Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Dnia 17 września 2018 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w P. wniosła przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. pozew o zapłatę kwoty 49567,68 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwoty: 13940 zł od dnia 7 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 14,55 zł od dnia 6 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty, 35613,13 zł od dnia 19 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty, a także złożyła wniosek o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych i przy uwzględnieniu poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 68 zł. W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 5 października 2017 t. zawarła ze spółką (...) Sp. z o.o. umowę najmu, zgodnie z którą pozwana zobowiązała się do zapłaty comiesięcznego czynszu najmu za powierzchnię produkcyjną, zużycie wody, oprowadzenie ścieków, pomieszczenia szatni, używanie suwnicy i energii elektrycznej, gazu ziemnego dla celów grzewczych oraz ciepłej wody, zgodnie z ustaleniami. W związku z powyższym powódka wystawiła na rzecz pozwanej faktury wskazane w pozwie. Pozwana dokonała opłaty za faktury w niekwestionowanej przez nią części, tj. wpłaciła kwotę 10.000,00 zł na poczet faktury nr (...) oraz kwotę 9.812,23 zł na poczet faktury nr (...). Pozostałych należności z nich wynikających nie opłaciła, pomimo wezwania do zapłaty.

Dnia 18 września 2019 roku Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem powódki.

W przepisanym terminie pozwana złożyła sprzeciw i wniosła o oddalenie powództwa. Zarzuciła, że z uwagi na niewywiązanie się z umowy przez powódkę w pełnym zakresie, a także z uwagi na zawyżenie kwot wskazanych na fakturach nie opłaciła ich w całości. Podniosła, że powódka nie przedstawiła faktur potwierdzających rzeczywiste zużycie prądu, gazu, wody, obioru ścieków, a także innych dokumentów potwierdzających zasadność wysokości opłat. Zakwestionowała zapłatę za wynajem hali za okres 01-14.12.2017 r., gdyż zgodnie z § 7 zawartej umowy, została ona zawarta nie później niż do dnia 30 listopada 2017 r. Ponadto podniosła, że z przedstawionej przez powoda korekcie faktury nr (...), wymiar godzin użytkowania żurawia jest znacznie niższy, tj. 63 godziny, zamiast 74.

Powódka w odpowiedzi na sprzeciw podniosła, że należycie wykonała swe zobowiązanie w całości, a na dokumencie załączonym do pozwu prezes pozwanej zaakceptował własnoręcznym podpisem liczbę godzin używania żurawia, którą wskazano tam na 74. Podniosła, że podjęła wobec właściciela żurawia starania o uzyskanie rabatu i finalnie pozwana jest zobowiązana do zapłaty jedynie za 63 godziny.

Pismem z dnia 8 kwietnia 2019 roku złożonym na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2019 r. pozwana podniosła zarzut potrącenia wierzytelności wzajemnej w kwocie 129.147,50 zł. Podniosła, że wynajem hali konieczny był pozwanej do remontu statku F.. Powódka wbrew wcześniejszym ustaleniom nie udostępniła jej nabrzeża Kaszubskiego w sąsiedztwie hali i ostatecznie skierowała pozwaną na inne nabrzeże, gdzie wymagana była asysta strażaka na wykonywanie na remontowanym statku prac na gorąco. Z tego tytułu pozwana poniosła koszty w kwocie przedstawionej do potrącenia.

Powódka wniosła o pominięcie zgłoszonego zarzutu potrącenia jako spóźnionego oraz z tych samych przyczyn zawnioskowanych na jego okoliczność wniosków dowodowych.

