Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Ga 232/20

POSTANOWIENIE

Dnia 26 listopada 2020 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy Wydział VIII Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Artur Fornal

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2020 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) we W.

przeciwko (...) w B.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 29 kwietnia 2019 r., sygn. akt VIII GC 678/18 upr

postanawia:

odrzucić apelację.

UZASADNIENIE

Zarządzeniem Przewodniczącego w Sądzie Okręgowym (sądzie drugiej instancji) wezwano pozwanego do przedłożenia dowodu uiszczenia opłaty od apelacji w kwocie 200 zł - w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia apelacji.

Należy wyjaśnić, że postanowieniem z dnia 13 października 2020 r. Sąd drugiej instancji oddalił wniosek pozwanego o zwolnienie od kosztów, albowiem – pomimo wezwania do przedłożenia dowodów uzasadniających ten wniosek ( zob. k. 124-125, 134) – strona ta oświadczyła, że nie dysponuje żadnymi dokumentami obrazującymi sytuację finansową spółki ( k. 135).

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r., poz. 755 ze zm. – dalej jako „u.k.s.c.”), zwolnienie od kosztów sądowych przyznać można osobie prawnej, jeżeli wykazała, że nie ma dostatecznych środków na ich uiszczenie. Spółka handlowa – a taką jest pozwany (skarżący) – powinna wykazać także, że jej wspólnicy albo akcjonariusze nie mają dostatecznych środków na zwiększenie majątku spółki lub udzielenie spółce pożyczki (art. 103 ust. 2 u.k.s.c.). Składając wniosek o zwolnienie od kosztów osoba prawna zobowiązana jest – już z chwilą złożenia wniosku – przedstawić materiał dowodowy na jego poparcie. Nie wystarcza złożenie przez stronę samego tylko oświadczenia o stanie majątkowym (zob. uzasadnienie postanowienia SN z 19 października 2001 r., I CZ 142/01, LEX nr 1169287).

Wezwanie do uiszczenia opłaty od apelacji pozwany odebrał w dniu 26 października 2020 r. ( k. 160), a skoro wyznaczony termin upłynął bezskutecznie (zob. notatkę – k. 161), musiało to odrzuceniem apelacji przez Sąd drugiej instancji, na podstawie art. 373 § 1 k.p.c.