Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 788/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 15 czerwca 2020 r. wydany w sprawie o sygn. akt II K 1043/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zastosowanie zbyt łagodnej reakcji na czyn poprzez zastosowanego środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony przez skarżącego zarzut nie zasługiwał na uwzględnienie. Sąd odwoławczy podziela zapatrywania Sądu pierwszej instancji, który słusznie stwierdził, że zachodzi podstawa do zastosowania wobec W. C. środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania. W niniejszej sprawie spełnione zostały wszelkie przesłanki umożliwiające skorzystanie z tego środka określone w art. 66 § 1 k.k. Przede wszystkim Sąd pierwszej instancji słusznie przyjął, że okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. W. C. od początku przyznawał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, jego wyjaśnienia były zasadniczo zbieżne z zeznaniami pokrzywdzonego. Wątpliwości nie budził także fakt, że pokrzywdzony w wyniku zdarzenia doznał urazów skutkujących powstaniem rozstroju zdrowia na czas powyżej dni 7. Należy także podzielić zapatrywanie co do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, co do których Sąd pierwszej instancji słusznie przyjął, że nie są znaczne. Nie umniejszając dolegliwości, jakie odczuwał w związku z doznanymi obrażeniami pokrzywdzony nie można przyjąć, by w istocie czyn W. C. wiązał się ze znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Zdarzenie było skutkiem niedochowania dostatecznej ostrożności przez oskarżonego, który jednak zatrzymał się przed przejściem dla pieszych przepuszczając inne osoby i nie zauważył pokrzywdzonego, przechodzącego z drugiej strony ulicy, który niejako wmieszał się w grupę osób idących z naprzeciwka, które przepuszczał oskarżony. Należy także podzielić zapatrywania Sądu pierwszej instancji co do pozytywnej prognozy kryminologicznej względem W. C., który nie był nigdy karany, w tym także za przestępstwa i wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu w ruchu. Jest on osobą o ustatkowanej sytuacji życiowej, a zaistniałe zdarzenie stanowiło jedynie nieszczęśliwy wypadek o charakterze nieumyślnym. Nie może także ujść uwadze, że oskarżony od razu po zdarzeniu udzielił pomocy pokrzywdzonemu, nie zbiegł z miejsca zdarzenia i nie utrudniał czynności przez całe postępowanie konsekwentnie przyznając się do winy i wyrażając skruchę. Czyn zarzucony oskarżonemu wypełniał dyspozycję art. 177 § 1 k.k., który zagrożony jest karą pozbawienia wolności do lat 3, a tym samym spełniony został także wymóg art. 66 § 2 k.k., który dopuszcza zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania w odniesieniu do przestępstw, których zagrożenie karą nie przekracza 5 lat pozbawienia wolności. Z powyższych względów za uzasadnioną i adekwatną reakcję karną na czyn W. C. należało uznać warunkowe umorzenie postępowania karnego, który to środka został zastosowany przez Sąd pierwszej instancji, a którego ustalenia podzielił w pełnym zakresie Sąd odwoławczy. Również zastosowany okres próby określony na 2 lata należy uznać za odpowiedni, pozwalający na weryfikację postawy oskarżonego w przyszłości.

Wniosek

wymierzenie W. C. kary za popełniony czyn i podwyższenie kwoty zasądzonej tytułem nawiązki

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Należy w pierwszej kolejności wskazać, że w treści apelacji skarżący ograniczył się do określenia zakresu zaskarżenia oraz podniesienia argumentów dotyczących jego sytuacji osobistej. Niemniej jednak biorąc pod uwagę konieczność oceny całokształtu działań skarżącego należy uwzględnić wskazanie zawarte w złożonym wniosku o uzasadnienie wyroku Sądu pierwszej instancji i piśmie stanowiącym uzupełnienie braków pierwotnego wniosku, gdzie skarżący wskazał, że wnosi o zwiększenie kary i kwoty, którą orzeczono tytułem nawiązki. Przechodząc do oceny zgłoszonych wniosków wskazać trzeba, że w ocenie Sądu nie zasługiwały one na uwzględnienie, a to z uwagi na prawidłowość rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji, które Sąd odwoławczy w pełni podziela. Zastosowana reakcja karna jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz warunków osobistych oskarżonego. Warunkowe umorzenie postępowania stanowi właściwą i odpowiednią dolegliwość dla oskarżonego. Jeśli idzie zaś o orzeczone zaskarżonym wyrokiem świadczenie w postaci nawiązki w wysokości 2 000 zł na rzecz pokrzywdzonego, to wskazana kwota jest odpowiednia dla zrekompensowania krzywdy doznanej przez pokrzywdzonego. Należy mieć też na względzie, co potwierdził sam skarżący w swoich zeznaniach złożonych w postępowaniu przygotowawczym, na mocy zawartej ugody uzyskał już w związku ze zdarzeniem odszkodowanie w wysokości około 15 000 zł. Stąd też zastosowaną przez Sąd pierwszej instancji wysokość nawiązki należy uznać za w pełni uzasadnioną i odpowiednią i brak jest podstaw do powiększenia jej wymiaru.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

rozstrzygnięcie w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania i zasądzenia nawiązki

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok wydany w sprawie jest słuszny, a apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie. Skarżący nie przedstawił żadnej pogłębionej argumentacji, która mogłaby prowadzić do wniosku, że zastosowana reakcja karna na czyn oskarżonego była nieodpowiednia i zbyt łagodna. Także Sąd odwoławczy nie dopatrzył się niewspółmierności tejże reakcji. Rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Sądu pierwszej instancji są prawidłowe, a zastosowany środek w postaci warunkowego umorzenia postępowania spełnia wymogi, jakim powinna odpowiadać dolegliwość za popełniony czyn zabroniony.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd postanowił zwolnić oskarżyciela posiłkowego E. M. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze. Mimo nieuwzględnienia środka odwoławczego wniesionego wyłącznie przez oskarżyciela posiłkowego, co na mocy art. 636 § 1 k.p.k. uzasadniałoby ponoszenie przez niego kosztów postępowania, Sąd uznał, że stosownie do art. 624 § 1 k.p.k. oskarżyciela posiłkowego należało zwolnić od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Za odstąpieniem od obciążenia skarżącego tymi kosztami przemawiają względy słuszności. Oskarżyciel posiłkowy pozostawał w subiektywnym przekonaniu o nieadekwatności reakcji karnej względem W. C., a to z uwagi na poczucie krzywdy wyrządzonej jego czynem. Mimo niezasadności podniesionych zarzutów należy uznać, że skarżący mógł pozostawać w przeświadczeniu o słuszności swojego stanowiska. Sąd uwzględnił również sytuację życiową skarżącego, który jest osobą starszą, utrzymującą się z renty, w związku z czym uiszczenie kosztów sądowych stanowiłoby dla niego nadmierną uciążliwość, biorąc pod uwagę okoliczności wniesienia środka zaskarżenia.

7.  PODPIS

Załącznik nr 5 do rozporządzenia

Ministra Sprawiedliwości

z dnia … 2019 r. (poz. …)

WZÓR ZAŁĄCZNIKA DO FORMULARZA UZASADNIENIA WYROKU SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

E. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Warunkowe umorzenie postępowania, rozstrzygniecie w przedmiocie orzeczenia nawiązki

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana