Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VP 623/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

20 października 2020 roku

Sąd Rejonowy / Okręgowy w Rybniku V Wydział

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sonia Lasota-Zawisza

Sędziowie

Ławnicy: Marzena Sobczak

Jolanta Bartoszewicz – Szweda

Protokolant: Tomasz Kałuża-Herok

przy udziale ./.

po rozpoznaniu 20 października 2020 roku w Rybniku

na rozprawie

sprawy z powództwa D. D. (1)

przeciwko (...) Bank S.A. w W.

o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę

1.  zasądza od pozwanej (...) Bank S.A. w W. na rzecz powoda D. D. (1) kwotę 13.145,55 zł brutto (trzynaście tysięcy sto czterdzieści pięć złotych pięćdziesiąt pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 8.700 zł (osiem tysięcy siedemset złotych) od dnia 19 stycznia 2019 roku;

2.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 8.763,70 zł (osiem tysięcy siedemset sześćdziesiąt trzy złote siedemdziesiąt groszy);

3.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

4.  nakazuje pobranie od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Rybniku) kwoty 658 zł (sześćset pięćdziesiąt osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Sędzia Sonia Lasota-Zawisza

Marzena Sobczak Jolanta Bartoszewicz – Szweda

Sygn. akt V P 623/18

UZASADNIENIE

Po ostatecznym sprecyzowaniu żądania powód D. D. (1) wniósł przeciwko pozwanej (...) Bank S.A. w W. pozew (doręczony 18 stycznia 2019 roku) o zasądzenie na jego rzecz kwoty 13 145,55 zł (co stanowi równowartość wynagrodzenia za 1,5 miesiąca) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia odpisu pozwu. Nadto, wniósł o zwrot kosztów procesu. Powód zaznaczył, że w trakcie wypowiedzenia, pozwana rozwiązała z nim umowę o pracę zarzucając ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na wprowadzeniu klientów banku w błąd co do podmiotu oferującego sprzedaż produktu oraz naruszeniu wskazanych zapisów regulaminu pracy, kodeksu etyki pracowników (...)Bank S..A, ustawy Prawo Bankowe oraz polityki bezpieczeństwa informacji (...) Bank S.A. Powód wskazał, że podane przez pozwaną przyczyny są nieprawdziwe. Dodał, że nie został poinformowany o konkretnych okolicznościach, które pozwoliłyby mu na ocenę zasadności stawianych zarzutów i odniesienie się do nich w sposób szczegółowy. Nadto, powód wskazał, że doszło do przekroczenia terminu obowiązującego przy dyscyplinarnym zwolnieniu.

vide: k.3-5v., k.11, k. 39 i k.41-41v.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, że reklamacje złożone przez klientów banków dowodzą tego, że powód w okresie wypowiedzenia kontaktował się z klientami, mimo iż był zwolniony ze świadczenia pracy. Nadto, pozwana zaznaczyła, że powód namawiał klientów do ukrycia informacji o swym procederze. W ocenie pozwanej, powód w okresie wypowiedzenia prowadził działalność konkurencyjną poprzez kontakt z klientami.

vide: k.22

Sąd ustalił co następuje:

W okresie od 10 sierpnia 2013 roku do 15 października 2018 roku powód D. D. (1) był zatrudniony u pozwanej (...) Bank S.A. w W. na podstawie umów o prace w pełnym wymiarze czasu pracy. Od 1 sierpnia 2017 roku powód świadczył pracę w placówce pozwanej w R.. W okresie od 1 stycznia 2016 roku do 15 października 2018 roku zajmował stanowisko doradcy klienta. Do jego obowiązków na ostatnio zajmowanym stanowisku należały m.in: sprzedaż produktów i usług bankowych, prawidłowe wykonywanie czynności transakcyjnych obsługi klientów, profesjonalna zindywidualizowana obsługa klientów banku, przyjmowanie i ewidencjonowanie skarg i reklamacji klientów, obsługa klientów zgodnie ze standardami obsługi klientów, analiza portfela finansowego klienta pod kątem oczekiwań i potrzeb, kompleksowa opieka i zarządzanie przypisanym portfelem klientów. Z uwagi na zajmowane stanowisko, powód oferował wyłącznie produkty pozwanej ale powinien znać oferty z całości rynku i informować klienta jakie są inne rozwiązania, oferty. Powód bezpośrednio podlegał kierownikowi oddziału, a pośrednio dyrektorowi regionu.

Dowód: akta osobowe powoda: umowa o pracę zawarta 9.08.2013r., umowa o pracę zawarta 31.10.2013r., umowa o pracę zawarta 30.06.2014r., umowa o pracę zawarta 28.01.2015r., aneks do umowy o pracę zawarty 22.10.2014r., odpis stanowiska pracy dorady klienta, porozumienie dotyczące zmiany warunków zatrudnienia z 4.08.2017r., świadectwa pracy

przesłuchanie powoda k.126v.-128

Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda wynosiło 8 763,70 zł

Dowód: zaświadczenie o wynagrodzeniu k.35a

Pismem z 29 sierpnia 2018 roku powód złożył oświadczenie o rozwiązaniu z pozwaną umowy o pracę z zachowaniem 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Dowód: akta osobowe powoda: pismo powoda z 29.08.2018r. o rozwiązaniu umowy o pracę

W odpowiedzi na pismo powoda z 29 sierpnia 2018 roku pozwana poinformowała go, że przyjęła do wiadomości decyzję o wypowiedzeniu umowy o pracę. Jednocześnie pozwana zaznaczyła, że nie została wyrażona zgoda na skrócenie okresu wypowiedzenia do miesiąca i rozwiązanie umowy z dniem 30 września 2018 roku, nie została wyrażona zgoda na rozwiązanie umowy na mocy porozumienia stron z dniem 3 września 2018 roku, nie została wyrażona zgoda na zwolnienie powoda z obowiązku świadczenia pracy od 11 września 2018 roku do 12 października 2018 roku.

Dowód: akta osobowe powoda: pismo pozwanej z 10.09.2018r.

10 września 2018 roku powód zdał sprzęt należący do pozwanej, a także pieczątki i klucze, a także odebrał rzeczy osobiste z oddziału.

Dowód: akta osobowe powoda: protokół ze zdania stanowiska pracy

Jedna z klientek pozwanej M. D. posiadająca środki pieniężne na lokacie, była zainteresowana zwiększeniem posiadanej kwoty. W sierpniu 2018 roku w czasie spotkania w banku pozwanej powód będący doradcą M. D. i jej męża, przedstawił im oferty pozwanej oraz innych banków. Powód wskazał m.in. na korzystną z uwagi na podeszły wiek zainteresowanych ofertę R. I. zaznaczając, że jeżeli są nią zainteresowani to z uwagi na to, że jest to oferta spoza banku, formalności muszą załatwić sami. Jednocześnie powód poinformował M. D., że pozwana posiada w swojej ofercie mniej korzystne finansowo dla nich oferty, co było warunkowane podeszłym wiekiem zainteresowanych (pozwana nie miała równie korzystnej oferty dla osób w wieku klientki). Powód nie przedstawił państwu D. oferty R. I. twierdząc, że jest to oferta pozwanej. Powód nie sugerował, którą ofertę państwo D. powinni wybrać, a jedynie wskazał na możliwe rozwiązania. Państwo D. nie byli zainteresowani w ich przekonaniu nisko oprocentowaną lokatą stanowiącą propozycję pozwanej. Państwo D. wybrali opcję z R. I. i po skompletowaniu dokumentów, udali się do powoda, by ten wykonał stosowny przelew. Powód dokonał przelewu zgodnie z procedurą tj. po akcepcji przez innego pracownika banku ze względu na wysokość kwoty.

W piśmie z 5 października 2018 roku M. D. poinformowała pozwaną, że 24 sierpnia 2018 roku powód podczas obsługi w oddziale pozwanej w R. miał zaproponować jej obligacje (...) sp. z o.o. twierdząc, że jest to oferta pozwanej. Klientka zaznaczyła, że 20 sierpnia 2018 roku powód miał dokonać odkupienia (...) twierdząc, że ma dla klientki korzystniejszą ofertę. Następnie, 24 sierpnia 2018 roku, gdy środki wróciły na rachunek, powód miał dokonać przelewu na rzecz obligacji serii „A” (...) sp. z o.o. Powyższe pismo zostało sporządzone przez pracownika banku, a następnie odczytane i podpisane przez M. D..

