Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2020 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Izabela Kosińska - Szota

Protokolant: sekr. sąd. Joanna Wiejkut

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2020 roku w Kłodzku na rozprawie

sprawy z powództwa T. J.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę 14 508 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda T. J. kwotę 12 508 zł (dwanaście tysięcy pięćset osiem) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 10 000 zł od dnia 3 stycznia 2019 roku i od kwoty 2 508 zł od dnia 29 sierpnia 2019 roku;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 4 123,86 zł tytułem kosztów procesu;

IV.  nakazuje uiścić stronie pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 978,27 zł tytułem brakujących kosztów sądowych;

V.  nakazuje stronie pozwanej ściągnąć z zasądzonego w pkt I roszczenia na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 159,25 zł tytułem brakujących kosztów sądowych.

(...)

UZASADNIENIE

Powód T. J. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 14 508 zł tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 13 528 zł od dnia 12 grudnia 2018 r., od kwoty 820 zł od dnia 4 kwietnia 2019 r. i od kwoty 160 zł od dnia 4 lipca 2019 r. Wniósł również o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu podał, że w dniu 21 sierpnia 2018 r. uczestniczył w kolizji drogowej, w wyniku której doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, złamania kości nosa, urazu głowy oraz urazu przedramienia prawego. Wskazał, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana przyznała mu łączną kwotę 594,98 zł tytułem zadośćuczynienia i refundacji części kosztów leczenia, która jest nieadekwatna do stopnia odniesionych obrażeń i doznanej krzywdy.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwana podała, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznała powodowi kwotę 500 zł tytułem zadośćuczynienia, 112,39 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz 2 049,28 zł tytułem zwrotu utraconych zarobków. W ocenie pozwanej, wypłacone dotychczas świadczenia są adekwatne do stopnia krzywdy doznanej przez powoda, zaś żądane pozwem kwoty są wygórowane i nieuzasadnione.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 sierpnia 2018 r. powód uczestniczył w kolizji drogowej, której sprawca posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Okoliczność bezsporna

Po wypadku powód został przewieziony do Szpitala (...) w D., gdzie stwierdzono u niego powierzchowny uraz nosa, nieokreślony uraz głowy, skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa oraz nieokreślony uraz przedramienia. Powodowi zalecono m. in. oszczędzający tryb życia, zażywanie środków farmakologicznych w razie dolegliwości bólowych oraz dalsze leczenie w POZ lub poradni chirurgicznej. Wykonane badanie diagnostyczne wykazały złamanie nosa, bez przemieszczenia.

Z uwagi na utrzymujące się dolegliwości bólowe oraz parestezje rąk, powód podjął specjalistyczne leczenie ortopedyczne i neurologiczne, uczęszczał na zabiegi rehabilitacyjne, zażywał środki farmakologiczne.

W chwili zdarzenia powód pracował jako żołnierz zawodowy. Do dnia 14 listopada 2018 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, zaś do dnia 28 lutego 2019 r. był niezdolny do udziału w zajęciach WF i wymarszach.

Dowód:

- Karta Informacyjna Izby Przyjęć - k. 11

- opis badania radiologicznego – k. 12

- wynik badania radiologicznego – k. 13

- historia zdrowia i choroby – k. 14, 16, 34

- skierowanie do poradni diagnostycznej – k. 14

- wynik badania MR kręgosłupa szyjnego – k. 15

- wyniki badań - k. 17 – 19, 23 - 24

- skierowanie na badanie (...) k. 20

- wynik badania (...) k. 21 - 22

- skierowania na leczenie rehabilitacyjne – k. 25 – 26, 28, 30

- zaświadczenia o uczęszczaniu na zabiegi rehabilitacyjne – k. 27, 29, 31

- zaświadczenia lekarskie – k. 32 - 33

- zaświadczenie o przebywaniu na zwolnieniach lekarskich i utraconym zarobku – k. 35

- przesłuchanie powoda - k. 66

W związku z podjętym leczeniem specjalistycznym oraz rehabilitacją powód poniósł wydatki w łącznej kwocie 2 508 zł.

Dowód:

- faktura nr (...) – k. 36

- paragon fiskalny – k. 37

- faktura (...) – k. 38

- faktura nr (...) – k. 39

- paragony fiskalne – k. 39

- faktura nr: (...) – k. 40

- rachunek nr (...) – k. 41

- rachunek nr (...) – k. 42

Powód zgłosił szkodę stronie pozwanej, która po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznała mu zadośćuczynienie w kwocie 500 zł, zwróciła koszty leczenia w wysokości 112,39 zł oraz utracony zarobek w kwocie 2 049,28 zł.

Dowód:

- decyzja pozwanej z 11.12.2018 r. – k. 9 - 10

- decyzja pozwanej z 03.04.2019 r. – k. 43

Po wypadku powód musiał leżeć, nie mógł sam zadbać o siebie, przy wykonywaniu codziennych czynności pomagała mu żona. Miał liczne zadrapania, złamanie nosa i krwiaka na oku. Odczuwał silne dolegliwości bólowe, celem ich złagodzenia zażywał środki farmakologiczne i nosił kołnierz ortopedyczny. Przez pewien okres powód odczuwał lęk przed jazdą samochodem.

Utrzymujące się do chwili obecnej drętwienia rąk i niemożność dźwigania, utrudniają powodowi należyte wykonywanie obowiązków służbowych.

Dowód:

- przesłuchanie powoda - k. 66

- zeznania świadka S. J. – k. 122

W wyniku zdarzenia z 21 sierpnia 2018 r. powód doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego nieskutkującego uszczerbkiem na zdrowiu. Wypadek, któremu uległ należy do najbardziej typowych zdarzeń drogowych średniego kalibru. Uraz powoda dotyczył aparatu więzadłowo – mięśniowego kręgosłupa, gdyż w wykonanym badaniu RTG nie stwierdzono uszkodzeń kostnych. Powód doznał urazu z mechanizmu „smagnięcia biczem”, co oznacza, że na skutek nagłego ruchu głową przy zderzeniu kręgosłup szyjny wykonał gwałtowny ruch w stronę uderzenia i zaraz potem w stronę przeciwną. Przy tego typu zdarzeniach komunikacyjnych nie dochodzi do złamań kręgów, gdyż działające siły wyładowują się w aparacie mięśniowo – więzadłowym kręgosłupa szyjnego. Uraz powoda wymagał m. in. czasowego odciążenia kręgosłupa szyjnego przez zastosowanie kołnierza ortopedycznego, a następnie zastosowania zabiegów fizyko – rehabilitacyjnych. W przypadku powoda, nie ustrzeżono się pewnych nieprawidłowości, niemniej ogólnie leczenie przebiegało nadzwyczaj właściwie, bowiem odpowiednio wcześnie rozpoczęto działania rehabilitacyjne, co doprowadziło do poprawy staniu zdrowia powoda, nie pozostały żadne ograniczenia w ruchomości kręgosłupa szyjnego ani lędźwiowego, wypadek nie wpłynął też na osłabienie kończyn górnych.

Przez okres około 3 tygodni po wypadku powód z pewnością miał ograniczoną sprawność ze względu na silne bóle i konieczność stosowania kołnierza ortopedycznego. Każda czynność związana z samoobsługą sprawiała mu trudność, wskazana była pomoc osób trzecich przy ubieraniu się, myciu, przygotowywaniu posiłków, nie mógł również pracować zawodowo. Obecnie funkcjonowanie powoda nie jest ograniczone, zaś podawane dolegliwości mają pośredni związek z urazem i mogą oznaczać uaktywnienie się zmian przeciążeniowych i zwyrodnieniowych obecnych w kręgosłupie uprzednio. Rokowania co do stanu zdrowia powoda są korzystne, rehabilitacja powinna dać dobry efekt pod warunkiem zdyscyplinowania powoda, jeśli chodzi o ćwiczenia własne, które winien był opanować w trakcie rehabilitacji. Rokowania co do wypełniania normalnych funkcji społecznych i rodzinnych, a także korzystania z rozrywek i sportów są korzystne. Powód może uprawiać każdy sport bez ograniczeń.

Dowód: opinia wydana przez biegłych sądowych z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii S. L. i z zakresu neurologii J. W. – k. 78 - 83

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu, tj. co do kwoty 12 508 zł.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt zaistnienia w dniu 21 sierpnia 2018 r. kolizji z udziałem powoda. Strona pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia przyjęła swoją odpowiedzialność, zakwestionowała jednak zasadność roszczenia dochodzonego pozwem, wskazując, że przyznane dotychczas świadczenie rekompensuje powodowi doznaną krzywdę.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie były przepisy art. 444 § 1 k.c. i 445 § 1 k.c. które stanowią, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Ustalenie, czy podawane przez powoda dolegliwości pozostają w związku przyczynowym z przedmiotową kolizją drogową wymagało wiadomości specjalnych z zakresu chirurgii i ortopedii oraz neurologii, dlatego też Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych.

Sąd podzielił wnioski zawarte w wydanej przez biegłych opinii, która jest rzetelna, fachowa, logiczna, poparta bezpośrednimi badaniami powoda oraz analizą dokumentacji medycznej. Ustalenia dokonane przez biegłych jednoznacznie wskazują, że w wyniku wypadku z dnia 21 sierpnia 2018 r. powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, który nie skutkował uszczerbkiem na zdrowiu. Jednocześnie biegli jednak, że w początkowym okresie po kolizji powód miał trudności z samoobsługą, wymagał pomocy osób trzecich przy wykonywaniu codziennych czynności. Dodatkowo, silne bóle i konieczność usztywnienia odcinka szyjnego kręgosłupa ograniczało jego sprawność. Obecne dolegliwości, na jakie uskarża się powód są natomiast wynikiem uaktywnienia się zmian przeciążeniowych i zwyrodnieniowych, zaś rokowania co do stanu zdrowia powoda są korzystne, również, jeśli chodzi o wypełnianie funkcji społecznych, rodzinnych, czy też korzystania z rozrywek i sportów.

Wymaga podkreślenia, że odczuwany ból ma zawsze charakter subiektywny i indywidualny. Nie ulega jednak wątpliwości, że urazy (również te, o których nie wypowiedzieli się biegli sądowi, w szczególności złamanie kości nosa) były dla powoda źródłem cierpienia fizycznego i psychicznego oraz powodowały ograniczenia w początkowym okresie po wypadku. O natężeniu bólu i niemożności należytego wykonywania wszystkich czynności przez powoda świadczy również okoliczność długiego przebywania na zwolnieniu lekarskim, z którym związany był także uszczerbek majątkowy.

Dokonując oceny stanu zdrowia powoda po wypadku, Sąd miał także na względzie zeznania samego powoda oraz świadka S. J., które uznał za prawdziwe, logiczne, koherentne i przydatne w niniejszym postępowaniu. Przeprowadzone wyżej dowody potwierdzają, że zdarzenie z dnia 21 sierpnia 2018 r. skutkowało negatywnymi konsekwencjami dla funkcjonowania powoda w codziennym życiu i w istocie przez kilka tygodni potrzebował ona pomocy przy wykonywaniu podstawowych czynności. Świadek wspólnie zamieszkuje z powodem i niewątpliwie była obserwatorem występujących u niego niedogodności związanych z cierpieniami fizycznymi i ograniczeniami.

W świetle powyższego należało uznać, że mimo niestwierdzenia przez biegłych uszczerbku na zdrowiu powoda (który brany jest pod uwagę jedynie pomocniczo, jako jedna w wielu okoliczności mających wpływ na ocenę zakresu doznanej krzywdy), Sąd nie miał wątpliwości, że zdarzenie z dnia 21 sierpnia 2018 r. negatywnie wpłynęło na codzienne funkcjonowanie powoda, było źródłem cierpienia fizycznego oraz ograniczyło czasowo jego aktywność zawodową, społeczną i sportową. Należy wskazać, że występujące obecnie dolegliwości bólowe kręgosłupa są wynikiem istniejących wcześniej zmian zwyrodnieniowych, zatem rozstrzygając o wysokości zadośćuczynienia, Sąd nie wziął pod uwagę tych dolegliwości. Z tego względu, zdaniem Sądu, adekwatnym zadośćuczynieniem do krzywdy, jakiej doznał powód będzie łączna kwota 12 500 zł. Skoro strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 500 zł, w niniejszym procesie zasądzono dalszą sumę 12 000 zł.

W myśl art. 444§1 k.c. Sąd zasądził od strony pozwanej odszkodowanie w wysokości 2 508 zł, w tym 250 zł badanie (...), 1 070 zł koszt siedmiu wizyt u lekarzy ortopedów – traumatologów, 150 zł wizyta u lekarza neurologa, 323 zł badanie (...) kręgosłupa szyjnego oraz 715 zł koszt trzykrotnej rehabilitacji Wydatki te zostały przez powoda należycie udokumentowane i pozostają w związku ze zdarzeniem z dnia 21 sierpnia 2018 r. Powszechnie wiadomo, że w rejonie zamieszkania powoda okres oczekiwania na wizytę u lekarzy specjalistów jest odległy, nie sposób zatem wymagać, by w sytuacji pojawienia się bądź utrzymywania jakichkolwiek dolegliwości, osoba poszkodowana w wypadku samochodowym zwlekała z wizytą u takiego lekarza, tylko po to, by minimalizować koszty leczenia. Nie ulega również wątpliwości, że czas oczekiwania na zabiegi fizjoterapeutyczne w ramach NFZ wynosi minimum 12 miesięcy, w przypadku urazów powypadkowych okres ten może być krótszy, niemniej tylko niezwłoczne podjęcie leczenia gwarantuje odzyskanie sprawności. Dlatego też koszty poniesione przez powoda na ten cel były, zdaniem Sądu, konieczne, zwłaszcza, że badania diagnostyczne i zabiegi fizjoterapeutyczne rekomendowali lekarze specjaliści.

O należnych odsetkach ustawowych od zasądzonego roszczenia orzeczono w oparciu o art. 481 § 1 k.c. i art. 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 14§ 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 473 t.j.). Żądanie odsetkowe od dochodzonej kwoty zostało sformułowane nieprawidłowo, bowiem z akt wynika, że szkoda została zgłoszona w dniu 3 grudnia 2018 r. W świetle powyższego, bacząc na 30 – dniowy termin do spełnienia świadczenia, należało uznać, że pozwana pozostawała w zwłoce ze spełnieniem świadczenia z tytułu zadośćuczynienia od dnia 3 stycznia 2019 r., a nie jak wskazano w pozwie od 12 grudnia 2018 r. Jeśli chodzi o odsetki od zasądzonego odszkodowania, należy wskazać, że przed wytoczeniem powództwa powód nie wzywał pozwanej do zapłaty tej kwoty. Z tego względu, żądanie w zakresie należności ubocznych było zasadne dopiero od daty wniesienia pozwu tj. od 29 sierpnia 2019 r.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 100 k.p.c. Powód wygrał proces w 86%, przy czym poniósł koszty w łącznej kwocie 5 384 zł, w tym opłata sądowa od pozwu – 750 zł, zaliczka na poczet należności biegłego sądowego w całości spożytkowana – 1 000 zł, koszty zastępstwa procesowego pełnomocnika – 3 600 zł i opłaty skarbowe od pełnomocnictw – 34 zł. Koszty poniesione przez pozwaną to 3 617 zł, w tym koszty zastępstwa procesowego pełnomocnika – 3 600 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł. Mając na uwadze konieczność stosunkowego rozliczenia kosztów, Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 4 123,86 zł.

Jednocześnie, w myśl art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 755 j.t.), Sąd nakazał stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 978,27 zł tymczasowo wyłożoną na poczet należności biegłego sądowego. Pozostałą kwotę w wysokości 159,25 zł Sąd nakazał ściągnąć z zasądzonego na rzecz powoda roszczenia.