Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 października 2019 r. K..pl spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła przeciwko Towarzystwu (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 6365,38 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 2 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Powódka jako nabywca wierzytelności dochodzi od pozwanego dalszego odszkodowania w związku ze świadczonymi na rzecz poszkodowanego zdarzeniem drogowym usługami w toku postępowania likwidacyjnego, w tym najmu pojazdu zastępczego, podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego oraz holowania uszkodzonego pojazdu.

Nakazem zapłaty z dnia 2 grudnia 2019 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, kwestionując roszczenie powódki co do zasady jak i wysokości, w tym okres najmu pojazdu zastępczego oraz jego stawkę, wobec złożenia poszkodowanemu propozycji zorganizowania pojazdu zastępczego za własnym pośrednictwem. Zarzucił, że powódka znacznie zwyżywyła stawki za zlecone usługi.

W toku procesu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W nocy z 2 na 3 maja 2017 r. około godziny 00:30 w S. w okolicy stacji paliw (...) miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego doszło do uszkodzenia samochodu należącego do R. N. marki N. (...) nr rej. (...). Pojazd wykorzystywany był do prowadzenia działalności gospodarczej poszkodowanego jako taksówka. Sprawca zdarzenia był ubezpieczony od OC u pozwanego. Tej samej nocy pojazd zastał odholowany przez powódkę na parking strzeżony.

Dowód:

- zlecenie holowania z dnia 3 maja 2017 r. k. 11;

- akta szkody, płyta CD k. 63a;

- zeznania świadka R. N. k. 164-165;

- zeznania świadka R. T. k. 165;

Szkodę zgłoszono pozwanemu ubezpieczycielowi w dniu 4 maja 2017 roku. Podczas tej rozmowy przedstawiciel pozwanego zapytał, czy poszkodowany będzie zainteresowany pojazdem zastępczym. Zgłaszający wyraził konieczność pojazdu zastępczego, poinformował, że pojazd przystosowany jest do przejazdów TAXI. Konsultant poinformował, że w ciągu jednego dnia skontaktuje się z poszkodowanym pracownik pozwanego i ustali zasady organizacji pojazdu zastępczego, a w przypadku braku odpowiedzialności ubezpieczyciela za szkodę poniesione koszty najmu pozostają w zakresie poszkodowanego.

Poszkodowany również w dniu 4 maja 2017 r. udzielił pracownikom powódki pełnomocnictwa do reprezentowania go w toku postępowania likwidacyjnego.

Dnia 4 maja 2017 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki V. (...) nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 200 zł netto/doba , którą powódka obniżyła do stosowanych przez siebie stawek najmu dot. segmentu pojazdów jak uszkodzony. Pojazd został podstawiony poszkodowanemu pod wskazanym adresem siedziby jego przedsiębiorstwa o godzinie 22:25 w dniu 4 maja 2017 r.

Poszkodowany nie dysponował w dacie szkody innym pojazdem w swoim przedsiębiorstwie, którym mógłby zastąpić uszkodzony pojazd.

Dowód:

- pełnomocnictwo k. 24;

- umowa najmu z dnia 5 maja 2017 r. k. 13;

- oświadczenia k. 25-26;

- wydruk (...) k. 73;

- nagranie rozmowy telefonicznie, płyta CD k. 63a;

- zeznania świadka R. N. k. 164-165;

- zeznania świadka R. T. k. 165;

W dniu 5 maja 2017 r. telefonicznie skontaktował się z pełnomocnikiem poszkodowanego przedstawiciel pozwanego w sprawie organizacji poszkodowanemu samochodu zastępczego. Podczas tej rozmowy konsultant infolinii pozwanego zapytał, czy poszkodowany korzysta z pojazdu zastępczego. Pracownica powódki (pełnomocnik poszkodowanego) E. F. nie była w stanie udzielić konkretnych odpowiedzi, zwróciła się o przesłanie informacji w zakresie pojazdu zastępczego na maila. Przedstawiciel pozwanego poinformował, że pojazd uszkodzony N. (...) należy do klasy D. Zastrzegł zweryfikowanie stawki najmu pojazdu segmentu D do kwoty 120 zł netto za dobę, jeżeli poszkodowany wynajmie pojazd zastępczy z pominięciem ubezpieczyciela. Przedstawiciel ubezpieczyciela oświadczył, że prześle informację w tym przedmiocie na wskazany adres poczty elektronicznej powódki.

Po rozmowie telefonicznej jeszcze w tym samym dniu pismem z dnia 5 maja 2017 r. pozwany drogą elektroniczną poinformował pełnomocnika poszkodowanego o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego na czas naprawy lub do czasu zakupu nowego pojazdu, za pośrednictwem wypożyczalni współpracującej z pozwanym, wskazując wysokość akceptowalnej stawki najmu w kwocie 120 zł brutto oraz dane kontaktowe.

Dowód:
- nagranie rozmowy telefonicznie, płyta CD k. 63a;

- pismo z dnia 5 maja 2017 r. k. 63;

- umowy o współpracy k. 78-137;

- zeznania świadka R. N. k. 164-165;

- zeznania świadka R. T. k. 165;

Powódka dokonała zgłoszenia szkody pismem z dnia 12 maja 2017 r., przesyłając pozwanemu dokumenty, wzywając jednocześnie do potwierdzenia przyjęcia odpowiedzialności.

Pismem z dnia 12 maja 2017 r. pozwany poinformował powódkę o zakwalifikowaniu szkody jako całkowitej, wskazując wysokość należnego odszkodowania w kwocie 6750 zł.

Dowód:
- pismo z dnia 12 maja 2017 r. k. 23, 32;

- wiadomość e-mail z dnia 12 maja 2017 r. k. 37;

- decyzja WARTA z dnia 12 maja 2017 r. k. 64;

- wycena WARTA k. 65-72;

Dnia 15 maja 2017 r. poszkodowany złożył dyspozycję wypłaty odszkodowania, wskazując numer rachunku bankowego.

Dowód:

- dyspozycja k. 31;

- wiadomość e-mail z dnia 15 maja 2017 r. k. 38;

Pismem z dnia 17 maja 2017 r. powódka zwróciła się do pozwanego towarzystwa ubezpieczeń o nadesłanie akt szkody.

Dowód:
- pismo z dnia 17 maja 2017 r. k. 33;

- wiadomość e-mail z dnia 17 maja 2017 r. k. 39;

Decyzją z dnia 23 maja 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy zakwalifikował szkodę jako całkowitą, przyznając odszkodowanie w kwocie 6750 zł stanowiącej różnicę pomiędzy wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym – 8100 zł a wartością pojazdu po zdarzeniu- 1350 zł. Ubezpieczyciel wskazał poszkodowanemu dane oferenta na uszkodzony pojazd oraz że oferta obowiązuje do 1 czerwca 2017 roku, kiedy to poszkodowany może podjąć decyzję o sprzedaży pojazdu. Odszkodowanie wypłacono poszkodowanemu 24 maja 2017 roku.

Dowód:

- decyzja WARTA z dnia 23 maja 2017 r. k. 18-19;

- potwierdzenie przelewu z dnia 24 maja 2017 r. k. 20;

- zeznania świadka R. N. k. 164-165;

Poszkodowany zdecydował się naprawić uszkodzony pojazd. Dnia 31 maja 2017 r. poszkodowany zlecił holowanie uszkodzonego pojazdu z ul. (...) w S. do warsztatu na ul. (...).

Tego samego dnia poszkodowany zwrócił powódce wynajęty pojazd zastępczy, który został odebrany od poszkodowanego z miejsca jego zamieszkania.

Powódka wystawiła wobec pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 11 104,44 zł tytułem świadczonych na jego rzecz usług.

