Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt XI GC 202/19

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 1 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

Protokolant: Weronika Szymczuk - Dąbkowska

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2019 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W.

przeciwko M. D.

o zapłatę

oddala powództwo.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 202/19 dnia 29 maja 2019 roku

UZASADNIENIE

(sprawa rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym)

W dniu 9 stycznia 2019 r. Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. wniósł pozew przeciwko M. D. o zapłatę kwoty 1812,90 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że na podstawie umowy cesji wierzytelności nabył prawo do wierzytelności od poprzedniego wierzyciela wobec pozwanego.

Pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew, wyjaśnień oraz nie stawił się na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2019 roku, dlatego Sąd wydał wyrok zaoczny.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 grudnia 2017 r. (...) spółka akcyjna w S. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością we W. umowę przelewu wierzytelności. Umowa miała charakter ramowy (§ 1 pkt 1 umowy). W wykonaniu umowy cedent miał przenieść na rzecz funduszu wierzytelności wymienione w załączniku nr 1 do umowy cesji (§ 2 pkt 1 umowy).

W § 2 pkt 2 umowy postanowiono, że cedent przekaże powódce dane określone w załączniku nr 4 stanowiące załącznik nr 3 w celu prowadzenia postępowań egzekucyjnych na płycie CD/DVD.

Zgodnie z § 2 pkt 5 umowy przekazanie wierzytelności następowało z dniem zawarcia umowy pod warunkiem zapłaty na rzecz cedenta kwoty określonej w §1 ust. 1 umowy.

Na dzień 13 grudnia 2017 r. zadłużenie pozwanego z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia wynosiło łączną kwotę 1698,31 zł na która składały się kwoty 1536 zł tytułem kapitału oraz 162,31 zł tytułem odsetek.

Dowód:

- umowa cesji z dnia 13 grudnia 2017 r. k. 9-11;

- wyciąg z elektronicznego załącznika do cesji k. 12;

W dniu 3 grudnia 2018 roku Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. sporządził pismo adresowane do M. D., w którym przypominał, że ww. posiada dług wynikający z umowy o ubezpieczenie w łącznej wysokości 1802,59 zł wzywając jednocześnie pozwanego do zapłaty ww. kwoty w terminie do dnia 10 grudnia 2018 r.

Dowód:

- pismo z dnia 3 grudnia 2018 r. k. 13;

W dniu 7 stycznia 2019 r. w księgach (...) widniał zapis, zgodnie z którym w dniu 13 grudnia 2017 r. Prokura (...) w W. nabyła wierzytelność do M. D., której pierwotnym wierzycielem było (...) spółka akcyjna w W.. Zobowiązanie dłużnika wynika z zawartej umowy ubezpieczenia nr (...) Wysokość zobowiązania na dzień wystawienia wyciągu wynosiła łącznie 1812,90 zł.

Dowód:

- wyciąg z dnia 7 stycznia 2019 r., k. 8.

Sąd zważył co następuje:

Powód zgodnie z twierdzeniami pozwu dochodził wierzytelności z umowy ubezpieczenia numer (...), nabytej na podstawie umowy cesji z dnia 13 grudnia 2017 roku. Powód nie sprecyzował na czym dokładnie polegało świadczenie usług z ww. umowy. Pojęcie umowy ubezpieczenia jest szerokie.

Zgodnie z art. 509 § 1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Przelew wierzytelności jest umową, z mocy której wierzyciel (cedent) przenosi na nabywcę (cesjonariusza) wierzytelność przysługującą mu wobec dłużnika (debitora). W wyniku przelewu w rozumieniu art. 509 kc przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela (por. wyrok SN z dnia 5 września 2001 r. I CKN 379/00).

Zgodnie z art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W świetle ww. zasady, na stronie powodowej spoczywał ciężar dowodu istotnych dla uwzględnienia powództwa okoliczności, w tym istnienia i wysokości dochodzonej wierzytelności oraz jej nabycia przez powoda w drodze przelewu od poprzedniego wierzyciela (por. wyrok SN z dnia 12 lipca 2006 r., V CSK 187/06).

Według twierdzeń pozwu powód nabył wierzytelność od (...) spółki akcyjnej w S. z umowy ubezpieczenia. Umowy ubezpieczenia o której mowa w pozwie, powód do pozwu nie dołączył.

Powód przedłożył umowę cesji wierzytelności, ale bez wskazanych w tej umowie załączników, które zawierać miały szczegółowy wykaz wierzytelności. Nie sposób połączyć przelewu konkretnej wierzytelności względem pozwanego z faktem przelewu wierzytelności dochodzonej pozwem, albowiem treść załączonej umowy na takie połączenie nie zezwala.

Powód przedłożył wyciąg z ksiąg rachunkowych (k. 8).

W tym miejscu wskazać należy, że ogólna reguła wynikająca z art. 6 kc może ulec zmianie na podstawie przepisów odrębnych zmieniających ciężar dowodu. Do takich przepisów należy zaliczyć przepisy dotyczące dokumentów urzędowych. Zgodnie bowiem z art. 244 § 1 k.p.c., dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Przepis ten wprowadza domniemanie autentyczności i domniemanie prawdziwości treści dokumentu urzędowego. W konsekwencji, jak stanowi art. 252 k.p.c., strona, która zaprzecza prawdziwości dokumentu urzędowego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenia organu, od którego dokument ten pochodzi są niezgodne z prawdą, powinna okoliczności te udowodnić.

Stosownie do art. 194 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz.U.2014.157 j.t.) księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych.

W myśl ust. 2 moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym.

Zaznaczyć należy, że art. 194 ust. 2 został wprowadzony w wykonaniu obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroków Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 r. (P 1/10) z dniem 20 lipca 2013 r. znowelizowano ustawę o funduszach inwestycyjnych poprzez dodanie w jej art. 194 ust. 2 przesądzającego, że moc prawna dokumentów urzędowych w postaci ksiąg rachunkowych, wyciągów z tych ksiąg oraz oświadczeń, o których mowa w ust. 1, nie obowiązuje w postępowaniu cywilnym. Dokumenty wskazane w ust. 1 komentowanego przepisu nie będą korzystały z przywilejów wynikających z domniemania prawdziwości i domniemania autentyczności właściwych dokumentom urzędowym przewidzianych w szczególności z art. 252 kpc.

Z powyższego wynika, że przedstawiony przez powoda wyciąg z ksiąg rachunkowych nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu kodeksu cywilnego, lecz dokumentem prywatnym wystawionym przez powoda.

Wobec wątpliwości co do istnienia wierzytelności, fakty stwierdzone wyżej wymienionym dokumentem powinny być przez powoda wykazane na ogólnych zasadach (por. art. 253 kpc).

Dokument wystawiony przez fundusz inwestycyjny w dniu 7 stycznia 2019 r. nie może być dowodem na fakt dokonania cesji wierzytelności na powoda oraz dowodem na okoliczność istnienia tej wierzytelności i jej wysokości, lecz jedynie dowodem na to, że w księgach funduszu jest zapis o określonej treści, która została odzwierciedlona w dołączonym do akt wyciągu, co nie uzasadnia uwzględnienia żądań pozwu.

Nie jest również dowodem okoliczność dokonania cesji wierzytelności objętej pozwem na rzecz powoda umowa z dnia 13 grudnia 2017 r. Z dokumentu tego nie wynika bowiem, że w ramach cesji doszło do przeniesienia na powoda wierzytelności przysługującej cedentowi wobec pozwanego. W szczególności powód nie przedłożył płyty CD/DVD lub jej kopii zawierającej wykaz przelanych wierzytelności – zabezpieczonej hasłem, z której wynikałoby, że doszło do przelewu wierzytelności objętej pozwem. Nie może być uznany za dowód na powyższą okoliczność wyciąg z „elektronicznego załącznika do umowy cesji”. Umowa nie wspominają o tak oznaczonym załączniku. Ponadto wskazany wyciąg nie został podpisany przez strony umowy, a jedynie przez występującego w sprawie pełnomocnika powoda. Oznacza to, że wskazany wyciąg (k. 12) może być co najwyżej traktowany jako przedłużenie twierdzeń pozwu. Nie ma dowodu na okoliczność, że wydruk załączony na k. 12 pochodzi z płyty CD/DVD, o której mowa w § 2 pkt 2 umowy z dnia 13 grudnia 2017 r.

Nawet jednak gdyby powód wykazał ww. dokumentami fakt dokonania cesji wierzytelności, nie zmieniłoby to rozstrzygnięcia w przedmiotowym postępowaniu, albowiem powód nie naprowadził żądnego dowodu na okoliczność istnienia wierzytelności i jej wysokości wobec pierwotnego wierzyciela - nie przedłożono w szczególności umowy ubezpieczenia numer (...). Nie sprecyzowano również z tytułu jakiego konkretnie ubezpieczenia powód wywodzi swoje roszczenie.

Wobec tego, że powód nie wykazał wskazanych wyżej okoliczności powództwo podlegało oddaleniu.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów dołączonych do akt przez stronę powodową. W ocenie Sądu ich wiarygodność i moc dowodowa nie budzi wątpliwości, nie była też kwestionowana przez stroną pozwaną. Czym innym jest natomiast ocena, jakie okoliczności zostały ww. dokumentami udowodnione.

Z przyczyn wyżej wskazanych Sąd uznał, że twierdzenia pozwu budzą poważne wątpliwości, i nie przyjął ich za prawdziwie.

Z uwagi na powyższe, orzeczono jak w sentencji.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 202/19 29 maja 2019 roku

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)