Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 655/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 1 czerwca 2020 roku w sprawie II K 1057/18

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrazy prawa procesowego poprzez dowolną ocenę dowodów, w szczególności zeznań świadka D. L. i wyjaśnień oskarżonego, pominięcie dowodu z oględzin miejsca zatrzymania oskarżonego i informacji udzielonej przez Zarząd Dróg Powiatowych w T., oddalenie wniosku dowodowego o ustalenie i przesłuchanie w charakterze świadków pracowników porządkujących teren wokół parkingu na którym doszło do zatrzymania oskarżonego.

Będący konsekwencją w/w zarzutów zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że to oskarżony kierował pojazdem w dniu i w czasie objętym zarzutem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty są bezzasadne. Sąd prawidłowo ocenił materiał dowodowy, a w szczególności słusznie dał wiarę zeznaniom D. L. i D. S., a odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego i zeznaniom świadka T. S. (konkubiny oskarżonego).

Nie jest wiarygodne, że samochód prowadziła T. S., po czym ( gdy jechał już za nią patrol mieszany złożony z policjanta i żandarma) nagle zjechała na parking, gdyż poczuła nieodpartą potrzebę załatwienia się, po czym natychmiast po zaparkowaniu pobiegła w krzaki, gdzie oddawała hołd matce naturze przez cały czas, w którym policjanci wykonywali czynności z zatrzymywanym oskarżonym. Jest to niedorzeczne, albowiem po pierwsze, oskarżony nie powiedział zatrzymującym go funkcjonariuszom, że to nie on prowadził pojazd, a kierująca nim kobieta właśnie załatwia się w pobliskich krzakach i wystarczy na nią poczekać, aby potwierdziła tę wersję. Po drugie, oskarżony już po tym, gdy ustalono, że jest nietrzeźwy, zapytany o to, jak zabezpieczyć pojazd którym jechał, wskazał zupełnie inną osobę, do której w tym celu trzeba było zadzwonić, następnie czekać na jej przyjazd z miasta, osoba ta musiała się fatygować i organizować sobie ten przyjazd, a wszystko to zajęło dużo czasu i wywołało problemy logistyczne. Przecież oskarżony nie musiałby tego robić wiedząc, że w pobliskich krzakach siedzi ( ewentualnie kuca) jego kierowca, który przywiózł go na ten malowniczo położony parking ( znajdujący się na terenie Skansenu (...)). Po trzecie, absurdalne jest, aby świadek T. S. wzięła rozmowę oskarżonego z policjantem za „pogaduchy”, plotkowanie starych znajomych ( oskarżony kiedyś pracował w żandarmerii) i cierpliwie czekała w krzakach, aż skończą rozmawiać ( zeznania k. 107v). Nie tłumaczy takiego zachowania nawet to, jakoby świadek nie wyszła do ludzi bo " byłam brudna bo nie zdążyłam wyjść w porę z samochodu i czekałam i czekałam". Przecież świadek sama przyznaje, że rozpoznała, iż z jej konkubentem rozmawia umundurowany policjant, nie jest możliwe, że brała to za plotkowanie starych znajomych, skoro oskarżony był badany na stan trzeźwości, po samochód oskarżonego przyjechała specjalnie inna osoba, a wszystko to trwało bardzo długo. Po czwarte, nawet gdyby przyjąć, że świadek T. S. zabrudziła się od stóp do głowy ( co jest raczej wątpliwe ) i wstydziła się wyjść z krzaków, to dalej nie tłumaczy to braku reakcji oskarżonego, który nie powołał się na to, że to ona miała prowadzić pojazd, ani nawet nie zainteresował się, co się dzieje z jego konkubiną przez tak długi czas. Przecież ponoć nie zapomniał o jej ( rzekomej) obecności w krzakach, bo T. S. zeznała, że miał do niej później pretensje, że się nie odezwała. Nie był również na tyle nietrzeźwy, aby przeoczyć taki fakt ( 0,46 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu jest niewątpliwie stanem nietrzeźwości, ale u dorosłego mężczyzny nie powoduje utraty świadomości, zresztą z zeznań funkcjonariuszy D. L. i D. S. wynika, że z oskarżonym zachowany był kontakt słowno - logiczny). Po piąte, T. S. nie mogła być tak zabrudzona, że wstyd nie pozwolił jej wyjść do policjanta i żandarma zatrzymujących jej konkubenta na postronnym parkingu chociażby z tego powodu, że twierdzi, iż po odjechaniu w/w funkcjonariuszy wraz z konkubentem ( którego zatrzymali) na pieszo wróciła przez miasto do swojego mieszkania (podała, że ukryła zabrudzenie opasując się bluzą i tak przeparadowała po ulicach (...) - k. 107v). Skoro tak - to niby czemu nie wyszła w ten sposób do funkcjonariuszy wykonujących czasochłonne czynności z oskarżonym ?. Po szóste, nie jest wiarygodne, aby oskarżony mówił policjantowi i żandarmowi o siedzącym w chaszczach kierowcy, a oni to zignorowali i nawet nie zapisali podawania takiej wersji w notatnikach. Przede wszystkim, gdyby tak było, to nie sprowadzaliby na miejsce kolegi oskarżonego, aby zabezpieczył samochód ( po co to robić, skoro obok siedzi - tudzież kuca - kierowca). Generowało to dla nich dodatkową pracę, wydłużało czas interwencji. Przecież, gdyby oskarżony twierdził, że samochód prowadził ktoś inny i jest opodal w zaroślach, to poczekaliby na niego, albo przeszukali ten teren. Wszak gdyby oskarżony udzielił im informacji, że jakaś kobieta udała się za potrzebą w krzaki - ale nie wychodzi z nich od bardzo długiego czasu i nie daje żadnego znaku życia - policjant i żołnierz zainteresowaliby się losem tej niewiasty niezależnie od czynności procesowych związanych z ustaleniem, kto kierował pojazdem ( a nóż zemdlała, zasłabła, ukąsiła ją żmija, zaatakowało ją jakieś inne zwierzę zasiedlające Skansen (...), najadła się halucynogennych grzybów i błądzi, napadł ją i porwał zdziczały autochton koczujący na terenie tego skansenu - tak czy owak musieliby dojść do wniosku, że białogłowa potrzebuje pomocy).

Dlatego wersja oskarżonego i świadka T. S. jest niewiarygodna i słusznie została odrzucona przez Sąd Rejonowy.

Bezpodstawne są również zarzuty pominięcia dowodu z oględzin parkingu na którym doszło do zatrzymania oskarżonego i z informacji udzielonej przez Zarząd Dróg Powiatowych w T..

Z informacji tej wynika, że w okresie po zdarzeniu (które miało miejsce w dniu 9 lipca 2018 roku), a przed oględzinami procesowymi ( miały miejsce w dniu 18 października 2019 roku) teren w/w parkingu był sprzątany i była na nim koszona trawa pięciokrotnie, tj. w dniach 14.08.2018 r., 17.05.2019 r., 28.06.2019 r., 1.07.2019 r., 2.08.2019 r. ( vide k. 134). Jednak te prace polegały jedynie na zbieraniu śmieci i koszeniu trawy, co wprost wynika z tego pisma. Zatem na skutek tych prac nie doszło do żadnej istotnej zmiany widoczności terenu tego parkingu z drogi, albowiem nie wycinano tam drzew, nawet nie przycinano krzaków, tylko przystrzyżono trawę i pozbierano odpadki.

Co do oględzin tego miejsca ( Sąd Rejonowy zlecił je na rozprawie w dniu 23 września 2019 roku – vide postanowienie k. 108, a wykonano je w dniu 18 października 2019 roku - vide k. 115), to powstała z nich obszerna dokumentacja fotograficzna ( zdjęcia znajdują się na płycie przechowywanej w kopercie na k. 118). Sąd Okręgowy dokładnie obejrzał te zdjęcia i stwierdza, że budowa oraz infrastruktura tego parkingu czyni go przejrzystym i dobrze widocznym z drogi, oraz, że nie jest możliwe, aby w dniu 9 lipca 2018 roku ( data zdarzenia z aktu oskarżenia) stan ten był diametralnie inny niż w dniu wykonywania oględzin i zdjęć ( tj. w dniu 18 października 2019 roku), a roślinność była tak bujna, że uniemożliwiała widoczność, albowiem nie ma tam miejsca na taką roślinność, nie jest to leśny parking otoczony gęstym zadrzewieniem, na zdjęciach nie ma śladów po jakiś wyciętych drzewach, a te rośliny, które są tam widoczne, nie mogłyby zasłaniać widoku nawet, gdyby przyjąć, że w lipcu 2018 roku były znacznie bardziej rozrośnięte i bujne niż w październiku 2019 roku.

Z powyższego wynika, że bezzasadny jest zarzut związany z oddaleniem przez Sąd Rejonowy ( postanowienie k. 148 v) wniosku dowodowego obrońcy ( zawartego na k. 138 akt) o ustalenie danych personalnych i przesłuchanie w charakterze świadków pracowników porządkujących teren wokół parkingu, na którym doszło do zatrzymania oskarżonego, na okoliczność jak wyglądał teren zielony na w/w parkingu przed podjęciem przez nich prac porządkowych w dniu 14 sierpnia 2018 roku. Ponadto nie były to dowody przydatne do ustalenia wnioskowanych okoliczności, w szczególności tacy ewentualni świadkowie i tak nie mogliby się wypowiedzieć co do zdolności percepcji świadków D. L. i D. S. i możliwości zobaczenia przez nich z drogi parkującego samochodu. Wreszcie powyżej przeprowadzona analiza zeznań T. S. i wyjaśnień oskarżonego prowadzi do wniosku, że oskarżony jechał wówczas w samochodzie sam ( jako kierujący), a więc nawet, gdyby w dniu 9 lipca 2018 roku wokół tego parkingu rosła nieprzebyta amazońska dżungla ( po której na zdjęciach z dnia 18 października 2019 roku nie ma już żadnego śladu nawet w postaci pieńków po wyciętych drzewach), to i tak nieprzeprowadzenie w/w dowodu nie miało wpływu na treść wyroku ( bo dla Sądu oczywiste jest, że oskarżony i T. S. kłamią na temat prowadzenia przez nią samochodu i jej obecności w pobliskich krzakach w trakcie kontrolowania oskarżonego).

Powyższe wywody prowadzą do konkluzji, że oczywiście bezzasadny jest zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił fakty w oparciu o wszechstronną, logiczną i obiektywną ocenę wszystkich dowodów.

Wniosek

O uchylenie wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyrok w zakresie skazania za czyn z art. 178 a § 4 kk jest słuszny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Sąd Okręgowy przyjął, że wyłączną podstawą skazania i kary jest art. 178a § 4 kk ( a więc wyeliminował dyspozycję art. 180 a kk). W związku z tym z opisu czynu wyeliminowany został fragment dotyczący decyzji Starosty o cofnięciu oskarżonemu uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Sąd wyeliminował również z opisu czynu fragment dotyczący poprzedniego skazania oskarżonego, a to wobec zatarcia tego skazania - obrońca złożył na cztery dni przed rozprawą apelacyjną zaświadczenie o niekaralności oskarżonego w załączeniu do pisma z dnia 4 grudnia 2020 roku (data wpływu). Jednak zatarcie skazania nie spowodowało zmiany kwalifikacji na art. 178 a § 1 kk, co zdawał się sugerować obrońca - będzie to wytłumaczone poniżej.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Co do wyeliminowania z podstawy skazania dyspozycji art. 180 a kk ( a tym samym wyeliminowania art. 11 § 2 kk z podstawy skazania i art. 11 § 3 kk z podstawy prawnej kary oraz zmiany opisu czynu poprzez wyeliminowanie z niego fragmentu dotyczącego niezastosowania się oskarżonego do decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień ) - jedyną przyczyną wydania przez Starostę decyzji o cofnięciu oskarżonemu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi był fakt orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych przez Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w sprawie II K 819/17 ( vide uzasadnienie w/w decyzji k 8). Równocześnie powodem zakwalifikowania czynu oskarżonego z art. 178 a § 4 kk ( a nie z art. 178a § 1 kk) był fakt naruszenia przez niego właśnie tego samego zakazu. Przyczyny te są tożsame. Dlatego w takiej sytuacji zbieg przepisów art. 178 a § 4 kk i art. 180 a kk jest pozorny - analogicznie na gruncie zbiegu art. 244 kk i art 180 a kk wypowiada się doktryna ( vide komentarz do Kodeksu Karnego w zakresie art. 180 a kk pod redakcją Lecha Gardockiego opubl. Legalis). Zbieg kumulatywny może zachodzić pomiędzy art. 178 a § 1 kk i art. 180 a kk ( a więc gdy sprawca prowadzi pojazd mechaniczny po drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości, ale nie naruszając zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, bo np. ten już minął, ale oskarżonego ciągle obowiązuje "cofnięcie" administracyjnie uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych, względnie cofnięcie uprawnień nie wynikało z orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, tylko z innych przyczyn, np przekroczenia limitu punktów karnych za wykroczenia drogowe). Można również wyobrazić sobie zbieg kumulatywny przepisów art. 178 a § 4 kk i art. 180 a kk, ale zdaniem Sądu Okręgowego jedynie w przypadku, w którym administracyjne cofniecie uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych wynikałoby z innych powodów ( chociażby z w/w wymienionych takich jak przekroczenie limitu punktów karnych, itp ) niż zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, który determinuje kwalifikację z art. 178 a § 4 kk.

Co do zatarcia skazania w sprawie II K 819/17 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim, to faktycznie nastąpiło to z mocy prawa w dniu 22 listopada 2020 roku i zostało potwierdzone przez obronę zaświadczeniem o niekaralności oskarżonego. Jednak nie zmienia to faktu, że w dniu 9 lipca 2018 roku oskarżony, jadąc jako kierujący samochodem po drodze publicznej, naruszył zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczony przez Sąd za przestępstwo (zakaz ten obowiązywał oskarżonego przez 3 lata o d dnia 31 marca 2017 roku do dnia 31 marca 2020 roku). Zatem mimo zatarcia skazania w sprawie II K 819/17 Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim oskarżony i tak wyczerpał dyspozycję art. 178 a § 4 kk, albowiem naruszył wynikający z tego wyroku zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Odpowiedzialności karnej z art. 178a § 4 kk podlega nie tylko sprawca, który w czasie popełnienia czynu, o którym mowa w § 1 wskazanego przepisu był już uprzednio prawomocnie karany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, ale także, gdy czynu określonego w § 1 dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo. W związku z użyciem przez ustawodawcę spójnika „ albo”, dla wyczerpania znamion przestępstwa określonego w art. 178a § 4 kk, wystarczające jest spełnienie jednego z zachowań wyrażonych w tym przepisie ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2020 r. V KK 580/19, opubl. Legalis). W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalony jest pogląd, że do przyjęcia surowszej odpowiedzialności z art. 178 a § 4 kk nie stanowi przeszkody zatarcie w dacie wyrokowania skazania, którego częścią było orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, jeżeli będący przedmiotem osądu czyn został popełniony w okresie obowiązywania tego zakazu ( por. wyrok SN z dnia 20 lipca 2017 r., IV KK 31/17, wyrok SN z dnia 04 grudnia 2014 r., III KK 381/14).

Jednocześnie podnieść należy, że wyeliminowanie art. 180 a kk z podstawy prawnej skazania oraz przyjęcie fikcji niekaralności oskarżonego nie może w tej sprawie prowadzić do złagodzenia kary. Oskarżony odpowiada przecież z art. 178 a § 4 kk, a w tym przypadku warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności może nastąpić jedynie w szczególnie uzasadnionych przypadkach ( art. 69 § 4 kk). Taki przypadek nie zachodzi, w szczególności nie ma niczego szczególnego w tym, że oskarżony zdołał się zorientować ( jako były funkcjonariusz), że jedzie za nim policja, nagle zjechać na parking i udawać, że nie prowadził samochodu. Nie ma również podstaw do zastosowania art. 37 a kk lub 37 b kk, gdyż oskarżony znacznie ( prawie dwukrotnie ) przekroczył próg nietrzeźwości określony w art. 115 § 16 kk, ponadto okazał lekceważenie dla porządku prawnego łamiąc sądowy zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Skazanie za czyn z art. 178 a § 4 k

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Było to już omówione

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyeliminowano z opisu fragmenty związane z wyrokiem, który uległ zatarciu i z decyzją administracyjną oraz wyeliminowano z podstawy skazania art. 180 a kk i art. 11 § 2 kk a z podstawy kary art. 11 § 3 kk

Zwięźle o powodach zmiany

Było to już omówione.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Na podstawie art. 634 kpk zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków postępowania na które złożył się ryczałt za doręczenia oraz na podstawie art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych wymierzono mu opłatę za drugą instancję. Oskarżony ma stały dochód (emeryturę), jest stanie ponieść te niewielkie koszty.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok skazujący

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana