Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 739/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz
niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

x

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

pkt I, III

M. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

Oskarżony swoim zachowaniem zrealizował znamiona występku z art. 278 § 1 i 5 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. bowiem w dniu 12 maja 2020 roku w J., woj. (...), dokonał zaboru w celu przywłaszczenia torebki o wartości 200zł z zawartością pieniędzy w kwocie 1200 zł, telefonu marki S. (...) o wartości 350 zł, oraz dokumentów w postaci dowodu osobistego i karty bankomatowej S. Bank dotyczącej prowadzonego rachunku bankowego o numerze (...) na nazwisko i szkodę D. P.,

Oskarżony swoim zachowaniem zrealizował również znamiona występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. bowiem w dniu 28 maja 2020 roku w J. przy ul. (...), woj. (...), usiłował dokonać rozboju na osobie K. D. w ten sposób, że używając przemocy uderzył pokrzywdzoną barkiem powodując jej upadek na podłoże, w wyniku czego doznała ona obrażeń w postaci otarcia naskórka na twarzy, na obu dłoniach oraz stłuczenia kolana lewego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała pokrzywdzonej i rozstrój jej zdrowia na okres poniżej 7 dni, oraz szarpał za torebkę z zawartością kluczy od samochodu oraz od mieszkania, telefonu komórkowego, odtwarzacza mp3, prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego, karty do bankomatu, okularów do czytania, kosmetyków, portfela z kwotą 250 złotych owiniętą wokół przegubu lewej ręki pokrzywdzonej, lecz zamierzonego celu przywłaszczenia mienia nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonej, która nie puściła torebki, przy czym czynu tego dopuścił się umyślnie, publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego

Przestępstwo rozboju jest działaniem dwutorowym nakierowanym na cudzą rzecz ruchomą oraz na życie i zdrowie człowieka. Zatem pod ochroną przepisu art. 280 § 1 k.k. pozostaje też życie i zdrowie człowieka. Z kolei przepis art. 115 § 21 k.k. wyraźnie też stanowi o "umyślnym zamachu na zdrowie". Z tego też względu nic nie stoi na przeszkodzie, aby in concreto przypisany sprawcy występek określony w art. 280 § 1 k.k. zakwalifikować również z art. 57a § 1 k.k. (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 2009 r. WK 13/09).

x

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

pkt II

M. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

Oskarżony swoim zachowaniem zrealizował znamiona występków z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. bowiem

- dnia 12 maja 2020 roku w J., województwa (...), dokonał kradzieży z włamaniem w ten sposób, że przełamał elektroniczne zabezpieczenie środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym o numerze (...), używając bezprawnie uzyskanej karty płatniczej wraz z numerem PIN i dokonał zaboru w celu przywłaszczenia środków pieniężnych z w/w rachunku bankowego płacąc zbliżeniowo za zakupiony towar w kwocie 29,62 zł, czym działał na szkodę (...) Bank S.A. we W. i D. P. przyjmując, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

- dnia 12 maja 2020 roku w J., województwa (...), dokonał kradzieży z włamaniem w ten sposób, że przełamał elektroniczne zabezpieczenie środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym o numerze (...), używając bezprawnie uzyskanej karty płatniczej wraz z numerem PIN i dokonał zaboru w celu przywłaszczenia środków pieniężnych z w/w rachunku dokonując wypłaty w kwocie 50 zł, czym działał na szkodę (...) Bank S.A. we W. i D. P. przyjmując, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

- dnia 12 maja 2020 roku w J., województwa (...), dokonał kradzieży z włamaniem w ten sposób, że przełamał elektroniczne zabezpieczenie środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym o numerze (...), używając bezprawnie uzyskanej karty płatniczej wraz z numerem PIN i dokonał zaboru w celu przywłaszczenia środków pieniężnych z w/w rachunku dokonując wypłaty w kwocie 100 zł, czym działał na szkodę (...) Bank S.A. we W. i D. P. przyjmując, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

Kwalifikując dokonane przez oskarżonego kradzieże z włamaniem jako wypadek mniejszej wagi Sąd miał na uwadze, iż znamiona przedmiotowe czynu oskarżonego cechowały się niewysoką społeczna szkodliwością na tyle, iż nie powinno się do niego stosować zwykłych zasad odpowiedzialności za to przestępstwo. Wypadek przestępstwa mniejszej wagi zachodzi bowiem, gdy znamiona przestępstwa, przede wszystkim przedmiotowe, cechują się niewysoką społeczną szkodliwością, na tyle niewielką, że do takiego sprawcy nie powinno się stosować zwykłych zasad odpowiedzialności za przestępstwo. Oceny tej nie należy wiązać z osobowością sprawcy, ani z trybem jego poprzedniego życia, zachowaniem po popełnieniu przestępstwa, czy z nagminnością takich czynów, nie są to bowiem znamiona przestępstwa (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 21 grudnia 2006 r. II AKa 227/06, KZS 2007/3/41). W wyniku dokonanych kradzież z włamaniem pokrzywdzonya D. P. nie doznał wysokich szkód. Kwoty uzyskane przez oskarżonego z rachunku bankowego D. P. wyniosły łącznie 179,62 zł.

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

M. P.

pkt I, II, III

pkt I, II, III

Kary jednostkowe pozbawienia wolności i ich wymiar jest adekwatny do stopnia społecznej szkodliwości każdego z czynów oskarżonego i jego winy, które należało ocenić jako wysokie, z wyjątkiem czynów, które zostały zakwalifikowane jako wypadki mniejszej wagi z art. 279 § 1 k.k.w zw. z art. 283 k.k., których stopień społecznej szkodliwości ocenić alezy jako umiarkowany. Oskarżony dokonał czynów zabronionych na szkodę osób starszych. D. P. miała w chwili czynu niemalże 80 lat. Oskarżony uciekając z torebką pokrzywdzonej D. P. wiedział, iż z uwagi na wiek nie będzie ona w stanie go dogonć. K. D. miała w chwili czynu niemalże 72 lata. Oskarżony liczył, iż nie będzie ona w stanie utrzymać torebki, którą usiłował jej wyszarpać. Uderzył pokrzywdzoną K. D. barkiem w taki sposób, iż spowodował jej upadek i obrażenia ciała, które naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonej i rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni. Agresywne zachowanie oskarżonego niosło większe zagrożenie dla zdrowia pokrzywdzonej. Mógł oskarżony spowodować dalej idące konsekwencje zdrowotne dla pokrzywdzonej niż tylko otarcie naskórka na twarzy, na obu dłoniach oraz stłuczenie kolana lewego. Oskarżony ataku na K. D. dopuścił się na cmentarzu, gdzie wraz z mężem przyszła ona odwiedzić grób. Zachowanie oskarżonego względem pokrzywdzonych było dla nich traumatycznym przeżyciem. Uwzględnił Sąd także wysokość szkód wyrządzonych każdej z pokrzywdzonych.

Wobec oskarżonego nie zachodziły jakiekolwiek okoliczności, które wpływałyby na umniejszenie jego winy.

Oskarżony działał z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim

Przy wymiarze kar jednostkowych oskarżonemu Sąd uwzględnił, iż oskarżony nie był karany sądownie.

Wymierzając oskarżonemu karę za występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. Sad uwzględnił, iż oskarżony działał w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. i wymierzył mu jedną karę za te wsyępki przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k.

Kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu winny uświadomić oskarżonemu naganność jego postępowania oraz wdrożyć go do przestrzegania norm społecznych. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcia te zaspokoją społeczne poczucie sprawiedliwości i będą pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

M. P.

pkt V

pkt I i II

Pokrzywdzona D. P. wniosła o orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na jej rzecz kwoty 1.920 zl. Sąd ustalił, iż oskarżony wyrządził D. P. szkodę i orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej D. P. wnioskowanej przez nią kwoty.

M. P.

pkt VI

pkt III

Sąd, na podstawie art. 57a § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej K. D. nawiązkę w kwocie 500 zł. O orzeczenie takiej kwoty wniósł obrońca oskarżonego w złożonym w trybie art. 387 § 1 k.k. wniosku, ktory to wniosek poparł oskarżony i zaakceptowany on został przez pokrzywdzoną K. D. i prokuratora.

