Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 69/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.1. USTALENIE FAKTÓW

0.1.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. P. (1)

czyn przypisany w pkt I wyroku, stanowiący przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżona A. P. (1) (ur. (...) ) pozostawała w związku z M. K. (1) od około 7 lat. Od grudnia 2019 r. zamieszkała wraz z nim w domu w miejscowości S., gm. S., wcześniej mieszkała z rodzicami w m. P., gm. B.. W domu tym zamieszkiwali również jego bracia, tj. Ł. K. (1), który związany był z W. J. (1), W. K. (1), P. K. oraz - na piętrze - I. K. i jego dziewczyna. Oskarżona wychowywała się w rodzinie obciążonej alkoholizmem, sama również od długiego czasu jest uzależniona od alkoholu, podejmowała leczenie odwykowe, jednak bezskutecznie, ostatnio w 2017 r. Oskarżona ma dwoje małoletnich dzieci, została jednak pozbawiona praw rodzicielskich z uwagi na nadużywanie alkoholu i zaniedbania wychowawcze. Oskarżona posiada wykształcenie podstawowe, nie podejmowała nigdy żadnych starań o uzyskanie zawodu, ani zatrudnienia.

M. K. (1) również nadużywał alkoholu, podobnie jak oskarżona cierpi na padaczkę. Pokrzywdzony okresowo dorywczo pracował u gospodarzy i miał z tego tytułu dochody. W czasie związku oskarżonej z M. K. wielokrotnie dochodziło do awantur, inicjowanych zwykle przez A. P. zarówno w stanie nietrzeźwości, jak i nawet kiedy była trzeźwa. Powody tych awantur były błahe, np. dotyczyły alkoholu i papierosów. Niekiedy zachowywała się bardzo agresywnie bez wyraźnego powodu. Wyzywała pokrzywdzonego wulgarnymi słowami, szarpała go, biła pięściami. W stanie nietrzeźwości oskarżona nie kontrolowała zachowań agresywnych, była wybuchowa, łatwo wpadała w furię. Pokrzywdzony był raczej spokojny, choć zdarzało się, że on również wszczynał awantury, wyzywał ją wulgarnie lub uderzył. Zwykle starał się ją uspokajać. Stosunki między oskarżoną a braćmi pokrzywdzonego nie układały się dobrze min. z uwagi na konfliktowy charakter oskarżonej. Wymienieni mieli jej za złe, że wraz z nią M. K. nadużywa alkoholu, ona zaś nie chciała się z nimi dzielić alkoholem.

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

126 - 127

wyjaśnienia oskarżonej

k. 33 o. - 34 o.

zeznania M. K.

k. 65 - 66

W dniu 02 lutego 2020 r. pokrzywdzony wraz z oskarżoną kupili alkohol w postaci 8 piw, które przywiozła im taksówka. Alkohol ten spożywali następnie zamknięci w swoim pokoju i po południu znajdowali się w stanie nietrzeźwości. Doszło miedzy nimi do awantury dotyczącej zamiaru dalszego zakupu alkoholu oraz ostatniego papierosa, którego A. P. chciała zapalić. Oskarżona stała się agresywna, wykrzykiwała wyzwiska i chwyciła nóż kuchenny z drewniana rękojeścią o długości ok. 30 cm., którym wcześniej robiła kanapki, chwytając go ostrzem w dół (od strony małego palca) i zamachem wyprowadziła cios w kierunku stojącego naprzeciwko pokrzywdzonego, jednak zatrzymała ostrze przed klatką piersiową. Mówiła wulgarnie, że zabije pokrzywdzonego (słowami jak na k. 34), po czym zadała w ten sam sposób kolejne uderzenie, tym razem wbijając ostrze noża w okolice dołka podsercowego, powodując ranę kłutą o szerokości ok. 3 cm. z uszkodzeniem przepony, penetrującą skośnie w dół do jamy brzusznej z uszkodzeniem więzadła sierpowatego wątroby i krwawieniem do jamy brzusznej. Pokrzywdzony wołał na pomoc brata Ł., który przebywał w kuchni. Była tam też W. J.. Kiedy otworzył drzwi, pokrzywdzony był zakrwawiony, mówił do oskarżonej wulgarnie "co zrobiłaś", oskarżona trzymała nóż i miała zakrwawione ubranie. Nóż następnie odłożyła a pokrzywdzony kazał braciom wyrzucić ją z domu, wobec tego Ł. K. i W. K. wynieśli ją i wyrzucili wraz z jej rzeczami na podwórko, gdzie chodziła wokół domu, pukała w okna i prosiła, żeby ją wpuścili z powrotem. W końcu pokrzywdzony zgodził się i powiedział braciom, żeby pozwolili jej wrócić. Oskarżona przebywała następnie z pokrzywdzonym w jego pokoju. Pokrzywdzony leżał na łóżku, cały czas mocno krwawił i skarżył się, że go boli, chciał żeby wezwała karetkę (k. 53) ale oskarżona nie chciała się na to zgodzić, obawiając się odpowiedzialności. Również W. J. nakłaniała ją, żeby wezwała pogotowie, ale bezskutecznie, jedynie pomagała tamować krew, przykładając ręcznik. Dopiero po upływie około dwóch godzin od zranienia W. J. poszła ponownie do oskarżonej, przynosząc wodę utlenioną, bandaż i nalegała, aby oskarżona wezwała pogotowie, bo pokrzywdzony się wykrwawi. Oskarżona zadzwoniła wówczas z telefonu W. J. na nr alarmowy, podając wymyśloną przez siebie wersję, że pokrzywdzony przypadkiem upadł na nóż w czasie ataku padaczki. Taką wersję, zarówno ona, jak i inne osoby obecne w domu, podtrzymywali po przyjeździe Policji i pogotowia, wobec czego interwencję zakończono jedynie przewiezieniem oskarżonej do miejsca zamieszkania w m. P.. Dopiero po powzięciu informacji o pogorszeniu się stanu zdrowia pokrzywdzonego zdecydowano o podjęciu czynności procesowych. W pokoju pokrzywdzonego ujawniono min. zakrwawione ubrania oskarżonej, które ukryła za łóżkiem, przebierając się przed przybyciem Policji. Nóż użyty przez oskarżoną wcześniej umyła z krwi W. J.. Oskarżoną zatrzymano w dniu 02 lutego 2020 r. o godz. 23.30. Badanie trzeźwości przeprowadzone o godz. 01.50 następnego dnia dało wynik 0,11 mg/l alkoholu w wydychanym powietrz.

wyjaśnienia oskarżonej

329 - 329 o. , 33 - 34 o., 52 - 54, 219 - 220

zeznania M. K.

331- 332 o. , 24, 65 - 67,

zeznania W. K.

332 o. - 333, k. 99

zeznania Ł. K.

355 - 356, k. 3o. - 4 o., 96 - 97

zeznania W. J.

381 o. - 384, k. 6 o. - 7

zeznania M. K.

38 - 39

zeznania R. P.

80 - 81

zeznania M. S.

83 - 85

opinia biegłego A. W.

195 - 196, k. 27, 167

opinia sądowo - psychiatryczna

240 -245, k. 330 o.- 331, 384 - 384 o.

protokół oględzin

8-10, 101 - 109, 203 - 205

kopia dokumentacji medycznej

116

protokół badania stanu trzeźwości

15

oskarżona nie była karana sądownie

dane o karalności

116

0.1.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2. OCena DOWOdów

0.1.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonej

zasługują na wiarę w zakresie, w jakim oskarżona przyznała się do ugodzenia pokrzywdzonego nożem, zasadniczo wiarygodne są również w zakresie w zakresie odnoszącym się do przebiegu wydarzeń krytycznego dnia, jakkolwiek widoczna jest w nich tendencja do łagodzenia odpowiedzialności. Nie dano jej natomiast wiary w zakresie, w jakim na rozprawie negowała zamiar pozbawienia życia, gdyż przeczy temu kompleksowa analiza wszystkich okoliczności zdarzenia. Za zasadniczo wiarygodne uznano również jej wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym (k. 33-34), z których wynika, że oskarżona od długiego czasu przejawiała zachowania agresywne wobec pokrzywdzonego, w szczególności po spożyciu alkoholu, nie kontrolowała się, świadomie wykorzystywała poczucie własnej przewagi psychicznej nad pokrzywdzonym, biła go, szarpała i wyzywała wulgarnymi słowami. Często dochodziło miedzy nimi do awantur, podobnych jak w dniu zdarzenia. Wynika z nich również, że w dniu 02 lutego 2020 r. agresywne zachowanie oskarżonej było całkowicie nieadekwatne do okoliczności sprzeczki z pokrzywdzonym, dotyczącej papierosa i niesprowokowane żadnym napastliwym zachowaniem pokrzywdzonego. Pomimo tego zaatakowała go bardzo znacznych rozmiarów nożem zadając z zamachem jedno uderzenie, następnie kolejne, godząc centralnie w klatkę piersiową pokrzywdzonego. Nie sposób jednak przyjąć, aby po zadaniu ciosu pokrzywdzony doznał ataku padaczki, oskarżona udzielała mu pomocy, po czym dopiero zawołał Ł. K. (1), któremu oskarżona miała przekazać, że w czasie ataku przypadkiem upadł na nóż. Z zeznań Ł. K. i W. J. wynika bowiem, że bezpośrednio po zranieniu go pokrzywdzony wołał o pomoc i wulgarnie wyrażał pretensje do oskarżonej. Dopiero później na krótko zemdlał i upadł. Dla wszystkich obecnych było oczywiste, że to oskarżona dźgnęła go nożem (choć zaprzeczała temu), co spowodowało, że w gniewie pokrzywdzony kazał wyrzucić ją z domu. Jego bracia wynieśli ją i wyrzucili na podwórko, również z obawy przed jej dalszym możliwym zachowaniem, jednak po pewnym czasie pokrzywdzony pozwolił jej wrócić. Oskarżona sprzecznie wskazywała, kto wymyślił wersję dotycząca przypadkowego nadziania się pokrzywdzonego na nóż w czasie ataku padaczki. Początkowo przyznała, że ona (k.34), później zaś, że pokrzywdzony (k. 53). Jakkolwiek jednoznacznie przyznała, że pokrzywdzony chciał, aby wezwała karetkę, pominęła zupełnie swoją reakcję, tj. długotrwałą odmowę wezwania pomocy, motywowaną obawą przed odpowiedzialnością karną. W rezultacie tego pokrzywdzony pozostawał bez pomocy lekarskiej przez co najmniej dwie godziny, co wynika z zeznań W. J. i Ł. K.. Dopiero wobec usilnych nalegań W. J., która obawiała się o możliwą śmierć pokrzywdzonego oskarżona zadzwoniła po pogotowie z telefonu świadka i wówczas podała wersję o przypadkowym nadzianiu się na nóż. W ocenie sądu nieprawdą jest, że to pokrzywdzony kazał jej tak mówić, gdyż od początku nastawiona była na uniknięcie odpowiedzialności, nie ulega jednak wątpliwości, że pokrzywdzony taką wersję początkowo wspierał.

zeznania M. K.

uznano zasadniczo za wiarygodne, za wyjątkiem pierwszych zeznań (k. 24), w których nie przedstawił znanych sobie okoliczności zdarzenia i zmierzał w ten sposób do uchronienia oskarżonej przed odpowiedzialnością karną. W późniejszych zeznaniach przedstawił je co do istoty zgodnie z prawdą. Wskazał na konfliktowe i agresywne zachowania oskarżonej, jednocześnie deklarując, że ją kochał i bardzo oględnie wypowiadał się o przebiegu zdarzenia, znajdując dla oskarżonej usprawiedliwienia (zerwanie strupa z ręki) i przemilczając długotrwałość pozostawienia go bez pomocy. W ocenie sądu wykazywał bezkrytycyzm wobec nadużywania alkoholu przez siebie, niemniej przyznawał, że pił wraz z oskarżoną. Nie budzi przy tym wątpliwości, że traktowała go źle, poniżająco, i była co do zasady inicjatorką konfliktów i rękoczynów, choć przyjął ją do domu, utrzymywał i był z nią emocjonalnie związany. W ocenie sądu pokrzywdzony ma jednak głęboki żal do oskarżonej za czyn, jakiego się dopuściła i nie wybaczył jej faktu, że zostawiła go bez pomocy lekarskiej, o co spontanicznie na rozprawie czynił jej wyrzuty; choć pod wpływem pytań skłonny jest do deklarowania wybaczenia, aby nie pogarszać jej sytuacji, w rzeczywistości wcale nie doszło do żadnego pojednania się z oskarżoną.

zeznania Ł. K.

uznano za wiarygodne, za wyjątkiem pierwszych zeznań, w których nie podał wszystkich znanych sobie okoliczności, zmierzając również (pod wpływem pokrzywdzonego) do uchronienia oskarżonej przed odpowiedzialnością. Świadek zataił zarówno awanturę, jaka poprzedzała zranienie pokrzywdzonego, jak i to, że od początku wiedział, że zdarzenie nie było nieszczęśliwym wypadkiem. Okoliczności te jednak ujawnił zarówno w toku kolejnego przesłuchania, jak i przed sądem. Relację jego uznać należy za spójną i zgodną z prawdą. Zarówno on, jak i świadek W. J. zgodnie podali na rozprawie, że do wezwania pogotowia nakłoniła oskarżoną W. J. i nastąpiło to dopiero po upływie co najmniej dwóch godzin od zranienia pokrzywdzonego. Świadek nie ma żadnego interesu w bezpodstawnym obciążaniu oskarżonej, choć nie ukrywał, że był niechętnie do niej nastawiony z uwagi na jej zachowanie i cechy charakteru oraz negatywny wpływ na pokrzywdzonego

zeznania W. K.

ocenić należy podobnie jak zeznania Ł. K.. Uznano je za spójne i wiarygodne w zakresie, w jakim ujawnił swoją wiedzę o przebiegu zdarzenia (k. 99), za wyjątkiem tego, że oskarżona trafiła pokrzywdzonego dwa razy, co w oczywistym stopniu nie odpowiada faktom, zapewne świadkowi chodziło o zadanie dwóch uderzeń, co potwierdziła sama oskarżona.

zeznania W. J.

analogicznie należało dać im wiarę, zwłaszcza w zakresie pochodzącym z rozprawy, gdzie świadek obszernie zrelacjonowała okoliczności zajścia. W ocenie sądu zeznała prawdomównie i szczerze, choć i ona w postępowaniu przygotowawczym nie ujawniła wiadomych sobie okoliczności zranienia pokrzywdzonego, odwołując się do wersji o wypadku. Świadek nie ma żadnych powodów do pomawiania oskarżonej, w ogóle nie ma też aktualnie związków z pokrzywdzonym i jego rodziną. W ocenie sądu jej zeznania odznaczały się obiektywizmem. Jednoznacznie wynika z nich, że przed zranieniem pokrzywdzonego w pokoju, w którym przebywał wraz z oskarżoną dochodziły odgłosy awantury a kiedy świadek weszła do pokoju oskarżona trzymała jeszcze nóż i była zakrwawiona. Świadek nie wierzyła w możliwość przypadkowego zranienia się pokrzywdzonego. Przyznała, że umyła z krwi nóż, który dała jej oskarżona. Podała, że czyniła naciski na oskarżoną w celu wezwania pomocy medycznej, jednak oskarżona odmawiała, dopiero po upływie dwóch - trzech godzin zadzwoniła z telefonu świadka. Zasadnym wydaje się przyjąć, że gdyby nie postawa W. J. (choć ona sama nie wezwała pomocy) doszłoby najpewniej do śmierci pokrzywdzonego z wykrwawienia.

zeznania M. K.

brak powodów do kwestionowania zgodności z prawdą

zeznania M. S.

brak powodów do kwestionowania zgodności z prawdą

zeznania R. P.

brak powodów do kwestionowania zgodności z prawdą

kopia dokumentacji medycznej

dokument niekwestionowany

protokół oględzin

dokument niekwestionowany

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

dokument niekwestionowany

opinia biegłego A. W.

w ocenie sądu nie budzi wątpliwości, zwłaszcza wyrażona w toku przesłuchania biegłego (k. 196), gdzie wskazał jednoznacznie, że doszło do u pokrzywdzonego do zaistnienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (choroby realnie zagrażającej życiu) i odniósł się do wcześniejszych kwalifikacji. Opinia ta pozostaje w zgodności z dokumentacją medyczną i nie była kwestionowana.

opinia sądowo - psychiatryczna

uznano za przekonującą, należycie sporządzoną i dającą odpowiedź na postawione biegłym pytania. Biegli wskazali na pełną poczytalność oskarżonej w okresie popełnienia zarzucanego jej przestępstwa w rozumieniu art. 31 § 1 lub 2 k.k., rozpoznali u niej upojenie alkoholowe zwykłe i cechy (ciężkiego) uzależnienia alkoholowego. Nie dopatrzyli się przesłanek do przyjęcia stanu silnego wzburzenia. Podkreślili natomiast, że na zachowanie oskarżonej niewątpliwy wpływ miał spożyty alkohol, który ograniczał krytycyzm, nasilał skłonności do gwałtownych, impulsywnych i agresywnych działań, doszło do wyzwolenia afektów i działań popędowych, agresywnych, zwykle znajdujących się pod kontrolą wyższych struktur ośrodkowego układu nerwowego. W stanie upojenia występuje chwiejność emocjonalna, nadpobudliwość emocjonalna, skutkująca nadmiernym reagowaniem na bodźce. Przestępstwo to związane było nie tyle z uzależnieniem alkoholowym co ze stanem upojenia alkoholowego, którego skutki oskarżona zna i powinna była przewidzieć. Opinia powyższa nie była kwestionowana przez strony.

0.1.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie sądu oskarżona zachowaniem swoim wyczerpała znamiona zarzuconego jej przestępstwa usiłowania zabójstwa, określonego w art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., którego opis zawarty w akcie oskarżenia jest w ocenie sądu prawidłowy, za wyjątkiem jedynie wskazania, że nastąpiło "niezwłoczne" wezwanie pomocy, gdyż jak ustalono, doszło do tego ze znacznym opóźnieniem, spowodowanym postawą oskarżonej. Oskarżona, znajdując się w stanie nietrzeźwości, w toku zaistniałej awantury zaczęła zachowywać się agresywnie i posługując się bardzo znacznych rozmiarów, ostro zakończonym nożem zadała pokrzywdzonemu najpierw uderzenie, które (jak wyjaśniła) zatrzymała, aby następnie ponowić cios, z zamachem z góry, kierując go prosto w klatkę piersiową pokrzywdzonego, nieco poniżej serca. Jak wskazała, "nie było to lekkie uderzenie, uderzyłam z całej siły" (k. 34 o.). Zarówno użyte narzędzie, sposób zadania ciosu, jak i lokalizacja obrażeń w okolicy, gdzie mieszczą się kluczowe dla życia organy wskazuje, że działała z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia. Wulgarnie werbalizowała przy tym zamiar zabójstwa, co w zestawieniu z dokonanym czynem nie może być uznane jedynie za słowa wypowiadane w gniewie. Nieco inny przebieg kanału rany mógł z łatwością skutkować natychmiastową śmiercią pokrzywdzonego. Podkreślić należy, że pokrzywdzony nie dał swoim zachowaniem żadnych powodów do takiego zachowania. Aktualnie, z perspektywy czasu i rozumując trzeźwo, oskarżona zaprzecza zamiarowi zabójstwa, jednocześnie przyznając, że uświadamia sobie, że mogła go zabić. Nie budzi jednak w ocenie sądu wątpliwości, że ówcześnie działała z zamiarem bezpośrednim, nagłym, powziętym głównie na tle stanu nietrzeźwości, na co słusznie wskazali biegli. Brak wystarczającego, zrozumiałego motywu i nawet skrajnie błahe powody zajścia zupełnie nie wykluczają zaistnienia zamiaru zabójstwa, co jest częste u osób nadużywających alkoholu, który rażąco upośledza krytycyzm i kontrolę zachowań agresywnych. Oskarżona w taki sposób (tj. bardzo agresywnie) zachowywała się wcześniej wielokrotnie, choć nigdy do tego stopnia. Wskazać trzeba na postawę oskarżonej, ukierunkowaną na unikniecie odpowiedzialności, nawet kosztem pokrzywdzonego. Wprawdzie pomagała tamować krew ręcznikiem, ale równocześnie odmówiła wezwania pomocy, pomimo próśb pokrzywdzonego, który cały czas krwawił. Gdyby nie nalegania W. J., pokrzywdzony najpewniej by zmarł przy biernej postawie oskarżonej. Rozumiała ona dobrze stan pokrzywdzonego, nie była wówczas nawet w znacznym stopniu nietrzeźwa.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P. (1)

I

I

wymierzając karę sąd miał na uwadze bardzo znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonej czynu, który stanowi zbrodnię. Czynu tego dopuściła się w stanie nietrzeźwości. Stopień winy oskarżonej był wysoki, działała w ocenie sądu w bezpośrednim zamiarze zabójstwa. Oskarżona nie była uprzednio karana sądownie, ale sposób jej życia uznać należy za naganny, posiada negatywną opinię środowiskową z uwagi na nadużywanie alkoholu. Względem oskarżonej sąd nie dopatrzył się okoliczności wskazujących na możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary, albowiem oskarżona na takie nie zasługuje. Wprawdzie deklarowała skruchę i wolę przeproszenia pokrzywdzonego, jednak w ocenie sądu ma to charakter raczej powierzchowny a w istocie pozostaje mało krytyczna wobec swego zachowania. Jej postawa po czynie była w ocenie sądu szczególnie naganna, nakierowana na uniknięcie odpowiedzialności poprzez próby matactwa procesowego, zacieranie śladów a zwłaszcza poprzez odmowę wezwania pomocy medycznej, w okolicznościach mogących realnie skutkować śmiercią pokrzywdzonego. Nie można też uznać, że pokrzywdzony rzeczywiście wybaczył jej czyn i doszło do pojednania, jego zachowanie przed sądem jednoznacznie tego dowodziło. W rezultacie sąd wymierzył karę jak w pkt I wyroku, która jest odpowiednia do winy i społecznej szkodliwości czynu, jak również innych okoliczności wskazanych w art. 53 § 1 i 2 k.k. Wywrze odpowiednie skutki w zakresie indywidualnego, jak i społecznego oddziaływania.

1.5. Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P. (1)

II

na poczet kary zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie (art. 63 § 1 k.k.)

A. P. (1)

III

zgodnie z art. 230 § 2 k.p.k. rozstrzygnięto o dowodach rzeczowych zbędnych dla postępowania

A. P. (1)

IV

zgodnie z art. 62 k.k. orzeczono - zgodnie z sugestiami biegłych psychiatrów, że oskarżona powinna odbywać karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym prowadzącym terapie odwykową dla sprawców uzależnionych od alkoholu

A. P. (1)

V

przyznano należne wynagrodzenie na rzecz obrońcy oskarżonej z urzędu adw. M. T.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

oskarżoną zwolniono od zapłaty kosztów sądowych (art. 624 § 1 k.p.k.) albowiem jest pozbawiona wolności i nie osiąga dochodów.

1.8. Podpis