Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Ś., dnia 23 września 2020 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Maja Sawicz

Protokolant: Agnieszka Wolak

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2020 roku w Świdnicy

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko T. R. i D. R.

o zapłatę

I.  oddala powództwo w całości

II.  zasądza od strony powodowej solidarnie na rzecz pozwanych koszty procesu w kwocie 5.417,00 złotych.

Sygn. akt I C 2317/18

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych D. R. i T. R. kwoty 99 874,38 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podała, że w dniu 14 lipca 2014 r. pomiędzy stronami została zawarta umowa pożyczki nr (...). W związku z naruszeniem przez pozwanych warunków umowy (brak terminowego regulowania wpłat), zadłużenie powstałe z dniem 31 marca 2017 r. zostało postawione w stan pełnej wymagalności. Pismem z dnia 10 kwietnia 2017 r. pozwani zostali wezwani do spłaty wymagalnego zadłużenia, jednakże wezwanie nie odniosło oczekiwanego skutku. Na kwotę objętą pozwem, tj. 99 874,38 zł składa się kapitał w kwocie 95 984,93 zł, odsetki umowne 2 269,13 zł, odsetki umowne za opóźnienie 1620,32 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwani wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu podnieśli, że stali się ofiarami wprowadzenia w błąd w placówce pośrednika finansowego. Podali, że pozwany chciał uzyskać pożyczkę w kwocie 3 000 zł. W wyniku wizyty w placówce przy ul. (...) w K. podpisał wniosek o kredyt konsolidacyjny. Doszło do zawarcia umowy z (...) Bank S.A. na podstawie której bank udzielił mu za pośrednictwem (...) S.A. w G. kredytu przeznaczonego na potrzeby konsumpcyjne w wysokości 9 198,28 zł oraz spłatę zobowiązań kredytowych: z umowy o Kredyt niecelowy oraz studencki – 7 607 zł, umowy kredytu Kredyt niecelowy i studencki – 25 101 zł, zapłatę kosztów kredytu, tj. prowizji w wysokości 11 892,96 zł oraz opłatę pośrednictwa kredytowego w wysokości 8 695,30 zł. Całkowita kwota kredytu wyniosła 42 006,28 zł, zaś z uwzględnieniem „kredytowanych przez bank kosztów” 62 259,54 zł. Złożeniu wniosku o kredyt, który został mu podsunięty w lokalu pośrednictwa towarzyszyło przedłożenie do podpisania umowy o świadczenie usług pośrednictwa finansowego z dnia 14 kwietnia 2016 r., zawartej z (...) S.A. z siedzibą we W.. Podali, że pozwana po zapoznaniu się z treścią umowy zgłosiła się do powyższej placówki podając, że nie wyrażała zgody na zawarcie przez męża takiej umowy. Pozwaną poinformowano, że upłynął termin 14 dni na odstąpienie od umowy. Podali, że pozwanej zaproponowano zawarcie kolejnej umowy kredytu, celem uzyskania środków, które miały pomóc w spłacie zaciągniętego zobowiązania. Pozwanym podano do podpisania umowę o świadczenie usług pośrednictwa finansowego, która zawarta została z (...) S.A. z siedzibą we W. występującą pod marką handlową (...). Kredytobiorcą została D. R., której (...) Bank (...) S.A. w W. udzielił kredytu w wysokości 42 921,64 zł, zaś całkowita kwota do zapłaty wynosiła 65 583,83 zł. Wskazali również, że pracownicy placówki pośrednictwa kredytowego w K. „wmanipulowali” ich w kolejną umowę kredytu konsolidacyjnego. Na podstawie umowy z (...) Bank S.A. z siedzibą w W. udzielono im kredytu na kwotę 101 173,72 zł przeznaczonego na potrzeby konsumenckie, spłatę wcześniejszych zobowiązań kredytowych. Pozwani zarzucili, że pozwana złożyła pisemne oświadczenie o odstąpieniu od umowy wskazując jednocześnie na wprowadzenie w błąd, jednakże oświadczenie to zostało złożone po upływie 14 dni od jej podpisania. Podnieśli, że nie do końca jest jasne w jaki dokładnie sposób rozdysponowano środki pochodzące z trzech otrzymanych kredytów, zawartych za namową pośrednika w bardzo krótkim czasie. Wskazali, że finalnie nie uzyskali żadnej korzyści, a w starszym wieku i przy utrzymaniu ze stosunkowo niewysokich emerytur pozostali z olbrzymimi długami, wynikającymi z niekorzystnych dla nich jako kredytobiorców umów. Podkreślili, że w sprawie zostało złożone zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, a postępowanie przejęła Prokuratura Rejonowa (...) we W.. Nadto podali, że D. R. ma (...) lat a T. R. (...) lat, oboje mają słaby wzrok. Pozostawali w mylnym przekonaniu co do treści przedstawionych im dokumentów, a sytuacja ta została celowo spowodowana. Podali, że zgłosili reklamację, jednakże bank jej nie uznał. Do pośrednika finansowego wysłali oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych wszystkich zawartych umów z tej samej przyczyny. Pozwani zarzucili, że za oddaleniem powództwa przemawia złożenie oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli, jako złożonego pod wpływem błędu, które nastąpiło w pismach z 14 lipca 2016 r., 16 listopada 2016 r. i 27 stycznia 2017 r. Pozwani zgłosili żądanie usunięcia skutków nieuczciwej praktyki rynkowej - w drodze rezygnacji z dochodzenia roszczenia, które wynikać miałoby z podpisanej umowy kredytu. Podali, że dochodzenie roszczenia przez stronę powodową jawi się jako ewidentnie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

W piśmie procesowym z dnia 14 listopada 2017 r. strona powodowa podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie. Podała również, że pozwani ostatniej wpłaty dokonali dnia 1 marca 2017 r. w kwocie 500 zł, co potwierdza fakt uznania długu przez pozwanych. Nadto pośrednik kredytowy pośredniczy jedynie w czynnościach mających na celu zawarcie umowy, a nie jest jej stroną. Podkreśliła, że przedmiotem sprawy jest roszczenie o zapłatę z tytułu umowy o kredyt konsolidacyjny, tak więc pozostałe wymienione przez pozwanych kredyty nie są przedmiotem niniejszego postępowania. Środki przyznane z tytułu umowy zostały rozdysponowane w sposób znany dla pozwanych, w których szczegółowo wskazują rachunki bankowe oraz wysokość kwot. Podała, że pozwani podpisując umowę oświadczyli, iż zapoznali się ze wszystkimi warunkami i je zatwierdzili. Oświadczenie o uchyleniu się od skutków oświadczenia woli z powołaniem się na błąd jest w tym wypadku nieskuteczne. Ponadto pozwani nie odnieśli się do kwestii, czego błąd dotyczył i na czym polegał. Nie udowodnili też dokonania przez stronę powodową naruszeń dotyczących nieuczciwej praktyki rynkowej.

Sąd Okręgowy w (...) wyrokiem z dnia 22 lutego 2018 r. w sprawie o sygn. akt IC 1559/17 zasądził solidarnie od pozwanych D. R. i T. R. na rzecz powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 99.874,38 (dziewięćdziesiąt dziewięć tysięcy osiemset siedemdziesiąt cztery złote 38/100) złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 10 maja 2017 roku do dnia zapłaty oraz zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 10.411 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Apelacyjny (...) wyrokiem z dnia 6 listopada 2018 r., na skutek apelacji pozwanych, uchylił wyrok z dnia 22 lutego 2018 r. i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w (...) do ponownego rozpoznania. Sąd Apelacyjny uzasadnił powyższe tym, że materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu pierwszoinstancyjnym nie pozwala na rozstrzygnięcie sprawy i zalecił, aby przy ponownym rozpoznaniu sprawy ocenić żądania i dowody stron pod kątem ważności czynności prawnych zarzucanej przez pozwanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 kwietnia 2016 r. T. R. zawarł z (...) S.A. z siedzibą we W. umowę o świadczenie usług pośrednictwa finansowego nr (...).

W dniu 15 kwietnia 2016 r. pozwany T. R. za pośrednictwem (...) S.A. w G. zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą w W. umowę o kredyt konsolidacyjny nr (...), na podstawie której bank udzielił mu kredytu przeznaczonego na potrzeby konsumpcyjne w wysokości 9 298,28 zł, spłatę zobowiązań kredytowych: z umowy o kredyt niecelowy oraz studencki na rachunek prowadzony w (...) Bank (...) S.A. w wysokości 7 607 zł, umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki na rachunek prowadzony w (...) Bank (...) S.A. w wysokości 25 101 zł, zapłatę kosztów kredytu, tj. prowizji od udzielonego kredytu w wysokości 11 892,96 zł oraz opłaty pobieranej przez pośrednika kredytowego w wysokości 8 695,30 zł.

Dowód:

- wniosek T. R. z dnia 15.04.2016 r. k- 53;

- umowa z dnia 14.04.2016 r. o świadczenie usług pośrednictwa finansowego k- 84 i n.;

- umowa o kredyt konsolidacyjny nr (...), k. 54-61;

- regulamin udzielania pożyczek/kredytów dla osób fizycznych k- 66 i n.

- prognozowany harmonogram spłat pożyczki, k. 73-74- dyspozycja rozliczenia środków uruchomionych na kredyt, k. 76-78

W dniu 6 lipca 2016 r. pozwany zawarł z (...) S.A. z siedzibą we W. kolejną umowę o świadczenie usług pośrednictwa finansowego nr (...). Następnie podobną umowę o świadczenie usług pośrednictwa finansowego nr (...) z (...) S.A. z siedzibą we W. zawarła pozwana.

W dniu 13 lipca 2016 r. D. R. za pośrednictwem (...) S.A. w G. zawarła z (...) Bank (...) z siedzibą w W. umowę nr (...) o udzielenie S. (...), którego całkowita kwota wynosiła 42 921, 64 zł.

Pozwani w celu zawarcia umów kredytowych korzystali z usług pośrednika finansowego.

Dowód:

- umowa o świadczenie usług pośrednictwa finansowego z dnia 06.07.206 r. , k. 87

- umowa o świadczenie usług pośrednictwa finansowegoz dnia 07.07.2016 r. k. 89

- umowa o udzielenie S. (...), k. 91-100

- dyspozycja wypłaty kredytu, k. 102

- harmonogram spłat kredytu, k. 103-106;

- przesłuchanie pozwanych k-460

W dniu 14 lipca 2016 r. strona powodowa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. zawarła z pozwanymi D. R. i T. R. umowę o kredyt konsolidacyjny nr (...). Zgodnie z powyższą umową Bank udzielił pozwanym solidarnie kredytu w kwocie 101 735,72 zł z przeznaczeniem na potrzeby konsumpcyjne kredytobiorcy w wysokości 13 000 zł oraz spłatę zobowiązań kredytowych kredytobiorcy z tytułu umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr (...) na rachunek prowadzony w (...) Bank S.A. w wysokości 37 661,58 zł, umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr (...) na rachunek prowadzony w (...) S.A. w wysokości 7 328 zł, umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr (...) na rachunek prowadzony w (...) S.A. w wysokości 23 399 zł, a nadto zapłatę kosztów kredytu, tj. prowizji w wysokości 20 347,14 zł. Kredyt wraz z należnymi odsetkami umownymi miał być spłacony w 59 równych ratach kapitałowo – odsetkowych płatnych nie później niż do 1 dnia każdego miesiąca na zasadach i warunkach określonych w postanowieniach umowy (§ 1 pkt 4 umowy). Zgodnie z § 9 pkt 5 umowy w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków umowy albo w razie utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej, Bank wzywa kredytobiorcę do dokonania spłaty zaległości w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania. Jeżeli należności nie zostaną uregulowane w całości w wyznaczonym terminie, jak również w sytuacji, w której złożony przez kredytobiorcę wniosek o restrukturyzację zadłużenia zostanie odrzucony, Bank ma prawo wypowiedzieć umowę.

Bank ma również prawo wypowiedzieć umowę - z zachowaniem 30 dniowego terminu wypowiedzenia - w przypadku rażącego naruszenia postanowień umowy lub regulaminu obsługi produktów T-M. Usługi bankowe przez kredytobiorcę (§ 9 ust. 2 pkt 1).

Dowód:

- umowa o kredyt konsolidacyjny nr (...), k. 107- 111

- dyspozycja uruchomienia kredytu nr (...), k. 111 verte,

- oświadczenie o numerach rachunków i wysokości rat, k. 113

- harmonogram spłat pożyczki, k. 118- 119

- historia rachunku kredytowego, k. (...)

- zestawienie operacji, k. 151-153

Pozwani zawierając umowę w dniu 14 lipca 2016 r. o kredyt konsolidacyjny, zobowiązali się do spłaty zobowiązania w 59 ratach kapitało – odsetkowych. Jednocześnie środki z uruchomienia przedmiotowej umowy kredytowej zostały przekazane na wskazane przez nich rachunki bankowe, tj: 13 000 zł na potrzeby konsumpcyjne kredytobiorcy, 37 661,58 zł - środki przekazane spłatę zobowiązania nr (...) na rachunek prowadzany w A. Banku, 7 328 zł - środki przekazane na spłatę kredytu nr (...) na rachunek prowadzony w (...) S.A., 23 999 zł - środki przekazane spłatę kredytu nr (...) na rachunek prowadzony w (...) S.A., 20 347,14 zł - środki przekazane na zapłatę kosztów prowizji.

Dowód:

- pismo (...) Bank S.A. z 26.10.2016 r., k. 128

W dniu 13 września 2016 r. D. R. złożyła oświadczenie o odstąpieniu od powyższej umowy kredytu „w zakresie elektronicznych oświadczeń woli” wskazując, iż zostali oni wprowadzeni w błąd, gdyż rata kredytu wynosi tyle, co ich emerytura.

Dowód:

- oświadczenie o odstąpieniu od umowy z 13.09.2016 r., k. 112

Pismem z dnia 7 listopada 2016 r. pozwani poinformowali (...) Bank S.A., iż zostali oszukani i nie są w stanie spłacać żądanych kwot oraz, że nie otrzymali wskazanych w piśmie wpłat. W kolejnym piśmie z 27 stycznia 2017 r. wskazali, że zostali podstępnie wprowadzeni w błąd przez punkt pośrednictwa finansowego w K..

W odpowiedzi na powyższe Bank poinformował pozwanych, iż nie znajduje podstaw do zmiany warunków umowy i zmniejszenia wysokości rat w umowie kredytowej. Ponadto umowa została zawarta ważnie i jest skuteczna, a Bank zasadnie ją realizuje.

Dowód:

- pismo A. Banku z 26.10.2016 r., k. 128- pismo pozwanych z 07.11.2016 r., k.129

- pismo pozwanych z 27.01.2017 r., 131

- pismo A. Banku z 16.11.2016 r., k. 130

- pismo A. Banku z 03.02.2017 r., 07.03.2017 r., k. 132-135

- pismo (...) Bank S.A. z 15.03.2017 r., k. 136-137

Z powodu niedotrzymania warunków umowy i nieuregulowania zaległości pomimo wezwania do zapłaty pismem z dnia 3 lutego 2017 r. (...) Bank S.A. warunkowo wypowiedział pozwanym umowę nr (...) i wezwał ich do zapłaty kwoty 5 013,38 zł.

Dowód:

- warunkowe wypowiedzenie umowy, k. 121-123

Pismem z dnia 10 kwietnia 2017 r. strona powodowa wezwała pozwanych do zapłaty – w terminie 7 dni - wymagalnego zadłużenia z tytułu umowy pożyczki nr (...), które na dzień 9 kwietnia 2017 r. wynosiło 98 769,78 zł, w tym kapitał 95 984,93 zł, odsetki umowne 2 269,13 zł, odsetki karne 515,72 zł.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z 10.04.2017 r. wraz z potwierdzeniem doręczenia, k. 20-25

Wysokość wymagalnego zadłużenia pozwanych z tytułu powyższej umowy o kredyt, na dzień 10 maja 2017 r. stanowiła kwota 99 874,38 zł. Na kwotę wymagalnego zadłużenia składają się: niespłacony kapitał w kwocie 95 984,93 zł, odsetki umowne 2 269,13 zł, odsetki umowne za opóźnienie w kwocie 1 620,32 zł. Od dnia 10 maja 2017 r. bankowi należne są również dalsze odsetki ustawowe za opóźnienie, naliczane od kwoty zadłużenia przeterminowanego, tj. z tytułu niespłaconego zadłużenia w kwocie 99 874,38 zł.

Dowód:

- wyciąg z ksiąg (...) Bank S.A. z 10.05.2017 r., (...)

Pozwani 1 lutego 2017 r. w piśmie skierowanym do (...) S.A. we W. oświadczyli, że uchylają się od skutków prawnych wszelkich umów zawartych z (...) S.A., gdyż ich oświadczenia woli zostały złożone pod wpływem błędu wywołanego podstępnie w placówce pośrednictwa finansowego w K..

Dowód:

- pismo pozwanych z 01.02.2017 r., k. 148

- oświadczenia z 19.12.2016 r., k. 146-147

- pismo (...) z 04.01.2017 r., k. 149

Pozwani swoją sytuację związaną z kredytem konsolidacyjnym zawartym przy pomocy biura pośrednictwa finansowego w K. przedstawili Powiatowemu Rzecznikowi Konsumentów w K. oraz Rzecznikowi Finansowemu w W.. Zwrócili się też o interwencję do Ministra Sprawiedliwości.

Dowód:

- pismo Powiatowego Rzecznika Konsumentów w K. z 30.11.2016 r., k.127

- pismo z 14.02.2017 r. , k. 157-162

- pismo Rzecznika (...) z 29.03.2017 r., k. 167-170

- pismo (...) Bank S.A. z 23.08.2017 r., k. 171-174

- pismo pozwanych z 26.01.2017 r., k. 175

Prokuratura (...) we W. prowadzi śledztwo w sprawie działalności kilkudziesięciu oddziałów (...) S.A. oraz innych powiązanych podmiotów na szkodę kilkunastu tysięcy osób. W przedmiotowym postępowaniu D. R. i T. R. posiadają status pokrzywdzonych działaniami pracowników (...) S.A. Oddział w K.. Mechanizm przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. na szkodę pokrzywdzonych polegał m. in. na wprowadzeniu pokrzywdzonego T. R. w błąd, przez osoby faktycznie pośredniczące w zawieraniu umowy kredytu, co do warunków umowy kredytu konsolidacyjnego nr (...) z (...) Bank S.A. i w efekcie spowodowaniu podpisania przez pokrzywdzonego tejże umowy. Zarzut doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w zakresie pokrzywdzenia T. i D. R. został przedstawiony m.in. M. Ś., S. A..

Dowód :

- pismo Prokuratury Rejonowej w (...) z 21.09.2016 r. i 23.09.2016 r., k. 125-126

- pismo Prokuratury (...) we W. z 14.06.2017 r., 13.12.2017 r., 11.03.2019 r., 13.03.2019 r. k. 178, 200,426,445

Nakazem zapłaty z dnia 24 października 2018 r. wydanym w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy dla (...) we Wrocławiu w sprawie XIV C 2816/18 nakazał (...) S.A. we W. zapłacić pozwanemu T. R. kwotę 8763, 24 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19 września 2018 r z tytułu odszkodowania za nienależyte wykonania umowy o świadczenie usług pośrednictwa finansowego z dnia 14 kwietnia 2016 r.

Dowód: pozew i nakaz zapłaty z dni 24.10.2018 r. w sprawie XIV c 2816/18 Sądu Rejonowego dla (...) we (...)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu jako niezasadne.

Zgodnie z naczelną zasadą procesową wyrażoną w art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktów prawotwórczych, spoczywa na osobie, która wywodzi z nich skutki prawne. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, tzw. onus probandi spoczywa na tym, kto przedstawia określone twierdzenia, a nie na tym, kto im przeczy. W omawianym zakresie, istotną rolę pełnią także przepisy proceduralne, kształtując zasadę tzw. kontradyktoryjności postępowania cywilnego. Art. 3 k.p.c. zobowiązuje strony do dawania wyjaśnień, co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiania dowodów. Art. 232 k.p.c. nakłada z kolei na strony obowiązek wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar dowodu z reguły spoczywa na powodzie aż do momentu wykazania zasadności podnoszonego roszczenia (udowodnienia faktów będących podstawą żądania). Później, następuje jego przesunięcie na stronę pozwaną. Stąd chodzi nie o każdy fakt, lecz o fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a więc o fakty prawotwórcze, czyli wykazujące istnienie prawa oraz fakty niweczące lub tamujące prawo, czyli wskazujące na to, że żądanie strony jest nieuzasadnione. Przez fakty należy przy tym rozumieć nie tylko określone zdarzenie, jak np. zawarcie umowy, ale również różne stany świata zewnętrznego i wewnętrznego, np. stan zdrowia człowieka, w tym jego stan psychiczny, ewentualnie jego złą wiarę. O tym, co która ze stron stosunku cywilnoprawnego ma udowodnić w sporze toczącym się przed sądem, decyduje przede wszystkim przedmiot sporu. Z orzeczeń Sądu Najwyższego dotyczących ciężaru dowodów na uwagę zasługuje wyrok z dnia 11 czerwca 1999 r., sygn. II CKN 390/98 wydany w sprawie o zwrot pożyczki, w uzasadnieniu którego Sąd Najwyższy stwierdził wyraźnie, że powód – dochodząc zwrotu pożyczki – powinien wykazać fakt zawarcia umowy, pozwanego zaś obciąża dowód wykazania okoliczności niweczących prawo powoda, a więc np. że pożyczkę zwrócił.

Strona powodowa (...) Bank S.A. z siedzibą w W. oparła swoje żądanie na podstawie umowy zawartej w dniu 14 lipca 2016 r. z pozwanymi D. R. i T. R. o Kredyt konsolidacyjny nr (...), na podstawie której Bank udzielił im kredytu w wysokości 101 735,72 zł przeznaczonego na potrzeby konsumpcyjne w wysokości 13 000 zł oraz spłatę zobowiązań kredytowych kredytobiorców z tytułu umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr (...) na rachunek prowadzony w (...) Bank S.A. w wysokości 37 661,58 zł, umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr (...) na rachunek prowadzony w (...) S.A w wysokości 7 328 zł, umowy kredytu Kredyt niecelowy oraz studencki nr (...) na rachunek prowadzony w (...) S.A. w wysokości 23 399 zł, a nadto zapłatę kosztów kredytu, tj. prowizji w wysokości 20 347,14 zł. Wątpliwości Sądu budzą okoliczności zawarcia powyższej umowy z dnia 14 lipca 2016 r. w zakresie siedziby, w której umowa została zawarta, poprzez sporządzenie jej treści tak aby była ona zgodna z przepisami i uzgodniona indywidualnie z kredytobiorcami, a także w świetle prowadzonego postępowania przygotowawczego w stosunku do osób, które miałyby reprezentować stronę powodową jako stronę tejże umowy.

W świetle powyższych okoliczności faktycznych Sąd uznał, że przedmiotowa umowa nie została zawarta przez pozwanych w sposób świadomy i dobrowolny, co czyni ją nieważną w świetle przepisu art. 58 kc w zw. z art. 86 kc i art. 388 kc. Pozwani bowiem będący w podeszłym wieku zostali przez pracowników (...) S.A. we W. wprowadzeni w błąd w zakresie warunków umów, tak co wysokości udzielanych kredytów, jak i ich spłaty. Już sam fakt, że zawarli za pośrednictwem tej (...) S.A. we W. w krótkim czasie kilka umów kredytu samodzielnie i wspólnie, w różnych miejscach, a nie w siedzibie wskazanej w treści umów budzi poważne wątpliwości Sądu. Co więcej, w postępowaniu przygotowawczym osoby pośredniczące w zakresie zawieranych umów przyznały się do podstępnego wykorzystania niedoświadczenia pozwanych. Fakt ten potwierdza także oświadczenie pozwanej z dnia 13 września 2016 r. o odstąpieniu umowy, gdy zorientowała się co do wysokości raty kredytu, przekraczającej wysokość jej emerytury.

Strona powodowa dochodząc roszczenia objętego pozwem winna wykazać skuteczność wypowiedzenia umowy kredytu. Tymczasem z przedstawionych przez stronę powodową dokumentów nie sposób wywnioskować czy przedstawione wypowiedzenie było skuteczne w stosunku do pozwanych. Pozwani w żadnym stopniu nie potrafili określić jakie umowy zawierali, w jakim terminie, potrafili podać jedynie nazwiska osób uczestniczących podczas zawarcia umowy kredytowej, tj. M. Ś. oraz S. A., którym to Prokuratura (...) we W. postawiła zarzut doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w zakresie pokrzywdzenia T. i D. R.. Jednocześnie pozwani nie potrafili podać nazwy ogólnego podmiotu udzielającego im kredytu.

Ponadto zgodnie z art. 75 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu, o ile ustawa z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne nie stanowi inaczej, natomiast ust. 2 stanowi, że termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, o ile strony nie określą w umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy - 7 dni. Jednocześnie zgodnie z art. 75c powyższej ustawy jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych. W wezwaniu, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Bank powinien, na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy.

Zdaniem Sądu strona powodowa nie wykazała w trybie art. 6 kodeksu cywilnego w sposób niebudzący wątpliwości jakie zadłużenie, z jakiego tytułu i w jakiej wysokości posiadali pozwani w stosunku do banku. Pozwani zaś zaprzeczali zawarcia jakiejkolwiek umowy kredytowej ze stroną powodową w miejscowości W..

Sąd uznał powództwo za niezasadne także w świetle art. 5 kodeksu cywilnego, stanowiącego, że nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony uznał powództwo za niezasadne.

Okoliczności zawarcia przedmiotowej umowy kredytu przez strony są niejasne i dlatego budzą dużo wątpliwości. Stąd Sąd przyjął więc, że nawet zasada słuszności przemawia za tym, że strona powodowa dochodząc zapłaty od pozwanych kwoty 99 874, 38 zł nadużywa swojego prawa w świetle braku jednoznacznego wykazania w jakim zakresie pozwani skorzystali z udzielonego kredytu.

Konstatując Sąd oddalił powództwo w całości.

O kosztach procesu orzeczono przyjmując, iż strona powodowa jest stroną przegrywającą sprawę, na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. Pozwani ponieśli koszty zastępstwa procesowego w kwocie 5.400 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tekst jednolity – Dz. U. z 2015 r. poz. 1800) oraz uiścili sumę 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Stąd wymienione koszty wyniosły w sumie 5.417 zł i taką kwotę Sąd zasądził od strony powodowej solidarnie na rzecz pozwanych na podstawie art. 98 § 2 kpc w zw. z art. 105§ 2 kpc..