Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 maja 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 7 maja 2020 roku na podstawie ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 roku, poz.53) odmówił S. R. prawa do ponownego przeliczenia świadczenia od daty przyznania, tj. od 16 stycznia 2005 roku, wskazując, że decyzją z dnia 13 września 2017 roku organ rentowy przeliczył świadczenie i wypłacił wyrównanie od
1 sierpnia 2017 roku, tj. od miesiąca złożenia wniosku. Brak jest podstaw do ponownego ustalenia wysokości emerytury od dnia jej przyznania.

/decyzja – k. 80 plik II akt ZUS/

W dniu 22 czerwca 2020 roku wnioskodawca złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o przeliczenia emerytury od daty jego przyznania, tj. od 16 stycznia 2005 roku. W uzasadnieniu podniósł, że decyzją z dnia 25 stycznia 2005 roku przyznano mu świadczenie emerytalne, od dnia 16 stycznia 2005 roku. Wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury złożył w dniu 7 sierpnia 2017 roku, załączając nowe dokumenty. Organ rentowy decyzją z dnia 26 października 2017 roku ponownie ustalił wysokość emerytury, jednak bez wyrównania od dnia przyznania emerytury. Dlatego w dniu 4 maja 2020 roku złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie jego wniosku i przyznanie mu wyrównania świadczenia za okres od daty jego przyznania do września 2017 roku.

/odwołanie – k.3-4/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 3 lipca 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o oddalenie odwołania, wskazując, iż stosownie do treści art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. W dniu 7 maja 2020 roku S. R. zgłosił wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia od daty ustalenia prawa do emerytury, nie przedkładając nowych dowodów i nie ujawniając nowych okoliczności. Po rozpoznaniu wniosku z dnia 7 stycznia 2005 roku organ rentowy decyzją z dnia 25 stycznia 2005 roku przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od 16 stycznia 2005 roku, tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W dniu 7 sierpnia 2017 roku wnioskodawca złożył wniosek o przeliczenie emerytury, załączając nową dokumentację. Decyzją z dnia 13 września 2017 roku przeliczono świadczenie i wypłacono przysługujące wnioskodawcy wyrównanie od
1 sierpnia 2017 roku, tj. od miesiąca złożenia wniosku. Biorąc pod uwagę treść art. 129 ustawy emerytalnej brak jest zatem podstaw do ponownego ustalenia wysokości emerytury od dnia jej przyznania.

/odpowiedź na odwołanie – k.5-5 odwrót/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca S. R. urodził się w dniu (...).

/bezsporne/

W dniu 7 stycznia 2005 roku wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę.

/wniosek – k.1-2 plik II akt ZUS/

Decyzją z dnia 25 stycznia 2005 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 7 stycznia 2005 roku na podstawie ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przyznał S. R. emeryturę od dnia 16 stycznia 2005 roku, tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Jednocześnie organ rentowy wskazał, że w celu przeliczenia podstawy wymiaru należy dostarczyć zarobki z kolejnych 10 lat z okresu 1985 – 2004 lub z 20 lat z całego okresu zatrudnienia.

/decyzja – k. 23 plik II akt ZUS/

W dniu 7 sierpnia 2017 roku S. R. złożył w organie rentowym wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalno – rentowego, biorąc pod uwagę zatrudnienie i zarobki z lat: 1962, 1966-1975, 1971. Do wniosku wnioskodawca załączył dokumentację osobowo – płacową ze wskazanych okresów.

/wniosek – k. 53-54, dokumentacja – k.55-58 plik II akt ZUS/

Decyzją z dnia 13 września 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 7 sierpnia 2017 roku o zmianę stażu pracy i podstawy wymiaru, na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przeliczył S. R. emeryturę od dnia 1 sierpnia 2017 roku, tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek.

/decyzja – k. 64-65 plik II akt ZUS/

W dniu 4 października 2017 roku wnioskodawca złożył do organu rentowego pismo, w którym wskazał, że powinno być mu wypłacone wyrównanie za okres od uzyskania prawa do emerytury – od 2005 roku do września 2017 roku.

/wniosek – k. 70 plik II akt ZUS/

Decyzją z dnia 26 października 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 4 października 2017 roku, odmówił S. R. prawa do wypłacenia wyrównania świadczenia za okres od 2005 roku do września 2017 roku, powołując się na treść art.129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

/decyzja – k. 71 plik II akt ZUS/

W dniu 7 maja 2020 roku S. R. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie jego wniosku z dnia 3 października 2017 roku w sprawie wypłaty wyrównania za okres od 2005 roku do września 2017 roku. We wniosku wskazał, że od dnia 16 stycznia 2005 roku przyznano mu świadczenie emerytalne. Wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury złożył w dniu 7 sierpnia 2017 roku, załączając nowe dokumenty. Organ rentowy decyzją z dnia 13 września 2017 roku ponownie ustalił wysokość emerytury, jednak bez wyrównania od dnia przyznania emerytury. Skoro zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, świadczenie wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, należy przyjąć, że należy mu się wyrównanie emerytury od dnia nabycia do niej prawa, czyli od dnia 16 stycznia 2005 roku.

/pismo – k.77-79 plik II akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 22 maja 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 7 maja 2020 roku na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 roku, poz.53) odmówił S. R. prawa do ponownego przeliczenia świadczenia od daty przyznania, tj. od 16 stycznia 2005 roku, wskazując, że decyzją z dnia 13 września 2017 roku organ rentowy przeliczył świadczenie i wypłacił wyrównanie od 1 sierpnia 2017 roku, tj. od miesiąca złożenia wniosku. Brak jest podstaw do ponownego ustalenia wysokości emerytury od dnia jej przyznania.

/decyzja – k. 80 plik II akt ZUS/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, w szczególności o powołane dokumenty z akt Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wiarygodność zgromadzonych dokumentów, jak również ich treść nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie znalazł żadnych podstaw do negowania ich autentyczności.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 148 ¹ kpc, sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych
i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna – mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych – że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym jest niedopuszczalne, jeżeli strona w pierwszym piśmie procesowym złożyła wniosek o przeprowadzenie rozprawy. Na mocy ww. przepisu Sąd wydał wyrok na posiedzeniu niejawnym. Zgromadzony materiał dowodowy nie był kwestionowany przez strony postępowania, które nie wnosiły również o przeprowadzenie jakichkolwiek dowodów na rozprawie. W związku z tym Sąd nie znalazł podstaw do rozpoznania sprawy na posiedzeniu jawnym.

Odwołanie wnioskodawcy jest niezasadne.

Zgodnie z art. 129 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2020r. poz. 53 ze zm.), świadczenia z ubezpieczeń społecznych wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Sąd Najwyższy w wyroku z 22 listopada 2006 r. (sygn. akt III UK 95/06, L.) wskazał na konieczność odróżnienia nabycia prawa do świadczeń od uzyskania świadczeń wynikających z tego prawa. Podkreślił samodzielny charakter tych instytucji, jako regulowanych odrębnymi przepisami, mającymi różne znaczenie w obrocie prawnym. O nabyciu prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego stanowi art. 100 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przewidujący powstanie prawa do świadczeń z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, natomiast o wypłacie - art. 129 ust. 1 tej ustawy, nakazujący wypłacanie świadczenia od dnia powstania prawa, nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Wynika stąd, że istnienia prawa do świadczeń, wiążące się ze spełnieniem warunków jego nabycia, nie można utożsamiać z przyznaniem świadczenia (G. Gudowska, K. Ślebzak (red.), Emerytury i renty z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Komentarz. Warszawa 2013, Legalis). Wszelkie wątpliwości w tym zakresie wyjaśnił Sąd Najwyższy, który stwierdził, że przyznaniem świadczenia jest ustalenie prawa do jego pobierania, a więc wypłaty (uchwała SN (7) z 27 listopada 1989 r., sygn. akt III UZP 11/89, OSNCP rok 1990, nr 6, poz. 72 i wcześniejszą uchwała z 10 sierpnia 1988 r., sygn. akt III UZP 22/88, OSNCP rok 1989, nr 12, poz. 194). Wskazany przepis art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wyraża zasadę, zgodnie z którą początkowa data wypłaty świadczenia uzależniona jest od daty złożenia wniosku o to świadczenie (wyrok SN z 10 lutego 2012 r., sygn. akt II UK 146/11, OSNP rok 2012, nr 1-2, poz. 17). W tym kontekście nie ma znaczenia fakt, że prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego powstaje z mocy prawa, zaś decyzja organu rentowego ma charakter jedynie deklaratoryjny - zaistnienie przesłanek uzasadniających przyznanie prawa do świadczenia nie stanowi jeszcze podstawy do wypłaty świadczenia. Konsekwencją jest to, że dopiero złożenie wniosku o świadczenie powoduje obowiązek ustalenia prawa do świadczenia, a następnie jego wypłaty. O ile prawo do świadczenia z ubezpieczeń społecznych nie ulega przedawnieniu (w tym znaczeniu, że można o nie wystąpić w dowolnym terminie i zostaną wypłacone po ustaleniu prawa do nich), o tyle nie można skutecznie żądać wypłaty świadczenia za okres po nabyciu do niego prawa a przed wystąpieniem z wnioskiem (M. Bartnicki, w: K. Antonów (red.), Bartnicki, Suchacki, ustawa, s. 552). Należy również podkreślić, że ustawa rentowa nie przewiduje możliwości domagania się wypłaty świadczeń z wyrównaniem za czas od nabycia do nich prawa in abstracto do chwili złożenia wniosku, bez względu na to, czy niezłożenie wniosku spowodowane było brakiem staranności w prowadzeniu własnych spraw (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 15 września 2016 r.III AUa 46/16).

Po rozpoznaniu wniosku z dnia 7 stycznia 2005 roku organ rentowy decyzją z dnia 25 stycznia 2005 roku przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od 16 stycznia 2005 roku, tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W dniu 7 sierpnia 2017 roku wnioskodawca złożył wniosek o przeliczenie emerytury, załączając nową dokumentację. Decyzją z dnia
13 września 2017 roku przeliczono świadczenie i wypłacono przysługujące wnioskodawcy wyrównanie od 1 sierpnia 2017 roku, tj. od miesiąca złożenia wniosku. W dniu 7 maja 2020 roku S. R. zgłosił wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia od daty ustalenia prawa do emerytury, nie przedkładając nowych dowodów i nie ujawniając nowych okoliczności.

Organ rentowy prawidłowo zatem odmówił S. R. prawa do ponownego przeliczenia świadczenia od daty przyznania, tj. od 16 stycznia 2005 roku.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia apelacji

21.12.20r.