Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 173/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2020 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Tomasz Skowron

Protokolant Katarzyna Rubel

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2020 r.

sprawy L. H. ur. (...) w L.

s. J., H. z domu B.

obwinionego z art. 63a § 1 kw

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu

z dnia 29 stycznia 2020 r. sygn. akt II W 109/19

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec obwinionego L. H.;

II. stwierdza, że koszty sądowe za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 173/20

UZASADNIENIE

L. H. został obwiniony to, że:

w dniu 28.02.2019r. o godz. 11:45 w L. pomiędzy ulicą (...) i ulicą (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. dokonał umieszczenia w miejscu publicznym do tego nieprzeznaczonym bez zgody zarządzającego tym miejscem tj. na słupach znaku pionowego B-41 (zakaz ruchu pieszych), apelów/ulotek, wystawiając je na widok publiczny

tj. o czyn z art. 63a § 1 kw

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 29 stycznia 2020 r. w sprawie II W 109/19:

I. uniewinnił obwinionego L. H. od popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku,

II. na podstawie art. 118 § 2 kpow kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Powyższy wyrok na niekorzyść obwinionego zaskarżył oskarżyciel publiczny Komendant Straży Miejskiej w L. i na podstawie art. 109 § 2 k.p.w. w zw. z art. 438 pkt 3 k.p.k. zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę orzeczenia polegający na przyjęciu niewłaściwej oceny niewypełnienia znamion wykroczenia w umyślnym i publicznym działaniu obwinionego L. H., a tym samym nieuznanie zaistnienia społecznej szkodliwości czynu oraz naruszenia dobra chronionego art. 63 § 1 k.w. w wyniku popełnienia przez obwinionego czynu zabronionego i bezprawnego.

Stawiając powyższe zarzuty oskarżyciel publiczny wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy obwinionego do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy II Wydział Karny w L..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Nietrafny był zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, dotyczący braku społecznej szkodliwości czynu L. H.. Z uzasadnienia apelacji wynika, że skarżący kwestionuje brak dokonania dogłębnej analizy zachowania obwinionego w zakresie stworzenia potencjalnego zagrożenia dla uczestników ruchu pieszego w miejscu umieszczenia transparentów.

Wbrew zarzutowi apelacji Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że czyn L. H. nie jest społecznie szkodliwy. Przede wszystkim stwierdzić należy, że zachowanie obwinionego stanowiło realizację fundamentalnego w społeczeństwie demokratycznym prawa do swobodnego wyrażania opinii i wolności wyrażania poglądów, które pozostają pod ochroną art. 54 ust. 1 Konstytucji RP. Fakt, że obwiniony wywiesił transparent w miejscu odosobnionym, (co w żaden sposób nie naruszało jego estetyki) stanowi kluczowy czynnik znoszący społeczną szkodliwość czynu zarzucanego obwinionemu. Nie uszło uwadze Sądu Rejonowego, że z uwagi na miejsce wywieszenia ulotki nie zostało naruszone prawo do dysponowania miejscem publicznym podmiotowi zarządzającemu. Twierdzenia oskarżyciela co do tego, że umieszczenie plakatów przy znakach pionowych informujących o złym stanie technicznym obiektu, mogło spowodować potencjalne zagrożenie dla przechodzących w tym miejscu pieszych nie znajdują żadnego uzasadnienia. Z dokumentacji fotograficznej z miejsca zdarzenia jednoznacznie wynika, że plakaty zostały zamieszczone pod znakiem ostrzegającym o uszkodzonej nawierzchni i znakiem pionowym B-41 (k. 3 i 4). Nie sposób zatem przyjąć, aby działanie obwinionego mogło wprowadzać w błąd i spowodować jakiekolwiek negatywne konsekwencje dla ruchu pieszego. Wobec powyższego użycie przez obwinionego takiego środka ekspresji nie miało charakteru frywolnego, lecz było jasnym komunikatem kierowanym w stronę władzy publicznej i jako takie mieści się w dopuszczalnych granicach swobód obywatelskich.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Rejonowy prawidłowo stwierdził, że zachowanie obwinionego L. H. nie było społecznie szkodliwe, a co za tym idzie – jego czyn nie stanowi wykroczenia w myśl art. 1 § 1 k.w.

Z tych względów Sąd Okręgowy, nie znajdując podstaw do uwzględnienia apelacji oskarżyciela publicznego, na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w. zaskarżony wyrok, jako trafny i prawidłowy, utrzymał w mocy.

Na podstawie art. 119 k.p.w. Sąd Okręgowy kosztami procesu obciążył Skarb Państwa.

VI Ka 173/20

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE