Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 639/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 8 września 2020 roku w sprawie II K 1496/18

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

- zarzut obrazy prawa procesowego, mający wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 kpk i art. 410 kpk, polegający na niewłaściwej ocenie wyjaśnień oskarżonego oraz ocenie nieosobowego materiału dowodowego w postaci informacji nadesłanej przez banki, operatorów teleinformatycznych oraz UM w K.;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Co do obrazy art. 7 kpk , zgodnie z którym organy postepowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, to w pierwszej kolejności przypomnieć należy, że przekonanie sądu o wiarygodności lub niewiarygodności określonych dowodów pozostaje pod ochroną zasady wyrażonej w art. 7 kpk wtedy tylko, kiedy spełnione są warunki: ujawnienia całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk ) w granicach respektujących zasadę prawdy obiektywnej (art. 2 § 2 kpk.), rozważenia wszystkich okoliczności zgodnie z zasadą określoną w art. 4 k.p.k. oraz wyczerpującego i logicznego - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uzasadnienia przekonania sądu (art. 424 § 1 pkt 1 kpk.) - tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawie III KK 415/06.

Analiza akt przedmiotowej sprawy wskazuje, że sąd rejonowy dostatecznie sprostał tym wymogom. Skarżący nie wykazał natomiast przekonująco, jakie to konkretnie zasady prawidłowego rozumowania i wobec jakiego dowodu, naruszył sąd rejonowy. Apelant położył nacisk głównie na fakt potwierdzenia osoby o danych oskarżonego i numerze jego ostatnio wydanego dowodu osobistego, jako osobie, która założyła pierwotne konto bankowe autoryzujące następne konta. Sąd odwoławczy zważył, że faktycznie jest to jedyny mocny dowód w sprawie, którego ostatecznie nie potrafił wyjaśnić oskarżony, podnosząc jedynie, że ktoś, jakoś, musiał znać te dane i się nimi posłużył wbrew jego woli. Sąd rejonowy dostrzegł jednak i ten dowód o ocenił go w granicach określonych w art. 7 kpk, odnosząc do całości sprawy i znanych z doświadczenia życiowego szeregu sytuacji, gdy w dobrej wierze potencjalny (...) posługuje się swoim dowodem, okazując go wielu postronnym osobom i nie koniecznie urzędnikom – których działania w poszanowaniu prawa (lojalności i rzetelności) nie można podważać. Co istotne, sąd rejonowy nie pominął tego dowodu, lecz skonfrontował go z życiowym doświadczeniem i osobowością oskarżonego, jaka jawi się z akt sprawy, a ostateczne wnioski, jakie wyciągnął przekonują. Ustalenia dokonane w sprawie nie pozwalają bowiem na jednoznaczne zaprzeczenie słowom T. S. o możliwym posłużeniu się jego danymi do utworzenia konta bankowego wykorzystywanego następnie do tworzenia kolejnych kont bankowych i innych, już stricte oszukańczych, operacji.

Z pewnością warunku braku uwzględnienia innych dowodów (innych okoliczności sprawy), nie spełnia brak oceny stanowiska matki oskarżonego, która podała (w toku rozpytania, bo nie została przesłuchana w charakterze świadka), iż nie chce mieć „nic wspólnego ze sprawami syna”. Takie podejście w/w może być zrozumiałe, kiedy zważy się, jak wiele jednostek policji i prokuratur poszukiwało oskarżonego przez kilka lat, w tym wielokrotnie odwiedzało matkę oskarżonego, zadając jej te same pytanie o osobę T. S..

Reasumując: choć rację należy przyznać skarżącemu, iż sam brak dokumentacji papierowej z podpisem osoby zakładającej pierwotne konto bankowe na dane oskarżonego - co do zasady nie przeczy możliwości ustalenia takiej, konkretnej osoby go zakładającej, to w przedmiotowej sprawie istnieje tak dużo „domniemań” w zakresie tego, kto założył konto początkowe i końcowe - na które pokrzywdzony wpłacił pieniądze, kto zamieścił oszukańcze ogłoszenie w internecie i wreszcie, kto rozmawiał z pokrzywdzonym przez telefon, że ostateczna decyzja o wydaniu wyroku uniewinniającego, przekonuje.

Wniosek

o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyrok jest słuszny, a w sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności, o jakich mowa w art. 437 § 2 kpk, w szczególności wymieniona w art. 454 kpk, która uzasadniałaby uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego jej rozpoznania.

3.2.

- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, iż T. S. nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa, podczas gdy prawidłowe wartościowanie zgromadzonych dowodów (dokumentacji bankowej, informacji od operatorów świadczących usługi telekomunikacyjne, informacji od jednostek policji i UM w K.) dawały podstawę do uznania, iż zachowanie oskarżonego wyczerpywało dyspozycje art. 286 § 1 kk;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora okazała się niezasadna, albowiem podniesiony w tym zakresie zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, ostatecznie należy uznać za chybiony.

Wywody skarżącego sprowadzają się w istocie rzeczy do ogólnikowego zanegowania ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Rejonowy. Opierają się one jednak na bardzo subiektywnej interpretacji zebranych w sprawie dowodów i nie przedstawiają przekonujących argumentów, podważających prawidłowość i słuszność rozumowania Sądu I instancji. Natomiast dokonane przez tenże Sąd ustalenia, w pełni odpowiadają zebranym w sprawie dowodom, będąc wynikiem całościowej ich analizy. Zważyć trzeba, iż przekonanie Sądu Rejonowego o niemożności przypisania sprawstwa i winy oskarżonemu, pozostaje pod ochroną prawa procesowego, jako że nie wykracza poza ramy zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażonej w treści art. 7 k.p.k. Jednocześnie zaś konkluzje Sądu meriti stanowią wynik rozważenia wszystkich okoliczności, będąc logicznie oraz z uwzględnieniem wskazań wiedzy, a przede wszystkim doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

Sąd Rejonowy trafnie zauważył, że brak możliwości przypisania oskarżonemu popełnienia omawianego czynu wynika przede wszystkim z braku „mocnych” dowodów, które przemawiałyby pozwalałyby na przełamanie zasady domiemania niewinności w prawie karnym.

W tym także miejscu sąd odwoławczy podnosi, iż w toku sprawy nie ustalono ponad wszelką wątpliwość, iż to konkretnie oskarżony otwierał (osobiście, internetowo) sporne konto bankowe w banku (...).

Oskarżony negując swoje sprawstwo wyjaśnił, iż przestępstwa nie popełnił, a jedynie w przeszłości zagubił swój dowód osobisty, przy czym było to więcej niż raz. Samo zagubienie dowodu osobistego, nawet jeśli miało miejsce więcej niż jeden raz, poza potwierdzeniem braku roztropności, czy może bardziej zorganizowania i powagi, jakie winny towarzyszyć pieczy nad własnym dokumentem potwierdzającym tożsamość - to za mało, by na podstawie tego jedynego faktu (numeru dowodu i danych oskarżonego) łączącego osobę T. S. z popełnionym przestępstwem, przypisać mu odpowiedzialność karną za przestępstwo oszustwa, wymagającego udowodnienia winy o szczególnym jej zabarwieniu ( dolus coloratus). Oskarżony zagubił dowód, co następnie – po ujawnieniu powyższego – dwukrotnie należycie zgłosił to do właściwych organów państwowych. Ponadto, jak wyjaśnił oskarżony, a czemu nie przeczą zgromadzone dowody, zastrzegł „ dane swojego dowodu w banku”. Nie ustalono przy czym, którego ewentualnie. Z dokumentów nadesłanych z Urzędu Miasta w K. wynika, iż T. S. swój pierwszy dowód wyrobił w 2004r., kiedy osiągnął pełnoletność (nr (...)). Następnie zagubił go w 2010r, kiedy to wyrobił nowy dowód (nr (...)). Także i ten dowód zgubił w 2011r. wyrabiając nowy dokument. O tego czasu w/w posługuje się dokumentem tożsamości dowodem nr (...), który aktualnie posiada przy sobie. Tym samym w/w zgubił dowód, co zdarza się jednak wielu osobom, a uczynił to tylko jeden raz więcej – co już, choć mało rozważne, to jednak nie jest niemożliwe. Sąd odwoławczy zważył, iż uprzednie w/w zagubienia, równie dobrze mogą potwierdzać, iż oskarżony nie należy do osób szczególnie roztropnych, a raczej lekkomyślnych i być może „roztrzepanych”, względnie przebywających w przeszłości w towarzystwie osób, które być może „pomogły” się zagubić jego dokumentom.

Sąd odwoławczy zważył, iż w zagubionych dowodach osobistych oskarżonego znajdowały się takie dane jak: imię, nazwisko i numer PESEL, które siłą rzeczy zawsze były prawdziwe. Tylko także te dane, jako prawdziwe i dotyczące konkretnej realnej osoby były podane obok fałszywego numeru dowodu osobistego (...) przy zakładaniu nr konta (...) w A. Banku. Istotnie analiza dokumentacji związanej z założeniem w/w konta, na które pokrzywdzony wpłacił pieniądze wskazuje, iż zostało ono otworzone za pomocą internetu przez autoryzacyjny przelew z innego rachunku tj. (...) w (...) Bank (...) SA., gdzie A. Bank nie dysponuje oryginalną tj. papierową wersją z podpisem własnoręcznym klienta. W/w rachunek w (...) Bank (...) S.A.(z końcówką numeru … (...)) został z kolei założony z rachunku o nr (...) w (...) (...) Bank (...) S.A. nie jest w posiadaniu dokumentacji papierowej związanej z jego założeniem. Numer rachunku z końcówką … (...) dotyczy (...) i tu faktycznie przejawia się już nie tylko imię i nazwisko oskarżonego, ale także adres, czy prawidłowy numer jego ostatniego dowodu osobistego – (...). Także jednak i tutaj brak jest dokumentów, na jakich widniałby podpis osoby go zakładającej. W sprawie ustalono historię logowań do bankowości elektronicznej, w tym numery IP komputerów, z których następowało logowanie w 2016r. Żadne z tych logowań (adresów IP) nie pokrywa się z adresami IP komputerów, z których logowała się osoba posługująca się adresem pg. (...), czyli adresem który używał przestępca. Oskarżycielowi nie udało się ustalić portów źródłowych niezbędnych dla identyfikacji użytkownika pg. (...) Do założenia tego konta, co nastąpiło w dniu 4 maja 2016r., użytkownik (...) podał także inne nazwisko, adres i wiek aniżeli dane T. S.. Również numer telefonu komórkowego przestępcy, za pomocą którego kontaktował się on z pokrzywdzonym, w żaden sposób nie łączy się z osobą oskarżonego. Dokładnie – nie udało się ustalić danych osoby uruchamiającej ten numer.

W przedmiotowej sprawie sąd rejonowy poszerzył postępowanie dowodowe dodatkowo próbując ustalić, po uchyleniu tajemnicy zawodowej, danych użytkownika numeru (...). Pomimo podjętych prób także tych danych nie udało się ustalić.

W sprawie istnieje więc tylko jedno źródło dowodowe łączące przestępstwo z prawidłowymi danymi oskarżonego. Powyższe dotyczy pierwotnego konta bankowego autoryzacyjnego dwa następne. Sąd odwoławczy rozważał, czy w tej sytuacji możliwym i uzasadnionym było przypisanie T. S. odpowiedzialności za ewentualną pomoc do popełnienia przedmiotowego czynu, polegającą na udostępnieniu nieustalonej osobie danych do utworzonego konta w (...), czy danych pozwalających na skorzystanie z tego konta innej osobie - ostatecznie jednak doszedł do wniosku, iż zebrane w sprawie dowody nie pozwalały także na takie wnioski, albowiem w sposób pewny i jednoznaczny nadal nie ustalono świadomości po stronie oskarżonego, co do celu ewentualnego użyczenia swoich danych innej osobie.

Sąd odwoławczy zważył także, iż niewątpliwie sprawca przedmiotowego czynu to osoba inteligentna, cwana i przebiegła, bardzo dobrze znająca się na bankowości internetowej. Na powyższą znajomość nie wskazuje natomiast wykształcenie oskarżonego, a na przebiegłość - jego mało roztropne gubienie dokumentów. Co więcej, gdyby sprawcą oszustwa był faktycznie T. S., bardziej prawdopodobnym byłoby w tej sytuacji, że i zagubienie trzeciego dowodu osobistego – wykorzystanego do popełnienia czynu – zostałoby w tej sytuacji zgłoszone do UM w K., bądź innego organu (choćby internetowo).

Wniosek

o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyrok jest słuszny, a w sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności, o jakich mowa w art. 437 § 2 kpk, w szczególności wymieniona w art. 454 kpk, która uzasadniałaby uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego jej rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok i wszystkie zawarte w nim rozstrzygnięcia;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 636 § 1 kpk i 9 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz.223 z późniejszymi zmianami).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 8 września 2020 roku w sprawie II K 1496/18

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana