Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 255/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

T. W.

W dniu 13.11.2019 roku około godz.(...) w miejscowości C. na DK (...) na(...) km, gm. R. (...), woj. (...) kierując samochodem osobowym marki V. o nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności i utracił panowanie nad pojazdem, zjechał na przeciwległy pas ruchu uderzył w jadący z naprzeciwka samochód osobowy marki H. o nr rej. (...), powodując nieumyślnie wypadek, w wyniku którego:

- kierująca samochodem H. A. G. doznała obrażeń w postaci: stłuczenia głowy, urazu klatki piersiowej ze złamaniem żebra II po stronie lewej oraz żeber II i III po stronie prawej, niewielkich odm opłucnych obustronnych, złamania wyrostka poprzecznego kręgu piersiowego (...), złamania kości kulszowej i łonowej miednicy po stronie lewej, poprzecznego złamania trzonu kości udowej prawej, złamania rzepki kolana lewego, krwiaka w jamie otrzewnej i okolicy nerki prawej, stłuczenia barku prawego, ogólnych potłuczeń ciała, które spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała trwające dłużej niż 7 dni w rozumieniu przepisów kodeksu karnego, a

- pasażer samochodu V. T. S. doznał obrażeń w postaci: urazu biczowego kręgosłupa szyjnego, złamania mostka i obtarcia skóry kolan, które spowodowały naruszenie czynności narządów jego ciała trwające dłużej niż 7 dni w rozumieniu przepisów kodeksu karnego.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 13 listopada 2019 roku około godz. 06:20 w miejscowości C. na DK (...) na (...) km doszło do wypadku drogowego. Oskarżony T. W. kierował samochodem marki V. (...) o nr rej. (...). Oskarżony wracał z pracy na terenie P. Był zmęczony po nocnej zmianie. Pasażerem pojazdu był T. S.. W pewnej chwili oskarżony zasnął, utracił panowanie nad pojazdem który przekroczył oś jezdni, zjechał na przeciwległy pas ruchu, w wyniku czego doszło do zderzenia z samochodem marki H. (...) o nr rej. (...), kierowanym przez A. G..

1) wyjaśnienia oskarżonego T. W.

2) zeznania świadka A. G.

3) zeznania świadka T. S.

4) protokół oględzin pojazdu

5) protokół oględzin miejsca wypadku

6) dokumentacja fotograficzna

7) notatka urzędowa

1) 53, 88v-89

2) 89

3) 32v89

4) 6-7, 8-9

5) 3-5

6) 35

7) 1-2

2. Na skutek wypadku A. G. doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, urazu klatki piersiowej ze złamaniem żebra II po stronie lewej oraz żeber II i III po stronie prawej, niewielkich odm opłucnych obustronnych, złamania wyrostka poprzecznego kręgu piersiowego (...), złamania kości kulszowej i łonowej miednicy po stronie lewej, poprzecznego złamania trzonu kości udowej prawej, złamania rzepki kolana lewego, krwiaka w jamie otrzewnej i okolicy nerki prawej, stłuczenia barku prawego, ogólnych potłuczeń ciała, które spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała trwające dłużej niż 7 dni w rozumieniu przepisów kodeksu karnego.

opinia biegłego chirurga

3. Na skutek wypadku T. S. doznał obrażeń ciała w postaci urazu biczowego kręgosłupa szyjnego, złamania mostka i obtarcia skóry kolan, które spowodowały naruszenie czynności narządów jego ciała trwające dłużej niż 7 dni w rozumieniu przepisów kodeksu karnego.

opinia biegłego chirurga

4. T. W. był trzeźwy w dacie zdarzenia drogowego.

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości

10, 11

5. T. W. nie był uprzednio karany.

dane o karalności

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego T. W.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Treść tego oświadczenia, analogicznie jak złożonych wyjaśnień nie nasuwa wątpliwości na tle całokształtu zgromadzonych dowodów. Całość uzupełniają zeznania świadków A. G. i T. S..

zeznania świadka A. G.

Zeznania wskazanego świadka należy ocenić pozytywnie, są bowiem szczere, konsekwentne spójne, korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego, a nadto znajdują odzwierciedlenie w świetle opinii biegłego chirurga.

zeznania świadka T. S.

protokół oględzin pojazdu

protokół oględzin miejsca wypadku

dokumentacja fotograficzna

notatka urzędowa

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości

dane o karalności

Dowody dokumentujące przebieg oględzin (protokoły, szkic, dokumentacja fotograficzna) nie budzą wątpliwości. Protokoły oględzin miejsca i rzeczy stanowią rejestrację czynności procesowej, podpisaną przez osobę podejmującą oględziny. Odpowiadają wymogom przewidzianym w art. 148 § 1 kpk.

Badania trzeźwości uczestnika zdarzenia drogowego przeprowadzone zostały zgodnie z wymogami określonymi w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1997 r. Nr 98, póz. 602 z póżn. zm.). Dokument w postaci protokołu badania oskarżonego sporządzony został w sposób jasny i przejrzysty. Wyniki opisanych badań wskazują, że oskarżony był trzeźwy w chwili zdarzenia. Dowody te nie były kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Nie ma wątpliwości co do prawdziwości pozostałych dokumentów zgromadzonych w sprawie.

opinia biegłego chirurga

2, 3

Opinia biegłego chirurga jest jasna, wewnętrznie niesprzeczna, kompletna. Pochodzi od osoby fachowej, bezstronnej, nie zainteresowanej korzystnym rozstrzygnięciem na rzecz którejkolwiek ze stron postępowania. Jej wnioski należy podzielić.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

T. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony dopuścił się występku wyczerpującego dyspozycję art. 177 § 1 kk.

Zgodnie z treścią art. 177 § 1 k.k. działa bezprawnie ten, kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym albo powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, którego następstwem jest spowodowanie obrażeń ciała skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała pokrzywdzonego na czas powyżej 7 dni.

Dla bytu przestępstwa stypizowanego w art. 177 § 1 k.k. niezbędnym jest ustalenie, iż oskarżony naruszył poprzez swój czyn zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym albo powietrznym.

Biorąc pod uwagę, iż T. W. poruszał się samochodem osobowym po drodze publicznej oczywistym jest, iż obowiązany był przestrzegać zasad regulujących ruch drogowy. Te zasady stypizowane są w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. 2020 r. poz. 110). Tenże akt prawny w art. 3 ust. 1 wskazuje, iż każdy uczestnik ruchu obowiązany jest zachować ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego oraz narazić kogokolwiek na szkodę.

Analiza zachowania kierowcy polega na dokonaniu oceny jego przygotowania teoretycznego, niezbędnego doświadczenia w prowadzeniu pojazdu, zachowania ogólnych reguł ostrożności oraz zasad bezpieczeństwa do których należą m.in. obowiązek trzeźwości oraz prowadzenie pojazdu w stanie psycho-fizycznym który umożliwia i gwarantuje nie narażanie innych uczestników ruchu na niebezpieczeństwo a w przedmiotowej sprawie oskarżony powyższe zasady nieumyślnie naruszył.

Nie ulega wątpliwości, iż do wypadku doszło na skutek prowadzenia pojazdu przez oskarżonego w stanie, który należy określić jako brak sprawności psychomotorycznej.

Oskarżony jest osobą zdatną do zawinienia, ze względu na wiek, jak i poczytalność. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. W realiach tej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonego lub jego winę.