Na wskazaną w fakturze kwotę łączną, składały się następujące kwoty:

- 230,63 zł brutto, tytułem zabezpieczenia miejsca kolizji 1 rbh x 125 zł netto +50 % za pracę w godzinach nocnych;

- 881,91 zł tytułem holowania pojazdu z miejsca zdarzenia na parking strzeżony + 50 % za prace w godzinach nocnych;

- 307,50 zł tytułem reprezentacji w postepowaniu likwidacyjnym;

- 1239,84 zł tytułem przechowywania pojazdu na parkingu strzeżonym przez okres 28 dni tj. od 3 do 24 maja 2017 r. przy dobowej stawce wynoszącej 36 zł netto;

- 230,63 zł tytułem podstawienia pojazdu zastępczego- 1 rbh 125 zł + 50% za wydanie w godzinach nocnych;

- 7472,25 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego w okresie od 4 – 31 maja 2017 r. (27 dni) przy dobowej stawce najmu wynoszącej 225 zł netto, tj. stawce pakietowej obniżonej do klasy pojazdu uszkodzonego;

- 153,75 zł tytułem odbioru pojazdu zastępczego;

- 587,94 zł tytułem holowania pojazdu uszkodzonego z parkingu do miejsca wskazanego przez poszkodowanego.

Pismem z dnia 31 maja 2017 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 11 104,44 zł w terminie 14 dni, tytułem świadczonych na rzecz poszkodowanego usług ujętych w fakturze VAT.

Dowód:

- zlecenie holowania z dnia 31 maja 2017 r. k. 12;

- umowa najmu z dnia 5 maja 2017 r. k. 13;

- faktura VAT nr (...) k. 14;

- pismo z dnia 31 maja 2017 r. k. 34;

- wiadomość e-mail z dnia 31 maja 2017 r. k. 40;

- zeznania świadka R. N. k. 164-165;

Decyzją z dnia 13 czerwca 2017 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeń przyznało powódce odszkodowanie w łącznej kwocie 3367 zł w związku z wystawioną faktura VAT, uznając za uzasadniony okres najmu wynoszący 21 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu do kwoty 120 zł brutto (2520 zł). Nadto pozwany przyznał odszkodowanie tytułem kosztów parkowania uszkodzonego pojazdu, uznając za uzasadniony okres 17 dni, przy zweryfikowanej stawce do kwoty 16 zł brutto (272 zł) oraz uznając za uzasadniony koszt holowania pojazdu w kwocie 575 zł, przy zweryfikowanej stawce ryczałtu do kwoty 230 zł uznając za zasadne I holowanie i stawkę 50% tytułem pracy w godzinach nocnych oraz II holowanie.

Dowód:

- decyzja WARTA z dnia 13 czerwca 2017 r. k. 21-22;

Dnia 4 lipca 2017 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbył na rzecz powódki wierzytelność przysługującą mu z tytułu zdarzenia z dnia 3 maja 2017 r. w tym, wynikającą z faktury VAT nr (...) w stosunku do Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W..

Dowód:
- umowa cesji z dnia 4 lipca 2017 r. k. 9;

- zawiadomienie o cesji k. 10;

- zeznania świadka R. N. k. 164-165;

Pismem z dnia 28 lipca 2017 r. powódka wezwała pozwanego do wskazania sposobu wyliczenia szkody całkowitej pojazdu poszkodowanego z uwzględnieniem przystosowania pojazdu do przewozów TAXI. Nadto powódka wezwała pozwanego do podjęcia negocjacji ugodowych w terminie 7 dni.

Dowód:

- pismo z dnia 28 lipca 2017 r. k. 35, 36;

- wiadomość e-mail z dnia 28 lipca 2017 r. k. 41;

Wiadomością e-mail z dnia 9 sierpnia 2017 r. pozwany nadesłał powódce wycenę szkody z uwzględnieniem oferty sprzedaży oraz wyliczenie.

Dowód:
- wiadomość e-mail z dnia 9 sierpnia 2017 r. k. 42;

Dnia 10 maja 2019 r. powódka wystawiła korektę faktury VAT (...) do faktury VAT nr (...) na kwotę 9732,38 zł, korygując kwoty cząstkowe do kwot:

- 0 zł brutto, tytułem zabezpieczenia miejsca kolizji 1 rbh x 125 zł netto +50 % za pracę w godzinach nocnych;

- 719,55 zł tytułem holowania pojazdu z miejsca zdarzenia na parking strzeżony + 50 % za prace w godzinach nocnych;

- 0 zł tytułem reprezentacji w postepowaniu likwidacyjnym;

- 861 zł tytułem przechowywania pojazdu na parkingu strzeżonym przez okres 28 dni przy dobowej stawce wynoszącej 25 zł netto;

- 119,93 zł tytułem podstawienia pojazdu zastępczego- 1 rbh 125 zł + 50% za wydanie w godzinach nocnych;

- 7472,25 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego w okresie od 4 – 31 maja 2017 r. (27 dni) przy dobowej stawce najmu wynoszącej 225 zł netto, tj. stawce pakietowej obniżonej do klasy pojazdu uszkodzonego;

- 79,95 zł tytułem odbioru pojazdu zastępczego;

- 479,70 zł tytułem holowania pojazdu uszkodzonego z parkingu do miejsca wskazanego przez poszkodowanego.

Dowód:

- korekta nr (...) k. 16-17;

Uszkodzony pojazd należał do segmentu D.

Przy najdłuższym okresie najmu stawki dobowe najmu na lokalnym rynku w dacie szkody zawierały się w przedziale 260 zł-170 zł netto (319,80 zł -209,10 zł brutto), średnia stawka wynosiła 216,43 zł netto (266,21 zł brutto). Koszt podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego poza siedzibę wynajmującego jest usługa dodatkową- płatną. W analizowanej sytuacji nie zawierał się w stawce najmu. Średni koszt podstawienia i odbioru w rozliczeniu bezgotówkowym wynosił od 48,35 zł do 52,38 zł netto (59,47 zł do 64,42 zł brutto).

Okres 14 dni był adekwatny na zbycie i nabycie innego pojazdu w miejsce uszkodzonego. W rozliczeniu bezgotówkowym średnia wartość cen transportu uszkodzonych pojazdów wynosi 243,37 zł netto (299,35 zł brutto). Dodatkowo koszt usługi związanej z załadunkiem i rozładunkiem będącej integralną częścią procesu transportowego, wynosi średnio 87,50 zł netto (107,63 zł brutto).

W rozliczeniu bezgotówkowym całościowy koszt usługi transportowej z zawartym dodatkiem nocnym, oferowanej przez przewoźników jest wyższy o poziom od 20% do 30 % w stosunku do czynności realizowanych przy płatnościach gotówkowych i wynosi od 426,33 zł do 461,86 zł netto (524,39 zł do 568,09 zł brutto).

Dobowa stawka przechowywania pojazdu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony na parkingu strzeżonym kształtuje się średnio w kwocie 20,54 zł netto (25,26 zł brutto). Natomiast przy rozliczeniu bezgotówkowym koszt przechowywania pojazdu osobowego jest wyższy o poziom od 20% do 30% i wynosi od 24,64 zł do 26,70 zł netto (30,31 zł do 32,84 zł brutto.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego Z. N. k. 169-174.

Stan faktyczny w spornym zakresie Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym zapisu rozmów telefonicznych na płycie CD oraz zeznań świadków. Sąd zasadniczo w całości dał wiarę tym dowodom, w szczególności brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań świadka R. N.. W zakresie zeznań R. T. sąd miał na uwadze, że będąc pracownikiem powódki jest on zawodowo związany z powódką oraz również rodzinnie związany z przedstawicielami powódki. W ocenie sądu nie można jego zeznań oceniać jako obiektywne. Stąd też uznano je w zakresie, w jakim potwierdzone zostały innymi dowodami. Sąd bazował także na pisemnej opinii biegłego sądowego, a przyjęta przez biegłego metodologia wyceny nie budziła zastrzeżeń. Biegły wykonując opinię, oparł się na dostępnym w sprawie materiale dowodowym, w sposób precyzyjny uzasadnił jej treść. Strony nie kwestionowały wartości dowodowej tego dokumentu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się częściowo zasadne.

Jego podstawę prawną stanowi przepis art. 822 § 1 i § 4 k.c. W rozpoznawanej sprawie niesporny był fakt zawarcia przez sprawcę zdarzenia umowy ubezpieczenia OC z pozwanym i zaistnienie powodującego szkodę zdarzenia, za które odpowiadała osoba ubezpieczona. Odpowiedzialność ubezpieczyciela pokrywa się z odpowiedzialnością sprawcy szkody. Strona pozwana swojej odpowiedzialności również nie kwestionowała.

Legitymacja powódki wynikała z przywołanego wyżej art. 822 § 4 k.c. oraz przelewu wierzytelności przysługującej poszkodowanemu z tytułu roszczeń odszkodowawczych w związku ze zdarzeniem drogowym spowodowanym przez sprawcę ubezpieczonego od OC u pozwanego (art. 509 k.c.). Legitymacja czynna nie była przez pozwanego kwestionowana. Sąd w pełni podziela przy tym argumentację prawną wyrażoną w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy z dnia 23 maja 2019 r., sygnatura akt VIII Ga 94/19. Zgodnie z nim „oczywistym jest, że umowy przelewu zawierane z podmiotami świadczącymi jednocześnie usługi w zakresie najmu pojazdów zastępczych mają na celu umożliwienie dochodzenia przez wynajmującego roszczeń wobec ubezpieczycieli z pominięciem poszkodowanego.” W ocenie sądu orzekającego powyższe ma zastosowanie również do pozostałych usług świadczonych przez powódkę w związku z zaistniałą szkodą komunikacyjną, co do których poszkodowany przeniósł w drodze cesji swoje roszczenia odszkodowawcze względem pozwanego. W niniejszej sprawie nie zachodzą również podstawy do uznania umowy przelewu za nieważną. W szczególności brak jest naruszenia normy wynikającej z art. 510 § 2 k.c. Powódka była więc czynnie legitymowana do dochodzenia niniejszym pozwem roszczeń z tytułu zdarzenia z dnia 3 maja 2017 r. w pojeździe należącym do R. N..

Pozwany zakwestionował wysokość stawki pojazdu zastępczego, zarzucając, że za pośrednictwem współpracującej z nią wypożyczalni mógł zorganizować poszkodowanemu auto zastępczego po niższej stawce. W związku z tym wypłacona powódce kwota odszkodowania wynika ze zweryfikowanej przez pozwaną stawki dobowej najmu do kwoty 120 zł, za którą ubezpieczyciel sam zorganizowałby najem poszkodowanej. Kwestia zastosowanych stawek najmu jest przedmiotem wielu wypowiedzi judykatury, a podsumowaniem orzecznictwa w tym zakresie jest uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17 - wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. W świetle poczynionych ustaleń faktycznych już w toku zgłaszania szkody ubezpieczycielowi, co miało miejsce dzień po zdarzeniu, ubezpieczyciel poinformował, że w sprawie najmu pojazdu zastępczego skontaktuje się w ciągu jednego dnia. I rzeczywiście dnia następnego, tj. 5 maja 2017 roku zaproponowano zorganizowanie poszkodowanemu bezgotówkowego najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela. W orzecznictwie dopuszcza się złożenie propozycji najmu pojazdu zastępczego pełnomocnikowi poszkodowanego w toku postępowania likwidacyjnego. Pracownica powódki (pełnomocnik poszkodowanego) nie była w stanie wskazać, czy poszkodowany wynajmuje już auto zastępcze od powódki. Niemniej jednak ustalono, że pojazd od powódki został wynajęty poszkodowanemu dzień wcześniej, tj. 4 maja 2017 r. i podstawiony mu pod wskazanym adresem w godzinach nocnych. Przedstawiciel ubezpieczyciela jeszcze w trakcie rozmowy zastrzegł zweryfikowanie stawki dla aut segmentu D, gdyby poszkodowany wynajmował lub zamierzał wynająć auto, do kwoty 120 zł. Oferta w przedmiocie zorganizowania auta zastępczego z wypożyczalni współpracującej z pozwanym i konsekwencje skorzystania z droższego najmu została także wysłana pismem z dnia 5 maja 2017 r. pod wskazany adres e-mail powódki (pełnomocnika poszkodowanej). Mimo to, powódka nie dostosowała tej stawki do poziomu akceptowanego przez ubezpieczyciela, chociaż ubezpieczyciel zastrzegł, że w razie nieskorzystania z propozycji pozwanego zredukuje tę stawkę do poziomu 120 zł. Powódka nie skontaktowała się z ubezpieczycielem w przedmiocie zorganizowania poszkodowanemu innego auta zastępczego za akceptowalną przez pozwanego stawkę i jak wskazuje zachowanie pracownika powódki, mimo prośby o przesłanie informacji od ubezpieczyciela w zakresie zasad najmu pojazdu zastępczego drogą e-mail, nawet nie zamierzała tego uczynić. Co istotne, ubezpieczyciel uprzedził pełnomocnika poszkodowanej o konsekwencjach najęcia takiego auta po stawkach przekraczających limity akceptowane przez pozwaną. Pismo ubezpieczyciela w tym przedmiocie zostało skierowane do powódka dzień po rozpoczęciu najmu, a przed wystawieniem faktury za ten najem. W takich okolicznościach powódka (pełnomocnicy poszkodowanej), powinna liczyć się z tym, że pozwana nie zaakceptuje najmu pojazdu zastępczego od powódki po wyższej stawce dobowej, aniżeli wynegocjowana z asystorem pozwanej.

Stawka w fakturze zastosowana przez powódkę w kwocie 225 zł mieściła się w przedziale stawek średniorynkowych. Niemniej jednak zgodnie z zeznaniami świadka R. T. (k. 165) powódka obniżyła stawkę wynajętego pojazdu do klasy pojazdu uszkodzonego. Na umowie najmu pierwotna stawka to kwota 250 zł netto, która została obniżona do poziomu 200 zł netto (k. 13 akt sprawy). W takiej sytuacji w ocenie sądu przez maksymalnie pierwsze trzy doby najmu (od 4 do 6 maja 2017 roku) powódka mogła zastosować stawkę na poziomie 200 zł netto (269 zł brutto). Można bowiem zakładać, że po zapoznaniu się propozycją ubezpieczyciela i ew. koniecznością zamiany aut do 6 maja 2017 roku najem po stawkach powódki był zasadny. Skoro jednak poszkodowany nie zwrócił powódce najętego pojazdu i nie wynajął pojazdu od pozwanego, kontynuując najem od powódki, to począwszy od 7 maja 2017 roku stawka powódki powinna zostać dostosowana do stawki akceptowanej przez ubezpieczyciela (120 zł brutto).

Nietrafny okazał się zarzut strony pozwanej w przedmiocie uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego. Sąd ustalił, że wypłata odszkodowania z tytułu szkody całkowitej nastąpiła w dniu 24 maja 2017 roku. W ugruntowanym orzecznictwie przyjmuje się, że okres od 7 do 14 dni od wypłaty odszkodowania jest adekwatny w przypadku szkody całkowitej do zagospodarowania wraku i nabycia nowego pojazdu za uzyskane odszkodowanie. Również biegły potwierdził, że czas na zbycie wraku i nabycie nowego pojazdu to okres 14 dni. Poszkodowany mimo nieopłacalności naprawy, zdecydował się jednak naprawić pojazd, do czego zresztą miał prawo i odholował auto do warsztatu, który przeprowadził skuteczną naprawę (pozwany częściowo zwrócił koszt holowania z parkingu). Skoro pojazd został zwrócony 7 dni po wypłacie odszkodowania przez pozwanego, tj. 31 maja 2017 r., to cały okres najmu jest uzasadniony. Wnioski płynące z opinii biegłego w zakresie możliwego technicznego czasu najmu wynoszącego 23 dni nie są kategoryczne, a w każdym razie nie wiążą sądu, gdyż kwestia ta należy do oceny prawnej.

Tym samym zasadny koszt najmu zamykał się w kwocie 3687 zł, to jest okres 3 dni od 4 do 6 maja 2017 roku w stawce 200 zł netto (269 zł brutto), co daje 807 zł oraz okres 24 dni od 7 do 31 maja 2017 roku w stawce 120 zł brutto, za jaką pozwany sam zorganizowałaby najem, co daje 2880 zł (suma kwot 807 zł i 2880 zł to 3687 zł). Z tego tytułu zasądzeniu podlegała na rzecz powódki kwota 1167 zł, przy uwzględnieniu dotychczas wypłaconego odszkodowania w kwocie 2520 zł (tj. 3687 zł– 2520 = 1167 zł).

Następnym elementem roszczenia powódki, zasługującym na uwzględnienie w całości, jest koszt związany z parkowaniem uszkodzonego pojazdu na parkingu strzeżonym za okres 28 dni od dnia zdarzenia 3 maja do 31 maja 2017 r. Koszt parkowania pojazdu poszkodowanej na parkingu strzeżonym został skorygowany przez powódkę w fakturze jak na k. 16 akt sprawy do kwoty 25 zł netto za dobę. Chybione okazały się zarzuty pozwanego co do zawyżenia przyjętej przez powódkę dobowej stawkę, gdyż mieszczą się one w przedziale średnich stawek na rynku lokalnym (od 24,64 do 26,70 zł netto), co potwierdziła opinia biegłego sądowego. Sąd nie podziela także zarzutu pozwanego w przedmiocie zawyżenia okresu przechowania pojazdu na strzeżonym parkingu.

Na podstawie zebranego materiału dowodowego zdaniem sądu przechowanie odholowanego z miejsca zdarzenia pojazdu na parkingu strzeżonym było zasadne przez cały okres parkowania aż do daty odholowania pojazdu do warsztatu celem jego naprawy. Zwraca uwagę, że poszkodowany miał czas na podjęcie decyzji o zbyciu uszkodzonego pojazdu do dnia 1 czerwca 2017 roku, gdyż do tej daty obowiązywała oferta (o czym pozwany poinformował poszkodowanego w decyzji o wypłacie odszkodowania). Poszkodowany w ciągu 7 dni od wypłaty odszkodowania podjął decyzję o naprawie pojazdu za przyznaną kwotę. Uzasadniony jest zatem cały okres parkowania, który wyniósł 28 dni i zakończył się w dniu 31 maja 2017 roku, a więc przed datą, kiedy poszkodowany miał podjąć decyzję o ewentualnej sprzedaży. Tym samym uwzględniono z tego tytułu całą dochodzoną pozwem kwotę 589 zł, mając na względzie zasadny cały koszt parkowania w kwocie 861 zł brutto (tj. 25 zł netto x 28 dni=700 zł netto) i dotychczas wypłacone odszkodowanie w kwocie 272 zł.

Częściowo na uwzględnienie zasługiwały koszty usługi podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego. Pozwany zakwestionował zasadność obciążania kosztami z tego tytułu. Biegły potwierdził natomiast, że koszt podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego poza siedzibę wynajmującego jest usługą dodatkową - płatną i nie zawierał się w stawce najmu w analizowanym okresie. Średni koszt podstawienia i odbioru w rozliczeniu bezgotówkowym wynosił w dacie szkody od 48,35 zł do 52,38 zł netto (59,47 zł do 64,42 zł brutto), a w zakresie usługi podstawienia w godzinach nocnych, jak to miało miejsce w omawianym przypadku (po godz. 22 w dniu 4 maja 2017 roku), zasadne było podwyższenie kosztów o 50%. Zgodnie z poczynionymi ustaleniami obie te usługi powódka zrealizowała na rzecz poszkodowanego. W takiej sytuacji z tytułu podstawienia pojazdu w godzinach nocnych mogła dochodzić maksymalnie kwoty 64,42 zł brutto powiększonej o dodatek nocny 50%, co daje łącznie 96,63 zł brutto (tj. 64,43 + 32,21= 96,63 zł). Odbiór pojazdu zastępczego z miejsca zamieszkania poszkodowanego odbył się za dnia, stąd uwzględnieniu podlegała maksymalna kwota średniorynkowa to jest 64,42 zł brutto.

