Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 4062/19

UZASADNIENIE

wyroku w całości

Decyzją z dnia 6.08.2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że S. M. nie podlega jako osoba współpracująca od dnia 17.05.2016 r. z osobą prowadzącą pozarolnicza działalność gospodarczą u płatnika składek M. R. M. obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, i wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, zarzucając, że miało to na celu jedynie uzyskanie tytułu do ubezpieczeń społecznych, w tym ubezpieczenia chorobowego celem uzyskania świadczeń od wysokiej podstawy. /decyzja w aktach ZUS/

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona, wnosząc o jej zmianę poprzez uznanie, że jako osoba współpracująca z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą u płatnika składek M. R. M. podlegała od 17.05.2016 r. obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, a także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.

/odwołanie k. 3 – 10/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o ich oddalenie, podtrzymując stanowisko jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 432-433/

Na rozprawie z dnia 12.03.2020 r. pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie, zainteresowany przyłączył się do odwołania, a pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych. /e – prot. z 12.03.2020 r.: 00:03:29/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. M. i R. M. są małżeństwem. Od 2000 r. prowadzą wspólne gospodarstwo domowe.

/okoliczność niesporna/

Płatnik składek R. M. od dnia 1 czerwca 2011 roku prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie działalności rachunkowo – księgowej, doradztwa podatkowego. /okoliczność niesporna, wydruk z (...) k. 34 akt ZUS/

Płatnik składek zgłosił S. M. w dniu 19.05.2016 r. od 17.05.2016 r. jako osobę współpracującą do ubezpieczeń społecznych.

Do 16.05.2016 r. S. M. podlegała ubezpieczeniom jako osoba pobierająca zasiłek macierzyński.

Po raz pierwszy płatnik składek zgłosił wnioskodawczynię do ubezpieczeń społecznych jako osobę współpracującą od 1.09.2014 r.

Składki na ubezpieczenia społeczne za S. M. zostały rozliczone od września do grudnia 2014 r. od podstawy w wysokości 9365 zł.

/okoliczności niesporne/

Od 18.12.2014 r. S. M. stała się niezdolna do pracy z powodu choroby.

/okoliczność niesporna/

Z danych na koncie ubezpieczonej S. M. wynika, że miała wypłacone świadczenia w okresach: 4.01.2015 r. – 16.05.2016 r., 4.07.2016 r. – 24.08.2016 r., 9.09.2016 r. – 31.10.2016 r., 21.12.2016 r. – 28.03.2017 r., 24,05.2017 r. – 20.06.2017 r., 2.08.2017 r. – 16.08.2018 r., 27.09.2017 r. – 19.12.2017 r., 8.02.2018 r. – 19.02.2018 r., 4.04.2018 r. – 20.04.2018 r., 30.05.2018 r. – 12.06.2018 r., 20.07.2018 r. – 19.11.2018 r., 15.01.2019 r. – 30.01.2019 r., 5.03.2019 r.- 26.03.2019 r. , 4.04.2019 r. -19.04.2019 r,

/okoliczności niesporne/

Jedyny pracownik płatnika został wyrejestrowany z ubezpieczeń społecznych od 1.04.2017 r. Pracownik ten uzyskiwał wynagrodzenie za pracę w pełnym wymiarze od 1.01.2017 r. w wysokości 2000 zł miesięcznie.

/okoliczność niesporna, wykaz osób zatrudnionych k. 457/

S. M. legitymuje się wykształceniem wyższym ekonomicznym, ukończyła kurs dla kandydatów dla głównych księgowych w 2002 r., ma od 2004 r. certyfikat księgowego uprawniający ją do prowadzenia biura księgowego. Ponadto wnioskodawczyni przed podjęciem współpracy z płatnikiem miała doświadczenie w wykonywaniu pracy księgowej.

Przyczyną podjęcia współpracy odwołującej z płatnikiem było odciążenie przez S. M. jej męża R. M. od części czynności związanych z prowadzeniem działalności w związku z dużą ilością klientów. Podejmując w 2014 r. współpracę z płatnikiem wnioskodawczyni nie wiedziała, że jest w ciąży.

Wnioskodawczyni po zakończeniu urlopu macierzyńskiego od 17.05.2016 r. kontynuowała ścisłą codzienną współpracę z płatnikiem.

Od czasu urodzenia dziecka wnioskodawczyni ma kłopoty z kręgosłupem. Ponadto wnioskodawczyni spadła ze schodów i nabawiła się kontuzji kręgosłupa i kości ogonowej.

