Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE wyroku z dnia 2 listopada 2020 r.

w części dotyczącej kary,

zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k.

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 914/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

S. U.

Czyn wskazany w punkcie I aktu oskarżenia.

Czyn wskazany w punkcie II aktu oskarżenia.

2.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

2.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I. art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

II. art. 193 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

S. U.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony w okresie od 20 czerwca do 2 lipca 2020 r. zmuszał byłą partnerkę W. D. do kontynuowania związku, mimo że ta oświadczyła mu definitywnie, że ich związek zakończył się. Gdy nakłanianie pokrzywdzonej do kontynuowania związku nie powiodło się, oskarżony zaczął jej groził pobiciem, pozbawieniem życia i wywiezieniem do lasu. Oskarżony chciał w ten sposób zmusić pokrzywdzoną do określonego zachowania, które uznawał za korzystne dla siebie, tzn. kontynuowania związku. Niewątpliwie zachowania oskarżonego stanowią czyn ciągły określony w art. 12 § 1 k.k., a przypisane mu przestępstwo powinno być zakwalifikowane jako wyczerpujące znamiona art. 191 § 1 k.k.

W okresie od dnia 20 czerwca do 3 lipca 2020 r. oskarżony wielokrotnie nachodził pokrzywdzoną w jej mieszkaniu i wbrew jej żądaniu nie opuszczał jej mieszkania. Niewątpliwie zachowania oskarżonego stanowią czyn ciągły określony w art. 12 § 1 k.k., a przypisany mu występek wyczerpuje znamiona określone w art. 193 k.k.

Oskarżony był uprzednio 20 razy karany, a przy tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 9 września 2013 r., sygn. akt II K 1297/12 został uznany za winnego popełnienia przestępstwa z art. 224 § 2 k.k., które jest podobne do przestępstw przypisanych oskarżonego, gdyż polegało na użyciu groźby bezprawnej, a ponadto wymierzone było w wolność pokrzywdzonych. W wyroku tym oskarżonemu wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem na okres 4 lat próby (k.68-72). Kara ta została objęta wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego Warszawa – Praga z dnia 30 września 2014 r., sygn. akt V K 98/14, połączono ją z innymi karami i orzeczono karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności (odpis wyroku z k. 74-77). Oskarżony odbył tą karę w okresie od dnia 22.08.2014 r. do dnia 17.04.2016 r. (k.73). Czyny ciągłe przypisane oskarżonemu zostały zatem popełnione w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k.

3.  KARY, Środki Karne, Przepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. U.

I.

i II.

III.

IV.

I.

i II.

III.

IV.

Stopień winy oskarżonego jest niewątpliwie znaczny, ze względu na umyślne działanie, okazane lekceważenie porządku prawnego, lekceważenie porządku prawnego i wielokrotne naruszanie uprawnień pokrzywdzonej.

Oskarżony ma 42 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, pracował dorywczo i zarabiał około 4.000 złotych miesięcznie, był 20 razy karany (k.211-212).

Kara powinna przekonać oskarżonego i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości. Celem kary jest również kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych oraz wskazywanie, że zasady współżycia społecznego i obowiązujące normy prawne powinny skutecznie zapobiegać naruszaniu uprawnień innych osób, w tym poszanowania ich wolności i nienaruszania miru domowego zajmowanych przez nich mieszkań.

Do okoliczności obciążających należy zaliczyć przede wszystkim umyślne działanie i wielokrotną karalność oskarżonego (k.211-212). W realiach sprawy jako jedyną okolicznością łagodzącą wobec oskarżonego należy postawę pokrzywdzonej, co wszakże miało znaczenie tylko dla nieorzekania zakazu zbliżania się do niej (oświadczenia stron z k. 223v).

Uwzględniając powyższe okoliczności uznać należy, że karami adekwatnymi, sprawiedliwymi i zdolnymi powtrzymać oskarżonego od ponawiania podobnych czynów, a jednocześnie koniecznymi do należytego kształtowania w społeczeństwie szacunku dla porządku prawnego powinny być uzgodnione kary 8 miesięcy pozbawienia wolności za zmuszanie pokrzywdzonej do określonego zachowania i kara 4 miesięcy pozbawienia wolności za naruszenie jej miru domowego.

Kara łączna została orzeczona zgodnie z postulatem stron na zasadzie kumulacji kar.

Na poczet kary łącznej zaliczono okres faktycznego pozbawienia wolności oskarżonego.

7.  Koszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

Oskarżony pracuje dorywczo, a po uprawomocnieniu się wyroku będzie miał do odbycia pozostałą część kary, czyli około 8 miesięcy pozbawienia wolności, uiszczenie przez niego kosztów byłoby zatem dla niego zbyt uciążliwe. Ponadto postawa oskarżonego, który uzgodnił wymiar kary z oskarżycielem publicznym w istotny sposób przyczyniła się do szybkiego zakończenia postępowania.

4.  1Podpis