W ocenie sądu powódka wykazała koszt wykonania usługi holowania pojazdu na lawecie ze strzeżonego parkingu w dniu 31 maja 2017 roku do warsztatu, ponad przyznany przez pozwanego z tytułu holowania koszt w kwocie 230 zł. Zwraca uwagę, że pozwany pokrył w części koszt odholowania pojazdu do warsztatu celem jego naprawy, mimo szkody całkowitej. Tym samym nie kwestionował zasadności tego kosztu. Stawka powódki za drugie holowanie na poziomie 390 zł netto mieści się w średnich stawkach rynkowych za tego rodzaju usługi. Stąd zasądzeniu z tego tytułu podlegała kwota 249,70 zł, tj. różnica pomiędzy kwotą 390 zł netto (479,70 zł brutto), a wypłaconą kwotą 230 zł.

Zgodnie z poczynionymi ustaleniami pojazd poszkodowanego został odholowany na lawecie powódki z miejsce zdarzenia dnia 3 maja 2017 roku po północy. Kierując się wnioskami biegłego, że maksymalny średni koszt na rynku lokalnym za holowanie uwzględniając dodatek nocny to kwota 568,09 zł brutto, tym samym powódka zastosowała zawyżoną stawkę 719,55 zł brutto. Po odjęciu wypłaconego z tego tytułu kosztu przez ubezpieczyciela w kwocie 354 zł , uwzględnieniu podlegała kwota 223,09 zł jako różnica kwoty 568,09 zł brutto a kwotą 354 zł.

Podsumowując, z dochodzonego pozwem roszczenia uwzględnieniu tytułem niewypłaconego dotychczas odszkodowania podlegała łączna kwota 2389,84 zł, na którą składają się kwoty 1167 zł brutto stanowiąca dopłatę do kosztów najmu pojazdu zastępczego, kwota 589 zł tytułem dopłaty do kosztów parkowania pojazdu, 64,42 zł oraz 96,63 zł odpowiednio za odbiór i podstawienie pojazdu zastępczego, dopłata do holowania w nocy w kwocie 223,09 zł oraz 249,70 zł za holowanie z parkingu.

Odsetki od tej kwoty należą się za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego (art. 481 k.c.), a termin spełnienia świadczenia przez zakład ubezpieczeń wynika z art. 817 § 1 i 2 k.c. Przy czym dalej idące powództwo w zakresie odszkodowania za najem pojazdu i kosztów parkowania nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stąd orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Mając to na uwadze, dalej idące powództwo oddalono, o czym orzeczono jak w punkcie II wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c., mając na uwadze, że powódka wygrała proces w 38%, a pozwany utrzymał się z obroną w 62%.

Powódka poniosła koszty na poziomie 2700 zł, na które składa się 400 zł opłaty od pozwu, 1800 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego - § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, 483 zł tytułem wydatku na wynagrodzenie biegłego i 17 zł opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, z czego 38 % zł to 1026 zł. Pozwany z wyjątkiem opłaty od pozwu poniósł takie same koszty, które zamknęły się kwotą 2300 zł, a 62 % z tej kwoty wynosi 1426 zł. Po skompensowaniu tych kwot Sąd zasądził w punkcie III wyroku od powódki na rzecz pozwanego kwotę 400 zł (1426 zł – 1026 zł).

W pkt IV Sąd zwrócił stronom niewykorzystane zaliczki w kwotach po 317 zł, przy uwzględnieniu, że wynagrodzenie biegłego (966 zł) zostało pokryte po połowie z uiszczonych przez nie zaliczek w kwotach po 800 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)