Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 866 / 19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

(...)

Czyn przypisany (...) (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

(...)

jak w pkt. II sentencji wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

a/ (...) (...) zamieszkiwał z (...) (...), a także małoletnimi (...), (...) i (...) w (...) (...);

b/ w styczniu (...) roku żona (...) zmarła;

c/ po (...) na (...) spadły liczne obowiązki związane z wychowaniem dzieci, które wcześniej wykonywała jego (...). Część z tych obowiązków przejęła najstarsza, (...) (...) (...) (...);

d/ (...) nadużywał (...), nie radził sobie z wychowaniem dzieci i opieką nad nimi, nie pogodził się również ze śmiercią żony i podupadł w związku z tym(...), z tego też powodu w (...) roku był (...);

e/ rodzina korzystała ze wsparcia (...) (...) w (...);

f/ że w okresie od (...) roku do (...) roku (...) będąc pod wpływem (...) wielokrotnie wszczynał awantury, gdzie (...), (...) lat (...), (...) lat (...) i (...) lat (...) nie dawali mu ku temu żadnych powodów. W tym czasie (...) wyzywał (...) słowami wulgarnymi, pokrzykiwał, przeklinał, poniżał, groził im pozbawieniem życia i zastraszał czemu (...) nie byli w stanie się przeciwstawić;

g/ w miejscu zamieszkania (...) były przeprowadzane interwencje policji;

h/ w dniu (...) roku (...) zgłosiła się do (...) (...) z prośbą o dalsze wsparcie bowiem nie radziła sobie z (...), który pod wpływem (...) nie kontrolował swojego zachowania i stanowi zagrożenie dla rodziny, w tym też dniu (...) został zatrzymany, znajdował się wówczas w stanie nietrzeźwości;

wyjaśnienia (...)

40 – 41v,

48 – 50,

163, 420

zeznania świadka (...)

8v – 9

421 – 423

zeznania świadka (...)

25 – 26

423 – 424

zeznania świadka (...)

127v,

463 – 464

zeznania świadka (...)

124v,

464

zeznania świadka (...)

95v – 96,

155v – 156v

465 – 466

zeznania świadka (...)

132,

466 – 468

zeznania świadka (...)

152v – 154v

468 – 470

zeznania świadka (...)

136 – 137

506 – 507

zeznania świadka (...)

514 – 515

zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa

1 – 2

protokół zatrzymania osoby

(...)

protokół użycia alkomatu

15

wiadomości sms

97-100, 140-144

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

(...)

Czyn przypisany (...) (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie

1.

(...)

jak w pkt. 2 komparycji wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

a/ w bliżej nieustalonym okresie czasu, nie wcześniej niż od (...) w (...) (...) dopuścił się innej czynności seksualnej wobec (...) córki poniżej lat 15 (...), w ten sposób, że wkładał rękę w jej majtki i dotykał krocza, wkładał palec w majtki i dotykał krocza (...) oraz głaskał ją po piersiach;

b/ w okresie od (...) roku do (...) roku podczas wszczynanych awantur (...) wymachiwał rękoma w kierunku (...), uderzał pięściami w ścianę oraz sprzęty domowe;

wyjaśnienia (...) (...), które w toku postępowania nie zostały podważone

40 – 41v,

48 – 50,

163, 420

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

a/ - h/

- wyjaśnienia (...) (...),

- zeznania (...)

- zeznania (...)

- zeznania (...)

- zeznania (...)

- zeznania (...)

- zeznania (...)

- zeznania (...),

- zeznania (...)

- zeznania (...) – (...)

- zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa

- protokół zatrzymania osoby

- protokół użycia alkomatu

- wiadomości sms

Sąd polegał na wszystkich dowodach będących podstawą czynionych we wskazanym zakresie ustaleń faktycznych z wyjątkiem wyjaśnień (...) w części w jakiej zaprzeczył aby w okresie od (...) w (...) (...) znęcał się psychicznie nad dorosłą córką (...) oraz małoletnimi dziećmi (...), (...) i (...) poprzez wszczynanie awantur pod wpływem (...), wyzywanie słowami wulgarnymi, pokrzykiwanie, przeklinanie, poniżanie, grożenie pozbawieniem życia i zastraszanie. Wyjaśnienia (...) sąd w tym zakresie sprzeczne z uznanymi za wiarygodne zeznaniami (...), (...), (...), (...). (...), (...), (...) i (...) – (...). Zeznania tych świadków którzy sytuację (...) i (...) znają z racji relacji rodzinnych, podejmowanych w rodzinie czynności służbowych czy wykonywanych obowiązków zawodowych nie mają w ocenie sądu powodów, aby okoliczności poszczególnych zdarzeń przedstawiać w sposób sprzeczny z rzeczywistością, tym samym z niekorzyścią dla (...). Świadkowie złożyli zeznania konsekwentne, szczerze przy tym wskazując których wydarzeń byli bezpośrednimi uczestnikami, a o których dowiedzieli się z relacji osób trzecich, w szczególności (...), która szukała pomocy w związku z dysfunkcyjnym zachowaniem (...). Zeznania świadków są logiczne i wzajemnie się uzupełniają. Przeprowadzone postępowanie nie ujawniło przy tym kontrdowodu, który wpłynąłby odmiennie na postrzeganie wiarygodności tych świadków. Na ocenę wiarygodności świadków nie miała wpływu w ocenie sądu okoliczność, że (...) odmówili złożenia zeznań, a zeznania świadków w znakomitej większości opierały się właśnie na relacji (...), w szczególności zaś (...). Przeprowadzone postępowanie nie wskazuje bowiem, aby (...) relacjonując sytuację panującą w domu rodzinnym mieli mówić nieprawdę i świadkowie w sposób w jaki rozmowy te zapamiętali przedstawili je na etapie prowadzonego postępowania karnego.

Reasumując, sąd polegał na wyjaśnieniach (...) w takim zakresie w jakim odzwierciedlają poczynione ustalenia faktyczne, w dalszej części wyjaśnienia te jako element realizowanej linii obrony zmierzającej do uniknięcia ewentualnej odpowiedzialności karnej podlegały odrzuceniu. Na uwagę zasługuje przy tym również okoliczność, że (...) wniósł o wymierzenie mu za przestępstwo znęcania łagodnej kary, w związku z czym logicznym pozostaje wniosek, że ostatecznie przyznał się do winy we wskazanym zakresie.

Sąd polegał na dowodach z dokumentów, których treść znalazła następnie odzwierciedlenie w zeznaniach świadków i częściowo w wyjaśnieniach (...), w pełni z nimi korespondując.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

a/ - h/

zeznania (...)

świadek skorzystała z przysługującego jej prawa i odmówiła składania zeznań

zeznania (...)

świadek skorzystała z przysługującego jej prawa i odmówiła składania zeznań

zeznania (...)

świadek skorzystała z przysługującego jej prawa i odmówiła składania zeznań

zeznania (...)

świadek skorzystał z przysługującego mu prawa i odmówił składania zeznań

zeznania (...)

świadek skorzystała z przysługującego jej prawa i odmówiła składania zeznań

zeznania (...)

świadek skorzystała z przysługującego jej prawa i odmówiła składania zeznań

zeznania (...)

świadek skorzystała z przysługującego jej prawa i odmówiła składania zeznań

zeznania (...)

świadek nie posiadała wiedzy na temat zarzutów stawianych (...), jej zeznania pozostały neutralne na czynionych przez sąd ustaleń faktycznych i oceny pozostałych dowodów

wyjaśnienia (...) (...)

wyjaśnienia (...) w zakresie w jakim zaprzeczył aby znęcał się nad rodziną stoją w sprzeczności z dowodami z zeznań świadków na których sąd w pełni polegał i które obdarzył wiarygodnością, ponadto (...) ostatecznie wniósł o wymierzenie za ten czyn łagodnej kary, z czego należy równocześnie wywodzić, że przyznał się do winy w tym zakresie

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

(...)

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

II

(...)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo znęcania w kodeksie zostało skonstruowane jako zachowanie z reguły wielodziałaniowe (postanowienie SN z 11. (...). 2003 IV KK 49 / 03). Może być popełnione umyślnie i to wyłącznie z zamiarem bezpośrednim o czym przesądza znamię intencjonalne „znęca się”. Pojęcie „znęcanie się” na gruncie art. 207 kk zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad osobą (...), której nie może się ona przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu (wyrok SN z 11. 02. 2003 IV KKN 312 / 99). Znęcanie może przybrać formę znęcania się fizycznego i psychicznego. W pierwszym wypadku zachowanie sprawcy będzie polegało na zadawaniu cierpień fizycznych, jak na przykład bicie, szarpanie czy popychanie. Znęcanie psychiczne polegać będzie na dręczeniu psychicznym poprzez na przykład lżenie, wyszydzanie czy straszenie.

Zdaniem sądu (...) (...) swoim postępowaniem w ramach czynu przypisanego mu w pkt. II sentencji wyroku wyczerpał wszelkie znamiona zarzucanego mu przestępstwa kwalifikowanego z art. 207 § 1 i 1a kk. W okresie objętym (...) znęcał się psychicznie nad osobą najbliższą córką (...) oraz osobami najbliższymi nieporadnymi ze względu na wiek, małoletnimi dziećmi (...), (...) i (...), gdzie zadawanie przez (...) cierpień psychicznych (...), z którymi zamieszkiwał, poprzez wszczynanie będąc pod wpływem (...) awantur domowych, wyzywanie słowami wulgarnymi, pokrzykiwanie, przeklinanie, poniżanie, grożenie pozbawieniem życia i zastraszanie, było niewątpliwie z jego strony celowe i nacechowane złośliwością. Tłumaczeniem nie będzie przy tym fakt spożytego (...), co może stanowić tylko okoliczność obciążającą. Ponadto skala tych zachowań wskazuje na to, że miały one charakter intensywny i powtarzalny. Należy zaznaczyć, że (...) bali się (...), (...) szukała pomocy w (...) (...) oraz szkole gdzie uczęszczało jej małoletnie rodzeństwo, gdzie wynikiem tych zabiegów było skierowanie przez (...) w (...) zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa. (...) nie byli w stanie przeciwdziałać zachowaniu ojca. W ich relacji występowali w roli ofiary. W świetle powyższej analizy nie ulega wątpliwości, że (...) w ramach czynu opisanego w pkt. II sentencji wyroku dopuścił się przestępstwa z art. 207 § 1 kk, czyniąc to niewątpliwie umyślnie w zamiarze bezpośrednim.

Czyniąc powyższe ustalenia sąd zmodyfikował opis przypisanego (...) czynu eliminując okoliczności mogące świadczyć o zaistnieniu przestępstwa znęcania, które wynikały z zeznań (...) i które nie znalazły potwierdzenia w dalszych dowodów mogących potwierdzić tezę aktu (...) w rzeczonym zakresie

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

I

(...)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

W obliczu zgromadzonego materiału dowodowego sąd uniewinnił (...) od czynu opisanego w pkt. I komparycji wyroku, kwalifikowanego z art. 200 § 1 kk. Brak jest bowiem bezpośrednich dowodów mogących skutecznie obronić stawiany w tym zakresie (...) zarzut.

(...) w tym zakresie na etapie postępowania przygotowawczego i wniesienia aktu (...) opierały się w głównej mierze na zeznaniach (...) (...), na możliwość zaistnienia przestępstwa mogły również wskazywać zeznania (...), małoletniego (...), (...) (...), (...), (...) i (...). Na etapie postępowania sądowego (...), (...), (...), (...) i (...) skorzystali z przysługującego im prawa i odmówili złożenia zeznań, zatem wcześniejsze depozycje tych świadków nie mogą być uwzględnione przy ustalaniu stanu faktycznego w zakresie zarzucanego (...) czynu. W tych okolicznościach jedynym dowodem mogącym wskazywać na możliwość popełnienia przez (...) przestępstwa z art. 200 § 1 kk pozostały zeznania świadków (...) i (...). (...) swoją wiedzę czerpała z rozmowy z (...) (...) przeprowadzonej poza czynnościami procesowymi z udziałem (...), w których biegła uczestniczyła, natomiast (...) swoje zeznania i ewentualne wątpliwości w tym zakresie wywiodła z rozmowy z (...). Przeprowadzone postępowanie wykazało jednak, że zeznania tych świadków nie mogą stanowić podstawy, i nie są wystarczające, do przypisania (...) winy.

Świadek (...) (k.73, 464-465) z rozmowy z (...) powzięła informację, że (...) miał powiedzieć do (...), że nauczy ją seksu i jej dotykał. (...) na rysunku w telefonie świadka pokazała gdzie (...) miał jej dotykać, miały to być piersi i okolice intymne. (...) była wtedy ubrana, a (...) miał ją dotykać ręką. Tego jednak rodzaju relacja świadka nie jest w ocenie sądu wystarczająca do stwierdzenia zaistnienia przestępstwa przeciwko wolności seksualnej. Nie wiadomo bowiem jak w rzeczywistości miało to zdarzenie wyglądać, co również istotne nie można wykluczyć i takiej sytuacji o jakiej wspomniała następnie świadek (...), że zachowanie (...) było być może elementem, nieudolną próbą rozpoczęcia z (...) rozmowy o okresie dojrzewania i zachodzących w związku z tym zmianach w ciele i na ciele. Świadek (...) szczerze zeznała w jakich okolicznościach powzięła informację o możliwych zachowaniach (...) wobec (...), ale nie dopuszczała do siebie nawet myśli, że może on dzieciom wyrządzić jakąś krzywdę. Dopiero jak dowiedziała się o konieczności przesłuchania (...) zaczęła się zastanawiać czy czasem okoliczności w jakich (...) miał w jej ocenie zauważyć - choćby podczas kąpieli – zmiany zachodzące w ciele (...), co wykrzyczał podczas jednej z rozmów ze świadkiem, nie były w rzeczywistości inne i mogą nosić cechy przestępstwa. Niemniej (...) nie była świadkiem zachowań (...) wobec (...) i nie mogła kategorycznie potwierdzić swoich z czasem rodzących się przypuszczeń i mogących powstać w związku z tym wątpliwości w postrzeganiu okoliczności z tym związanych. Z omawianych dowodów nie da się w ocenie sądu ustalić w jakich okolicznościach i do jakiego dokładnie czynu przestępnego doszło, przekonania tego nie sposób wywodzić wyłącznie z faktu, że (...) mógł dotknąć, jak wynika z zeznań (...), (...) po piersiach czy w okolicach intymnych. Tym samym w ocenie sądu niemożliwym jest przypisanie (...) winy w zakresie zarzucanego mu czynu, skoro istnieją niedające się usunąć wątpliwości czy do takiego czynu w ogóle doszło. Omawiane dowody stanowią jedynie poszlaki, które jednak wobec braku materiału źródłowego jakim byłaby relacja (...) lub naoczni świadkowie, nie są wystarczające do skazania (...) we wskazanym zakresie.

