Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IX U 462/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 lipca 2019 r.., znak (...)/2090, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu E. P. prawa do jednorazowego odszkodowania z choroby zawodowej, z uwagi na stwierdzenie 0% uszczerbku na zdrowiu.

Ubezpieczony wniósł odwołanie od powyższej decyzji, domagając się przyznania odszkodowania za chorobę zawodową oraz wskazując, iż choroba zawodowa – borelioza – wywołała u niego szereg dolegliwości: bóle stawów, bóle kręgosłupa i narządów ruchu, zaniki pamięci i problemy z koncentracją.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podnosząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powiatowy Inspektor Sanitarny decyzją z 19 kwietnia 2011 r. stwierdził u E. P. – pracownika Nadleśnictwa w C. – chorobę zawodową w postaci boreliozy. W uzasadnieniu wskazano na występowanie objawów od 2004 roku.

Niesporne , a nadto dowód: decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej z 19 kwietnia 2011 r. – k. 9-10

Badający ubezpieczonego w dniu 26 kwietnia 2019 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził u niego 0% uszczerbku na zdrowiu.

Niesporne , a nadto dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 7 plik II akt organu rentowego.

Komisja lekarska ZUS, oceniająca stan zdrowia ubezpieczonego w wyniku wniesionego przez niego sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika, nie stwierdziła następstw choroby zawodowej i także ustaliła 0% uszczerbku na zdrowiu.

Niesporne , a nadto dowód: orzeczenie komisji lekarskiej – k. 8 plik II akt organu rentowego.

W zakresie ortopedyczno – neurologicznym u E. P. rozpoznaje się: zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa i stawów bez istotnego ograniczenia ich funkcji, brak dysfunkcji stawowej i układu nerwowego o charakterze czynnym wykazanym w badaniu klinicznym, brak neuroboreliozy (potwierdzony badaniem płynu mózgowo – rdzeniowego), przebytą przemijającą niewydolność naczyń mózgowych w 2013 roku, bez utrwalonych następstw neurologicznych (jako schorzenie samoistne), nadciśnienie tętnicze (również jako schorzenie samoistne), przebytą endoprotezoplastykę stawu kolanowego w 2014 r. (na skutek samoistnych zmian zwyrodnieniowych).

Schorzenia te powodują 0% uszczerbku na zdrowiu na skutek boreliozy.

Dowód : opinia biegłych z zakresu ortopedii i neurologii – k. 39-50, dokumentacja medyczna – k. 35 oraz zgromadzona w pliku III dokumentacji lekarskiej akt organu.

Aktualnie nie stwierdza się boreliozy u E. P.. Została przebyta dawno albo w ogóle jej nie było. Obecnie jej śladem są tylko dodatnie przeciwciała i tylko w zakresie IgG, co może oznaczać nawet, że badany w ogóle nie chorował, ale nabył przeciwciała dla naturalnej odporności przeciw bakterii B. sp. Stwierdzone przeciwciała nie mają żądnego ujemnego znaczenia w ocenie obecnego stanu zdrowia.

Dowód : opinia biegłego z zakresu chorób zakaźnych – k. 93, dokumentacja medyczna – k. 35 oraz zgromadzona w pliku III dokumentacji lekarskiej akt organu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 z późn. zm.), ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy).

Szczegółowe zasady orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu oraz tryb postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania z dnia 18 grudnia 2002 roku (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r., poz. 954).

W niniejszej sprawie w istocie poza sporem pozostawało, iż powołany do tego organ stwierdził u ubezpieczonego chorobę zawodową w postaci boreliozy. Spór dotyczył natomiast tego, czy w związku z tą chorobą ubezpieczony doznał stałego lub długotrwałego (przekraczającego 6 miesięcy) uszczerbku na zdrowiu, albowiem zgodnie z przywołanymi przepisami jedynie doznanie takiego uszczerbku skutkuje przyznaniem jednorazowego odszkodowania.

Z uwagi na konieczność zastosowania wiedzy specjalnej Sąd dopuścił w niniejszej sprawie dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii, neurologii i chorób zakaźnych - na okoliczność czy i w jakiej wysokości ubezpieczony doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w związku z chorobą zawodową.

Borelioza jest chorobą wieloukładową, nierzadko o trudnej diagnostyce objawów powstających w późniejszym jej stadium (Janusz Cianciara, Jacek Juszczyk (red.): Choroby zakaźne i pasożytnicze. Lublin: CZELEJ, 2007). Z wydanych przez biegłych opinii wynika, że rozpoznawane u ubezpieczonego schorzenia pozostają bez związku z boreliozą.

Biegli ortopeda i neurolog rozpoznali u ubezpieczonego zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa i stawów bez istotnego ograniczenia ich funkcji, brak dysfunkcji stawowej i układu nerwowego o charakterze czynnym wykazanym w badaniu klinicznym, brak neuroboreliozy (potwierdzony badaniem płynu mózgowo – rdzeniowego), przebytą przemijającą niewydolność naczyń mózgowych w 2013 roku, bez utrwalonych następstw neurologicznych (jako schorzenie samoistne), nadciśnienie tętnicze (również jako schorzenie samoistne), przebytą endoprotezoplastykę stawu kolanowego w 2014 r. (na skutek samoistnych zmian zwyrodnieniowych). Jednak stwierdzili, że te schorzenia nie stanowią konsekwencji choroby zawodowej, lecz zmian zwyrodnieniowych. Ubezpieczony nie złożył zarzutów do tej opinii.

Sąd dopuścił także opinię biegłego z zakresu chorób zakaźnych. Tutejszy Sąd Okręgowy nie ma na swojej liście specjalisty z tego zakresu i dlatego koniecznym było skorzystanie z pomocy sądowej i zlecenie opinii biegłemu z P.. Biegły J. F. jest uznanym w kraju specjalistą chorób zakaźnych z wieloletnim doświadczeniem w leczeniu i orzekaniu, autorem publikacji na ten temat.

Jego opinia podtrzymała dotychczasowe wnioski innych biegłych o braku związku schorzeń E. P. z boreliozą. Nadto biegły stwierdził stanowczo, że aktualnie u ubezpieczonego nie stwierdza się boreliozy. Została przebyta dawno albo w ogóle jej nie było. Obecnie jej śladem są tylko dodatnie przeciwciała i tylko w zakresie IgG, co może oznaczać nawet, że badany w ogóle nie chorował, ale nabył przeciwciała dla naturalnej odporności przeciw bakterii B. sp. Biegły wykluczył, aby stwierdzone przeciwciała miały ujemne znaczenie w ocenie obecnego stanu zdrowia ubezpieczonego.

Ubezpieczony złożył zarzuty do opinii wskazując na zawarte w nich nieprawdziwe informacje o tatuażach na ciele i bliźnie pooperacyjnej.

Sąd uznał zarzuty za niewystarczające do zakwestionowania ekspertyzy i dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego. Biegły z reguły podejmuje wnioski na podstawie analizy dokumentacji medycznej, która najlepiej oddaje historię leczenia, a badanie przedmiotowe odzwierciedla jedynie stan obecny i ma rozwiać ewentualne wątpliwości wynikające z dokumentacji. Informacje o tatuażach i bliźnie pooperacyjnej najwyraźniej trafiły do treści opinii na skutek omyłki (zapewne pozostały nieskasowane po treści innej opinii). Ważne jest jednak to, że nie miały żadnego wpływu na rozpoznanie biegłego i na jego wnioski końcowe. Tatuaże i blizny nie mogą bowiem przekładać się na stwierdzenie boreliozy i jej skutków. Natomiast biegły przywołał inne schorzenia, które towarzyszą ubezpieczonemu, a więc zapoznał się w należyty sposób z dokumentacją medyczną. Wskazał zarówno bóle kręgosłupa i stawów, jak problemy z pamięcią. Jednak kierując się swoją wiedzą i doświadczeniem, nie połączył ich z boreliozą.

Na podstawie § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania, Sąd uznając opinie biegłych za logiczne i przekonujące uznał, że w wyniku choroby zawodowej T. O. nie doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

W rezultacie odwołanie podlegało oddaleniu na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

20.12.2020