zamieszkania w innym lokalu. Stąd Sąd orzekł, iż pozwanej przysługuje prawo do lokalu socjalnego (punkt II. wyroku).

Sąd w oparciu o art. 14 ust. 6 u.o.p.l. nakazał wstrzymanie wykonania wyroku w zakresie nakazu eksmisji do czasu złożenia pozwanej przez (...) W. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego (punkt III, wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. odstępując od obciążania nimi pozwanej z uwagi na jej niepełnosprawność, zły stan zdrowia oraz trudną sytuację materialną i bytową (punkt IV. wyroku).

Zarządzenie (26/02/2020)

Sekretariat, proszę:

- odpis wyroku z odpisem uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi powoda.