Należy tylko zauważyć, że skutek naruszenia opisanej wyżej zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w postaci spowodowania wypadku jest objęty nieumyślnością sprawcy. Oskarżonemu można także przypisać nieumyślność w zakresie naruszenia zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Niezależnie jednak od tego, czy sprawca naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym umyślnie, czy nieumyślnie, występek stypizowany w treści art. 177 kk popełniony jest nieumyślnie (vide: uchwała SN z dnia 22.11. 1973 r., VI KZP 29/73, OSNPG 1974/2/23). Sposób naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym (tutaj nieumyślny) nie rzutuje na stronę podmiotową zarzucanego oskarżonemu występku, ale wpływa na zawartość jego bezprawia. Nie ulega wątpliwości, iż w realiach tej sprawy naruszenie zasad bezpieczeństwa miało charakter nieumyślny.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. W.

1, 2, 3

Kary: 1 roku pozbawienia wolności oraz 60 stawek dziennych grzywny są adekwatne do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, a uwzględniają:

a/ okoliczności obciążające:

-: naruszenie kluczowej zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym,
-: rodzaj i rozmiar doznanych przez pokrzywdzonych obrażeń.

b/ okoliczności łagodzące:

-: przyznanie się do popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu,
-: przeproszenie pokrzywdzonych,
-: nieumyślne naruszenie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym,
-: uprzednią niekaralność.

W ocenie Sądu nie ma podstaw do izolacyjnego oddziaływania na postawę oskarżonego, a wystarczającym jest surowe napiętnowanie jego występku. Uprzednia niekaralność oskarżonego wskazuje, że cele kary przy takim rozstrzygnięciu zostaną spełnione. Stąd też Sąd wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat. Okres ten pozwoli na weryfikację pozytywnej prognozy kryminologicznej postawionej wobec oskarżonego. Kara ta w połączeniu z grzywną wzmocni przekonanie o skuteczności udzielonej przez państwo ochrony prawnej. Grzywna stanowi zatem realną dolegliwość, jaka dotknie sprawcę pozostawiając go w przekonaniu negatywnej oceny czynu, którego się dopuścił. Przy kształtowaniu wysokości grzywny (jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł) Sąd, wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki rodzinne i osobiste. Sąd uwzględnił fakt, iż oskarżony na skutek doznanych obrażeń jest niezdolny do pracy i utrzymuje się ze świadczenia ZUS. Ponadto ma na utrzymaniu troje dzieci. Powyższe uzasadniają ustalenie wysokości jednej stawki na najniższym przewidzianym przepisami prawa karnego poziomie.

5. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. W.

Sąd na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek zapłaty nawiązki na rzecz pokrzywdzonej A. G. w kwocie 3.000 złotych (trzech tysięcy złotych).

T. W.

Sąd na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek zapłaty nawiązki na rzecz pokrzywdzonego T. S. w kwocie 300 złotych (trzysta złotych).

T. W.

Zgodnie z wnioskiem pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwotę 3.000 złotych tytułem pomocy prawnej świadczonej jej przez pełnomocnika z wyboru.

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie orzekał w przedmiocie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, bowiem nic nie wskazuje na to, że oskarżony jest osobą zagrażającą bezpieczeństwu w komunikacji. Wypadek z dnia 13.11.2019 roku był wydarzeniem jednorazowym i nie wynikał z brawury czy lekceważenia zasad ruchu drogowego. w sytuacji, gdy jego orzeczenie było zasadne. Przesłanką stosowania środka w postaci zakazu prowadzenia pojazdów jest zagrożenie, które mogłoby w przyszłości spowodować prowadzenie pojazdu danego rodzaju przez daną osobę.

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

W oparciu o art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu wydatków związanych z udziałem w sprawie kwotę 303,52 zł obejmującą:

-: opłatę przewidziana za udzielenie informacji z rejestru skazanych w wysokości 30,00 zł,
-: ryczał za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym – łącznie 40 zł (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./),
-: wynagrodzenie biegłego chirurga w kwocie 77,84 zł x 3.

Wysokość opłaty ustalono w oparciu o treść art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.). Sąd omyłkowo nie zastosował również art. 3 ust. 2, zgodnie z którym skazany w pierwszej instancji obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 10% od kwoty wymierzonej mu grzywny.

6. 1Podpis

VII K 255/20

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE