Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 listopada 2019 r. J. Ł. wniósł przeciwko (...) spółce akcyjnej w S. o zapłatę kwoty 2113,37 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 31 października 2019 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Powód jako nabywca wierzytelności przysługującej poszkodowanemu zdarzeniem drogowym dochodzi od pozwanego dalszego odszkodowania tytułem kosztów naprawy w kwocie 966,68 zł oraz najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1146, 68 zł.

Nakazem zapłaty z dnia 30 grudnia 2019 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, kwestionując roszczenie powoda co do wysokości z tytułu dalszych kosztów naprawy , jak również dalszych kosztów najmu, zarzucając, że złożył poszkodowanemu propozycję zorganizowania pojazdu zastępczego za swoim pośrednictwem.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska. Powód wniósł o przyznanie odsetek od uiszczonej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego na zasadzie art. 98 § 1 ² k.p.c.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 19 sierpnia 2019 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki S. (...) nr rej. (...) należący do R. J.. Sprawca zdarzenia posiadał ważne ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej zawarte z (...) spółką akcyjną w S..

Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Bezsporne .

Dnia 20 sierpnia 2019 r. poszkodowany zawarł z J. Ł. umowę cesji wierzytelności, na podstawie której zbył na rzecz powoda wierzytelność przysługująca mu z tytułu zdarzenia z dnia 19 sierpnia 2019 r. w stosunku do (...) spółki akcyjnej w W.. Umówił z powodem termin naprawy pojazdu.

Dowód:
- umowa cesji k. 5;

- zeznania świadka R. J. k. 76-77;

- zeznania J. Ł. k. 77;

Dnia 1 września 2019 r. poszkodowany przekazał uszkodzony pojazd do warsztatu powoda J. Ł. celem naprawy, gdzie wynajął również pojazd zastępczy, marki V. (...) nr rej. (...), przy dobowej stawce wynoszącej 210 zł brutto. Poszkodowany wiedział, że ubezpieczyciel może zapewnić mu pojazd zastępczy.

Dowód:
- oświadczenie z dnia 1 września 2019 r. k. 14;

- umowa najmu z dnia 1 września 2019 r. k. 11-12;

- zeznania świadka R. J. k. 76-77;

- zeznania J. Ł. k. 77;

W dniach 4-6 września 2019 r. poszkodowany prowadził korespondencję e-mail z wypożyczalniami, wnosząc o informacje dotyczące warunków i stawek najmu. Wypożyczalnie proponowały najem pojazdu, ale poszkodowany nie był zainteresowany, gdyż wolał korzystać z pojazdu powoda.

Dowód:
- korespondencja e-mail k. 50-54;

- zeznania świadka R. J. k. 76-77;

-przesłuchanie powoda J. Ł. k. 77;

Dnia 11 września 2019 r. poszkodowany zwrócił powodowi wynajęty pojazd zastępczy i odebrał własny pojazd po naprawie.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 1 września 2019 r. k. 11-12;

Dnia 15 września 2019 r. powód sporządził kalkulację naprawy pojazdu poszkodowanego, ustalając jej koszt na kwotę 9056,59 zł brutto.

Dowód:

- kalkulacja z dnia 15 września 2019 r. k. 6-7, 9-10;

-przesłuchanie powoda J. Ł. k. 77;

Dnia 16 września 2019 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 9056,59 zł tytułem kosztów naprawy.

Tego samego dnia powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 2309,98 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego, przez okres 11 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 170,73 zł netto.

Dowód:
- faktura VAT k. 8, 13;

- zeznania świadka R. J. k. 76-77;

-przesłuchanie powoda J. Ł. k. 77;

Decyzją z dnia 30 października 2019 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody przyznał na rzecz powoda odszkodowanie w kwocie 7243,14 zł tytułem kosztów naprawy. Decyzją z tego samego dnia, pozwane towarzystwo ubezpieczeń przyznało powodowi odszkodowanie w kwocie 947,32 zł netto +50% VAT, przyjmując za uzasadniony cały okres najmu, przy zweryfikowanej dobowej stawce do kwoty 77,24 zł, wobec złożonej poszkodowanemu oferty zorganizowania najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:
- decyzja STU z dnia 30 października 2019 r. k. 15-16;

- umowy o współpracy k. 35-40;

Zastosowana stawka za rbg przez powoda w wysokości 133,00 z/rbg dla prac blacharskich i 139,00 zł/rbg dla prac lakierniczych mieściła się w zakresie stawek stosowanych na rynku w nieautoryzowanych warsztatach w 2019 roku na lokalnym rynku usług.

Zastosowany narzut na materiał lakierniczy w wysokości 20% w związku z typem lakieru (dwuwarstwowy perłowy) był narzutem zasadnym.

Koszt naprawy pojazdu określony na kwotę 9056,59 zł brutto był kosztem zasadnym.

Dowód:

- receptura lakieru k. 49;
- opinia biegłego sądowego W. S. k. 82-85.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie w zakresie, w jakim nie był on bezsporny, został oparty o przedłożone dokumenty, których autentyczności strony nie kwestionowały, wyciągając jedynie odmienne wnioski. Sąd jako uznał zeznania przesłuchanego w sprawie świadka oraz powoda, w zakresie, w jakim znalazły one potwierdzenie w wiarygodnym materiale dokumentarnym. Dokonując oceny zasadnych kosztów naprawy pojazdu, Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego, zważywszy na to, że strony oszacowały wartość szkody na podstawie własnych kalkulacji, stanowiących dokumenty prywatne (art. 245 k.p.c.). Biegły wskazał, że w przypadku udokumentowania przez powoda, że typ lakieru w opiniowanym pojeździe wymagał narzutu na materiał lakierniczy w wysokości 120% kosztów robocizny , wskazany w kosztorysie po naprawczym i fakturze za wykonaną naprawę był narzutem zasadnym. Powód wykazał i udokumentował tę okoliczność swoimi zeznaniami oraz dokumentem receptury lakieru (k. 49). Biegły potwierdził, że stawki powoda na poziomie 133 zł /139 zł za rbg mieściły się w stawkach średnich na rynku lokalnym. Biegły wyjaśnił, że narzut 20% z tytułu lakierowania lakierem perłowym jest zasadny, gdyż narzut z tego tytułu zawiera się w przedziale od 5 do 30%. Wynika to z faktu, że narzut na materiał lakierniczy dwuwarstwowy typu perła wskazany w systemie A. w wysokości 15% jest narzutem średnim i może on wynosić w zależności od receptury lakieru typu perła od 5 % do 30%. Biegły potwierdził zasadność kosztów naprawy przeprowadzonej przez powoda. Metodologia przyjęta przez biegłego nie może budzić zastrzeżeń, dlatego sąd uznał opinię za w pełni wartościowy materiał dowodowy. Strony nie wnosiły zastrzeżeń do opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się częściowo zasadne.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi art. 822 § 1 i 2 k.c.

Legitymacja powoda do dochodzenia roszczeń na własną rzecz, która nie została zakwestionowana przez pozwanego, wynika z przedłożonej umowy cesji oraz z art. 509 k.c. Sąd w niniejszej sprawie nie dopatrzył się nieważności umowy przelewu z uwagi na normę wynikającą z art. 510 § 2 k.c. Sąd odnośnie do legitymacji czynnej powoda wynikającej z umowy przelewu w pełni podziela argumentację prawną wyrażoną w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy z dnia 23 stycznia 2020 r., sygnatura akt VIII Ga 536/19, niepubl. Powód był więc czynnie legitymowany do dochodzenia niniejszym pozwem roszczenia z tytułu szkody w pojeździe należącym do R. J..

Przedmiotem sporu była wysokość odszkodowania – powód domagał się zwrotu pełnego kosztu naprawy . Wartość naprawy przeprowadzonej przez powoda wynosiła 9056,59 zł, inaczej niż przyjął to ubezpieczyciel poszkodowanego, który wypłacił powodowi z tego tytułu 7243,14 zł. Kierując się wnioskami biegłego, że wobec faktycznej naprawy pojazdu koszty naprawy przeprowadzonej przez powoda jest w całości zasadny, a stawki odpowiadają stawkom rynkowym, przyjęto, iż uzasadniony koszt naprawy pojazdu poszkodowanego po szkodzie z odpowiada kosztom naprawy powoda w kwocie 9056,59 zł brutto. Wobec czego uwzględnieniu tytułem kosztu naprawy podlegała kwota stanowiąca różnicę, pomiędzy ww. zasadnym kosztem naprawy a wypłaconą dotychczas kwotą odszkodowania z tytułu naprawy pojazdu, tj. kwota 966,69 zł.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. W ocenie Sądu już na etapie wydawania decyzji pozwany dysponował odpowiednim materiałem dowodowym do przyznania należnego odszkodowania z tego tytułu.

Z tych względów orzeczono jak w pkt I sentencji.

Natomiast oddaleniu podlegało roszczenie powoda tytułem dopłaty do kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwany uznał cały okres najmu, jednak zakwestionował wysokość stawki pojazdu zastępczego, zarzucając, że za pośrednictwem współpracującej z nią wypożyczalni mógł zorganizować poszkodowanemu auto zastępczego po niższej stawce. W związku z tym wypłacona powodowi kwota odszkodowania wynika ze zweryfikowanej przez pozwanego stawki dobowej najmu, za którą ubezpieczyciel sam zorganizowałby najem poszkodowanemu. Kwestia zastosowanych stawek najmu jest przedmiotem wielu wypowiedzi judykatury, a podsumowaniem orzecznictwa w tym zakresie jest uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17 - wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych poszkodowany po zgłoszeniu szkody ubezpieczycielowi, wiedział, że ubezpieczyciel sprawcy szkody może zorganizować mu pojazd zastępczy. Poszkodowany nie był jednak zainteresowany pojazdem zastępczym od pozwanego i wynajął samochód od powoda , oddając swoje auto w uzgodnionym terminie naprawy do warsztatu powoda. Poszkodowany już korzystając z pojazdu zastępczego od powoda, kierował w późniejszym czasie maile do wypożyczalni współpracujących, nie czynił tego przed oddaniem pojazdu do naprawy i wynajęciem pojazdu od powoda. Poszkodowany nie dał pozwanemu szansy na zorganizowanie mu najmu pojazdu zastępczego po niższej stawce. Co więcej, przedstawiciel ubezpieczyciela zastrzegł zweryfikowanie stawki, gdyby poszkodowany wynajmował lub zamierzał wynająć auto. Powód nie skontaktował się ani z poszkodowanym, ani z ubezpieczycielem w przedmiocie zorganizowania (lub zamiany) poszkodowanemu innego auta zastępczego za akceptowalną przez pozwanego stawkę. Zapytanie o przesłanie umowy i regulaminu najmu, które wysłał poszkodowany, nie ma znaczenia w sprawie. Jak wskazuje zachowanie poszkodowanego, nawet nie zamierzał wynająć pojazdu od pozwanego. W takich okolicznościach powód winien liczyć się z tym, że pozwany nie zaakceptuje najmu pojazdu zastępczego od powoda po wyższej stawce dobowej, aniżeli wynegocjowana z asystorem pozwanego. Nie miało więc znaczenia dla rozstrzygnięcia, że stawka zastosowana przez powoda mieściła się w przedziale stawek średniorynkowych, czego pozwany nie kwestionował.

Z tych względów powództwo o zapłatę kwoty 1146,68 zł z tytułu nieuznanych kosztów najmu wraz z odsetkami od tej kwoty oddalono, o czym orzeczono jak w pkt II sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarte w pkt III wyroku, znajduje podstawę prawną w art. 100 k.p.c. Powód wygrał sprawę w 46 %, pozwany utrzymał się z obroną w 52 %. Na koszty poniesione przez powoda składają się opłata od pozwu 200 złotych, opłata od pełnomocnictwa 17 zł , wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem 900 złotych, wydatek na wynagrodzenie biegłego 551,04 zł, koszty stawiennictwa powoda 75,22 zł na rozprawie. Łącznie to kwota 1743,26 zł , a 46 % to ok. 802 zł. Koszty poniesione przez pozwanego to opłata od notarialnego poświadczenia pełnomocnictwa 7,38 zł (brak dowodu opłaty skarbowej), z czego 52% to ok. 4 zł. Po skompensowaniu tych kwot zasądzono od pozwanego na rzecz powoda 798 zł (802 zł – 4 zł). Sąd na podstawie art. 98§ 1 ² k.p.c. zasądził od pozwanej odsetki, od wydatku na wynagrodzenie biegłego wynoszącego 551,04 zł zgodnie z wnioskiem powoda począwszy od 1 czerwca 2020 roku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  odpis(...)

4.  (...)