Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 sierpnia 2020 r. w K.

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko M. M.

o zapłatę

powództwo oddala.

Sygn. akt I C 1411/19 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w dniu 13.08.2019 r. wniósł pozew przeciwko pozwanej M. M. o zasądzenie kwoty 335,67 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty od wskazanych w pozwie kwot . Powód wniósł ponadto o zasądzenie od pozwanej zwrotu kosztów sądowych oraz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż dochodzona pozwem wierzytelność wynika z zawartej przez pozwaną w dniu 23.08.2011 r. z (...) S.A. umowy nr (...). (...) S.A. wykonała zobowiązanie wynikające z w/w umowy , zaś pozwana nie wywiązała się z obowiązku spłaty zobowiązania. W dniu 22.12.2017 r. umową cesji wierzytelność przysługująca (...) S.A. względem pozwanej została przeniesiona na powoda . Zadłużenie pozwanej z powyższego tytułu na dzień wniesienia pozwu wynosi 335,67 zł na co składają się : kwota 42,78 wynikająca z faktury nr (...) z dnia 02.08.2018 r. , termin płatności 31.08.2016 r. , kwota odsetek ustawowych 8,80 zł wynikająca z faktury (...) liczonych od dnia 01.09.2016 r. do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu, kwota 240 zł wynikająca z faktury nr (...) z dnia 06.12.2016 r. z terminem płatności 24.12.2016 r., kwota odsetek ustawowych 44,09 zł wynikająca z faktury nr (...) liczonych od dnia 25.12.2016 r. do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu. Powód podniósł, iż pozwana została prawidłowo powiadomiona o przelewie wierzytelności i jednocześnie wezwana do dobrowolnej spłaty pismem z dnia 11.01.2018 r. Pozwana nie spłaciła zadłużenia.

Pozwana M. M. zawiadomiona o terminie rozprawy w trybie art. 139§1 kpc , nie stawiła się na rozprawie , nie złożyła odpowiedzi na pozew i nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił co następuje :

W dniu 22.12.2017 r. (...) S.A. z siedzibą w G. zawarła umowę przelewu wierzytelności z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W..

( dowód : umowa cesji wierzytelności k. 15-19)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy powództwo nie może być uwzględnione, albowiem przedstawiony przez stronę powodową materiał dowodowy nie stanowi wystarczającej podstawy uwzględnienia powództwa pomimo tego, iż zachodzą warunki do wydania wyroku zaocznego.

Stosownie do treści art. 339§1 kpc, (w brzmieniu przed dniem 07.11.2019r. znajdującym zastosowanie w niniejszej sprawie) jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. Zgodnie z §2 tego przepisu, w tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Niestawiennictwo pozwanego nie zwalnia zatem Sądu z dokonania merytorycznej oceny powództwa i przedłożonych przez stronę powodową dowodów.

Stosownie do treści art. 6 kc ciężar dowodu istnienia i wysokości roszczenia spoczywa na powodzie, który w tym postępowaniu wskazanych okoliczności nie wykazał.

W szczególności powód nie udowodnił tego, iż przysługuje mu jakiekolwiek roszczenie względem pozwanej, nie wykazał bowiem istnienia przedmiotowej wierzytelności ani jej nabycia.

W pierwszej kolejności wskazać należy , iż powód nie przedstawił dokumentów potwierdzających fakt zawarcia oraz treść umowy łączącej pozwaną z wierzycielem pierwotnym - poprzednikiem prawnym powoda . Powód nie przedłożył wskazanej w pozwie umowy, nie wykazując tym samym, aby pozwaną z wierzycielem pierwotnym łączył jakikolwiek stosunek zobowiązaniowy. Z pozwu nie wynika przy tym jakiego rodzaju umowa miała łączyć pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Powód nie przedłożył też dokumentów księgowych stanowiących podstawę powództwa, z których wynika dochodzona należność, w związku z czym nie jest możliwe zweryfikowanie, czy dokumenty takie zostały wystawione a należności w nich stwierdzone mają oparcie w zawartej przez strony umowie.

Ponadto powód nie przedłożył dokumentów wykazujących swoje następstwo prawne w zakresie dochodzonej od pozwanej wierzytelności wynikającej z umowy zawartej z wierzycielem pierwotnym.

Przedłożona przez powoda umowa przelewu wierzytelności z 22.12.2017 r. może stanowić dowód wyłącznie tego, że do zawarcia takiej umowy doszło, nie wykazuje ona natomiast, iż obejmowała wierzytelność wskazaną w pozwie. Zgodnie z w/w umową przedmiotem cesji miały być wierzytelności pieniężne określone w Zestawieniu Wierzytelności. Do pozwu nie dołączono Zestawienia Wierzytelności a jedynie obejmujący przedmiotową wierzytelność wydruk ( k. 20), który nie wiadomo do jakiego dokumentu się odnosi. Z tych też względów nie można przyjąć, że przedstawiony przez powoda wydruk wykazuje nabycie przedmiotowej wierzytelności dochodzonej wobec pozwanej w niniejszej sprawie .

Mając na uwadze powyższe należało uznać, że powód nie wykazał, iż przysługuje mu względem pozwanej dochodzona pozwem wierzytelność. Zgodnie z treścią art. 232 kpc strony zobowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. W myśl przytoczonych przepisów, to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie. Powód winien zatem wykazać wszystkie okoliczności stanowiące podstawę żądania pozwu.

Nadto wskazać należy, iż w sprawach cywilnych rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy – obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach.

Nie można było również w przedmiotowej sprawie uznać, że pozwana nie przedstawiając swojego stanowiska w rzeczywistości uznała powództwo. Sąd jest zobligowany do uznania twierdzeń powoda przy bezczynności pozwanego jedynie w przypadku braku wątpliwości co do zasadności pozwu. W niniejszej sprawie natomiast powód nie przedłożył dowodów dostatecznie uzasadniających jego roszczenie.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, istnieją w sprawie uzasadnione wątpliwości, uniemożliwiające przyjęcie za prawdziwe twierdzeń powoda odnoszących się do istnienia i wysokości zobowiązania. W tych okolicznościach pomimo zaistnienia formalnych przesłanek do wydania w sprawie wyroku zaocznego wskutek nie działania w sprawie pozwanej, Sąd powództwo oddalił.