Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Tczewie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Marek Rafałko

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2019 r. w Tczewie

na posiedzeniu niejawnym

skargi dłużnika S. B.

na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w T. A. Z. z dnia 14 grudnia 2018 r. podjętą w sprawie egzekucyjnej o sygnaturze akt Kmp (...) prowadzonej z wniosku wierzyciela M. B. polegającą na odmowie umorzenia postępowania egzekucyjnego

postanawia

oddalić skargę.

UZASADNIENIE

Prawomocnym wyrokiem z dnia 4 listopada 2010 r. Sąd Okręgowy w G.zobowiązał S. B. do partycypowania w kosztach utrzymania syna K. B. w wymiarze 2.200 zł miesięcznie. W oparciu o wyżej wskazany tytuł egzekucyjny Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w T. A. Z. wszczął w dniu 4 września 2014 r. postępowanie egzekucyjne. Postępowanie to trwa do dnia dzisiejszego.

W dniu 7 grudnia 2018 r. dłużnik złożył wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego na mocy art. 825 pkt 2 w zw. z art. 11104 § 1 k.p.c. Wskazał, że w dniu 12 kwietnia 2017 r. organ administracji brytyjskiej wydał orzeczenie w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego S. B. względem K. B., zmieniające rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego w G. zawarte w wyroku z dnia 4 listopada 2010 r. W konsekwencji tytuł wykonawczy, w oparciu o który prowadzona jest egzekucja, utracił swoją moc, a postępowanie powinno być umorzone.

Komornik oddalił wniosek dłużnika o umorzenie postępowania. Wskazał, że dłużnik nie uzyskał orzeczenia polskiego sądu uznającego orzeczenie brytyjskiego organu, a zatem wyrok Sądu Okręgowego w G. z 4 listopada 2010 r. cały czas pozostaje w mocy i stanowi skuteczny tytuł wykonawczy wobec dłużnika.

Skargę na odmowę umorzenia postępowania wniósł dłużnik, domagając umorzenie prowadzonego postępowania egzekucyjnego. W uzasadnieniu skargi wskazano, że w dniu 12 kwietnia 2017 r. doszło do zmiany tytułu wykonawczego, na podstawie którego prowadzona jest egzekucja, albowiem tego dnia Urząd Alimentacji Królestwa W. B. – (...) wydał decyzję alimentacyjną, odmiennie regulując obowiązek alimentacyjny S. B. względem M. B.. Rozstrzygnięcie organu brytyjskiego zostało uznane przez Sąd Okręgowy w W., co skutkowało upadkiem tytułu wykonawczego. Co prawda Sąd Apelacyjny w W. zmienił orzeczenie Sądu Okręgowego, to jednak dłużnik złożył skargę kasacyjną i czeka na ostateczne rozstrzygnięcie. Dłużnik podkreślił, że zgodnie z przepisami Rozporządzenia Rady WE nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych – które ma prymat nad prawem krajowym – aktualną jurysdykcję do rozpoznawania spraw alimentacyjnych między stronami niniejszego postępowania ma organ brytyjski. Z tej też przyczyny, jak i z uwagi na istnienie orzeczenia „wypierającego” wyrok sądu polskiego, prowadzenie postępowania egzekucyjnego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nie jest możliwe. Zgodnie z przepisami powyższego rozporządzenia, orzeczenia wydane w państwie członkowskim UE są uznawane w innych państwach bez konieczności prowadzenia specjalnego postępowania. Co więcej, art. 42 rozporządzenia przewiduje, iż orzeczenie wydane w jednym państwie członkowskim nie może być w żadnym przypadku przedmiotem ponownego badania co do jego istoty w państwie członkowskim, w którym dochodzi się jego wykonania.

W odpowiedzi na skargę komornik wskazał, że nie zasługuje ona na uwzględnienie. Dłużnik powołuje się bowiem na orzeczenie sądu polskiego, które uznaje orzeczenie organu brytyjskiego, jednakże na żadnym etapie postępowania egzekucyjnego odpis takiego orzeczenia nie został przedłożony komornikowi. Co więcej, z twierdzeń dłużnika wynika, iż wyżej wskazane orzeczenie zostało uchylone przez Sąd Apelacyjny w W.. W świetle zaistniałej sytuacji należy uznać, że wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 4 listopada 2010 r. pozostaje w mocy i w dalszym ciągu stanowi tytuł wykonawczy.

S ąd zważył, co następuje:

Skarga dłużnika nie zasługuje na uwzględnienie.

Oczywistym jest, że zgodnie z art. 91 ust. 3 Konstytucji prawo wtórne Unii Europejskiej ma pierwszeństwo zastosowania przed ustawami krajowymi. Okoliczność ta nie prowadzi jednak do korzystnych dla dłużnika konkluzji.

Rozporządzenie Rady WE nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych przewiduje dwa tryby uznawania orzeczeń państw członkowskich, w zależności od tego, czy dane państwo jest stroną Protokołu haskiego z 2007 r. Jak wynika z Decyzji Rady z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Protokołu haskiego z dnia 23 listopada 2007 r. o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych ( (...)) Zjednoczone Królestwo W. B. (...) nie uczestniczyło w przyjęciu przedmiotowej decyzji, nie jest nią związane, ani jej nie stosuje. Oznacza to, że do uznawania brytyjskich orzeczeń alimentacyjnych na terytorium innego państwa członkowskiego UE znajdują zastosowanie przepisy sekcji 2, rozdziału IV Rozporządzenia Rady WE nr 4/2009. W konsekwencji strona, która podnosi kwestię uznania orzeczenia jako główny przedmiot sporu zobligowana jest wystąpić z wnioskiem o uznanie danego orzeczenia. Z kolei art. 24 Rozporządzenia przewiduje szereg sytuacji, w których sąd krajowy może odmówić uznania orzeczenia państwa niebędącego stroną Protokołu haskiego z 2007 r.

Na gruncie niniejszego postępowania dłużnik nie przedłożył żadnego orzeczenia sądu polskiego, które uznawałoby decyzję brytyjskiego urzędu (...) z dnia 12 kwietnia 2017 r. za skuteczną na gruncie polskiego porządku prawnego. W tej sytuacji brak jest jakichkolwiek podstaw do stwierdzenia, że decyzja brytyjskiego urzędu zmieniła orzeczenie sądu polskiego, będące podstawą prowadzenia przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w T. A. Z. postępowania egzekucyjnego w sprawie Kmp (...).

Za bezskuteczne należy również uznać powoływanie się przez dłużnika na nieprawomocne orzeczenie Sądu Okręgowego w W. z 19 grudnia 2017 r. wydane w sprawie VI Co 421/17, uchylone następnie przez Sąd II instancji. Nieprawomocne orzeczenie sądu nigdy nie może bowiem prowadzić do skutecznego upadku tytułu wykonawczego. Nie sposób zgodzić się również z twierdzeniem dłużnika, jakoby postępowanie w danym przedmiocie cały czas było w toku. Należy wyraźnie odnotować, że skarga kasacyjna stanowi nadzwyczajny środek zaskarżenia, a nie środek instancyjny. Orzeczenie Sądu Apelacyjnego w W. zakończyło zatem postępowanie w danej sprawie.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że komornik słusznie odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego w sprawie Kmp (...).

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 7672 § 1 k.p.c., Sąd postanowił jak sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

1.  (...)

T., dnia 28 czerwca 2019 r.