Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 977/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód

Numer karty

1.1.1.

S. C.

art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k.

S. C. i A. K. (1) poznali się w czerwcu 2020r. poprzez wspólnego znajomego J. K. 29 czerwca 2020 roku A. K. (1), po wcześniejszym umówieniu, spotkał się z S. C. w jego mieszkaniu położonym w J. przy ul. (...). Po pewnym czasie do tego mieszkania przybył nieznany A. K. (1) mężczyzna – znajomy S. C.. Po chwili mężczyzna ten , na znak S. C. zaatakował A. K. (1) uderzając go pięścią w twarz a następnie do ataku dołączył S. C.. Obaj mężczyźni uderzali A. K. (1) kopiąc go po całym ciele. W pewnym momencie współdziałający z S. C. mężczyzna zażądał by A. K. (1) oddał im zegarek. Był to zegarek marki R. o wartości 11500 euro stanowiących równowartość 50 917,40 złotych. A. K. (1) obawiając się o swoje zdrowie oddał napastnikom swój zegarek. Następnie współdziałający z S. C. mężczyzna chwycił za nóż kuchenny okazując go napadniętemu jednakże S. C. stwierdził, żeby „dał już spokój” po czym napastnicy nakazali by A. K. (1) umył twarz i opuścił mieszkanie – co ten uczynił. S. C. posiada zegarek należący do A. K. (1) – nie zwrócił go pokrzywdzonemu.

częściowo wyjaśnienia S. C.

częściowo zeznania A. K. (1)

częściowo zeznania świadka M. G. (2)

zeznania świadka C. M.

zeznania J. K.

wydruki z wiadomości z telefonu

wydruk ze strony NBP

k.150-151,

155-156,

291-292;

k. 4-5,12-14,15-16,99, 141-142, 293-296;

k.21-22, 34-35,164-166, 297-298;

k.32,

297;

k.184, 324-325;

k.186-196;

k.323

1.1.2.

S. C.

art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k.

W wyniku uderzeń zadanych przez S. C. i współdziałającego z nim innego mężczyzny A. K. (1) doznał zasinienie na grzbiecie żeber po stronie prawej oraz na przedniej stronie klatki piersiowej po stronie prawej, zasinienie w okolicy lewego barku, zasinienie okolicy lewego ucha, stłuczenie kości nosa i zaczerwienienie w tej okolicy, zaczerwienienie w okolicy prawej skroni naruszające czynność narządu ciała na okres poniżej 7 dni.

opinia sądowo – lekarska

dokumentacja fotograficzna

k.172;

k.10-11

1.1.3.

S. C.

art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k.

A. K. (1) w takcie okazania wizerunków rozpoznał P. T. jako drugiego napastnika – współdziałającego z S. C..

protokół okazania wizerunków

k.167-171

1.1.4.

S. C.

art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k.

S. C. nie był uprzednio karany sądownie za przestępstwa.

dane o karalności oskarżonego

k.179

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód

Numer karty

1.2.1.

S. C.

art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k.

S. C. nie współdziałał z drugim napastnikiem i nie zadawał uderzeń pokrzywdzonemu zaś zegarek A. K. (1) został przypadkowo znaleziony w jego mieszkaniu.

wyjaśnienia S. C.

k.150-151,

155-156,

291-292;

1.2.2.

S. C.

art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k.

S. C. w takcie zdarzenia wspólnie z drugim napastnikiem zabrali A. K. (1) 20 000 euro w gotówce.

zeznania A. K. (1)

zeznania M. G. (2)

k. 4-5,12-14,15-16,99, 141-142, 293-296;

k.21-22, 34-35,164-166, 297-298

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

L.p. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.1.1.

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia S. C. były wiarygodne w zakresie w jakim opisał, iż w jego mieszkaniu doszło do zdarzenia na szkodę A. K. (1) (w wyniku których ten doznał obrażeń ciała) w którym uczestniczył znamy mu inny mężczyzna. Wiarygodne były także wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim zapewnił, iż posiada zegarek marki R. należący do pokrzywdzonego. Wyjaśnienia te korespondowały z wiarygodnymi co do tych okoliczności zeznaniami A. K. (1). Nadto oskarżony nie miał powodów by przyznawać się do obciążających go zdarzeń – gdyby nie miały one miejsca w rzeczywistości. W pozostałym zakresie – dotyczącym przebiegu zajścia w jego mieszkaniu w szczególności swojej roli w zdarzeniu, przyczyn pojawienia się w jego mieszkaniu współdziałającego z nim mężczyzny oraz jego działań, a także okoliczności wejścia w posiadanie zegarka pokrzywdzonego – wyjaśnienia oskarżonego były niewiarygodne.