S. M. wykonywała w badanym okresie czynności takie jak liczne kontakty z klientami płatnika, odbieranie do nich dokumenty i ich księgowanie, rozliczanie listy płac, przygotowywanie dokumentów do wysłania do ZUS, kontakt z urzędami. R. M. i S. M. w spornym okresie wykonywali naprzemiennie wszystkie czynności biurowe. Współpraca polegała na tym, że jak jedno z małżonków wypisywało dokumenty do drugie je sprawdzało. Nie było sytuacji by jednocześnie płatnik i wnioskodawczyni byli na zwolnieniach lekarskich.

S. M. posiada w firmie płatnika własne biurko i własne stanowisko pracy. Biuro płatnika mieści się w domu małżonków S. i R. M.. Godziny otwarcia biura płatnika są elastyczne, w zależności do potrzeb klientów. Z reguły biura działa od 9.00 do 17.00. Klienci w biurze są obsługiwani albo przez wnioskodawczynię, albo płatnika. Jedna konsultacja trwa od 15 minut do 2 godzin. Wnioskodawczyni utrzymywała też kontakt telefoniczny z klientami płatnika. Wnioskodawczyni radziła klientom płatnika w sprawach podatkowych, składkowych, księgowych. Czasami płatnik z uwagi na dużą ilość pracy wykonuje pracę w nocy. W biurze płatnika są 2 stanowiska i 6 komputerów, przy wykonywaniu pracy płatnik i wnioskodawczyni wykorzystują program księgowy Symfonia. Wnioskodawczyni nie ma własnych loginów do komputerów służbowych w firmie płatnika, ale korzysta z tych samych loginów i haseł co płatnik. Płatnik ma wykupiona licencję w tym programie na dwa stanowiska. Ok. 90% dokumentów księgowych jest przywożonych do biura płatnika przez klientów, a sporadycznie są przesyłane przez klientów spoza Ł.. M. do klientów wysyłał płatnik i wnioskodawczyni. Odpowiedzi mailowe na pytania klientów udzielał płatnik lub jego żona. Wnioskodawczyni przy wysyłaniu dokumentów do urzędu korzysta z podpisu elektronicznego swojego męża.

Płatnik udzielił wnioskodawczyni notarialnego pełnomocnictwa do dokonywania wszystkich czynności związanych z działalnością gospodarczą płatnika.

Wnioskodawczyni ma uprawnienie do korzystania z bankowego konta firmowego płatnika składek. Wnioskodawczyni i jej mąż mają także wspólne prywatne konto bankowe.

/oświadczenie klientów k. 13-17, certyfikat k. 20, zaświadczenie k. 19, odpis dyplomu k. 18, zeznania płatnika składek e-prot. z 12.03.2020 r.: 00:07:35- 00:49:00, zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 12.3.2020 r.: 01:02:53-01:24:50, zeznania świadka W. P. e-prot. z 12.03.2020 r.; 01:53;08, zeznania świadka I. K. e-prot. z 12.03.2020 r.: 02:08:32, maile – k. 77- 431, 497-640, dokumentacja medyczna k. 21-76, zeznania świadka P. S. e-prot. z 23.06.2020 r.: 00;05:27, zeznania świadka A. M. e-prot. z 23.06.2020 r.: 00:18:02, zeznania świadka M. K. e-prot. z 23.06.2020 r.: 00:31:58- 00:38:068, zeznania świadka Ł. B. e-prot. z 23.06.2020 r.: 00:43:45 – 00:52:19, zeznania świadka H. K. e-prot. z 23.06.2020 r.: 00:55:16-01:05:42, zeznania świadka B. e-prot. z 23.06.2020 r.: 01;07:34-01:13:39/

W 2016 r. płatnik osiągnął przychód ze sprzedaży usług w wysokości 101 124,95 zł. /zestawienie sprzedaży k. 460, 453/

Zgromadzonym dowodom Sąd dał wiarę, a dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że jest on wystarczający by wyjaśnić sporną okoliczność – a mianowicie, czy zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego wnioskodawczyni jako osoby współpracującej nosi cechy pozorności i zostało dokonane jedynie dla uzyskania tytułu do ubezpieczeń społecznych i skorzystania z wysokich świadczeń z ubezpieczenia w związku z macierzyństwem. Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie zgromadzonych w aktach dokumentów, zeznań świadków, wnioskodawczyni oraz zainteresowanego, uznając, ze tworzą spójną, logiczną całość wzajemnie się uzupełniając. W ocenie Sądu zeznania świadków w niniejszej sprawie są jasne, logiczne
i wzajemnie niesprzeczne. Wersję zdarzeń przedstawioną przez skarżącą oraz zainteresowanego potwierdzają liczni świadkowie zeznający w tej sprawie, będący klientami płatnika składek, a zatem osoby nie zainteresowane sposobem rozpoznania sporu. Z zeznań świadków jasno wynika, że wnioskodawczyni w spornym okresie współpracowała przy prowadzeniu działalności gospodarczej przez jej męża, przejęła bowiem wówczas dużą część jego obowiązków, których nie był w stanie wykonywać z uwagi na dużą ilość klientów. Z dowodów tych łącznie z załączonymi dokumentami w postaci bogatej korespondencji mailowej wynika bezsprzecznie, że w badanym okresie od 17.05.2017 r. wnioskodawczyni rzeczywiście stale co najmniej w wymiarze ½ czasu pracy, ponownie współpracowała z płatnikiem przy wykonywaniu jego działalności gospodarczej, a także, że płatnik i wnioskodawczyni są małżeństwem i od 2000 r. do dnia dzisiejszego prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Podkreślić należy, że wnioskodawczyni ma bardzo wysokie kwalifikacje do wykonywania pracy księgowej i nie może być żadnych wątpliwości, że posiada stosowne doświadczenie i umiejętności, aby mogła współpracować z mężem przy jego działalności, skoro taki jest właśnie główny profil firmy płatnika. Kwalifikacje te w ocenie Sądu zdecydowanie przewyższają kwalifikacje płatnika. ZUS nie podważył wartości dowodowej w/w dowodów, które Sąd w całości obdarzył walorem wiarygodności. Płatnik wykazał zarówno potrzebę nawiązania współpracy z wnioskodawczynią, jak i to, że dochody jego firmy przy uwzględnieniu bardzo wysokich kwalifikacji skarżącej uzasadniały zadeklarowaną podstawę wymiaru składek. W ocenie Sądu również analiza przychodów i rozchodów za rok 2016, w którym wnioskodawczyni podjęła ponownie współpracę z płatnikiemm pozwala na stwierdzenie, że płatnika składek stać było na opłacenie składek od zadeklarowanej kwoty podstawy ich wymiaru. Podkreślenia także wymaga okoliczność, że obowiązki powierzone wnioskodawczyni w czasie trwania jej niezdolności do pracy przejął płatnik składek, a gdy płatnik był niezdolny do pracy wówczas obsługa klientów zajmowała się wnioskodawczyni. Ostatecznie wskazać należy, że z przedstawionej dokumentacji medycznej wnioskodawczyni, jej zeznań, a także z zeznań płatnika wynika, że nie istniały żadne przeciwwskazania do wykonywania przez nią powierzonych jej zadań po powrocie z urlopu macierzyńskiego.

Sąd oddalił wnioski pełnomocnika ZUS z pisma z 16.06.2020 r. i z 30.06.2020 r., uznając je za zmierzające do zbędnej zwłoki w postępowaniu, albowiem wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia badanej sprawy okoliczności możliwe były do odtworzenia na podstawie dostępnego materiału dowodowego, który nie wymagał żadnego uzupełnienia w postulowanym przez pełnomocnika ZUS kierunku (art. 235 2 § 1 pkt 2 i 5 k.p.c.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 6 ust 1 pkt 5 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 roku, poz. 1778, z późn. zm.) obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym i wypadkowym - podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są Obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi.

Ponadto jak stanowi art. 11 ust. 2 dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4, 5, 8 i 10.

W myśl art. 8 ust. 11 analizowanej ustawy za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz zleceniobiorcami, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 5, uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności lub wykonywaniu umowy agencyjnej lub umowy zlecenia; nie dotyczy to osób, z którymi została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego.

W zakresie wyliczania podstawy wymiaru składek należy wskazać, iż jak stanowi art. 18 ust. 8 w/w ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy. Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem iż podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe osób, które ubezpieczeniu chorobowemu podlegają dobrowolnie, nie może przekraczać miesięcznie 250% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 10 (ust. 3).

W myśl zaś art. 36 ust. 1 ustawy systemowej każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych.

Ponadto wskazać należy, iż stosownie do treści art. 1 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz.U. z 2014 r., poz. 159) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

Zgodnie zaś z art. 29 ust. 1 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy z zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej, która w okresie ubezpieczenia chorobowego albo w okresie urlopu wychowawczego urodziła dziecko.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wnioskodawczyni z dniem 17.05.2016 roku została ponownie zgłoszona do ubezpieczeń społecznych oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z tytułu współpracy przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej R. M., co stanowiło podstawę do zastosowania w/w regulacji i przyjęcia, że wnioskodawczyni podlega ubezpieczeniom. Ważność tego zgłoszenia została przez organ rentowy niesłusznie zakwestionowana. Niewątpliwie bowiem wnioskodawczyni po zakończeniu urlopu macierzyńskiego ponownie podjęła współpracę przy prowadzeniu działalności płatnika i z tego tytułu winna w spornym okresie podlegać ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu.

Warunkiem, jaki jest konieczny do uznania danej osoby za osobę współpracującą
z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, jest zaliczenie tej osoby do kręgu osób najbliższych dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Za osobę tę może być uznana tylko osoba, którą poza łączącym ją z prowadzącym działalność gospodarczą pokrewieństwem, pozostaje z nim we wspólnym gospodarstwie domowym – które to warunki niewątpliwie w przedmiotowej sprawie były spełnione pomiędzy ubezpieczoną a płatnikiem. Przy określeniu prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego należy brać pod uwagę następujące okoliczności: wspólny adres zameldowania (zamieszkania), prowadzenie wspólnego budżetu domowego, współpraca w załatwianiu codziennych spraw życiowych. Tym samym przyjąć należy, iż współpracujący to członkowie najbliższej rodziny, pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą prowadzącą działalność gospodarczą, przyczyniający się do prowadzenia działalności, działający na rzecz i w imieniu osoby prowadzącej działalność, zaangażowane w prowadzenie tej działalności.

W niniejszej sprawie okolicznością bezsporną był fakt, iż małżeństwo wnioskodawczyni i płatnika pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym, małżonkowie razem wychowują urodzone dzieci i dysponują środkami pieniężnymi, kwestia ta nie było bowiem w niniejszym postępowaniu sporna, a nadto została starannie wykazana przez odwołującą. Jak wskazuje bowiem judykatura, ocena, czy osoba pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym zależy od okoliczności konkretnego przypadku, przy czym sam fakt wspólnego zamieszkiwania nie może tu mieć decydującego znaczenia. Cechami charakterystycznymi dla prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego może być udział i wzajemna ścisła współpraca w załatwianiu codziennych spraw związanych z prowadzeniem domu, niezarobkowanie i pozostawanie w związku z tym na całkowitym lub częściowym utrzymaniu osoby, z którą się gospodarstwo domowe prowadzi, a wszystko to dodatkowo uzupełnione cechami stałości, które tego typu sytuację charakteryzują (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 27 lutego 2013 roku, sygn. akt III AUa 511/12, LEX 1286463).

Kwestią sporną, poddaną ocenie Sądu Okręgowego, było więc jedynie ustalenie, czy stosunek prawny łączący wnioskodawczynię i płatnika w okresie od dnia 17.05.2016 r. spełniał kryterium uznania go za współpracę przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Przeprowadzone zaś w tym kierunku postępowanie dowodowe doprowadziło Sąd Okręgowy do przekonania, że ubezpieczona w spornym okresie współpracowała z płatnikiem przy prowadzeniu przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej której głównym przedmiotem były usługi księgowe, kadrowe, podatkowe a wnioskodawczyni miała nie tylko bardzo wysokie kwalifikacje do tego, ale również doświadczenie zawodowe.

Podkreślić należy, że orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazuje, iż za współpracę przy prowadzeniu działalności gospodarczej, powodującą obowiązek ubezpieczeń emerytalnego i rentowych uznać należy taką pomoc udzieloną przedsiębiorcy przez jego małżonka, która ma charakter stały i bez której stanowiące majątek wspólny małżonków dochody z tej działalności nie osiągałyby takiego pułapu, jaki zapewnia ich współdziałanie przy tym przedsięwzięciu. Ocena, czy w konkretnej sytuacji pomoc świadczona przez małżonka może być uznawana za współpracę w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy z 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, stanowiącą w myśl art. 6 ust. 1 pkt 5 tej ustawy podstawę do objęcia tej osoby obowiązkowymi ubezpieczeniami: emerytalnym i rentowymi, wymaga uprzednich ustaleń faktycznych co do charakteru i rodzaju tych czynności (wyrok Sądu Najwyższego z 20 maja 2008 r., II UK 286/07, pub. OSNP 2009/17-18/241).

Za współpracę przy prowadzeniu działalności gospodarczej powodującą obowiązek ubezpieczeń: emerytalnego i rentowych uznać można tylko taką pomoc udzieloną przedsiębiorcy przez jego małżonka, która ma charakter stały i bez której stanowiące majątek wspólny małżonków dochody z tej działalności nie osiągałyby takiego pułapu, jaki zapewnia współdziałanie przy tym przedsięwzięciu. Takie rozumienie współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej odpowiada bowiem celom ustawy systemowej wyrażającym się przymusem ubezpieczenia, na zasadzie równości, wszystkich zarobkujących własną pracą, niezależnie od podstawy jej świadczenia (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28 lutego 2012 r., III AUa 1581/11, pub. OSA 2013/8/108-120, podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 27 września 2012 r., III AUa 445/12, LEX 1220774).

Ponadto Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z dnia 6 stycznia 2009 roku, sygn. akt
II UK 134/08 (pub. OSNP 2010/13-14/170, OSP 2011/4/37) określił cechy konstytutywne pojęcia "współpraca przy działalności gospodarczej", o której mowa w art. 8 ust. 11 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych wskazując, iż są nimi występujące łącznie: a) istotny ciężar gatunkowy działań współpracownika, które nie mogą mieć charakteru wtórnego, b) bezpośredni związek z przedmiotem działalności gospodarczej, c) stabilność i zorganizowanie oraz d) znaczący czas i częstotliwość podejmowanych robót (podobnie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 kwietnia 2010 r., sygn. akt II UK 315/09).

Oceniając pod kątem powyższych przesłanek zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy, Sąd Okręgowy uznał, że pozwala on na przyjęcie, iż wnioskodawczyni współpracowała przy prowadzeniu działalności gospodarczej męża w okresie od 17.05.2016 r. Podejmowane przez nią w tym okresie czynności dotyczące pomocy w prowadzeniu działalności gospodarczej płatnika miały istotne znaczenie, były z nią bezpośrednio związane, a także miały charakter stały i systematyczny. Dokonując takiego ustalenia Sąd miał na uwadze fakt wykonywania przez skarżącą czynności związanych z działalnością gospodarczą jej męża, polegających na wykonywaniu zadań związanych z obsługą klientów firmy, doradztwem księgowym, podatkowy, kadrowym, wykonywaniem czynności księgowych - istniała faktyczna potrzeba współpracy odwołującej w wykonywaniu działalności gospodarczej jej męża, współpraca ta była wykonywana w znaczącym wymiarze i systematycznie, miała także istotne znaczenie dla przychodów prowadzonej przez zainteresowanego działalności gospodarczej oraz znaczący ciężar gatunkowy. Świadkowie bowiem w sposób spójny, zbieżny i wiarygodny wskazywali, iż w okresie objętym zaskarżoną decyzją wnioskodawczyni była widywana w firmie męża i że wykonywała dla nich czynności związane ze świadczonymi usługami przez firmę płatnika. Ustalone w sprawie okoliczności świadczą też o wykonywaniu współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej męża w poprzednich okresach. Tym samym wykonywanie przez ubezpieczoną pracy w firmie męża było stałe, stanowiło codzienną pracę (zatem powtarzaną ze stałą częstotliwością w określonych godzinach) i dotyczyło znacznego zakresu prowadzonej przez płatnika składek działalności gospodarczej. Dodatkowo wobec poczynionych w toku postępowania dowodnego ustaleń, wskazać należy, iż wnioskodawczyni w momencie podejmowania współpracy z mężem była zdolna do wykonywania przyjętych na siebie obowiązków. Wysoka podstawa wymiaru składek ma zaś uzasadnienie zarówno w dochodach płatnika w badanym okresie, jak i jest niewątpliwe adekwatna do jakości i ilości wykonywanej w ramach współpracy czynności przez skarżącą oraz jej bardzo wysokich kwalifikacji.

W konkluzji stwierdzić należy, iż organ rentowy bezzasadnie stwierdził w zaskarżonej decyzji, iż ubezpieczona od dnia 17.05.2016 roku nie podlegała ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej przez zainteresowanego płatnika bowiem – wobec ustalonego faktu wykonywania tej pracy przez ubezpieczoną w spornym okresie – nie można było jej współpracy przy działalności gospodarczej męża uznać za pozorną
i fikcyjną, zaś wynikającego z tego zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych za niezasadnego i mającego na celu uzyskanie jedynie ubezpieczeniowej ochrony prawnej.

Podkreślenia wymaga, iż prawem ubezpieczonego jest zgłoszenie się do ubezpieczeń społecznych również w okresie ciąży czy choroby, a sam fakt takiego zgłoszenia nie może skutkować uznaniem , iż jest to czynność pozorna. Wykazane przez ubezpieczoną czynności, ich zakres i sposób realizacji w pełni potwierdzają zasadność złożonego odwołania.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzje i ustalił, że ubezpieczona podlega od dnia 17.05.2016 roku obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu współpracy przy prowadzonej przez zainteresowanego płatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiocie kosztów Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. Sąd Okręgowy zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. na rzecz odwołującej kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego – stosownie do treści § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokatów z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.)

A.P.