Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2020 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 września 2020 roku w G.

sprawy z powództwa I. W. przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powódki I. W. kwotę 10.032,00 zł (dziesięć tysięcy trzydzieści dwa złote) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 maja 2019 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powódki I. W. kwotę 4.651,00 zł (cztery tysiące sześćset pięćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 1.856,92 zł (tysiąc osiemset pięćdziesiąt sześć złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem kosztów sądowych wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 529/19

UZASADNIENIE

Stanowiska stron:

Powódka I. W. domagała się od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. o zapłatę kwoty 10.670 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podała, że dnia 29 maja 2019 roku w G. w wyniku kolizji drogowej z winy kierowcy posiadającego obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych uszkodzeniu uległ należący do niej motocykl (wartość szkody: 7.670 zł) oraz wyposażenie w postaci odzieży motocyklowej (wartość szkody: 3.000 zł). W toku postępowania likwidacyjnego pozwany odmówił przyjęcia odpowiedzialności za szkodę.

(pozew – k. 3-6)

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany podtrzymywał stanowisko wyrażone w toku postępowania likwidacyjnego.

(odpowiedź na pozew – k. 23-25)

Stan faktyczny:

Dnia 29 maja 2019 roku około godz. 17-ej w G. na ulicy (...) powódka jadąc motocyklem marki S. o numerze rejestracyjnym (...) brała udział w kolizji drogowej z winy kierowcy kierującego pojazdem V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Kierowca samochodu nagle zajechał drogę motocyklistce skręcając w lewo.

(dowód: zeznania powódki I. W. – k. 57v., płyta CD – k. 59, pisemna opinia biegłego sądowego S. P. sporządzona w sprawie II W 2449/17 – k. 64-75)

Koszt naprawy uszkodzeń motocyklu powódki marki S. o numerze rejestracyjnym (...) wskutek przedmiotowej kolizji drogowej wyniósłby 27.178,65 zł brutto. Wartość pojazdu w dniu szkody w stanie nieuszkodzonym wynosiła 10.200 zł brutto, natomiast wartość pozostałości po szkodzie była warta 2.400 zł brutto.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego R. D. – k. 85-103)

Wartość uszkodzony w wyniku przedmiotowej kolizji ubrań motocyklowych powódki w dniu powstania szkody przed jej powstaniem z uwzględnieniem wartości ubytku ze względu na czas eksploatacji przedstawiał się następująco:

-

kask motocyklowy marki S. (...) E.: 681 zł

-

kurtka motocyklowa marki P. (...): 456 zł,

-

spodnie motocyklowe marki P. (...): 415 zł,

-

buty motocyklowe marki A. (...)-5 V.: 644 zł,

-

rękawice motocyklowe marki S. modena: 166 zł

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego D. F. – k. 105-131, 151 wraz z pisemną opinią uzupełniającą – k. 198-200)

Pojazd sprawcy szkody objęty był obowiązkowym ubezpieczeniem posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

(okoliczność bezsporna nadto potwierdzona: aktami szkody na płycie CD – k. 28)

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany odmówił przyjęcia odpowiedzialności za szkodę.

(okoliczność bezsporna nadto potwierdzona: decyzją – k. 14, aktami szkody na płycie CD – k. 28)

Ocena dowodów:

W ocenie Sądu przedłożone przez strony dowody z dokumentów są wiarygodne, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, ani też żadna ze stron nie zaprzeczyła, że osoby podpisane pod tymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych.

Zgodnie z zasadą postulatu szybkości postępowania Sąd na podstawie art. 278 ¹ k.p.c. dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego S. P. z dnia 04 grudnia 2017 roku sporządzonej w postępowaniu wykroczeniowym na zlecenie Sądu Rejonowego w Gdyni w sprawie o sygn. akt II W 2449/16 – na okoliczność tego, kto naruszył przepisy ruchu drogowego w czasie zdarzenia z dnia 29 maja 2016 roku.

Oceniając opinię sporządzoną przez tego biegłego Sąd podzielił jego stanowisko, co do faktu, że przedmiotową szkodę spowodował kierujący pojazdem V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), który wykonując manewr skrętu w lewo zajechał drogę bezpośrednio nadjeżdżającemu z tyłu pojazdowi powódki przez co zmuszona była do hamowania i położenia motocykla. Sąd miał jednak na uwadze, że biegły nie był uprawniony do ustalenia winy, a jedynie przebiegu zdarzenia, które to okoliczności dawały dopiero podstawę do ustalenia winy przez Sąd, a więc ewentualnego podzielenia wniosków biegłego w zakresie winy kierującego pojazdem V. (...) i braku przyczynienia się powódki do jej powstania.

Strony nie zgłaszały zastrzeżeń do załączonej opinii.

Pozwany kwestionował opinię biegłego sądowego R. D. w zakresie ustalenia wartości pozostałości pojazdu, twierdząc, że w aktach szkody znajduje się informacja dla powódki umożliwiająca jej sprzedaż pozostałości pojazdu za kwotę 4.900 zł. Sąd zgadza się z poglądem biegłego, że oferta sprzedaży pozostałości w serwisie (...) nie odzwierciedla wartości pojazdu uszkodzonego z okresu szkody, czyli maja 2016 roku, a zatem stanowiła jedynie spekulację cenową. Rozsądny kupujący nie decyduje się bowiem na zakup towaru o znacznej wartości bez oględzin przedmiotu zakupu. Poza tym wartość sprzedaży mogła ulec zmianie w wyniku negocjacji cenowych. Nadto biegły wskazał, że oferta, na którą powoływał się pozwany pochodziła z 2018 roku, a szkoda miała miejsce w 2016 roku. Biorąc pod uwagę, że wartość bazowa przedmiotowego motocyklu, w związku z jego popularnością, rosła, to z dużym prawdopodobieństwem należało przyjąć, że wartość pozostałości w dacie szkody (2016 rok) była niższa niż w dacie oferty (2018 rok). Bez znaczenia dla ustalenia wartości szkody jest data jej zgłoszenia. Sąd nie widział podstaw do ustalania wartości pozostałości w oparciu o spekulacje cenowe, jak podtrzymywał pozwany (vide: również pismo k. 218-219).

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy była opinia biegłego sądowego D. F. w zakresie ustalenia wartości szkody na pojeździe powódki, albowiem opinię w tym zakresie sporządził wcześniej biegły R. D., a Sąd w zobowiązaniu do sporządzenia opinii jasno określił oczekiwany zakres.

Sąd nie był wiązany wyrokiem w sprawie wykroczeniowej (art. 11 k.p.c.).

Zeznania świadka W. K. są niewiarygodne co do przebiegu wypadku. Świadek zeznał, że jego manewr był widoczny dla motocyklistów go wyprzedzających wcześniej, co jest zupełnie nielogiczne, bo skoro go wyprzedzili, to musieli to uczynić przez owym manewrem (skrętu w lewo), którego skutkiem jest powstanie przeszkody dla ruchu w tym samym kierunku (pojazd tamuje przejazd motocyklowi). Zeznania powódki należy z kolei ocenić jako w pełni wiarygodne.

Kwalifikacja prawna:

Normatywną podstawę odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela stanowiły przepisy art. 822 § 1 i 4 k.c. i art. 824 ¹ § 1 k.c. oraz art. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz.U. z 2013r., poz. 392). Zgodnie z art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Na mocy natomiast art. 824 ¹ § 1 k.c. o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody. Z treści art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych wynika, iż w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie. Nadto, na względzie należy mieć również treść art. 361 § 1 k.c., który stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła, oraz treść art. 363 § 1 k.c. który stanowi, iż co do zasady naprawienie szkody winno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie do stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej, przy czym gdyby przywrócenie do stanu poprzedniego pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jednocześnie z treści art. 361 § 2 k.c. wynika, iż naprawienie szkody obejmuje straty, które poniósł poszkodowany.

Przechodząc do szczegółowych rozważań wskazać należało, iż odpowiedzialność pozwanego wynikała z winy (art. 415 k.c.) kierowcy posiadającego obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Wątpliwości w tym zakresie rozwiała opinia biegłego sądowego w sprawie wykroczeniowej.

Co do wysokości szkody, zgodnie z opinią biegłego sądowego przedmiotowa szkoda na pojeździe miała charakter szkody całkowitej. W tej sytuacji wartość szkody w tym zakresie przedstawiała różnica pomiędzy wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym w dacie szkody (10.200 zł), a wartością wraku (2.400 zł). Wartość szkody obliczona w ten sposób wynosiła 7.800 zł brutto.

Z kolei wartość uszkodzonej odzieży motocyklowej w wyniku przedmiotowego zdarzenia wynosiła łącznie 2.362 zł, co potwierdzała niekwestionowana opinia biegłego sądowego.

Rozstrzygnięcie:

Wobec powyższego w punkcie I. wyroku na podstawie art. 822 § 1 i 4 k.c., art. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 10.032 zł za przedmiotową szkodę, na co składała się wartość szkody w pojeździe z ograniczeniem do wartości wskazanej w pozwie stosownie do treści art. 321 k.p.c. (7.670 zł), a także szkody w odzieży motocyklowej (łącznie 2.632 zł). Na podstawie wyżej art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c. Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od zasądzonej kwoty od dnia wniesienia pozwu, tj. od dnia 28 maja 2019 roku – zgodnie z żądaniem pozwu art. 321 k.p.c. Zgodnie bowiem z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie, ewentualnie w razie wątpliwości do 90 dni, chyba, że ustalenie odpowiedzialności zależy od wyniku postępowania cywilnego lub karnego. Skoro decyzja odmawiająca wypłaty odszkodowania wydana została przed wniesieniem pozwu, niewątpliwie roszczenie było wymagalne w dniu wniesienia pozwu.

W punkcie II. wyroku Sąd na podstawie art. 361 § 2 k.p.c. oddalił powództwo w zakresie żądania odszkodowania w wysokości 632 zł tytułem szkody w odzieży motocyklowej jako zawyżonego.

Koszty procesu:

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie III. wyroku na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804 ze zm.), uznając powódkę za wygraną niemal w całości i zasądził na jego rzecz od pozwanego całość poniesionych kosztów procesu w łącznej kwocie 4.651 zł, na co składały się: opłata sądowa od pozwu (534 zł), wynagrodzenie fachowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w stawce minimalnej (3.600 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) oraz wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego (500 zł).

Koszty sądowe:

Ponadto w punkcie IV. sentencji wyroku na mocy art. 100 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 8 ust. 1 i art. 83 i 113 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 z późn. zm.) rozstrzygnięto o nieopłaconych kosztach sądowych (niepokryta zaliczką część wynagrodzenia biegłych w wysokości 1.856,92 zł) – obciążając nimi pozwanego jako przegrywającego proces niemal w całości.