Reasumując, w świetle powyższych okoliczności i poczynionych na ich podstawie ustaleń sąd doszedł do przekonania, iż zachowaniu (...) nie sposób przypisać wyczerpania znamion zarzucanego mu czynu, gdyż w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy sąd nie był w stanie ustalić, czy (...) dopuścił się występku kwalifikowanego z art. 200 § 1 kk i poprzez realizację których znamion tego przestępstwa. Przy wyrokowaniu sąd miał na uwadze zasadę wyrażoną treścią przepisu art. 5 § 2 kpk który stanowi, że nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść (...). Nakaz ten odnosi się jedynie do wątpliwości, których nie można usunąć poprzez szersze przeprowadzenie postępowania dowodowego w tym zakresie i sąd na takim stanowisku stanął. Jedynym bowiem dowodem, w obliczu całości przeprowadzonego postępowania, mogącym pomóc ustalić czy (...) dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa byłaby relacja (...) (...), jednak (...) skorzystała z przysługującego jej prawa procesowego i jako osoba najbliższa odmówiła złożenia zeznań. Dopiero analiza zeznań (...) w zakresie faktycznych okoliczności zdarzenia, w szczególności zachowań podejmowanych przez (...) i ewentualnie kierunku prowadzonych być może w tym czasie przez niego rozmów, dałyby pełny obraz sytuacji i pozwoliły na kategoryczne wnioskowanie. Taki dowód nie istnieje w związku z czym sąd uniewinnił (...) od popełnienia stawianego mu zarzutu.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

(...)

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

(...)

II

II

Kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi art. 53 kk sąd baczył by wysokość kary była adekwatna do stopnia zawinienia (...) oraz do stopnia społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu. Ocenił zatem społeczną szkodliwość czynu przypisanego (...) oraz stopień jego winy jako wysokie. (...) jest człowiekiem dorosłym i doświadczonym, tym samym świadomym stopnia i rodzaju podejmowanych działań. Musi sobie zdawać sprawę z tego jakie konsekwencje mogą być związane z podobnym zachowaniem. Z opinii (...) wynika, że zdolności te nie są u (...) zaburzone. Ewentualnym usprawiedliwieniem nie może być przy tym fakt nadużywania (...) i załamania po (...), co udowodniła jego najstarsza (...), na którą (...) spadła większość obowiązków związanych z opieką nad młodszym rodzeństwem. (...) popełnił przestępstwo umyślnie
w zamiarze bezpośrednim, gdzie to dzieci stały się ofiarami jego negatywnych emocji.

Działał na szkodę osób najbliższych, wspólnie z nim zamieszkujących. Doprowadził (...) do poczucia zagrożenia przed swoją osobą, ale też swego rodzaju uzależnienia ich od siebie, o czym świadczy ich tendencja do wybaczenia (...), co należy wywodzić z faktu, że ostatecznie odmówili złożenia zeznań w sprawie.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd wymierzył (...) karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem sądu tak ukształtowana kara odpowiada stopniowi winy (...), stopniowi szkodliwości społecznej przypisanego mu czynu, jak również uwzględnia potrzebę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, co także stanowi cel kary, i wprowadza przekonanie o jej nieuchronności. Do okoliczności łagodzących sąd zaliczył dotychczasową niekaralność (...), fakt że wnosząc o łagodny wymiar kary przyznał się do (...) oraz okoliczność, że w ramach przypisanego mu czynu nie dopuścił się użycia (...).

(...)

III

II

Mając na uwadze fakt, że (...) jest osobą niekaraną, prowadzi ustabilizowany tryb życia, jak również z uwagi na wysokość orzeczonej kary, która nie przekracza 1 roku pozbawienia wolności, sąd uznał za zasadne zawieszenie wykonania orzeczonej kary na oznaczony okres próby w którym to czasie (...) wykaże czy decyzja ta była słuszna. Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego (...) chciał współpracować z ośrodkiem pomocy społecznej, deklarował podjęcie leczenia, nie budzi przy tym żadnych wątpliwości, że powodem popełnienia przypisanego mu czynu był spożywany wówczas (...) i sytuacja rodzinna gdzie, (...) (...) i w związku z tym spadły na niego również obowiązki którymi wcześniej nie musiał się interesować. Z materiałów tych równocześnie wynika, że (...) kiedy pozostawał w abstynencji nie stwarzał problemów. Aktualnie relacje między nim i (...) pozostają poprawne. (...) podjął działania mające zmienić dotychczasowe zachowania wpływające negatywnie na funkcjonowanie rodziny. Nie ma na (...) skarg ani do pomocy społecznej, ani dzielnicowego. Biorąc zatem pod uwagę zachowanie się (...) po popełnieniu przestępstwa, jak również fakt jego dotychczasowej niekaralności oraz okoliczność, że ostatecznie przyznał się do (...), co należy wywodzić bezpośrednio z wniosku o wymierzenie za ten czyn łagodnej kary, co podobnie jak fakt niekaralności należy traktować jako okoliczność łagodzącą, sąd uznał, że zachodzi wobec (...) pozytywna prognoza kryminologiczna pozwalająca na zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Co więcej w okresie próby (...) zostanie poddany kontroli ze strony kuratora i określonym obowiązkom, które pozwolą mu wytrwać w postanowieniu poprawy, a przede wszystkim zagwarantuje to (...), (...) (...) większe poczucie bezpieczeństwa. Wymierzając (...) karę bezwzględnego pozbawienia wolności i zaliczając na jej poczet okres tymczasowego aresztowania sąd pozostawiłby (...) bez żadnej ochrony, co w okolicznościach niniejszej sprawy byłoby złym rozwiązaniem. Zdaniem Sądu fakt „bycia” w okresie próby, kontrola kuratora, konieczność przestrzegania nałożonych obowiązków daje w niniejszej sprawie większa gwarancję spokoju (...), a (...) poczucie, że wymiar sprawiedliwości „patrzy mu na ręce”. Jednocześnie sąd miał na uwadze fakt, że orzeczona wobec (...) kara 6 miesięcy pozbawienia wolności została orzeczona w wymiarze niższym niż (...) pozostawał tymczasowo aresztowany, niemniej zawieszając wykonanie (...) kary z powodów które sąd wskazał powyżej, na uwadze należy mieć także kwestię ewentualnego zatarcia skazania, gdzie zatarcie skazania na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nastąpi po upływie oznaczonego okresu próby, a zatarcie skazania na karę bezwzględnego pozbawienia wolności nastąpiłoby po upływie lat (...) od wykonania tej kary.

(...)

V

II

Wobec faktu, że niewątpliwym podłożem postawienia (...) (...) w stan (...) był spożywany przez niego (...), sąd zobowiązał (...) w okresie próby do powstrzymywania się od nadużywania (...). Co również istotne orzeczenie wobec (...) tego obowiązku wynika z faktu, że zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności sąd zobligowany był orzec wobec niego równocześnie jeden z obowiązków określonych treścią przepisu art. 72 § 1 kk

(...)

IV, VI

II

Zawieszając wykonanie kary sąd uznał za zasadne oddanie (...) pod dozór kuratora sądowego i jednoczesne nałożenie na (...) obowiązku informowania kuratora o przebiegu okresu próby, co ma umożliwić właściwą między nimi współpracę. Dzięki temu (...) również z własnej inicjatywy będzie kontaktował się z kuratorem, a nie tylko czekał na wezwanie z jego strony. Pozwoli to na kontrolę zachowania (...), tak co do orzeczonych wobec niego obowiązków, jak również dalszych przepisów prawa, gdzie ewentualna informacja od kuratora umożliwi na bieżąco przeciwdziałać zachowaniom (...) tożsamym do ujętych w ramach przypisanego wyrokiem czynu.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

(...)

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia pozostałych ujawnionych w sprawie dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości sądu. W tych też okolicznościach sąd nie odmówił im wiarygodności.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

W części w jakiej (...) został uniewinniony od popełnienia zarzucanego mu czynu koszty postępowania ponosi w tym zakresie Skarb Państwa. Mając równocześnie na uwadze sytuację materialną (...), który (...) i (...), sąd uznał, że nie będzie w stanie bez uszczerbku niezbędnego (...) ponieść dalszych kosztów postępowania i w tym zakresie (...) (...) z obowiązku uiszczenia tych należności w oparciu o przepis art. 624 § 1 kpk.

8.  Podpis