2.1.1.

zeznania A. K. (1)

Zeznania pokrzywdzonego były wiarygodne w zakresie w jakim opisał, iż został zaatakowany w mieszkaniu S. C. przez oskarżonego i innego współdziałającego z nim mężczyznę, którzy wspólnie zadawali mu ciosy, w wyniku których doznał obrażeń ciała a następnie zabrali mu zegarek marki R.. Zeznania te co do tych okoliczności były logiczne oraz znajdowały potwierdzenie w dowodach z dokumentów. Fakt doznania przez pokrzywdzonego obrażeń ciała wprost wynikał nie tylko z opinii biegłego z zakresu chirurgii ogólnej (k.172 akt sprawy) ale także z dokumentacji fotograficznej obrazującej obrażenia ciała pokrzywdzonego (k. 10-11 akt sprawy) oraz wyjaśnień oskarżonego, który przyznał, iż kazał pokrzywdzonemu „się opłukać”. Fakt dokonania przez oskarżonego napaści wspólnie z inną osobą, w wyniku której pokrzywdzony utracił zegarek wprost wynikał z wiadomości jakie pokrzywdzony kierował do swojego znajomego J. K. – który poznał go z oskarżonym. Treść tych dokumentów (k.186-196 akt sprawy) w sposób obiektywny pozwała ocenić dowody osobowe przeprowadzone w sprawie zarówno wyjaśnienia oskarżonego jak i zeznania świadków w szczególności pokrzywdzonego. Pokrzywdzony wprost napisał, iż został napadnięty, jednakże chce odzyskać jedynie utracony zegarek (k.195 akt sprawy) dodając, iż jeżeli to nie nastąpi zgłasza sprawę na Policję. Dodatkowo wskazał, iż „zegarek chcę tylko spowrotem bo ma wartość sentymentalną dla mnie. i nie ma tematu” (k.186 akt sprawy). Te obiektywne dowody wskazują z jednej strony, iż pokrzywdzony został „napadnięty” i w wyniku napadu stracił „tylko zegarek” a z drugiej strony, iż A. K. (1) nie dążył do spowodowania odpowiedzialności karnej oskarżonego, gdyż wskazał, iż nie zgłosi sprawę na Policję, jeżeli odzyska swoją własność. Ta niechęć pokrzywdzonego do zgłoszenia sprawy na Policję była widoczna także w jego zachowaniu po zdarzeniu. Nie tylko nie zgłosił sprawy na Policję bezpośrednio po zajściu ale nawet unikał kontaktu z lekarzem (uzyskując pomoc – maść dla zwierząt – od lekarki weterynarii, która jest znajomą jego żony). Nadto składając zeznania podał okoliczności jednoznacznie korzystne dla oskarżonego – w zakresie w jakim ten zareagował na użycie noża przez współdziałającego z nim mężczyzny. Ta niechęć w zgłaszaniu sprawy – w powiązaniu z treścią przesyłanych do J. K. wiadomości – nie tylko nie podważała zeznań pokrzywdzonego w zakresie jaki był tożsamy z treścią tych dokumentów ale wręcz utwierdzała Sąd w uznaniu ich za wiarygodne. W rzeczywistości pokrzywdzony zwlekał z zawiadomieniem o zdarzeniu Policji – zgodnie w treścią tych dokumentów, co wskazywało, iż opisywały one zdarzenia zgodnie z rzeczywistością. Dokumenty te jednoznacznie zaś wskazywały, iż pokrzywdzony nie darzył szacunkiem organów ścigania nazywając je określeniem „psy” (k.195 akt sprawy). Toteż podjęcie decyzji o zgłoszeniu sprawy na Policję musiało być przez niego przemyślane. Wprost deklarował, iż był gotów zaniechać tego o ile odzyska utracony zegarek – który miał istotną wartość materialną. To wskazywało jednocześnie, iż w czasie zdarzenia pokrzywdzony utracił wyłącznie zegarek nie zaś pieniądze. Gdyby bowiem wraz z zegarkiem (o wartości 11 500 euro) A. K. (1) utracił także gotówkę w wysokości 20 000 euro niewątpliwie nie zapewniałby, że nie zgłosi sprawy na Policję i nie będzie „tematu” o ile odzyska tylko zegarek. Takie działanie (gdyby utracił także gotówkę) byłoby nielogiczne – gdyż pokrzywdzony sam przyznał, iż zegarek ten kupił pół roku przed zdarzeniem za 11 500 euro (a zatem nie była to np. pamiątka rodzinna, z która wiązałyby się jakieś względy sentymentalne) toteż nie rezygnowałby z kwoty bez mała dwukrotnie wyższej (20 000 euro) poprzestając jedynie na odzyskaniu zegarka. Fakt, iż A. K. (1) zeznawał niezgodnie z prawdą, iż w wyniku zdarzenia prócz zegarka utracił kwotę 20 000 euro nie podważały jego zeznań w zakresie w jakim opisał, iż został napadnięty przez oskarżonego i współdziałającego z nim innym mężczyzną. Sąd uznał bowiem, iż A. K. (1) wykorzystując fakt dokonania przez oskarżonego na jego szkodę przestępstwa „napadu”, który ostatecznie (wobec zaniechania przez oskarżonego zwrotu jego zegarka) zgłosił organom ścigania uznał, iż uzyska dodatkową korzyść majątkową kosztem S. C. – co nie wpływało jednocześnie istotnie na odpowiedzialność karną oskarżonego.

2.1.1.

zeznania M. G. (2)

Zeznania M. G. (2) były wiarygodne w zakresie w jakim opisała, że jej mąż A. K. (1) poinformował ją, że został napadnięty w J. oraz, iż w wyniku tego zdarzenia doznał obrażeń ciała, gdyż korespondowały one z wiarygodnymi co do tej okoliczności zeznaniami pokrzywdzonego. Fakt, iż jej zeznania nie odzwierciedlały rzeczywistości w zakresie w jakim A. K. (1) miał w wyniku tego zdarzenia utracić także kwotę 20 000 euro nie podważały wiarygodności jej zeznań – gdyż świadek przekazała jedynie informacje usłyszane od swojego męża, które były co do tej okoliczności nieprawdziwe.

2.1.1.

zeznania C. M.

Zeznania świadka były wiarygodne. Jest on osobą obcą dla stron a przez to niezainteresowaną określonym rozstrzygnięciem w sprawie. Składając pierwsze zeznania świadek nie wskazał, jakoby A. K. (1) skarżył mu się, iż podczas zdarzania utracił pieniądze zaś składając zeznania na rozprawie nie był tej okoliczności pewny (był pewny na 80 %) co wskazywało, iż świadek podawał okoliczności w taki sposób jak je zapamiętał. W świetle obiektywnych dowodów z dokumentów (k.186-196 akt sprawy) w czasie zdarzenia A. K. (1) utracił „tylko zegarek” nie zaś pieniądze.

2.1.1.

zeznania J. K.

Sąd nie znalazł podstaw do podważania wiarygodności zeznań świadka. Jest on osobą obcą dla stron a przez to niezainteresowaną określonym rozstrzygnięciem w sprawie. A. K. (1) przyznał, iż przesłał do J. K. wiadomości o treści wynikającej z wydruków.

2.1.1., 2.1.2., 2.1.3., 2.1.4.

dowody z dokumentów

Dokumenty sporządzono w odpowiedniej formie, pochodzą od uprawnionych podmiotów, ich rzetelności nie kwestionowano podczas procesu.

2.1.2.

opinia biegłego

Opinia sporządzona przez biegłego mającego wiadomości specjalne w dziedzinie chirurgii a jej wnioski były rzeczowe, kategoryczne i należycie uzasadnione.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz
niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

L.p. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

2.2.1.

Wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie jakim zaprzeczył by współdziałał z innym mężczyzną w dokonaniu napaści na pokrzywdzonego w takcie której ten utracił zegarek były niewiarygodne bowiem były nielogiczne, sprzeczne z dowodem obiektywnym w postaci treści kserokopii wiadomości (k.186-196 akt sprawy) a także wiarygodnymi w tym zakresie zeznaniami A. K. (1). Twierdzenia oskarżonego jakoby znalazł ten zegarek (latem 2020r.) i dotychczas nie zwrócił go właścicielowi – mimo woli w tym zakresie – były nieprzekonujące. Nieprzekonujące były także wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim opisał osobę która w jego mieszkaniu zaatakowała pokrzywdzonego oraz okoliczności w jakich miała się tam stawić. Pierwotnie wskazał, iż osoba ta przyszła przypadkiem (k. 151 akt sprawy) a następnie zapewnił, iż sam po tą osobę zatelefonował (gdyż pokrzywdzony chciał kupić od niej telefon) – twierdząc jednocześnie, iż nawet nie jest pewny jak ta osoba się nazywa. Znamienne, iż oskarżony zapewnił, iż osoba ta miała mieć na imię P. choć pokrzywdzony jako osobę współdziałającą z oskarżonym wskazał P. T. (k.168-170 akt sprawy). Wskazuje to, iż oskarżony dążył do ochrony współdziałającego z nim drugiego napastnika. Okoliczności te w powiązaniu z wyżej wskazanymi przesłankami, które spowodowały uznanie zeznań A. K. (1) za wiarygodne w części – w których wskazał, iż S. C. nie tylko zdecydował o rozpoczęciu ataku przez współsprawcę ale także o jego zakończeniu oraz zadawał wraz ze współdziałającym z nim drugim mężczyzną ciosy oraz żądał wraz z nim oddania im posiadanego zegarka - „sikora” powodowały, iż Sąd jako niewiarygodne uznał wyjaśnienia oskarżonego w których zapewnił, iż jego rola w zajściu polegała wyłącznie na „rozdzieleniu się” szarpiących się w jego mieszkaniu dwóch mężczyzn.

2.2.2

zeznania A. K. (1)

Zeznania pokrzywdzonego w zakresie w jakim zapewnił, iż oskarżony (współdziałający z innym mężczyzną) zabrał mu prócz zegarka także gotówkę – 20 000 euro były niewiarygodne bowiem były nielogiczne oraz sprzeczne z dowodem obiektywnym w postaci treści kserokopii wiadomości (k.186-196 akt sprawy). Przyczyny dla których pokrzywdzony pojawił się w mieszkaniu oskarżonego nie miały istnego znaczenia w sprawie. Sąd dostrzegł jednak, iż z treści dokumentów (k.195 akt sprawy) wynika, iż to oskarżony chciał kupić samochód od pokrzywdzonego zaś na rozprawie A. K. (1) zapewniał, niezgodnie z rzeczywistością, iż zamierzał kupić pojazd należący do oskarżonego (marki M.) – co miało uzasadniać posiadania przez pokrzywdzonego gotówki w tej wysokości. Ta okoliczność dodatkowo podważała wiarygodność zeznań pokrzywdzonego w zakresie w jakim zapewnił, iż oskarżony zabrał mu także kwotę 20 000 euro.

2.2.2.

zeznania M. G. (2)

Zeznania M. G. (2) nie odzwierciedlały rzeczywistości w zakresie w jakim wskazała, że jej mąż A. K. (1) miał w wyniku tego zdarzenia prócz zegarka utracić także kwotę 20 000 euro. Sąd uznał, iż świadek przekazała jedynie informacje usłyszane od swojego męża, które były co do tej okoliczności nieprawdziwe. Brak jest bowiem dowodów wskazujących by w uzgodnieniu z pokrzywdzonym celowo złożyła co do tej okoliczności nieprawdziwe zeznania tj. by wiedziała, że w rzeczywistości jej mąż nie utracił w wyniku tego zajścia pieniędzy w wysokości 20 000 euro.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

X

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Część wstępna wyroku, pkt I części dyspozytywnej wyroku

S. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

S. C. swoim zachowaniem z 29 czerwca 2020 r w J., podjętym wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą dokonał rozboju w ten sposób, że użył wobec A. K. (1) przemocy polegającej na uderzeniu pokrzywdzonego pięścią w twarz, kopaniu po całym ciele powodując zasinienie na grzbiecie żeber po stronie prawej oraz na przedniej stronie klatki piersiowej po stronie prawej, zasinienie w okolicy lewego barku, zasinienie okolicy lewego ucha, stłuczenie kości nosa i zaczerwienienie w tej okolicy, zaczerwienienie w okolicy prawej skroni naruszające czynność narządu ciała na okres poniżej 7 dni, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia zegarek R. o wartości 11.500 euro stanowiących równowartość 50 917,40 złotych na szkodę A. K. (1) wyczerpał znamiona czynu z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Oskarżony działał umyślnie w zamiarze przemyślanym. By osiągnąć korzyść majątkową kosztem pokrzywdzonego wpierw wszedł w porozumienie z inną osobą a następnie po przybyciu tej osoby na miejsce dał sygnał do rozpoczęcia ataku po czym wraz z nią zadawał pokrzywdzonemu uderzenia – powodujące obrażania ciała pokrzywdzonego na okres poniżej 7 dni (czym wyczerpał znamiona czynu z art. 157 § 2 k.k.) a następnie po przełamaniu oporu pokrzywdzonego przed ochroną jego mienia zabrał należy do pokrzywdzonego zegarek – żądając uprzednio by pokrzywdzony zdjął go z ręki. Tym samym przemoc oskarżonego była skierowała na przełamanie oporu pokrzywdzonego przed ochroną swojej rzeczy przed kradzieżą toteż oskarżony wyczerpał znamiona czynu z art. 280 § 1 k.k.

Oskarżony jednym czynem wyczerpał znamiona dwóch przepisów ustawy karnej toteż do kwalifikacji prawnej jego czynu konieczne było zastosowanie art. 11 § 2 k.k.

Oskarżony działał z rozeznaniem, zna normy społeczne i prawne toteż jest zdolny do zawinienia.

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności.

S. C.

pkt I części dyspozytywnej wyroku

część wstępna wyroku

Stopień społecznej szkodliwości czynu znaczny. Oskarżony działał z inną osobą – w zamiarze przemyślanym, jego działania polegały na przemocy a zatem wykraczały poza groźby zaś zabór dotyczył przedmiotu o istotnej wartości – wynoszącej bez mała dwudziestokrotność miesięcznego minimalnego wynagrodzenia pracowników. Wskazać przy tym należy, iż dotychczas oskarżony nie zwrócił pokrzywdzonemu zabranego mu zegarka – pomimo iż przyznał, że ta rzecz jest w dalszym ciągu w jego dyspozycji.

Łagodzące:

- fakt uprzedniej niekaralności sądowej za przestępstwa.

Z tego powodu Sąd uznał, iż kara w dolnych granicach ustawowego zagrożenia (wynoszącego od 2 do 12 lat pozbawienia wolności) tj. kara dwóch lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności będzie wystarczającą dolegliwością, by wdrożyć oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego (cel w zakresie prewencji indywidualnej) oraz wykazania, iż przestępstwo nie pozostaje bez odpowiedniej dolegliwości karnej co utrwali prawidłowe wzorce społeczne – zwłaszcza wśród znajomych oskarżonego (cel w zakresie prewencji generalnej).

S. C.

pkt II części dyspozytywnej wyroku

część wstępna wyroku

Oskarżony dotychczas nie zwrócił pokrzywdzonemu zabranego mu zegarka o wartości 11 500 euro stanowiących równowartość na datę wyroku 50 917,40 złotych zaś pokrzywdzony złożył wniosek w trybie art. 46 § 1 k.k.

S. C.

pkt III części dyspozytywnej wyroku

część wstępna wyroku

Zważywszy, iż pokrzywdzony zażądał zadośćuczynienia w kwocie 20000 złotych Sąd na podstawi art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci zadośćuczynienia za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na rzecz A. K. (1) kwoty 5000 złotych. Ustalając wysokość zadośćuczynienia Sąd miał na względzie z jednej strony długotrwałość następstw zdrowotnych pokrzywdzonego (który zapewnił, iż nadal odczuwa dolegliwości związane z doznanymi wówczas obrażeniami ciała) a z drugiej strony fakt, iż obrażenia te były tzw. lekkie a zatem poniżej 7 dni zaś pierwotnie pokrzywdzony by złagodzić skutki tych dolegliwości stosował maść przeznaczoną dla zwierząt (do krowich wymion). Tych też powodów Sąd uznał, iż żądana przez pokrzywdzonego kwota tj. 20000 złotych była nadmierną.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności.

S. C.

pkt IV części dyspozytywnej wyroku

część wstępna wyroku

na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania od godz. 19:30 4 sierpnia 2020r. do godz. 12:00 11 grudnia 2020r. (art. 63 § 1 i 5 k.k.).

6. innE zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności.

Pkt V części dyspozytywnej wyroku

Oskarżony przed osadzeniem uzyskiwał niewielkie dochody wyłącznie z prac dorywczych. Ta sytuacja majątkowa uniemożliwia mu samodzielne poniesienie kosztów procesu bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny. Spełnione są tym samym przesłanki o jakich stanowi art. 624 § 1 k.p.k. uzasadniające zwolnienie go od kosztów sądowych w tym opłaty.

6.  Podpis