Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 419/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 09 marca 2020 roku w sprawie II K 595/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Z uwagi na treść i związek zarzutów podniesionych w apelacjach wywiedzionych przez obrońców oskarżonych P. C. i A. C. zostaną one omówione łącznie:

I. zarzut obrazy przepisów postępowania:

1. art. 7 kpk w zw. z art 410 kpk, która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez dokonaną w sposób niewszechstronny, sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego, logiki oraz prawidłowego rozumowania ocenę dowodów w postaci:

a) wyjaśnień oskarżonych A. C. oraz P. C. a także świadków A. J. (1), D. J., A. J. (2) i S. T. w zakresie, w jakim sąd uznał je za niewiarygodne, co do treści wskazujących na to, że oskarżeni nie dokonali ani nie zamierzali dokonać zaboru pieniędzy od pokrzywdzonego w kwocie 20 złotych, zważywszy że odnalazł je w portfelu, który miał wymienić na nowszy oraz co do tego, że pokrzywdzony dobrowolnie wsiadł do samochodu, a następnie dobrowolnie z niego wysiadł na ulicy (...) w O. i udał się do piwnicy celem wspólnego spożywania alkoholu z oskarżonymi;

b) wyjaśnień oskarżonych A. C. oraz P. C., a także pokrzywdzonego A. J. (1) w części, w której wskazywali oni, że w dniu 28 kwietnia 2019 r. w O. nie doszło do bezprawnego pozbawienia wolności pokrzywdzonego oraz rozboju na jego osobie czemu sąd pierwszej instancji nie dał wiary, podczas gdy treść wyjaśnień oraz zeznań wyżej wymienionych złożonych na etapie postępowania sądowego jest ze sobą zbieżna, zaś poza nimi oraz oskarżonymi P. K. i M. S. nie było osób bezpośrednio uczestniczących w zdarzeniu;

c) zeznań pokrzywdzonego A. J. (1) złożonych na rozprawie w dniu 30.01.2020 roku i bezzasadne odmówienie im waloru wiarygodności w tej części, w której ten opisał przebieg zdarzenia i wskazał, że dobrowolnie udał się z oskarżonymi braćmi C. do piwnicy na ulicę (...) w O. celem wspólnego spożywania alkoholu, w czasie którego pomiędzy nim a A. C. doszło do nieporozumienia związanego z osobą M. M., w następstwie którego A. C. pobił go, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego przyjęcia, że jedynie zeznania złożone w toku postępowania przygotowawczego są wiarygodne;

d) zeznań świadków A. J. (2), D. J. oraz S. T. w tej części, w której świadkowie ci wskazali na fakt znalezienia przez pokrzywdzonego w swoim portfelu banknotu dwudziestozłotowego i wyjaśnienia przez w/w powodów z jakich dopiero przed sądem zdecydowali się o tym powiedzieć, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego przyjęcia, że doszło do przestępstwa rozboju;

e) zeznań świadka M. M. złożonych w postępowaniu przygotowawczym i bezzasadne nadanie im waloru wiarygodności, które winny zostać ocenione przez sąd niezwykle rzetelnie i rozważnie, zaś ich wartość dowodowa powinna zostać zweryfikowana szczególnie wnikliwie, zwłaszcza wobec śmierci ww. przed rozpoczęciem przewodu sądowego i braku możliwości jego bezpośredniego przesłuchania na rozprawie głównej oraz okoliczności, że wiedzę o zdarzeniu miał on jedynie ze słyszenia od pokrzywdzonego i jak słusznie wskazał sąd meriti świadek ten skąpo zeznawał o jego okolicznościach, ponadto pozostawał w konflikcie z oskarżonym A. C.;

2. art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez brak wszechstronnego i logicznego uzasadnienia wyroku w zakresie przyjęcia sprawstwa rozboju, w sytuacji gdy z materiału dowodowego wynika, że oskarżeni mieliby dokonać zaboru wyłącznie kwoty dwudziestu złotych, podczas gdy nie dokonali zaboru bardziej wartościowych przedmiotów typu telefon czy zegarek, przy jednoczesnym podjęciu niewspółmiernych działań w stosunku do wartości zabranego mienia;

II. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę skarżonego rozstrzygnięcia i mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, że oskarżony A. C. działając wspólnie i w porozumieniu z pozostałymi oskarżonymi pozbawił wolności pokrzywdzonego, a następnie dokonał na nim rozboju - mimo, iż z całokształtu materiału dowodowego wynika, że zachowaniu tego oskarżonego można przypisać jedynie przestępstwo pobicia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd merytoryczny starannie i w prawidłowy sposób przeprowadził postępowanie dowodowe, a zgromadzony materiał dowodowy poddał następnie rzetelnej ocenie, wyprowadzając z niego trafne wnioski w zakresie sprawstwa i winy wszystkich oskarżonych. Tok rozumowania i sposób wnioskowania tego sądu przedstawiony w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku jest jak najbardziej prawidłowy pod względem logicznym i zgodny ze wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Sąd odwoławczy nie doszukał się najmniejszych podstaw do odmiennej od dokonanej przez sąd pierwszej instancji oceny dowodów, ani też do zakwestionowania trafności jego istotnych dla rozstrzygnięcia ustaleń faktycznych. Sąd rejonowy dochodząc do ostatecznych wniosków nie przekroczył bowiem ram swobodnej oceny dowodów, jak i nie dopuścił się innych uchybień prawa procesowego, które mogłyby rzutować na treść wydanego przez niego merytorycznego rozstrzygnięcia.

Nie ulega wątpliwości w realiach przedmiotowej sprawy, że kluczowym dowodem stanowiącym o popełnieniu przez oskarżonych A. C. i P. C. przypisanego im czynu były zeznania pokrzywdzonego A. J. (1).

Jakkolwiek ten ostatni w toku rozprawy głównej zmienił swoje zeznania, to okoliczności towarzyszące tej modyfikacji nie mają takiego znaczenia, aby dyskwalifikowały wiarygodność jego depozycji z etapu śledztwa.

Pierwsza relacja pokrzywdzonego na temat zdarzenia, połączona z zawiadomieniem o przestępstwie wskazywała, iż ww. oskarżeni w dniu 28 kwietnia 2019 roku podjechali pod jego blok i siłą wepchnęli go do samochodu, po czym wywieźli do miejsca swojego zamieszkania a następnie przy użyciu siły fizycznej wprowadzili go do piwnicy, gdzie został przez nich pobity. Motywem zastosowania przez nich przemocy była chęć uzyskania od pokrzywdzonego pieniędzy. Kiedy okazało się, że miał przy sobie tylko 20 złotych, które wyciągnęli z jego portfela, postanowili uwolnić wymienionego, uprzednio jeszcze przeszukując kieszenie jego kurtki. Taki przebieg zajścia z udziałem ww. oskarżonych A. J. (1) potwierdził niespełna sześć miesięcy później w dniu 10 października 2019 roku, podczas kolejnego przesłuchania w Komendzie Powiatowej Policji w O., akcentując stanowczo że w toku zajścia zostały mu zabrane pieniądze. Swoich relacji w tym zakresie nie zmieniał zatem aż do rozprawy głównej tj. do dnia 30 stycznia 2020 roku, na której to wycofał się z powyższej wersji wskazując inny przebieg zdarzenia. Podał wówczas, że oskarżeni zaproponowali mu wspólne wypicie alkoholu, na co ostatecznie się zdecydował i dobrowolnie wsiadł z nimi do samochodu, a następnie zszedł do piwnicy kamienicy przy ulicy (...) w O... Podczas spożywania alkoholu, pomiędzy nim a A. C. doszło do nieporozumienia związanego z osobą M. M., w przebiegu którego oskarżony ten miał go kilka razy uderzyć w twarz. Zeznał także, że podczas zaistniałej kłótni A. C. i jego brat P. C. przeszukiwali mu kieszenie kurtki. Zmianę zeznań uzasadnił zmęczeniem podczas przesłuchiwania, wskutek którego mógł mówić o faktach nie mających miejsca.

Dla zbadania tej okoliczności tj. stanu psychofizycznego pokrzywdzonego wynikającego z późnej pory przesłuchania i kilkugodzinnego jego przebiegu, przesłuchany został w toku przewodu sądowego funkcjonariusz policji M. R. odbierający pierwsze zeznania od wymienionego, który wskazał na posiadanie podczas prowadzonej czynności pełnego kontaktu logicznego ze świadkiem i brak po stronie tego ostatniego symptomów świadczących o zmęczeniu. W jego ocenie przesłuchiwany wypowiadał się on w sposób sensowny i racjonalny, opisując czego to doświadczył od oskarżonych.

Powyższe obrazuje, że rzeczywiście postawa procesowa pokrzywdzonego A. J. (1) w przebiegu przedmiotowego procesu była zmienna. Nie oznacza to jednak, że pierwsze jego zeznania utraciły moc dowodową i nie mogły stanowić podstawy ustaleń faktycznych w sprawie, przez wzgląd na późniejsze wycofanie się z nich . Taka sytuacja nakładała jedynie na sąd orzekający obowiązek oceny tychże zeznań ze szczególną ostrożnością, czemu sąd ten sprostał.

Należy bowiem podkreślić, iż zmiana zeznań przez świadka w toku postępowania nie oznaczała, że którekolwiek z tych zeznań były "lepsze" lub "gorsze", czy też że większą wartość dowodową miały zeznania złożone w toku postępowania sądowego - na rozprawie głównej - od zeznań składanych w postępowaniu przygotowawczym ( i odwrotnie ). Jest oczywiste, że zeznania świadków (podobnie zresztą jak wyjaśnienia oskarżonego), zawsze wymagają wnikliwej analizy, niezależnie od tego, czy potwierdzają czy też zaprzeczają treści zarzutu aktu oskarżenia. Samo zaś odwołanie zeznań przyznających fakty obciążające oskarżonych nie mogło automatycznie powodować wyeliminowania ich z materiału dowodowego, bez wniknięcia w okoliczności zawarte w tych zeznaniach, jak również w ewentualne przyczyny takiego zachowania. Obowiązkiem sądu orzekającego w takiej sytuacji jest bowiem ustosunkowanie się, którą ze sprzecznych wersji uznaje za wiarygodną, a decyzja w tej kwestii powinna być oparta na rozważeniu konkretnych okoliczności danej sprawy.

Nie ma żadnych podstaw aby twierdzić, że pierwsza wersja pokrzywdzonego - zaprezentowana bezpośrednio po zdarzeniu oraz podtrzymana w toku kolejnego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym - była wyrazem manipulowania faktami bądź zmierzała do bezpodstawnego obciążania oskarżonych. Pokrzywdzony nie miał powodu by obciążać bezpodstawnie wymienionych o popełnienie przestępstwa na jego szkodę bądź opisywać zdarzenie, które w ogóle nie miało miejsca. Ponadto ani oskarżeni ani obrońca nie powoływali się na jakiekolwiek okoliczności, z których można byłoby wywodzić, że pokrzywdzony miał motyw w bezpodstawnym obciążeniu oskarżonych.

Poza tym należy dostrzec, że pierwsza wersja pokrzywdzonego jest rzeczowa i stanowcza, dlatego też również z tego powodu nie sposób uznać, że była ona wyłącznie wynikiem jego konfabulacji. Fakty przytaczane przez niego układały się w logiczną i spójną całość. Co istotne, jak już wspomniano w niniejszym opracowaniu, wersję taką podtrzymał on też w czasie kolejnego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym, przecząc stanowczo by to co zeznał wcześniej przed organami ścigania było kłamstwem.

W tym aspekcie nie bez znaczenia pozostają zeznania świadka M. M., które pośrednio pozytywnie weryfikują zeznania pokrzywdzonego z etapu śledztwa. To właśnie jemu pierwszemu - jako bliskiemu, zamieszkującemu nieopodal niego koledze, A. J. (1) opowiedział o wywiezieniu go siłą przez oskarżonych do kamienicy przy ulicy (...) w O. a następnie o pobiciu w piwnicy tej kamienicy i zaborze pieniędzy. Ten dowód, jakkolwiek niemożliwy do bezpośredniego przeprowadzenia przed sądem z powodu zgonu świadka, pozwala na ocenę że pokrzywdzony prezentując przebieg zdarzenia zaraz po jego zaistnieniu prowadzącemu czynność przesłuchania zawiadamiającego o przestępstwie, podawał fakty zgodnie z ich przebiegiem, a zmęczenie i długotrwałość trwającej czynności nie były powodem relacjonowania niezaistniałych okoliczności.

Wersję pokrzywdzonego co do pobicia go przez ww. oskarżonych potwierdziły też zeznania jego rodziców A. J. (2) i D. J., którzy oprócz tego że o zaistnieniu inkryminowanego zdarzenia dowiedzieli się od M. M., sami mieli okazję widzieć obrażenia na twarzy syna w postaci siniaków.

Sąd merytoryczny trafnie zauważył, że zmiana zeznań przez pokrzywdzonego, tj. prezentowanie przed sądem wersji ekspulsującej ww. oskarżonych jest konsekwencją podjętej próby wpływu na jego postawę procesową przez trzeciego z braci - R. C., który to – jak wynika z zeznań matki A. J. (1) – przyszedł do ich domu usilnie prosząc o wycofanie sprawy oskarżonych z policji.

Znamienne w tym aspekcie jest również i to, że oskarżeni w postępowaniu przygotowawczym odmówili składania wyjaśnień nie przyznając się do popełnienia zarzucanych im czynów, przy czym A. C. w ogóle zaprzeczał aby w tym dniu opuszczał kamienicę przy ulicy (...) i schodził do jej piwnicy. Wraz z bratem P. C. mieli zajmować się porządkowaniem klatki schodowej swojej siostry. Również oskarżony P. K. na początkowym etapie sprawy negował nawet okoliczność kierowania samochodem V. (...) należącym do ojca, twierdząc że w czasie zaistnienia zdarzenia spał w domu. Natomiast w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji wszyscy trzej oskarżeni tj. A. C., P. C. i P. K. zgodnie podali, że samochodem użytkowanym przez tego ostatniego podróżowali po O. w nocy 28 kwietnia 2019 roku i zabrali do niego przypadkowo napotkanego A. J. (1), który dobrowolnie wsiadł do ich auta, po czym dobrowolnie z niego wysiadł na ulicy (...). Oskarżeni bracia C. zbieżnie wyjaśnili, że tylko A. podczas pobytu w piwnicy pobił pokrzywdzonego, podczas wymiany zdań na temat M. M., którego to oskarżony A. C. nie darzył sympatią a A. J. (1) wypowiadał się o nim pozytywnie. Podali przy tym, że nie zabrali pokrzywdzonemu żadnych pieniędzy. Pokrywające się z wyjaśnieniami ww. zeznania zaprezentował na rozprawie głównej pokrzywdzony.

Powyższe przekonuje, że wyjaśnienia oskarżonych stanowiły przyjętą przez nich linię obrony. Gdyby bowiem oskarżeni nie mieli nic do ukrycia nie odmawialiby początkowo złożenia wyjaśnień a następnie przed sądem nie wypowiadaliby się na temat zdarzenia w taki sam sposób, jak uczynił to w toku przewodu sądowego pokrzywdzony. Okoliczność zbieżności zeznań tego ostatniego z rozprawy z wyjaśnieniami oskarżonych z tego etapu procesu ( co w postępowaniu przygotowawczym nie miało miejsca ) wymownie świadczy o tym, że oskarżeni mogli wywrzeć wpływ na relacje A. J. (1), zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę wizytę brata oskarżonych R. C. w domu państwa J. w kilka dni po zdarzeniu.

To, że pokrzywdzony bezpośrednio po zajściu nie zgłosił się na policję, a uczynił to dopiero po paru godzinach po namowach matki, nie stanowi żadnego racjonalnego argumentu, by odmówić pierwszym jego relacjom waloru wiarygodności, tym bardziej że sama okoliczność doznania przez niego obrażeń jest bezsporna i została stwierdzona obiektywnym dowodem - dokumentacją medyczną ze szpitalnego oddziału ratunkowego oraz dokumentacją fotograficzną. Poza tym trzeba zaznaczyć, że pokrzywdzony obawiał się oskarżonych, wszak ci uwalniając go zapowiedzieli, że jeśli pójdzie na policję, to ponownie trafi do piwnicy.

W tym stanie rzeczy nie ma podstaw do kwestionowania trafności ustalenia, iż oskarżeni A. C. i P. C. dokonali wspólnie i w porozumieniu rozboju na osobie pokrzywdzonego. Jakkolwiek z zeznań rodziców tego ostatniego wynika, iż ten przy okazji zmiany portfela znalazł pieniądze w kwocie 20 złotych, które to miały być mu zabrane przez oskarżonych podczas inkryminowanego zdarzenia, to trzeba zaznaczyć, że o fakcie tym dowiedzieli się od syna, tuż przed złożeniem zeznań w postępowaniu sądowym. Treść ich relacji wskazuje na zamiar A. J. (1) uwiarygodnienia swojej nowej wersji zeznaniami rodziców. Poza tym zauważenia wymaga fakt, iż wprawdzie pokrzywdzony zeznał przed sądem, że oskarżeni podczas zajścia w piwnicy nie zabrali mu żadnych pieniędzy, to wskazał jednocześnie, że podczas kłótni z A. C., ten przeszukiwał mu kieszenie kurtki, po czym czynność tą przypisał nawet obu braciom. Była to zatem po stronie pokrzywdzonego nieudolna próba pomocy oskarżonym w uniknięciu odpowiedzialności karnej ewentualnie w umniejszeniu winy.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego P. C. od przypisanego mu czynu oraz przyjęcie, że oskarżony A. C. swoim zachowaniem dopuścił się jedynie przestępstwa kwalifikowanego w art. 158 § 1 k.k. i wymierzenie mu kary pozbawienia wolności w niższym wymiarze aniżeli ukształtowany przez sąd pierwszej instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd rejonowy w przedmiotowej sprawie dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, uwzględniając przy tym wszystkie zebrane w sprawie dowody, które poddał wnikliwej analizie i na ich podstawie wyprowadził prawidłowy wniosek co do sprawstwa i winy oskarżonych w odniesieniu do przypisanego im czynu. Ustalony przez sąd pierwszej instancji stan faktyczny jest wynikiem przeprowadzonej w sposób logiczny i niesprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego oceny wszystkich zebranych w sprawie dowodów, a zatem oceny mieszczącej się w granicach uprawnień wynikających z art. 7 kpk.

3.2.

Zarzut obrazy przepisów postępowania - art. 193 § 1 k.p.k. w zw. z art. 192 § 2 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k, - poprzez zaniechanie przeprowadzenia z urzędu dowodu z przesłuchania w charakterze świadka A. J. (1) w obecności psychologa na rozprawie i poprzestanie wyłącznie na przesłuchaniu funkcjonariusza policji - M. R. ograniczając się wyłącznie do weryfikacji oceny stanu psychofizycznego i związanej z tym zdolności do postrzegania i komunikowania postrzeżeń przez pokrzywdzonego w trakcie składania zeznań w postępowaniu przygotowawczym/ z uwagi przede wszystkim na podawany przez świadka fakt głębokiego zmęczenia, późnej pory i brak snu, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego przyjęcia, że kontakt logiczny z pokrzywdzonym był w pełni zachowany, wypowiadał się w sposób sensowny i racjonalny opisując przebieg zdarzenia, przy jednoczesnym uznaniu, że zeznania pokrzywdzonego złożone w toku postępowania sądowego nie zasługują na wiarę;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ustosunkowując się do zarzutu obrazy przepisów prawa procesowego – art. 193 § 1 kpk w zw. z art. 192 § 2 kpk w zw. z art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 192 § 2 kpk, jeżeli istnieje wątpliwość co do stanu psychicznego świadka, jego stanu rozwoju umysłowego, zdolności postrzegania lub odtwarzania przez niego postrzeżeń, sąd może zarządzić jego przesłuchanie z udziałem biegłego lekarza lub biegłego psychologa. Przepis ten określa zatem tryb postępowania organu procesowego w razie powzięcia przez niego wspomnianych wyżej wątpliwości. W przypadku A. J. (1) nie sposób dopatrzeć się takich akcentów, które wymagałyby jego przesłuchania w obecności lekarza lub psychologa. Przytoczona w apelacji okoliczność głębokiego zmęczenia pokrzywdzonego, podczas przesłuchania go w toku przyjmowania zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa nie uzasadnia podejrzenia, że nie był on w stanie czynić prawidłowych spostrzeżeń bądź też odtworzyć tychże bezpośrednio po zajściu , zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę relację funkcjonariusza policji M. R., przeprowadzającego rozważaną czynność procesową, z której wynika, że nie zauważył symptomów świadczących o zmęczeniu pokrzywdzonego. W jego ocenie przesłuchiwany wypowiadał się w sposób sensowny i racjonalny. Sam pokrzywdzony przed obliczem sądu rejonowego podał, że nie ma problemów z pamięcią ( karta 549 odwrót ), a materiał aktowy sprawy nie dostarczył wiadomości na temat jakichkolwiek okoliczności stwarzających wątpliwości co do jego stanu psychicznego czy stanu rozwoju umysłowego, zdolności postrzegania lub odtwarzania przez niego postrzeżeń. We wskazanym powyżej przepisie, dającym uprawnienie do przesłuchania w obecności biegłego lekarza lub psychologa, chodzi o powstanie rozsądnych w świetle doświadczenia życiowego i wskazań wiedzy wątpliwości, czy wskazane stany psychiczne nie rzutują ujemnie na treść zeznań świadka (postanowienie Sądu Najwyższego z 28 kwietnia 2015 roku, II KK 83/15, L. ). Tak więc analizowany zarzut jest bezpodstawny.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego P. C. od przypisanego mu czynu oraz przyjęcie, że oskarżony A. C. swoim zachowaniem dopuścił się jedynie przestępstwa kwalifikowanego w art. 158 § 1 k.k. i wymierzenie mu kary pozbawienia wolności w niższym wymiarze aniżeli ukształtowany przez sąd pierwszej instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny z przyczyn wskazanych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w zaskarżonym wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wywiedzione przez obrońców oskarżonych P. C. i A. C. apelacje, wobec nietrafności podniesionych w nich zarzutów, zostały uznane za bezzasadne. Sąd pierwszej instancji przeprowadził w przedmiotowej sprawie postępowanie dowodowe w sposób wszechstronny i wyczerpujący, a następnie zgromadzony materiał dowodowy poddał rzetelnej analizie i na tej podstawie wyprowadził całkowicie słuszne wnioski zarówno co do sprawstwa i winy ww. oskarżonych w zakresie popełnienia przypisanego im przestępstwa, subsumcji prawnej ich zachowania pod wskazane przepisy ustawy karnej, jak i w konsekwencji orzeczonych kar pozbawienia wolności.

W ocenie sądu odwoławczego kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonym przez sąd pierwszej instancji, jakkolwiek surowe z racji wiążącej się z nimi izolacji w warunkach zakładu karnego, nie noszą cech rażącej surowości.

Jest oczywistym, iż ww. oskarżonym wymierzona mogła być wyłącznie kara rodzajowo najsurowsza, a więc pozbawienia wolności przewidziana przepisem art. 280 &1 k.k. i brak było okoliczności łagodzących, uzasadniających w najniższy ustawowy wymiar, wynoszący 2 lata. Sąd rejonowy należycie uwzględnił okoliczności obciążające oskarżonych, a w szczególności trafnie zwrócił uwagę, iż oskarżony A. C. przypisanego mu wyrokiem czynu dopuścił się będąc uprzednio wielokrotnie karanym za przestępstwa, zaś oskarżony P. C. działając w warunkach recydywy szczególnej wielokrotnej ( multirecydywy ) określonej w art 64 § 2 kk .Prawidłowo w konsekwencji wywiódł tenże sąd, że tylko surowe kary pozbawienia wolności mogą skłonić oskarżonych do refleksji nad swoim zachowaniem i powstrzymać ich przed kolejnym konfliktem z prawem.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu P. C. z urzędu w postępowaniu odwoławczym w kwocie 516,60 złotych, którą zasądzono na rzecz adwokata J. W. ustalono na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 18)


3

Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu A. C. z urzędu w postępowaniu odwoławczym w kwocie 516,60 złotych, którą zasądzono na rzecz adwokata K. D. ustalono na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 18)

4

Mając na względzie wymierzenie oskarżonym kar pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym, jak i ich wymiar, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. sąd okręgowy zwolnił ich od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, uznając że pokrycie tychże byłoby zbyt uciążliwe ze względu na trudną sytuację majątkową ww. i aktualnie brak dochodów.

7.  PODPIS