W toku procesu strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Na rozprawie w dniu 25 listopada 2020 r. pełnomocnik pozwanego wnosząc jak dotychczas w sprawie, wniósł o zasądzanie kosztów procesu wg norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka jako wynajmujący w dniu 5 października 2017 roku zawarła z pozwaną umowę najmu nr (...). Na podstawie tej umowy powódka oddała pozwanej do korzystania część budynku nr (...) położonego w G. na terenie dawnej Stoczni (...), obejmującej pomieszczenia magazynowe (powierzchnia produkcyjna o powierzchni 435 m ²) oraz pomieszczenia biurowe i szatni, oznaczone na planie stanowiącym załączniku do umowy kolorem zielonym. Wynajmujący umożliwiał pozwanej także korzystanie z części nieruchomości gruntowej w bezpośrednim sąsiedztwie budynku nr (...), tylko i wyłącznie w zakresie niezbędnym dla dojścia i dojazdu do przedmiotu najmu. W przypadku zamiaru korzystania z nieruchomości gruntowej na cele inne, niż wyżej wskazanie, najemca zobowiązany był uzyskać pisemną pod rygorem nieważności zgodę wynajmującego i zapłacić dodatkowy czynsz najmu na warunkach w osobnym aneksie do umowy (§ 1 i 3).

Na podstawie umowy pozwana mogła także korzystać z suwnicy 5T, znajdującej się na powierzchni produkcyjnej. Pozwana jako najemca zobowiązała się do używania przedmiotu najmu zgodnie z jego przeznaczeniem oraz zapłaty miesięcznego czynszu najmu za przedmiot najmu wraz z opłatami za media (zużycie wody, odprowadzenie ścieków, energia elektryczna, gaz ziemny) oraz świadczeniami ubocznymi, jak np. oraz odrębnie za używanie suwnicy. Wynagrodzenie powódki z powyższego tytułu określono w § 4 umowy. Miesięczny czynsz najmu za powierzchnię produkcyjną, zużycie wody, odprowadzenie ścieków, pomieszczenia szatni, używanie suwnicy i energii elektrycznej, gazu ziemnego dla celów grzewczych oraz ciepłej wody, zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami: powierzchnia produkcyjna 17 x 25 = 425 m ² - 20,00 zł netto/m ²/mc, pomieszczenie szatni w opłata za ilość zajętych szafek - 140 zł za szafkę/mc, użytkowanie suwnicy bez operatora 720 zł/mc. W kosztach było serwisowanie suwnicy, przepustki osobowe – 20 zł/mc za każdą wydaną przepustkę, przepustki samochodowe 120 zł/mc. Z opłat zwolnione były jednorazowe wejścia zgłaszane do dyspozytora oraz ruch materiałowy, obsługa dyspozytorska - 390 zł/mc, energia elektryczna na podstawie odrębnej umowy rozliczana na podstawie wskazań licznika kosztów energii elektrycznej 0,30 zł/kwh plus koszty dystrybucyjne, gaz ziemny dla celów grzewczych oraz ciepłej wody na podstawie odrębnej umowy wg. wskazań licznika, woda w cenie 2,75 zł /m ², ścieki 7,00 zł/m ³. Czynsz za przedmiot najmu łącznie płatny miał być z dołu do dnia 5. każdego miesiąca obowiązywania niniejszej umowy, na podstawie faktury VAT prawidłowo wystawionej przez wynajmującego, na rachunek bankowy wskazany na fakturze VAT.

Dodatkowo powódka umożliwiała pozwanej korzystanie z żurawia portowego, za które wynagrodzenie było naliczane za każdą godzinę używania żurawia nr 6 i wynosiło ono 380 zł netto za godzinę. Opłaty dodatkowe wymienione w niniejszej umowie, ponoszone miały być przez najemcę na podstawie faktur VAT prawidłowo wystawionych bezpośrednio przez pozwaną.

W § 7 postanowiono, że umowa została zawarta na czas określony - od dnia 05 października 2017 r. do dnia wyjścia statku, na który zostanie załadowana trawersa montowana w hali będącej przedmiotem najmu, jednakże nie później niż do dnia 30.11.2017 r. Na pisemny pod rygorem nieważności wniosek najemcy złożony nie później niż 7 dni przed upływem okresu obowiązywania umowy, wynajmujący przedłużyć miał czas obowiązywania najmu na dalszy okres, nie dłuższy jednak niż rok od dnia zawarcia mowy.

Wynajmujący mógł wypowiedzieć umowę z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego w razie wystąpienia ważnych powodów dotyczących prowadzonej działalności gospodarczej. Za ważne powody strony uznały konieczność przeznaczenia przedmiotu najmu bezpośrednio na potrzeby właściciela - (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. lub wynajmującego, związane z prowadzonymi przez właściciela i wynajmującego działaniami inwestycyjnymi na terenie W. O. w G., rozpoczęcie przez wynajmującego remontów, przebudowy lub jakichkolwiek zmian w przedmiocie najmu, zawarcie przez właściciela lub wynajmującego jakiejkolwiek umowy (przedwstępnej, warunkowej, rezerwacyjnej) zmierzającej do zbycia przedmiotu najmu na rzecz osoby trzeciej.

Powódka wydała pozwanej przedmiot najmu, pozwana korzystała z hali do połowy grudnia 2017 roku.

Dowód:

- odpis z KRS powódki k.32-33 verte,

- odpis z KRS pozwanej k.44-46 verte,

- umowa najmu budynku nr (...) zawarta w dniu 05.10.2017 r. k.5-13,

- zeznania świadka P. K. k.139-141, 261, k.288-289

- zeznania świadka T. M. k.177-182,

- przesłuchanie za pozwaną J. J. k.348-358, 415-425.

Pozwana w najmowanej hali miała przeprowadzać czynności naprawcze związane z remontem jednostki (...). Zlecenie wobec pozwanej na remont statku pochodziło od armatora F.. Pierwotnie remontowany statek miał zostać zacumowany przy Nabrzeżu Kaszubskim. Nabrzeże to znajdowało się w bliskim sąsiedztwie najmowanej hali, w której pracownicy pozwanej dokonywali czynności związanych z naprawą jednostki F.. Gdy jednostka F. wypłynęła już portu z Holandii, w którym stała, okazało się, że Nabrzeże Kaszubskie nie może być udostępnione, z uwagi na fakt, że stoi na nim inna jednostka. Powódka wskazała armatorowi inne nabrzeże - trawlerowe.

Dowód:

- korespondencja e-mail z dnia 31 października — 1 listopada 2017r. wraz z własnym tłumaczeniem k.121-128,

- korespondencja e-mail k. 167-175, 191-208, 211-224, 251-252,

- pismo kapitanatu (...) z dnia 2.11.2017 r.k.208 verte-210,

- zdjęcie portu k.226,

- zeznania świadka P. K. k.139-141, 261, k.288-289

- przesłuchanie za pozwaną J. J. k.348-358, 415-425.

Statek ostatecznie został skierowany prostopadle do nabrzeża. Okazało się, że nabrzeże trawlerowe nie ma zgody na prace remontowe gorące (spawalnicze). Armator jednostki odmówił poniesienia dodatkowych kosztów. J. J. uzyskał czasowe pozwolenie przez kapitanat portu na wykonywanie prac spawalniczych, ale pod warunkiem zapewnienia stałego nadzoru strażaka. Jego wynagrodzenie wynosiło 35 zł netto/godzinę. Łączny koszt wynajęcia strażaka wyniósł l4.210 zł.

Dodatkowo na nabrzeżu trawlerowym nie było dźwigu, który byłby wystarczający do potrzeb remontu. Koszt wynajętego żurawia wyniósł 10.000 zł brutto.

W dniu 30 listopada 2017 roku powódka, w oparciu o m.in. faktury wystawiane przez (...) sp. z o.o. wystawiła na pozwaną fakturę vat nr (...) na kwotę 35728,13 zł z terminem płatności do dnia 7 grudnia 2017 roku. Następnie została ona skorygowana fakturą (...) do kwoty 35613,13 zł z terminem płatności 18 stycznia 2018 roku. Pozwana faktury tej nie opłaciła.

Pozwana kwestionowała pozycje dotyczące zużycia gazu, wody i ścieków, zwracała się o usunięcie z faktury pozycji 15, 19-20. Na skutek interwencji przedstawicieli stron (...) sp. z o.o. anulowała powódce fakturę (...) obejmującą koszty paliwa gazowego oraz wskazanych opłat abonamentowych i dystrybucyjnych na kwotę łącznie 11.427,50 zł netto plus 23% VAT. Wskazane koszty były wcześniej refakturowane na pozwaną w fakturze (...) (skorygowanej fakturą (...)).

W dniu 29 grudnia 2017 roku powódka, w oparciu o m.in. faktury wystawiane przez (...) sp. z o.o. wystawiła na pozwaną fakturę Vat nr (...) na kwotę 9826,76 zł z terminem płatności do dnia 5 stycznia 2018 roku. Pozwana fakturę (...) opłaciła do kwoty 9.812,23 zł ( do zapłaty pozostała kwota 14,55 zł).

W dniu 29 grudnia 2017 roku powódka wystawiła na pozwaną fakturę nr (...) na kwotę 34587,60 zł z terminem płatności do dnia 5 stycznia 2018 roku (skorygowaną fakturą (...) do kwoty 23940 zł z terminem płatności do dnia 6 lutego 2018 roku). Na skutek interwencji przedstawicieli stron faktura ta była korygowana w zakresie należnej stawki podatku VAT (do 0%), liczby godzin pracy żurawia (z 74 do 63 h), jak i stawki godzinowej za przekroczenie 50 godzin pracy żurawia w miesiącu (380 zł netto). Pozwana fakturę (...) (po korekcie) opłaciła do kwoty 10.000 zł (do zapłaty pozostała kwota 13.940 zł).

(...) sp. z o.o. skorygowała powódce ww. faktury za użytkowanie żurawia nr 6 , redukując ilość godzin do 49,5 po stawce 380 zł netto, wskazując, że do zwrotu pozostaje kwota 5.141,40 zł. Wskazane koszty pracy żurawia były wcześniej refakturowane na pozwaną w fakturze (...) (skorygowanej fakturą (...)).

Dowód:

- potwierdzenie rozliczenia pracy żurawia k.19

- potwierdzenie wykonanych operacji k.20-20 verte,

- korespondencja e-mail k.60-65, 68-69, 75-76,

- protokół odbioru- przekazania k.70

- zdjęcie przelicznika objętości gazu k.71,

- zdjęcie licznika gazu k.72,

- zdjęcie gazomierza k.73

- protokół z odczytu licznika zażycia energii elektrycznej k.66

- protokół z odczytu stanu licznika gazowego oraz wodomierza 14.12.2017r. k.67,

- protokół odbioru- zdania k.74

- mail – k. 75-76,

- wykaz godzin pracy poszczególnych żurawia k.77-78,

- faktury wystawione przez (...) Sp. z o. o. k.79-107,

- faktury k.14-18, 104- 107

- faktury VAT (...) k.129-132,

- faktury k.133-134,

- tabela kursów k.136-137,

- zeznania P. K. k.139-141, 261, k.288-289

- zeznania T. M. k.177-182,

- przesłuchanie za pozwaną J. J. (częściowo) k.348-358, 415-425.

Wezwaniem do zapłaty z dnia 7 lutego 2018 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 90276,26 zł.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k.225,

Powódka w dniu 7 marca 2018 r. skierowała do pozwanej wezwanie do zapłaty kwot, co do których pozwana pozostawała w opóźnieniu.

Dowód:

- przesądowe wezwanie do zapłaty z dnia 07.03.2018 r. wraz z pełnomocnictwem i dowodem nadania k.21-23,

- korespondencja mailowa k.24-27.

Stan faktyczny w sprawie w spornym zakresie sąd ustalił o przedłożone dokumenty stron, których autentyczności strony nie kwestionowały, wyciągając częściowo odmienne wnioski. Sąd pomocniczo jedynie bazował na zeznaniach przesłuchanych w sprawie świadków oraz prezesa pozwanej, zważywszy że osoby te powiązane są ze stronami procesu (świadkowie są pracownikami pozwanej, J. J. jest prezes pozwanej) i się z nimi solidaryzują, prezentując korzystną dla siebie wersję wydarzeń. Sąd zeznania te uznał w zakresie, w jakim znajdowały one potwierdzenie w wiarygodnym materialne dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało częściowo na uwzględnienie.

Legitymacja czynna powódki nie była kwestionowana przez pozwaną. W szczególności pozwana nie kwestionowała, że powódce służy prawo do dysponowania częścią hali, którą podnajęła pozwanej zgodnie z umową najmu z 25 października 2017 roku łączącą strony. Podstawę roszczenia powódki oprócz zawartej umowy stanowił zatem dodatkowo przepis art. 659 § 1 k.c.

Umowa stron szczegółowo regulowała, poza czynszem najmu, pozostałe płatności pozwanej na rzecz powódki. W szczególności dotyczyło to opłat eksploatacyjnych, tudzież innych usług, które były refakturowane przez powódkę na pozwaną w spornych fakturach. W toku niniejszego procesu powódka w związku z zarzutami pozwanej złożyła faktury źródłowe oraz inne dokumenty potwierdzające zasadność i wysokość opłat objętych spornymi fakturami. Niemniej wnikliwa analiza materiału dowodowego wskazuje, że nie wszystkie sporne pozycje ujęte w fakturach znajdują potwierdzenie w fakturach źródłowych.

Odnośnie do faktury (...) na kwotę 9826,76 zł, z której do zapłaty pozostała kwota 14,55 zł, Sąd analizując wszystkie faktury źródłowe ustalił, że pozycje w niej ujęte odpowiadają kwotom wynikającym z umowy czy refakturowanym na pozwaną. W szczególności nie była kwestionowana przez pozwaną pozycja tytułem wynajmu rozdzielni i naprawy wyrwanych drzwi. Pozwana nie podała racjonalnej przyczyny, dlaczego z tytułu tej faktury zalega na kwotę 14,55 zł (w toku procesu podniosła jedynie zarzut potrącenia).

Pozwana nie opłaciła w ogóle faktury za listopad 2017 roku nr (...) na kwotę 35728,13 zł. skorygowanej następnie do kwoty 35613,13 zł z terminem płatności 18 stycznia 2018 roku. Nie potwierdziło się zatem stanowisko powódki, że pozwana w ogóle nie kwestionowała zużycia mediów. Gdyż korespondencji mailowej stron (k. 68), wynika m.in. prośba o usunięcie pozycji dotyczącej zużycia mediów. Również przesłuchany prezes pozwanej zeznał, że zarzucał niezasadne obciążenie pozwanej kosztami paliwa gazowego, w szczególności ogrzewanie całej hali, podczas gdy pozwana najmowała tylko jej cześć i nie było takiej potrzeby, poza pomieszczeniem szatni. Na skutek interwencji przedstawicieli stron właściciel (...) sp. z o.o. anulowała powódce fakturę (...) (k. 93 akt sprawy) obejmującą koszty paliwa gazowego oraz wskazanych opłat abonamentowych i dystrybucyjnych na kwotę łącznie 11.427,50 zł netto plus 23% VAT (k. 69 akt). Wskazane koszty były wcześniej refakturowane na pozwaną w fakturze (...) (skorygowanej fakturą (...) będącej przedmiotem postępowania). Mimo to powódka nie skorygowała własnej faktury, którą obciążyła pozwaną m.in. opłatami, które zostały jej przez (...) sp. z o.o. „anulowane”. Z tych względów powódka niezasadnie obciążyła pozwaną kosztami paliwa gazowego oraz opłat, o których mowa pod pozycjami od 15 do 18 faktury korekty (k. 18 akt sprawy, zał. nr 6 do pozwu). Suma kosztów za paliwo gazowe i opłat pod pozycjami jak wyżej odpowiada właśnie kwocie 11.427,50 zł netto, co przy uwzględnieniu podatku VAT 23% daje kwotę 14.055,83 zł. Kwota ta, jak już wcześniej wspomniano, wynika z anulowanej powódce faktury nr (...) (k. 93). Natomiast wszystkie pozostałe pozycje z tej faktury mają i miały swoje podstawy w fakturach źródłowych, m.in. jak na k. 83, 91, 89, co sąd wnikliwie zweryfikował. Uwzględniając zatem kwotę 14.055,83 zł, której powódka sama nie poniosła i została od niej zwolniona przez (...) sp. z o.o., do zapłaty przez pozwaną na rzecz powódki pozostaje z ww. faktury kwota 21.557,30 zł (tj. 35.613,13 zł – 14.055,83 zł = 21.557,30 zł). Podkreślenia przy tym wymaga , że faktura dotyczy czynszu i opłat za listopad 2017 r., kiedy zgodnie z umową stosunek najmu pomiędzy stronami jeszcze trwał (§ 7 ust. 1 umowy).

Przechodząc do trzeciej spornej faktury nr (...), skorygowanej fakturą (...) do kwoty 23940 zł, to była ona przedmiotem korekt powódki w zakresie należnej stawki podatku VAT (do 0%), liczby godzin pracy żurawia (z 74 do 63 h), jak i stawki godzinowej za przekroczenie 50 godzin pracy żurawia w miesiącu do kwoty 380 zł netto (vide k. 14, 15, 19, 75-78, 104 -107). Pozwana fakturę (po korekcie) opłaciła do kwoty 10.000 zł. Nie jest więc również tak, jak podnosi powódka, że pozwana bezkrytycznie zaakceptowała godziny pracy użytkowania żurawia w ilości 74, mimo że pierwotnie przedstawiciel pozwanej wyraził akceptację w tym zakresie (k. 19). Sąd ustalił, że na skutek interwencji przedstawicieli stron (...) sp. z o.o. ostatecznie skorygowała powódce również fakturę za użytkowanie żurawia w ilości 63 h, redukując ilość godzin pracy żurawia do 49,5 po stawce 380 zł netto. Wskazując wyraźnie, że do zwrotu pozostaje kwota 5.141,40 zł (k. 107). Jak ustalono, koszty pracy żurawia były refakturowane na pozwaną w fakturze (...) (skorygowanej fakturą (...)). Mimo korekty godzin pracy żurawia do 49,5 (k. 107), powódka nie dokonała korekty faktury godzin pracy żurawia, które refakturowała dalej na pozwaną. Iloczyn 49,5 h oraz stawki 390 netto (pozwana jest zwolniona z podatku VAT w tym zakresie) to kwota 18.810 zł. Pozwana zapłaciła sporną fakturę za pracę żurawia do kwoty 10.000 zł . Z tych przyczyn do zapłaty ze spornej faktury pozostaje kwota 8.810 zł (uwzględniając podatek 0% VAT).

Natomiast potrącenie wierzytelności wzajemnej w kwocie 129.147,50 zł na które powołuje się pozwana (k. 115-118 akt), odpierając powództwo, nie odniosło zamierzonego przez nią skutku. Stosownie do treści art. 498 k.c. potrącenie może być bowiem skutecznie dokonane, jedynie wówczas, gdy łącznie spełnione są następujące przesłanki: wierzytelności muszą być wzajemne, co oznacza, że każda ze stron jest wierzycielem drugiej i jednocześnie jej dłużnikiem. Muszą być one jednorodzajowe, wierzytelność strony korzystającej z potrącenia ma być wymagalna i zaskarżalna. W orzecznictwie i doktrynie podkreśla się, że dokonanie rozliczenia wierzytelności przez potrącenie wymaga precyzyjnego zidentyfikowania potrącanych wierzytelności, a w związku z treścią art. 502 k.c., także wskazania, kiedy powstały potrącane wierzytelności. Bez tego nie jest możliwe zastosowanie powołanego przepisu przy ocenie przesłanek decydujących o dopuszczalności i granicach skutecznego potrącenia. Precyzyjne zidentyfikowanie potrącanej wierzytelności jest istotne także i z tego powodu, że po dokonaniu potrącenia nie mogą pozostać wątpliwości co do tego, jakie wzajemne wierzytelności i w jakich granicach przysługują jeszcze rozliczającym się stronom (por. wyrok SN z dnia 10.02.2012 r., II CSK 314/11, LEX nr 1130158).

Tymczasem pozwana nie wykazała w niniejszym procesie, ze posiada względem powódki wierzytelność wzajemną, którą skutecznie może przedstawić do potrącenia. Zgromadzony materiał dowodowy nie dał żadnych podstaw do ustaleń, że strony niniejszego procesu łączyła inna umowa, aniżeli najmu przedmiotowej części hali. Z treści umowy wyraźnie wynika, iż przedmiotem najmu niezbędnym do dojścia i dojazdu do hali („powierzchni produkcyjnej”). W szczególności z umowy tej nie wynika , iż jej zakresem zostało objęte również Nabrzeże Kaszubskie, gdzie miał być remontowany statek F.. Strony w § 1 ust. 2 umowy zastrzegły, że na korzystanie z nieruchomości gruntowej w bezpośrednim sąsiedztwie budynku nr (...) na inne cele niż dojście i dojazd, wymagana jest pisemna zgoda wynajmującego, pod rygorem nieważności oraz dodatkowy czynsz. Niczym nie poparte okazały się przy tym twierdzenia pozwanej, że umową stron objęto również prawo do dysponowania Nabrzeżem Kaszubskim. Natomiast z zeznań przedstawiciela pozwanej wynika, że porozumienie w zakresie korzystania z Nabrzeża celem przeprowadzenia remontu statku łączyło nie pozwaną z powódką, a armatora statku F., a więc zupełnie inny podmiot. Niezależnie od tego, pozwana nie legitymowała się pisemną zgodą (umową, aneksem) w zakresie korzystania z Nabrzeża Kaszubskiego, jak tego wymagała umowa stron niniejszego procesu. Pozwana nie przedstawiła wzajemnej wierzytelności wobec powódki, nie wykazał jej istnienia (porozumienia/umowy stron w tym zakresie), jak również nie wykazała wysokości przedstawianej do potrącenia kwoty 129,147,50 zł.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w pkt I sentencji, zasądzając w części dochodzoną pozwem kwotę 30.381,85 zł (tj. 8.810 + 14.55 + 21.557,30) w zakresie, w jakim kwoty wynikające ze spornych faktur były uzasadnione, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych, o których mowa w art. 7. ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz.U. z 2020 poz. 935 tekst jednolity) od dat jak w żądaniu pozwu.

Dalej idące powództwo oddalono (pkt II sentencji).

W pkt III orzeczono o kosztach procesu na podstawie art. 100 k.p.c. Strona powodowa wygrała sprawę w 61 %, pozwany utrzymał się z obroną w 39%.

Na koszty powoda składała się opłata od pozwu w kwocie 2479 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictw w kwocie 68 zł, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej w kwocie 3600 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r., w sprawie opłat za czynności adwokackie), razem 6147 zł, a 61 % kosztów powoda daje 3750 zł. Pozwany poniósł koszty zawodowego pełnomocnika oraz opłatę skarbową 34 zł, razem 3634 zł, a 39 % kosztów pozwanego to 1417 zł. Po wzajemnym ich skompensowaniu (3750 – 1417 zł) na dobro powoda zasądzono kwotę 2333 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)