M. P.

pkt IV

pkt I, II, III

Sąd połączył orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności. Sąd wymierzając karę łączną miał na uwadze pogląd wyrażony w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 28 lutego 2012 r. II AKa 10/12, KZS 2012/3/41, iż kara łączna jest swojego rodzaju podsumowaniem działalności przestępczej skazanego w okresie czasu objętego skazaniami za przestępstwa pozostające w realnym zbiegu. Wymierzając karę łączną, stosuje się zwykłe dyrektywy karania: słuszności i celowości, wyrażone przez związek podmiotowo - przedmiotowy i czasowy zachodzący między poszczególnymi przestępstwami. O granicach kary łącznej decyduje ścisłość tego związku, więc stopień związku przedmiotowego i podmiotowego zbiegających się realnie przestępstw. W aspekcie przedmiotowym związek przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych czynów jak tożsamość pokrzywdzonych, rodzaj naruszonych dóbr prawnych, sposób działania sprawcy, bliskość czasowa poszczególnych przestępstw itd. W aspekcie podmiotowym chodzi o motywy bądź pobudki, jakimi kierował się sprawca, podobieństwo rodzajów winy, zamiarów itd. Kara łączna pozbawienia wolności orzeczona wobec oskarżonego winna uświadomić oskarżonemu naganność jego postępowania oraz wdrożyć go do przestrzegania norm społecznych. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcia te zaspokoją społeczne poczucie sprawiedliwości i będą pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

M. P.

pkt VII

pkt IV

Oskarżony był tymczasowo aresztowany w przedmiotowej sprawie. Na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 04 czerwca 2020 r. godz. 09.00 do dnia 28 września 2020 r. przyjmując jeden dzień tymczasowego aresztowania jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

Zgodnie z art. 4 § 1 k.k. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Wymierzając oskarżonemu M. P. kary w niniejszej sprawie Sąd uwzględnił, iż w dniu 24 czerwca 2020 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19, które w art. 38 znowelizowały także kodeks karny, w tym art. 86 § 1 kodeksu karnego. Rozważenia zatem zgodnie z art. 4 § 1 k.k. wymagało, który stan prawny określający odpowiedzialność oskarżonego – obowiązujący po 24 czerwca 2020 r., czy też obowiązujący w dacie popełnienia przypisanych im mu czynów jest dla oskarżonego względniejszy. Pojęcie "ustawa" użyte w art. 4 § 1 k.k. należy odnosić do całego stanu prawnego określającego odpowiedzialność sprawcy czynu zabronionego (por. wyrok SN z dnia 4 lipca 2001 r., V KKN 346/99, Orz. Prok. i Pr. 2001, nr 12, poz. 1). Natomiast przez zmianę ustawy karnej rozumie się zarówno zmianę całej ustawy (np. wejście w życie nowego k.k.), jak i poszczególnych jej przepisów, które w danej sytuacji mogą mieć zastosowanie (chodzi w szczególności o zmiany wynikające z ustaw nowelizacyjnych). Porównywanie „konkurujących” ustaw musi mieć charakter kompleksowy, czyli uwzględniający wszystkie ujemne konsekwencje wydanego w oparciu o te ustawy orzeczenia. Odrzuca się zarówno stanowisko, że poprzednia ustawa mogłaby być stosowana wyłącznie wówczas, gdyby orzeczona na jej podstawie kara nie mieściła się w widełkach ustawowego zagrożenia przewidzianego w ustawie nowej, jak i pogląd, iż w przypadku gdy kara mieści się zarówno w przepisach ustawy obowiązującej poprzednio, jak i ustawy nowej, to nie można uznać, że przepis poprzedniej ustawy jest względniejszy. Jeżeli chodzi o wykładnię przepisu art. 4 § 1 k.k., to poza sporem jest, że zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i doktrynie, dominuje pogląd, iż oceny "ustawy względniejszej", w rozumieniu tego przepisu, powinno dokonywać się nie na płaszczyźnie abstrakcyjnej (poprzez porównywanie samej treści ustaw), lecz konkretnej, uwzględniając wszystkie okoliczności popełnionego czynu, biorąc pod uwagę faktyczne konsekwencje prawne, jakie mogą zostać orzeczone wobec sprawcy na podstawie podlegających ocenie ustaw. Sąd mając na uwadze powyższe uznał za względniejsze dla oskarżonego M. P. w niniejszej sprawie przepisy ustawy obowiązującej w chwili popełnienia przypisanych mu czynów, z uwagi na możliwość orzeczenia wobec oskarżonego kary łącznej przy zastosowaniu zasady absorpcji.

7.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

M. P.

pkt VIII

Oskarżony nie posiada wyuczonego zawodu, był tymczasow aresztowany od dnia 04 czerwca 2020 r., przed tymczasowym aresztowaniem wykonywał prace dorywcze za wynagrodzeniem ok. 1300 zł miesięcznie, nie posiada wartościowego majatku, na jego utrzymaniu pozostaje dziecko w eieku 7 lat, zostala orzeczona wobec oskarzoengo bezwzględna kara pozbawienia wolności – nie ma więc możliwości uiszczenia kosztów sądowych

Podpis