Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1199/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

E. K.

Czyn z aktu oskarżenia.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżona nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym i spowodowała wypadek drogowy. W następnie wypadku pokrzywdzony doznał obrażeń ciała stanowiących naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni.

częściowo wyjaśnienia oskarżonej,

zeznania K. R. (poprzednio S.),

zeznania W. O.,

zeznania R. S.,

dokumentacja medyczna,

dokumentacja fotograficzna,

opinia lekarska,

protokół oględzin miejsca zdarzenia,

protokół oględzin pojazdu,

opinia biegłego.

k. 71,218v-219,

k.36v-37,219-220,

k.67v-68,72v,135v-137,415-416,

k.8,20-27,32,

k.12-16,127-128,

k.50,121,

k.79-80,

k.125,

k.149-157,456v-457.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

E. K.

Czyn wskazany w punkcie I wyroku.

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1

Wiarygodna część wyjaśnień oskarżonej,

Zeznania oskarżyciela posiłkowego,

Zeznania W. O.

Zeznania R. S.

Opinia biegłego lekarza,

Opinia biegłego z dziedziny ruchu drogowego,

dokumentacja medyczna,

dokumentacja fotograficzna,

opinia lekarska,

protokół oględzin miejsca zdarzenia,

protokół oględzin pojazdu.

Wyjaśnienia oskarżonej zasługują na wiarygodność w części, w której podała, że prowadziła samochód marki R. i przystąpiła do skrętu w lewo, a wówczas doszło do uderzenia skutera w jej pojazd. Ta część wyjaśnień oskarżonej jest logiczna, rzeczowa i znajduje potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego (k.36v-37,219-220), W. O. (k.67v-68,72v,135v-137,415-416), R. S. (k.70v,414v-415), protokołach oględzin (k.79-80,125) i dokumentacji fotograficznej (k.12-16,127-128).

Zeznania pokrzywdzonego zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonej, zeznaniach W. O. (k.67v-68,72v,135v-137,415-416), R. S. (k.70v,414v-415), protokołach oględzin (k.79-80,125), dokumentacji fotograficznej (k.12-16,127-128) i opinii biegłego (k.149-157,456v-457).

Zeznania W. O. zostały uznane za wiarygodne, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonej, zeznaniach oskarżyciela posiłkowego, R. S. (k.70v,414v-415), protokołach oględzin (k.79-80,125), dokumentacji fotograficznej (k.12-16,127-128) i opinii biegłego (k.149-157,456v-457).

Zeznania R. S. (k.70v,414v-415) zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach oskarżyciela posiłkowego oraz W. O., protokołach oględzin (k.79-80,125), dokumentacji fotograficznej (k.12-16,127-128) i opinii biegłego (k.149-157,456v-457). Zwrócić uwagę należy, że świadek jest policjantem Wydziału Ruchu Drogowego i niewątpliwie ma doświadczenie w ocenie przyczyn kolizji i wypadków drogowych, ale w niniejszej sprawie opinię odnośnie sprawstwa wydał biegły. Stwierdzenia świadka o winie stron postępowania są zatem tylko wyrazem jego oceny sytuacji i nie mogą być podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Opinia biegłego lekarza (k.50,121) została uznana za podstawę ustalenia stanu faktycznego, gdyż jest jasna i pełna, została sporządzona przez specjalistę z dziedziny zdrowia ludzkiego i jego zaburzeń, ponadto nie była kwestionowana przez strony.

Opinia biegłego z dziedziny wypadków drogowych (k.149-157,456v-457) została uznana za podstawę ustalenia stanu faktycznego, gdyż jest jasna i pełna, została sporządzona przez specjalistę z dziedziny techniki samochodowej i ruchu drogowego oraz biegły udzielił przekonywujących odpowiedzi na wszystkie pytania stron.

Dokumenty te zostały uznane za podstawę ustalenia stanu faktycznego, gdyż zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, a ich autentyczność nie budzi wątpliwości.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Niewiarygodna część wyjaśnień oskarżonej,

Zeznania Ł. Z..

Nie zasługuje na wiarę ta część wyjaśnień oskarżonej, w której stwierdziła, że nie spowodowała przedmiotowego wypadku. Ta część jej wyjaśnień jest bowiem sprzeczna z zeznaniami pokrzywdzonego, zeznaniami W. O. (k.67v-68,72v,135v-137,415-416), R. S. (k.70v,414v-415), protokołach oględzin (k.79-80,125), dokumentacji fotograficzną (k.12-16,127-128) i opinią biegłego (k.149-157,456v-457).

Zeznania świadka nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż nie pamiętał on zdarzenia.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

art. 177 § 1 k.k.

E. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analizując sytuację drogową bezpośrednio przed zdarzeniem uznać należy, że była ona teoretycznie oczywista. Oskarżona poruszał się drogą lokalną, dwukierunkową, po jednym pasie w każdym kierunku, jednia była standardowa szeroka, bo miała 5,75 metrów szerokości, był to teren zabudowany, z dopuszczalną prędkością poruszania się 50 lub 60 km/h (por. protokół oględzin miejsca z k. 79-80). Zdarzenie miało miejsce na prostym odcinku drogi, oskarżona podjęła manewr skrętu w lewo, powinna go wykonać po dostatecznym upewnieniu się czy mogła go wykonać bezpiecznie. Tymczasem w tym czasie pokrzywdzony poruszając się skuterem marki H. przystąpił do wyprzedzania samochodu kierowanego przez oskarżoną. W tej sytuacji oskarżyciel publiczny słusznie zarzucił oskarżonej naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym określonych w art. 22 ust. 1 Prawa o ruchu drogowym. Oskarżona powinna upewnić się dostatecznie, czyli w sposób niebudzący wątpliwości, że mogła bezpiecznie skręcić w lewą stronę, bez zjechania przed nadjeżdżający inny pojazd. Wobec powyższego, Sąd uznał, że oskarżona była winna naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, które doprowadziły do spowodowania wypadku komunikacyjnego. Naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym było nieumyślne, gdyż polegało na niezachowaniu wymaganej w tej sytuacji drogowej ostrożności.

Następstwem naruszenia przez oskarżoną zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym było spowodowanie obrażeń ciała pokrzywdzonego na okres powyżej 7 dni (por. opinia z k. 50,121).

Rozważania powyższe prowadzą do wniosku, że oskarżona spowodowała przedmiotowy wypadek, poprzez naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, polegających na braku dostatecznej obserwacji jezdni za jej samochodem przed podjęciem manewru skrętu i podjęcie tego manewru, gdy jej samochód był wyprzedzany. Należy zatem uznać, że oskarżona dopuściła się popełnienia przestępstwa określonego w art. 177 k.k. Z uwagi na skutek tego wypadku polegający na spowodowaniu obrażeń ciała pokrzywdzonej na okres powyżej 7 dni, należy zakwalifikować zdarzenie jako występek z art. 177 § 1 k.k.

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

punkt I wyroku

art. 66 § 1 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu nie był znaczny, choć wyższy niż znikomy w rozumieniu art. 1 § 2 k.k., gdyż oskarżona nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a naruszył je również pokrzywdzony (por. opinia z k. 157).

Nie był znaczny również stopień winy oskarżonej, gdyż zdarzenie było incydentem w jej życiu, a prowadzi ona ustabilizowany tryb życia (por. wywiad środowiskowy z k. 423-424) i nie była karany (k.167,375), a popełniła jedno wykroczenie w ruchu drogowym (k.213).

Oskarżona ma 24 lata, jest panną, studiuje, pozostaje na utrzymaniu ojca (k.423-424), nie była karana (k.460).

Celem postępowania karnego jest zapobieganie popełniania przestępstwom i kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych i słusznych interesów innych osób oraz wskazywanie, że zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym powinny być przestrzegane przez wszystkich, by unikać wszelkich sytuacji naruszających bezpieczeństwo w tym ruchu.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne, uznając, że jest to wystarczające do przekonania oskarżonej by przestrzegała porządku prawnego i nie popełniła przestępstwa w przyszłości. Okres próby został określony na 2 lata, gdyż jest to wystarczające do weryfikacji prognozy kryminalnej wobec oskarżonej.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. K.

II.

art. 67 § 3 k.k.

Oskarżona niewątpliwie wyrządziła krzywdę pokrzywdzonemu, gdyż cierpiał on ból, konieczność znoszenia zabiegów lekarskich i nie odzyskał pełnej sprawności zdrowotnej, ale określenie wysokości odszkodowania byłoby utrudnione. Dla wzmocnienia wychowawczego oddziaływania wyroku, koniecznym jest zobowiązanie oskarżonej do uiszczenia zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę. Kwota 5.000 złotych jest adekwatna do rozmiaru krzywdy i cierpienia doznanego przez pokrzywdzonego.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

Oskarżona pozostaje na utrzymaniu ojca i obciążanie jej kosztami sądowymi byłoby dla niej zbyt uciążliwe.

1.1Podpis