Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 34/20

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. R.

czyn z punktu I aktu oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

spożywanie przez T. R. nabytego uprzednio alkoholu w postaci wódki wiśniowej (...) podczas pieszej wędrówki na dyskotekę

obecność T. R., P. G., jego dziewczyny K. P. oraz innych osób na dyskotece w barze (...) położonym w przy ulicy (...) w B..

opuszczenie przez, ubraną w jasne spodnie, kurtkę koloru jasnego, z założonym na plecach małym plecakiem koloru czarnego z długimi cienkimi paskami nośnymi i założoną na głowę czapce z daszkiem skierowanym do tyłu, T. R. baru (...) o godzinie 4:24. Wyjście z lokalu o godzinie 4:25 A. H., za nią K. P. a później P. G. oraz jeszcze dwóch innych kobiet, spośród których jedną żegna kucająca w tym czasie i opierająca się o ścianę budynku A. H. oraz stojący tam E. J., zanim kobiety oddaliły się sprzed wejścia do baru. Podejście T. R. do A. H. i jej przykucnięcie w czasie kiedy K. P. stoi w pobliżu P. G.. Zwrócenie się po chwili gestykulującej T. R. do P. G. i jej ponowne kucnięcie obok K. P.. Rozmowa kobiet i odejście T. R. w stronę ulicy. Rozmowa P. G. z K. P., podczas palenia papierosów przez wszystkie stojące w tym czasie przed barem osoby. Podejście K. P. do A. H.. Rozmowa kobiet, podczas której zbliża się do nich T. R., która siada A. H. na kolanach i obejmuje ją za szyję. Prowadzenie rozmowy przez T. R. z A. H. i odejście T. R. w stronę ulicy. Rozmowa T. R. z E. J. i ponowne podejście kobiety do A. H. oraz później do K. P.. Rozmowa T. R. i K. P..

Zwrócenie się K. P. do T. R. słowami, że bardzo ją lubi ale „żeby nie wtrącała się w rozmowę”, co „nie spodobało się T. i zaczęła czepiać się do tej dziewczyny, co zobaczył jej chłopak i próbował słownie jej bronić i odsuwać swoją dziewczynę”.

Podejście T. R. do stojącego w bezpośredniej bliskości K. P. P. G..

„Pyskówka i szarpanina pomiędzy T.” R. i P. G..

Przytrzymywanie T. R. lewą ręką za ramię i odpychanie kobiety od P. G. przez A. H.. Ściągnięcie plecaka przez T. R. będącą nadal odciągną przez A. H.. Wyjęcie noża przez T. R.. Podejście K. P., która stanęła pomiędzy P. G. i T. R.. Przewrócenie się na chodnik K. P. i jej upadek na plecy. Podniesienie kobiety przez P. G. i E. J.. Dalsze odciąganie T. R. przez A. H. i przemieszczanie się pozostałych osób względem siebie. Zadanie przez T. R. szybkim, pojedynczym uderzeniem ciosu P. G. w klatkę piersiową trzymanym w prawej ręce nożem.

Oddalenie się P. G. wraz z K. P. oraz E. J..

Udanie się A. H. wraz z T. R. w przeciwnym kierunku. Zatrzymanie się i rozmowa kobiet. Zajęcie miejsca przez A. H. na barierce, dalsza ich wspólna rozmowa, podczas której patrzą za oddalającymi się w przeciwnym kierunku P. G., K. P. oraz E. J.. Włożenie o godzinie 4:34 ręki do prawej kieszeni kurtki przez T. R., wyciągnięcie noża i wyrzucenie go przez T. R. na trawnik. Odejście T. R. od A. H.. Udanie się A. H. w stronę, w którą wcześniej skierował się P. G., K. P. i E. J..

spowodowanie przez T. R. obrażeń ciała P. G. w postaci rany kłutej klatki piersiowej – rany powłok w piątym międzyżebrzu lewym bocznie od brodawki sutkowej, drążącej przez płuco w kierunku serca, uszkodzenie tętnicy osierdziowo – przeponowej, powodujące krwotok do jamy opłucnej lewej i odmę jamy opłucnej lewej, które to obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na jego zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu

wyjaśnienia oskarżonej T. R.

wyjaśnienia oskarżonej T. R., zeznania świadka K. P., zeznania świadka P. G., zeznania świadka A. H.

zapis monitoringu, protokół oględzin zapisu

zeznania świadka A. H.

zapis monitoringu, protokół oględzin zapisu

zeznania świadka A. H., zapis monitoringu

zeznania świadka A. H., zapis monitoringu, protokół oględzin zapisu

zapis monitoringu, protokół oględzin zapisu

zeznania świadka K. P., zeznania świadka P. G., zeznania świadka A. H.

zapis monitoringu, protokół oględzin zapisu

opinia sądowo – lekarska

k. 106, k. 114, k. 238-239

k. 106, k. 114, k. 238-239, k. 6-7, k. 40-42, k. 241-242, k. 35-37, k. 65-66, k. 240-241, k. 32-33, k. 298-299

k.87, k. 79-86

k. 32-33, k. 298-299

k.87, k. 79-86

k. 32-33, k. 298-299, k.87, k. 79-86

k. 32-33, k. 298-299,

k.87, k. 79-86

k.87, k. 79-86

k. 6-7, k. 40-42, k. 241-242, k. 35-37, k. 65-66, k. 240-241, k. 32-33, k. 298-299

k.87, k. 79-86

k. 156-157

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2

T. R.

czyn z punktu II aktu oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

posiadanie przez T. R. w dniu 26 listopada 2019r. w Z. bez wymaganego zezwolenia amunicji do broni palnej w postaci 11 sztuk nabojów pistoletowych kal. 7,65 mm ˣ 17 SR Browning

wyjaśnienia oskarżonej T. R., protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych, opinia balistyczna

k. 106, k. 114, k. 238-239

k. 56-58

k. 133-134

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

1.2. 

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.-1.1.1.

1.1.1

1.1.2.

1.1.1-1.1.2

zeznania świadka A. H., częściowo zeznania świadków K. P., P. G.

zapis monitoringu

zeznania pokrzywdzonego P. G.

zeznania świadka A. H.

zeznania świadka K. P.

wyjaśnienia oskarżonej T. R.

wyjaśnienia oskarżonej T. R., opinia z zakresu badań broni i amunicji, protokół przeszukania pomieszczeń mieszalnych

protokoły badania alkomatem, protokół przeszukania pomieszczeń mieszalnych, dokumentacja medyczna, opinia sądowo – lekarska, protokół oględzin zapisu monitoringu, protokół oględzin miejsca zdarzenia, protokół oględzin ciała, opinia z zakresu badań broni i amunicji, opinia sądowo – psychiatryczno – psychologiczna, wywiad środowiskowy, dane o karalności

Powołane dowody w postaci zeznań A. H., K. P. czy też P. G., które Sąd uznał za prawdziwe z zakresie w jakim posłużyły one do rekonstrukcji stanu faktycznego niniejszej sprawy, jednoznacznie wskazują, że to oskarżona T. R. zadała pokrzywdzonemu P. G. cios nożem kiedy przebywała wraz z nim przed lokalem – barem (...) w B. po tym jak doszło pomiędzy nią a pokrzywdzonym do ostrej wymiany zdań, która nastąpiła po tym jak dziewczyna P. G. poprosiła kobietę by nie uczestniczyła ona w rozmowie prowadzonej pomiędzy nią a A. H. co nie spodobało się oskarżonej, która zakomunikowała swoje niezadowolenie „czepianiem się” do K. P.”. Wprawdzie lektura zeznań powołanych świadków wskazuje na zachodzące pomiędzy relacjami tych osób istotne różnice w opisie zachowania przebywających przed barem osób po tym jak opuścili oni lokal jednakże w zasadniczej dla odpowiedzialności karnej oskarżonej części nie pozostawiały one wątpliwości, że to T. R. dopuściła się zbrodni na szkodę P. G.. Przemawia za tym także obiektywny dowód w postaci monitoringu, którego prawdziwość nie była w toku postępowania kwestionowana, zawierający zapis czynności sprawczych oskarżonej, na którym utrwalone zostało ponadto, iż po upływie krótkiego czasu od zadania ciosu oskarżona wyrzuciła przedmiot przestępstwa w trawę co z kolei w toku śledztwa umożliwiło funkcjonariuszom Policji zabezpieczenie dowodu.

Jak powyżej wskazano zeznający w sprawie świadkowie przedstawiają rozbieżne okoliczności zajścia, w tym także pomimo uprzedniej niepamięci w kolejnych zeznanych uzupełniają szczegóły zajścia co miało miejsce w przypadku pokrzywdzonego P. G., który w trakcie śledztwa twierdził, że „szczerze nie pamięta(m) czy tam doszło do jakiejś kłótni słownej czy nie ale w pewnym momencie zostałem przez tą kobietę uderzony w klatkę piersiową” twierdząc, że „nie pamięta(m) czy ja podszedłem do niej czy ona do mnie” i dodając: „Zrobiłem kilka kroków w stronę swojej dziewczyny…. zobaczyłem krew…, ….powiedziałem do swojej dziewczyny: „ona mnie chyba dziabnęła” i film mi się urwał” (k. 36) by następnie w trakcie rozprawy zeznać: „…ta osoba, czyli pani R. odniosła się do mnie wulgarnie żebym sobie poszedł na zasadzie było to zdanie przez nią wypowiedziane: „idź stąd bo ci …….kosę” a cytując dokładniej: „spierdalaj stąd bo ci kosę zajebię”. To są jej dokładnie słowa, tak to zapamiętałem. Pamiętam, że powiedziałem do niej: „no to spróbuj”, to było straszne, nieprzemyślane (k. 240). Zeznania P. G. w powołanym zakresie, które zostały złożone przez niego przed Sądem nie znalazły jednakże potwierdzenia w logicznych, spójnych i konsekwentnych a co za tym idzie wiarygodnych zeznaniach świadka A. H., która przebywając w czasie zdarzenia w bezpośredniej bliskości oskarżonej i pokrzywdzonego od początku przedstawiała wersję zdarzenia zbliżoną do tej utrwalonej na monitoringu, i która kategorycznie zaprzeczyła aby słyszała treści wypowiadane przez pokrzywdzonego w trakcie rozprawy w zakresie słów skierowanych pod jego adresem przez T. R.. Co więcej sam pokrzywdzony po tym jak został mu okazany monitoring zeznał: „Widzę, że monitoring wskazuje całkiem inną sytuację”. (k. 241)

Także świadek K. P. będąc słuchana po raz pierwszy stwierdziła, że kiedy wraz z P. G. opuścili lokal i zaczęli iść w stronę domu w kierunku gimnazjum położonego przy ulicy (...), wówczas „po kilku krokach podeszła do nich (nas) sama znana (jej) z widzenia kobieta o imieniu T. , która zaczęła kłócić się z moim chłopakiem. Po chwili widziałam szybki ruch ręki T. w stronę klatki piersiowej” P. G., dodając: „Jakaś tam jej koleżanka stała przy (...) i tam się wróciła” (k. 7) by następnie zeznać, że nie pamięta aby po wyjściu z baru z kimś rozmawiała twierdząc, że zawołała do pokrzywdzonego, żeby podszedł, dodając, że w tym czasie znajdowała się już „przy pierwszym kawałku ogrodzenia przy szkole”…przy czym jak podszedł patrzył dziwnym wzrokiem, „złapał się w okolicę klatki piersiowej…. Po czym powiedział: „o kurwa dziabnęła mnie”(k. 41) a przed Sądem wskazać: „Przy wyjściu była sytuacja, nie wszystko pamiętam bo trochę już żeśmy wypili....odeszłam kawałek dalej, i jak narzeczony do mnie podszedł i powiedział coś w stylu: „chyba jednak mnie dziabła, chyba mnie dziabła”, odsunął kawałek kurtki, wyciągnął rękę i zemdlał, i się osunął” by ostatecznie podczas rozprawy podać: „Nie pamiętam aby oskarżona rozmawiała z moim narzeczonym przed lokalem… Nie pamiętam abym rozmawiała z oskarżoną przed lokalem…. Mam wrażenie, że wylądowałam na tyłku ale to jest tylko taki prześwit, nie jestem tego pewna. ….. jak wychodziliśmy to już byłam pijana. Być może ja na skutek wypitego alkoholu nie pamiętam wszystkiego, mogłam stracić pamięć”(k. 242)