Dowód: pismo klientki pozwanej M. D. z 5.10.2018r. k.34, zeznania świadka M. D. k.59v.-59av., zeznania świadka I. S. k. 111v.-112v., przesłuchanie powoda k.126v.-128

W sierpniu 2018 roku inna z klientek pozwanej E. Ł. posiadająca środki na obligacjach w G. Banku kontaktowała się z powodem, który był jej doradcą, w celu ustalenia, gdzie może ulokować środki by mieć z tego jak najwięcej korzyści. Powód poinformował E. Ł. o korzystnym rozwiązaniu w R. I. odnośnie obligacji. Powód przekazał E. Ł. nr kontaktowy do jednego z pracowników R. I. z którym E. Ł. miała omówić formalności. Powód nie sugerował E. Ł. na co powinna się zdecydować, a jedynie wskazał na możliwe rozwiązania.

W październiku 2018 roku E. Ł. została poinformowana przez pracowników pozwanej, że na powoda składane są skargi, a spółka (...) jest niewiarygodna. E. Ł., jak sama przyznała, bez głębszego przemyślenia i niejako ze strachu i zdenerwowania złożyła skargę na powoda. W piśmie z 8 października 2018 roku E. Ł. wskazała, że 20 sierpnia 2018 roku miała zostać przekonana przez powoda do zakupu obligacji. Klientka wskazała, że w jej przekonaniu obligacje należały do pozwanej lub spółek z nią powiązanych, a okazało się, że dokonała zakupu obligacji na okaziciela serii „A” (...) sp. z o.o. Nadto, klientka zaznaczyła, że powód miał osobiście przywieźć stosowne dokumenty do jej domu informując przy tym, że nie będzie już pracował dla pozwanej. Pismo zostało sporządzone przez pracownika banku, a następnie odczytane i podpisane przez E. Ł..

W piśmie z 11 października 2018 roku E. Ł. odwołała złożoną 8 października 2018 roku reklamację. E. Ł. odwołała reklamację, gdyż po przemyśleniu doszła do wniosku, że złożenie skargi było nielogiczne. Odwołanie reklamacji przez klientkę nastąpiło bez wcześniejszej konsultacji z powodem.

Dowód: pismo klienta pozwanej E. Ł. z 8.10.2018r. k. 33, odwołanie reklamacji prze klienta pozwanej E. Ł. z 11.10.2018r. k.42, zeznania świadka E. Ł. k. 59av.-60, zeznania świadka M. S. k.113114, przesłuchanie powoda k.126v.-128

Pozwana nie posiadała podpisanych dokumentów mających potwierdzać dokonane przez powoda sprzedaże produktu spoza banku. (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. nie wypłaciła nikomu prowizji w związku z zakupem obligacji przez E. Ł. oraz państwa D.. Spółka (...) nie jest powiązana z (...)Bank ani z Grupą G..

O informacjach dotyczących nieprawidłowych działań powoda, dyrektor regionu dowiedział się od podległych mu służbowo innych pracowników banku w połowie września 2018 roku.

Dowód zeznania świadka P. Ś. k.60-61v., pismo (...) sp. z o.o. z 4.03.2020r. k.135, zeznania świadka I. S. k. 111v.-112v., przesłuchanie powoda k.126v.-128

Pismem z 12 października 2018 roku pozwana rozwiązała z powodem umowę bez zachowania okresu wypowiedzenia wskazując na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na wprowadzeniu klientów banku w błąd co do podmiotu oferującego sprzedaż produktu oraz naruszenie zapisów: regulaminu pracy (§7 pkt 2,3,5,8 i 13), kodeksu etyki pracowników (...) Bank S.A. - nasze wartości szacunek, ustawy Prawo bankowe (art. 104 ust. 1), polityki bezpieczeństwa informacji (...) Bank S.A. ( § 7 i 8). Pozwana zaznaczyła, że podczas spotkania z klientem banku w placówce pozwanej w R., powód proponował klientowi odkupienie środków z funduszu z oferty (...) Banku S.A., na którym były do tej pory ulokowane twierdząc, że ma dla klientów korzystniejszą ofertę (...) S.A. Z kolei po odkupieniu środków klienta z ww. funduszu, powód miał dokonać ich przelewu na rzecz obligacji innej firmy, spoza oferty (...) S.A. utrzymując przy tym, że jest to nadal oferta (...) S.A. Pozwana dodała, że w tym samym czasie, podczas spotkania w placówce pozwanej, powód przekonał innego klienta banku do zakupu obligacji spoza oferty (...) S.A., które w przekonaniu klienta znajdowały się w ofercie pozwanej. Nadto, pozwana zarzuciła powodowi, że przekazał on klientom dokumenty dotyczące opisanych transakcji w miejscu zamieszkania, a nie w placówce banku, w której transakcje były zawierane, a także że przekazał dane klientów banku osobom trzecim, nieupoważnionym do ich przetwarzania z ramienia (...) S.A. W piśmie zaznaczono, że pracodawca powziął wiedzę o okolicznościach uzasadniających rozwiązanie umowy 5 października 2018 roku.

Dowód: akta osobowe powoda: pismo pozwanej z 12.10.2018r. o rozwiązaniu umowy o pracę

W trakcie postępowania sądowego pozwana sprecyzowała, które paragrafy Kodeksu Etyki Pracowników (...)Bank S.A. miał naruszyć powód tj. § 2 ust. 5; §4 ust.2,3,5,6,7; §6 ust.1; § 8 ust. 2 pkt 1 i 2, ust. 3,4.

Zgodnie z Kodeksem Etyki Pracowników (...)Bank S.A. bank nie akceptuje postępowania niezgodnego z przepisami prawa, przyjętymi zasadami i dobrymi praktykami oraz etycznymi normami postępowania. Takie podejście ma bezpośredni wpływ na utrzymanie wysokich standardów etycznych w banku ( §2 ust.5). W stosunkach z klientami i przy wykonywaniu czynności na rzecz Klientów, działamy zgodnie z zawartymi z klientami umowami z uwzględnieniem interesów klientów oraz w granicach dobrze pojętego interesu banku (§4 ust. 2). Wykonujemy swoje obowiązki uczciwie, bezstronnie, rzetelnie i według swojej najlepszej wiedzy, dbając zarówno o najwyższy poziom merytoryczny realizowanych zadań jak i o przestrzeganie przepisów wewnętrznych i standardów określonych dla poszczególnych działań. Oznacza to także sumienne i staranne wywiązywanie się z wszelkich obowiązków, dotrzymywanie swoich zobowiązań ale również odwagę przyznawania się do błędów i dążenie do ich naprawienia ( § 4 ust. 3). Podczas realizowanych akcji promocyjnych w sposób rzetelny i jednoznaczny informujemy klientów o oferowanych produktach i świadczonych usługach (§ 4 ust. 5). Celem umożliwienia klientowi dokonania świadomego wyboru, wyjaśniamy klientom różnice pomiędzy oferowanymi produktami oraz usługami (z uwzględnieniem produktów i usług innych instytucji finansowych będących w ofercie banku) ze wskazaniem zarówno korzyści jak również ryzyka związanego z danym produktem/usługą (§4 pkt 7). Dbamy o ochronę tajemnic prawnie chronionych m.in. tajemnicy bankowej, danych osobowych, informacji poufnych, tajemnicy zawodowej, tajemnicy przedsiębiorstwa. W szczególności bank podejmuje działania mające na celu ochronę gromadzonych, przetwarzanych i przechowywanych danych osobowych oraz poufnych informacji o klientach i pracownikach. Obowiązek zachowania poufności dotyczy wszelkich informacji o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie np. poprzez imię i nazwisko, PESEL, adres e-mail, adres zamieszkania/ zameldowania, numer telefonu, mogą to być również opinie o tych osobach, informacje o ich preferencjach, czy też nagrania. Informacji tych nie wolno przekazywać ani omawiać z nikim spoza osób uprawnionych będących pracownikami banku, włączając w powyższy zakaz przyjaciół, rodzinę, krewnych, znajomych prywatnych lub firmowych, klientów, dostawców i inne osoby za wyjątkiem przypadków, kiedy wymagają tego przepisy, wezwanie uprawnionego organu sądowego lub administracyjnego lub regulacje wewnętrzne banku (§6 ust.1). Pracownik banku nie podejmuje działań, które wykorzystują zatrudnienie w banku do osiągnięcia osobistych korzyści finansowych (z wyłączeniem wynagrodzenia za pracę oraz innych świadczeń związanych z pracą przyznawanych zgodnie z obowiązującymi przepisami i regulacjami wewnętrznymi banku) oraz kolidują z wypełnieniem obowiązków służbowych ( § 8 ust. 2 pkt 1 i 2). Informacje pozyskane w trakcie realizacji obowiązków służbowych pracownik zobligowany jest wykorzystywać wyłącznie do celów dla których zostały one udostępnione (§ 8 ust. 3). Pracownicy zobowiązani są w czasie trwania stosunku pracy do powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec (...) oraz świadczenia pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotów prowadzących działalność konkurencyjną z zastrzeżeniem sytuacji, o których mowa w Polityce zarządzania konfliktami interesów osób pełniących w (...) Bank S.A. funkcje zarządcze.

Dowód: Kodeks Etyki Pracowników (...)Bank S.A. k.67-72v., pismo pozwanej z 29.10.2019r. k. 120

U pozwanej obowiązywały również takie akty jak: Polityka Zarządzania Konfliktami Interesów w Banku, Polityka Bezpieczeństwa Informacji (...)Bank S.A., które zawierały ogólne unormowania.

Dowód: Polityka Zarządzania Konfliktami Interesów w Banku k.73-80, Polityka Bezpieczeństwa Informacji (...)Bank S.A. wraz z zał. k.81-94v.,

Prawomocnym postanowieniem z 20 lutego 2019 roku, sygn. PR 1 Ds.47.2019, umorzono dochodzenie w sprawie osiągnięcia korzyści majątkowej w dniu 24 sierpnia 2018 roku w R. przez doradcę finansowego (...)Bank S.A. Oddział w R. (powoda) polegającej na doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia mieniem M. D. w kwocie 170 tys. zł poprzez wprowadzenie w błąd co do oferowanego produktu bankowego i wykonanie nieautoryzowanego przelewu bankowego z jej rachunku na rachunek spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. w kwocie 170 tys. zł tytułem wpłaty na obligacje serii A, na szkodę M. D. i R. D. tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k., gdyż czyn nie zawiera znamion czyny zabronionego, na zasadzie art. 17 § 1 pkt k.p.k.

Dowód: akta dochodzenia o sygn. PR 1 Ds.47.2019 w szczególności: protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie z 14.11.2018r., postanowienie o wszczęciu dochodzenia z 15.11.2018r., prawomocne postanowienie o umorzeniu dochodzenia

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci w/w dokumentów, których prawdziwości strony nie kwestionowały, a także w oparciu o zeznania świadków i przesłuchanie powoda, które wraz z pozostałymi dowodami tworzyły spójny i logiczny obraz przedstawiający stan faktyczny sprawy. Przy czym Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka M. D. w zakresie w jakim twierdziła, że powód przedstawił jej ofertę R. I. wskazując, że jest to oferta pozwanej. W trakcie dalszych zeznań świadek zaprzeczyła powyższej okoliczności, a później tłumaczyła, że nie pamięta dokładnie jak było. Wobec tego, mając na uwadze, że całość zeznań świadka była niespójna, a na większość skonkretyzowanych pytań świadek odpowiadała niewiedzą, Sąd uznał zeznania świadka za częściowo niewiarygodne.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Jak stanowi art. 52 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016r. poz. 1666 ze zm.) pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych. Zgodnie z §2 rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy.

W myśl art. 60 ww. ustawy jeżeli pracodawca rozwiązał umowę o pracę w okresie wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas do upływu okresu wypowiedzenia.

Na podstawie art. 30 § 3 k.p., oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie. Nadto, na mocy § 4 w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy, a zgodnie z § 5 w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę lub jej rozwiązaniu bez wypowiedzenia powinno być zawarte pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy.

W pierwszej kolejności Sąd wskazuje, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia to jednostronne oświadczenie woli stanowiące nadzwyczajny sposób ustania stosunku pracy, które powinno być stosowane przez pracodawcę w świetle judykatury Sądu Najwyższego z wyjątkową ostrożnością.

Następnie, tutejszy Sąd zaznacza, że podziela orzecznictwo Sądu Najwyższego zgodnie z którym ocena zasadności rozwiązania umowy o pracę powinna być dokonywana przez Sąd w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę, a wskazana przyczyna musi być konkretna i rzeczywista (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 sierpnia 1999 r., I PKN 182/99, OSNP 2000/23/858).

Spoczywający na pracodawcy z mocy art. 30 § 4 k.p. obowiązek wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony ma nie tylko charakter formalny, ale jest związany z oceną zasadności dokonanego wobec pracownika wypowiedzenia (to samo dotyczy zwolnienia dyscyplinarnego). Z tego powodu przyczyna wypowiedzenia powinna być skonkretyzowana, co nie oznacza jedynie obowiązku wyczerpującego powołania wszystkich okoliczności, które stały się podstawą podjęcia przez pracodawcę decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy. Konkretność przyczyny wypowiedzenia polega nie tyle na jej opisaniu w sposób szczegółowy, co na precyzyjnym wskazaniu tych okoliczności, które są przyczyną wypowiedzenia, ponieważ w przypadku ewentualnej kontroli sądowej ta właśnie skonkretyzowana przyczyna będzie podstawą oceny, czy wypowiedzenie było uzasadnione. Skonkretyzowana przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę powinna być znana pracownikowi najpóźniej z chwilą otrzymania pisma wypowiadającego umowę. Naruszenie art. 30 § 4 k.p. ma miejsce wówczas, gdy pracodawca w ogóle nie wskazuje przyczyny wypowiedzenia lub gdy jest ona niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika i nieweryfikowalna (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.01.2015r. I PK 140/14).

W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie pozwany pracodawca nie dopełnił obowiązku wskazania pracownikowi (powodowi) konkretnej, zrozumiałej przyczyny wypowiedzenia. Powołanie się na enigmatyczne pojęcie „ciężkiego naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na wprowadzeniu klientów banku w błąd co do podmiotu oferującego sprzedaż produktu” nie wypełnia bowiem w należyty sposób obowiązku podania zrozumiałej i jednoznacznej, sprecyzowanej przyczyny. Z kolei wskazanie przez pozwaną naruszenia przez powoda aktów obowiązujących u pozwanej również było nieprawidłowe z uwagi na brak doprecyzowania regulacji w przypadku Kodeksu Etyki Pracowników (...)Bank S.A. (nastąpiło to dopiero na etapie postępowania sądowego) czy też wskazania podstaw, które posiadały nazbyt ogólne unormowania. Sąd wskazuje także, że pozwana dopiero w toku procesu na wezwanie Sądu przedłożyła dokumenty, które zawierały regulacje, których naruszenia miał dopuścić się powód. Pozwana nie przedłożyła jednak wszystkich dokumentów, pominęła bowiem Regulamin Pracy. Co istotne ciężar dowodowy zgodnie z art. 6 kc spoczywał w całości na pozwanej. W toku procesu pozwana wyszczególniła paragrafy Kodeksu Etyki Pracowników (...)Bank S.A., których naruszenia miał dopuścić się powód. Sąd jednak zauważa, że regulacje te również miały charakter generalny i nie sposób czynić zarzutu ich naruszenia odnośnie działań podejmowanych przez powoda. Z kolei, po opisie przez pozwaną spotkań powoda z klientami banku i podjętych w związku z nimi czynnościami, nie sposób de facto ustalić jakie oczekiwania pracodawcy nie zostały przez powoda spełnione ani co dokładnie było ocenione negatywnie. Istotne jest również, że pozwana dopiero w postępowaniu sądowym wyjaśniła jakich sytuacji i których klientów dotyczą zarzuty zawarte w piśmie o rozwiązaniu umowy. Reasumując, przyczyny powołane powodowi w oświadczeniu pracodawcy o rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia należy uznać za niekonkretne, a przez to niejasne i ograniczające powodowi obronę w procesie. Podkreślenia wymaga, że wymóg wskazania przyczyny konkretnej i rzeczywistej przez pracodawcę nie może prowadzić do sytuacji, w której pracownik będzie zmuszony domyślać się w oparciu o okoliczności towarzyszące ustaniu stosunku pracy, czy też istniejące w ostatnim okresie zatrudnienia, czy to właśnie one lub które z nich stały się przyczyną zwolnienia go z pracy.

Nader istotnym zagadnieniem dla wykładni art. 52 § 1 k.p. jest rozumienie pojęcia winy. Zgodnie z tradycyjnym ujęciem rozróżnia się w niej element obiektywny i subiektywny. Ten pierwszy polega na przypisaniu zachowaniu pracownika bezprawności, poprzez naruszenie obowiązujących norm prawnych lub zasad współżycia społecznego, zarówno przez działanie, jak i zaniechanie. Z kolei wymiar subiektywny odnosi się do świadomości pracownika, który chce swoim zachowaniem wywołać określony skutek lub godzi się na jego wywołanie, albo przewidując, że swoim zachowaniem może naruszyć obowiązujące przepisy bezpodstawnie, przypuszcza, iż tego uniknie, bądź też nie przewiduje takiej możliwości, chociaż powinien lub mógł ją przewidzieć. Ze względu na fakt, że ustawodawca nie wprowadza w tej materii żadnych podziałów, lege non distinguente uprawniona jawi się konstatacja, że w art. 52 § 1 k.p. chodzi zarówno o winę umyślną, jak i nieumyślną . Przy czym warto podkreślić, że pkt 1 analizowanej normy ulega kwantyfikacji poprzez faktor ciężkości naruszenia obowiązków pracowniczych. W tym kontekście na aprobatę zasługuje pogląd sformułowany w wyroku Sądu Najwyższego zgodnie z którym w pojęciu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków mieści się wina umyślna oraz rażące niedbalstwo – rodzaj winy nieumyślnej, której nasilenie wyraża się w całkowitym ignorowaniu przez pracownika następstw swojego działania, chociaż rodzaj wykonywanych obowiązków lub zajmowane stanowisko nakazują szczególną ostrożność i przezorność w działaniu (wyrok Sądu Najwyższego z 11.09.2001r. I PKN 634/00). Dlatego też sama bezprawność zachowania nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p., jeżeli stosunek psychiczny pracownika do skutków postępowania określony jego świadomością nie wskazuje ani na winę umyślną, ani na rażące niedbalstwo (Krzysztof W. Baran, komentarz do art. 52 Kodeksu pracy, Wolters Kluwer Polska 2020).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że powód z racji zajmowanego stanowiska – doradcy klienta powinien znać oferty całego rynku i informować klienta o różnych rozwiązaniach. Jak zeznał powód tego uczono go również na szkoleniach. Przedstawienie ogółu ofert z zaznaczeniem najbardziej korzystnych do klienta mieściło się w zakresie obowiązków powoda, przy czym powód mógł dokonywać sprzedaży jedynie ofert pozwanej. Z kolei sam wybór oferty należał do klienta. Co istotne, klienci E. Ł. oraz państwo D. nie byli zainteresowani przedstawioną przez powoda ofertą pozwanej. W ocenie Sądu należy przyjąć, że powód przedstawiając E. Ł. oraz państwu D. rozwiązania z różnych banków, nie tylko z R. I., prawidłowo wykonywał obowiązki zawodowe. Faktycznie, powód mógł oferować (sprzedawać) jedynie propozycje pozwanej czy spółek z nią powiązanych. Jednakże w toku procesu nie zostało wykazane, by powód w jakikolwiek sposób namawiał klientów do wyboru jednej z ofert czy choćby sugerował wybór spoza zakresu ofert pozwanej. Nie zostało również wykazane aby w jakikolwiek sposób pośredniczył w sprzedaży produktów z R. I.. Co więcej, pierwsza skarga złożona na powoda przez klientkę E. Ł. została ostatecznie wycofana. Zatem, należy przyjąć, że zarzuty w niej zawarte nie były autentyczne. Odnosząc się do drugiej skargi złożonej przez M. D. Sąd wskazuje, że zarzuty w niej zawarte były niewiarygodne. Okoliczności wskazane w skardze nie zostały potwierdzone w toku postępowania. Zeznania świadka M. D. były niespójne, nielogiczne, a zatem Sąd nie dał im wiary. Nie sposób uznać za przekonujące zeznań świadka, który początkowo wskazuje, iż działania powoda były ukierunkowane na wprowadzenie w błąd, następnie, że szczegółów nie pamięta, by ostatecznie stwierdzić, że powód nie przedstawił obligacji R. I. jako oferty pozwanej. Ponadto, postępowanie karne zainicjowane przez M. D. przeciwko powodowi o czyn z art. 286 § 1 k.k. zostało prawomocnie umorzone ze względu na brak znamion czynu zabronionego. Powyższe dowodzi, że działania powoda nie miały na celu intencjonalnego wprowadzania klientów w błąd. Przy rozstrzyganiu Sąd miał na uwadze również to, że w trakcie zatrudnienia u pozwanej powód nie był stroną umowy ze spółką (...). Nadto, powód nie otrzymał od ww. spółki prowizji z zakupu ofert przez E. Ł. czy państwa D.. Powyższe, świadczy o tym, że działanie powoda na było w żaden sposób ukierunkowane na osiągnięcie korzyści majątkowych. Pozwana nie wykazała, aby powód wprowadził klientów w błąd oferując im produkty R. I. jako produkty pozwanej, jak również, aby namawiał klientów do rezygnacji z produktów pozwanej. Nie można mu również uczynić zarzutu aby działał na niekorzyść pozwanej, gdyż jak wyjaśnił szkolono go aby przedstawiać pełną ofertę (w tym dla porównania innych podmiotów). Jak wyjaśnił również powód rzetelne i uczciwe podejście do klienta skutkowało tym, że klient ponownie przychodził do doradcy, co w ostatecznym rozrachunku było korzystne dla banku, nawet jeśli przez jakiś czas klient nie wybierał produktu pozwanej. Tym samym nie można przypisać powodowi winy, a więc celowego działania. W toku postępowania nie zostało również w żaden sposób wykazane, aby powód przekazał dane osobowe swoich klientów podmiotom czy osobom spoza pozwanej, co również mu zarzucano. W świetle art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. to na pozwanej spoczywał ciężar udowodnienia przyczyny wprowadzenia klientów banku w błąd co do podmiotu oferującego sprzedaż produkt (taką przyczynę wskazano w zwolnieniu). Strona takiemu obowiązkowi nie podołała, nie został przedstawiony żaden dowód, który potwierdzałby przywołaną tezę. Wobec tego należy uznać, że powodowi nie można zarzucić naruszenia w tym zakresie obowiązków o podstawowym charakterze ani celowego dążenia do zagrożenia lub naruszenia interesów pracodawcy. Powodowi nie można przypisać winy, która stanowi elementarną podstawę do uznania zachowania za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.

Mając na uwadze powyższe rozważania faktyczne i prawne, Sąd w pkt 1 wyroku na podstawie ww. przepisów zasądził od pozwanej (...) Bank S.A. w W. na rzecz powoda D. D. (1) kwotę 13 145, 55 zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 8 700 zł od dnia 19 stycznia 2019 roku (tj. od dnia doręczenia odpisu pozwu) tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę. Zgodnie z art. 60 kp skoro zwolnienie dyscyplinarne nastąpiło w połowie trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia to powodowi należy się odszkodowanie za pozostały okres tj. w wysokości 1,5 krotności średniego miesięcznego wynagrodzenia.

W pkt 2 wyroku Sąd zgodnie z art. 477 2 § 1 zd. 1 k.p.c. nadał wyrokowi w pkt 1 co do kwoty 8 763,70 zł rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach Sąd orzekł pkt 3 i 4 wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i § 9 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015r. w brzmieniu obowiązującym w dacie wszczęcia postępowania oraz art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2015 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Pozwana przegrała spór z powodem, wobec czego winna zwrócić na jego rzecz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 180 zł oraz uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Rybniku) kwotę 658 zł tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych (opłata sądowa tj. 5% z 13 145,55 zł).