W ocenie Sądu rozbieżności w zeznaniach powołanych świadków w osobach P. G. i K. P. spowodowane zostały ilością spożytego alkoholu, na co wskazują oni sami w składanych przez siebie zeznaniach oraz tym, że po upływie dłuższego czasu od chwili zajścia w sytuacji gdy początkowo nie zapamiętali jego przebiegu zastanawiając się nad tym jak mogło dojść do uszkodzeń ciała jakich doznał pokrzywdzony stworzyli w pamięci swoją wersję zdarzenia, w którą następnie uwierzyli jak miało to miejsce w przypadku pokrzywdzonego, który nie pamiętał żadnych szczegółów zdarzenia wkrótce po tym jak doszło do uszkodzenia jego ciała przez oskarżoną by następnie zrelacjonować szczegółowo, wręcz drobiazgowo jego przebieg.

Znamienne w sprawie było, iż żadna z osób uczestniczących w zdarzeniu nie zaobserwowała momentu zadania ciosu przez oskarżoną, co więcej pokrzywdzony po tym jak został ugodzony nożem zaczął oddalać się z miejsca zajścia z K. P. oraz E. J., który także, jak wynika z jego relacji nie dostrzegł tego fragmentu stanu faktycznego niniejszej sprawy skoro wiadomość w tym zakresie powziął dopiero gdy oddalając się w kierunku domu usłyszał wołanie K. P. o pomoc, co zdaniem Sądu nastąpiło po tym jak rozstał się z kobietą i towarzyszącym jej P. G. kiedy znajdowali się oni poza zasięgiem kamery monitoringu, co jednak pozostaje bez wpływu dla karnoprawnej oceny zachowania oskarżonej jednakże okoliczność ta dodatkowo wskazuje na stan w jakim znajdowały się wszystkie przebywające wówczas w pobliżu baru (...) osoby.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej T. R. w zakresie w jakim potwierdza okoliczność spożywania alkoholu w dniu 24 listopada 2019r. oraz wskazuje na swoją obecność na dyskotece w barze (...) położonym w przy ulicy (...) w B. w nocy z 23 na 24 listopada 2019r. albowiem pozostawały one w tej części w zgodzie z całością zabranych w sprawie dowodów, w tym zwłaszcza z uznanymi za wiarygodne zeznaniami świadków – A. H., K. P. czy też P. G., którzy jednoznacznie potwierdzili okoliczność, iż wszystkie obecne w dniu zdarzenia przed barem (...) osoby znajdowały się pod wyraźnym wpływem alkoholu.

Brak było przyczyn by kwestionować prawdziwość wyjaśnień oskarżonej T. R. w tej części, w której potwierdza, że zatrzymanych w dniu 26 listopada 2019r. podczas przeszukania należącego do matki M. O. lokalu mieszkalnego położonego w Z. przy ulicy (...) jedenaście sztuk nabojów pistoletowych kal. 7,65 mm ˣ 17 SR Browning stanowiło jej własność. Wprawdzie podane przez oskarżoną podczas rozprawy w dniu 22 czerwca 2020r. okoliczności wejścia w ich posiadanie nie przekonują jednakże okoliczność ta pozostawała bez znaczenia dla oceny zachowania oskarżonej, zwłaszcza że Sąd rozstrzygając tą wątpliwość na korzyść oskarżonej przyjął, że kobieta posiadała wskazaną amunicję jedynie w dniu jej zatrzymania nie zaś od dnia 24 listopada 2019r.

nie kwestionowano ich rzetelności, zostały one sporządzone przez uprawnione podmioty, w przewidzianej formie, opinie pochodziły od osób dysponujących wiedzą fachową, nie są niejasne, niepełne lub wewnętrznie niespójne

1.3.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

1.4. 

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonej T. R.

zeznania świadka E. J., M. O., D. M., W. K.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej T. R. w części w jakiej kwestionuje ona swoje sprawstwo w zakresie czynu na szkodę P. G. albowiem pozostawały one w rażącej sprzeczności z pozostałymi zebranymi w sprawie dowodami, w tym zwłaszcza zeznaniami świadków w osobach A. H., K. P. czy też P. G. a także dowodem w postaci zapisu zabezpieczonego monitoringu oraz opinią pisemną oraz ustną uzupełniającą biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa.

nie posłużyły do czynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.5.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

IV

T. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

z ustaleń faktycznych wynika, że w dniu 26 listopada 2019r. w Z. bez wymaganego zezwolenia posiadała amunicję do broni palnej w postaci 11 sztuk nabojów pistoletowych kal. 7,65 mm ˣ 17 SR Browning. Swoim zachowaniem oskarżona wyczerpała znamiona czynu z art. 263 § 2 k.k. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 sierpnia 1993 r. wydanym w sprawie o sygn. akt WR 107/93, OSNKW 1993/11–12, poz. 74: „Posiadaniem broni palnej lub amunicji jest każde władanie nimi, jeżeli tylko towarzyszy sprawcy taki zamiar, nawet bez chęci zatrzymania tych rzeczy na własność. Przestępstwo to jest przestępstwem trwałym, polegającym na utrzymywaniu określonego stanu bezprawnego, który zaczyna się z chwilą wejścia w „posiadanie” broni palnej lub amunicji, a kończy się w wyniku przekazania tych rzeczy organom ścigania albo innej osobie do całkowitej dyspozycji bądź nieodwracalnego zniszczenia lub porzucenia". Z kolei zdaniem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku zakres pojęcia posiadania jest bardzo szeroki, nie jest ograniczony do posiadania samoistnego lub zależnego, lecz obejmuje każde faktyczne władanie rzeczą (por. wyrok SA w Gdańsku z 5.04.2000 r., II AKa 14/00, Prok. i Pr.-wkł. 2001/4, poz. 22). W realiach niniejszej sprawy stan faktyczny jest taki, iż oskarżona T. R. w chwili przeszukania mieszkania, w którym przebywała w dniu 26 listopada 2019r. posiadała 11 sztuk nabojów pistoletowych, na których posiadanie, co jednoznacznie wynika z opinii biegłego z zakresu broni i balistyki Komendy Wojewódzkiej Policji we W. Laboratorium Kryminalistycznego z dnia 13 stycznia 2020r., wymagane jest pozwolenie.

W opisanym zdarzeniu nie budzi wątpliwości fakt, iż oskarżona działała umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Miała bowiem świadomość, że przedmioty, które posiadała to naboje, na których posiadanie wydawane jest pozwolenie. Jest to wiedza powszechna w społeczeństwie, że posiadanie opisanych naboi pistoletowych w polskim porządku prawnym jest reglamentowane. Jak przy tym jednoznacznie wynika z opinii sądowo psychiatryczno – psychologicznej pozostający w normie poziom intelektualny oskarżonej pozwalał jej na pełne rozumienie kwalifikowanego z przepisu art. 263 § 2 k.k. zachowania i powstrzymywanie się przed nim w związku z czym oskarżona w odniesieniu do tego zarzutu nie miała zniesionej, ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

T. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

z ustaleń faktycznych wynika, że w dniu 24 listopada 2019 roku w B. działając w zamiarze ewentualnym pozbawienia życia P. G. oraz działając w warunkach znacznie ograniczonej poczytalności, zadając mu uderzenie w lewą stronę klatki piersiowej rozkładanym nożem automatycznym, spowodowała u niego obrażenia w postaci rany kłutej klatki piersiowej – ranę powłok w piątym międzyżebrzu lewym bocznie od brodawki sutkowej, drążącą przez płuco w kierunku serca, uszkodzenie tętnicy osierdziowo – przeponowej, powodując krwotok do jamy opłucnej lewej i odmę jamy opłucnej lewej, które to obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na jego zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Zachowanie oskarżonej zakończyło się na etapie usiłowania dokonania zabójstwa pokrzywdzonego, jednakże w sprawie nie sposób pominąć tego, iż jedynie w wyniku udzielonej P. G. pomocy lekarskiej polegającej na pilnym otwarciu klatki piersiowej i zatrzymaniu krwawienia nie doszło do utraty życia przez pokrzywdzonego.

Związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem oskarżanej zadającej pokrzywdzonemu szybki, pojedynczy cios nożem w lewą stronę klatki piersiowej, a obrażeniami jakich doznał P. G. i ich następstwem w postaci zagrożenia dla jego życia nie nasuwa wątpliwości. Jak wnika z wiarygodnej, z powołanych powyżej względów, opinii sądowo – lekarskiej, doznane przez pokrzywdzonego obrażenia spowodowały u niego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

Sąd w niniejszej sprawie nie dostrzegł podstaw do przypisania oskarżonej działania z zamiarem bezpośrednim pozbawienia pokrzywdzonego życia. Nie sposób takiego wniosku wyprowadzić z zebranych dowodów. Zadając P. G. pojedynczy cios nożem w lewą stronę klatki piersiowej oskarżona niewątpliwie przewidywała możliwość pozbawienia go życia oraz spowodowania u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i godziła się na to. Sąd w niniejszej sprawie miał na uwadze to, iż w rzeczywistości oskarżona nie miała żadnego powodu (motywu), aby dążyć do pozbawienia pokrzywdzonego życia. Oskarżona i pokrzywdzony wcześniej się nie znali. Z drugiej jednak strony nie można było w sprawie tracić z pola widzenia sekwencji zdarzeń poprzedzejących zadanie pokrzywdzonemu ciosu przez T. R. a mianowicie, iż było to następstwem utarczki słownej („Pyskówka i szarpanina pomiędzy T.” R. i P. G.) do czego doszło po tym jak oskarżona „zaczęła czepiać się do tej dziewczyny, co zobaczył jej chłopak i próbował słownie jej bronić i odsuwać swoją dziewczynę”, przy czym, co istotne, oskarżona zanim zadała pokrzywdzonemu cios rozkładanym nożem automatycznym a zatem narzędziem mogącym z łatwością spowodować skutek śmiertelny, uprzednio wyjęła nóż z plecaka. Nie bez znaczenia pozostawało wprawdzie, iż kobieta użyła go względem znacznie od siebie wyższego mężczyzny jednakże był to cios wymierzony w pobliże newralgicznego dla życia organu jakim jest serce. Oskarżona nie ponowiła ciosu pomimo braku reakcji pozostających w pobliżu osób. Wprawdzie nie udzieliła pokrzywdzonemu pomocy ale również nie zaczęła pospiesznie oddalać się z miejsca zdarzenia, natomiast niewątpliwie ukryła się przed organami ścigania w późniejszym czasie.

Ze znajdującej się w aktach sprawy opinii sądowo psychiatryczno – psychologicznej jednoznacznie wynika, że oskarżona T. R. w odniesieniu do zarzutu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. z powodu organicznych zaburzeń osobowości miała organiczną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem w związku z czym zachodzą warunki z art. 31 § 2 k.k. Rozpoznane u oskarżonej zaburzenia charakterologiczne (organiczne zaburzenia osobowości) są zdaniem biegłych lekarzy psychiatrów oraz psychologa, wynikiem uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego i charakteryzują się u oskarżonej obniżeniem progu wyzwalania agresji, drażliwością, labilnością emocjonalną, przewagą sfery emocjonalno - popędowej nad intelektem oraz obniżeniem krytycyzmu, kontroli i przewidywania skutków swojego postępowania (w tym konsekwencji upicia alkoholowego) co ma miejsce w szczególności w sytuacjach konfliktowych, w tym w ramach reakcji na sytuacje niezgodne z jej oczekiwaniami, w sposób wygórowany, nieadekwatny do bodźca. Istotnym w sprawie pozostawało, iż jak wynika z ustnej uzupełniającej opinii biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa w ich ocenie u oskarżonej poczytalność w znacznym stopniu ograniczona zbliża się do zniesionej.

☐

1.6.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.7.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.8.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. R.

T. R.

T. R.

I

II

VI

I

IV

Obciążające:

- oskarżona godziła w podstawowe dobro chronione prawem – życie i zdrowie ludzkie

- działanie oskarżonej bez powodu, za taki nie może zostać uznana „Pyskówka i szarpanina pomiędzy T.” R. i P. G.,

- działanie oskarżonej pod wpływem alkoholu,

- jawny sposób działania oskarżonej,

- wprawdzie zachowanie oskarżonej zakończyło się na etapie usiłowania to jednak udzielenie specjalistycznej pomocy lekarskiej doprowadziło do zapobieżenia poważniejszym następstwom działania oskarżonej,

- zachowanie oskarżonej bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa kiedy los pokrzywdzonego był jej obojętny,

-uprzednia karalność oskarżonej,

Łagodzące:

- zamiar ewentualny,

- u oskarżonej poczytalność w znacznym stopniu ograniczona zbliża się do zniesionej.

Obciążające:

-uprzednia karalność oskarżonej,

Łagodzące:

- posiadanie wyłącznie amunicji,

- posiadane amunicji przez krótki czas (Sąd przyjął, że oskarżona posiadała ją jedynie w dacie przeszukania zajmowanych przez nią pomieszczeń mieszkalnych przez funkcjonariuszy policji). Jako okoliczności łagodzącej Sąd nie potraktował przyznania się oskarżonej do popełnienia czynu w sytuacji gdy zabezpieczona amunicja nie została przez nią dobrowolnie wydana lecz została ujawniona podczas czynności przeszukania mieszkania.

- popełniła dwa przestępstwa godzące w różne dobra prawem chronione,

- w niewielkich odstępach czasu

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. R.

T. R.

T. R.

T. R.

T. R.

II

III

V

IX

VIII

I

I

II

- rodzaj doznanych przez pokrzywdzonego P. G. cierpień,

- odczuwanie przez pokrzywdzonego bólu w okolicy serca gdy się przeforsuje,

- brak konieczności pozostawania pod opieką lekarską i brak przeciwskazań do pracy

przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci zabezpieczonego noża sprężynowego orzeczono w oparciu o przepis art. 44 § 2 k.k.

na podstawie art. 44 § 6 k.k. orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa odstrzelonych w trakcie badań jedenastu sztuk nabojów

w oparciu o przepis art. 230 § 2 k.p.k. zwrócono świadkowi K. P. i oskarżonej T. R. należące do nich przedmioty jako zbędne dla postępowania

zobligowany treścią przepisu art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonej na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 26 listopada 2019r. godzina 13:30 do dnia 21 września 2020r.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

8. 

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

X

XI

O kosztach nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonej orzeczono na podstawie przepisu art. 29 ust.1 ustawy – Prawo o adwokaturze.

Zgodnie z dyrektywą przepisu art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego P. G. kwotę 3000 zł z tytułu ustanowienia w sprawie pełnomocnika procesowego.

Biorąc pod uwagę sytuację finansową oskarżonej - brak majątku, oraz uwzględniając okoliczność, iż wobec oskarżonej orzeczona została bezwzględna kara pozbawienia wolności Sąd, na podstawie przepisu art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, zwolnił ją w całości od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, w tym od opłaty.

1.1Podpis

Karin Kot Robert Bednarczyk