Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., 18 września 2018 roku

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Błach-Jóźwik

Ławnicy Joanna Stasiak

Włodzimierz Smaga

Protokolant Joanna Mucha

po rozpoznaniu 5 września 2018 roku w L.

na rozprawie

sprawy

z powództwa R. M.

przeciwko (...) w L.

o odszkodowanie w związku z wygaśnięciem stosunku pracy wraz z odsetkami

I.  zasądza od (...) w L. na rzecz R. M. kwotę 19.724,76 (dziewiętnaście tysięcy siedemset dwadzieścia cztery 76/100) zł wraz z ustawowymi odsetkami (za opóźnienie) za okres od 23 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty – tytułem odszkodowania w związku z wygaśnięciem stosunku pracy;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od (...) w L. na rzecz R. M. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  wyrokowi w pkt I do kwoty 6.574,92 (sześć tysięcy pięćset siedemdziesiąt cztery 92/100) zł nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Joanna Stasiak Agnieszka Błach-Jóźwik Włodzimierz Smaga

VII P 671/17

UZASADNIENIE

W pozwie z 20 września 2017 roku R. M. żądał zasądzenia od (...) w L. na jego rzecz kwoty 19.724,76 zł tytułem odszkodowania w związku z niezgodnym z prawem i zasadami współżycia społecznego wygaśnięciem stosunku pracy w wysokości wynagrodzenia za ustawowy okres wypowiedzenia (3 miesiące) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Wnosił też o zasądzenie od strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że z uwagi na brak przedstawienia mu przez pozwanego do 31 maja 2017 roku propozycji pracy, tym samym niedopełnienie ustawowego obowiązku wynikającego z art. 165 ust. 7 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o (...), zgodnie ze stanowiskiem pozwanego z dniem 31 sierpnia 2017 roku na podstawie art. 170 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o (...), jego stosunek racy wygasł z mocy prawa. Podniósł jednocześnie, że nieprzedstawienie mu propozycji pracy stanowi naruszenie art. 165 ust. 7 ustawy Przepisy wprowadzające… poprzez nieuwzględnienie w procesie składania propozycji ustawowych przesłanek dotyczących posiadanych kwalifikacji i przebiegu dotychczasowej pracy, a także dotychczasowego miejsca zamieszkania – zarówno posiadane prze niego kwalifikacje, potwierdzone licznymi szkoleniami, doświadczenie zawodowe zdobyte podczas wieloletniej (ponad 45-letniej) pracy w różnych komórkach organizacyjnych organów skarbowych (w tym na stanowiskach kierowniczych), potwierdzone wyróżnieniami, nagrodami i awansami oraz miejsce zamieszkania potwierdzają fakt, że spełnił wszystkie ustawowe przesłanki do dalszej pracy. Podniósł też, że zwolnienie go (wygaszenie stosunku pracy) nie jest decyzją merytorycznie trafną, ani w żaden sposób uzasadnioną i jest dla niego rażąco krzywdzące, naruszające tym samym zasady współżycia społecznego, gdyż pozwany nie podał jakichkolwiek obiektywnych kryteriów, którymi się kierował nie przedstawiając mu propozycji pracy – może jedynie przypuszczać, że niezaproponowanie mu nowych warunków pracy, a w konsekwencji wygaszenie jego stosunku pracy, mogło być spowodowane nabyciem przez niego uprawnień emerytalnych, a więc spowodowane było pozamerytorycznymi i niezawartymi w art. 165 ust. 7 ustawy kryteriami, stanowiąc jaskrawe naruszenie kodeksowego nakazu równego traktowania.

Pozwana (...) w L. wnosiła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według obowiązujących norm.

W odpowiedzi na pozew wyjaśniono, że nieprzedstawienie powodowi propozycji pracy/służby należy odnieść do zakresu i charakteru wprowadzonych przez prawodawcę rozwiązań ustawowych w zakresie ustroju i organizacji jednostek (...) – dotychczasowe struktury (...) (...) i (...) należało więc dostosować do zmieniających się realiów rynkowych i współpracy z administracjami państw członkowskich Unii Europejskiej. Z regulacji tej wynika jednocześnie, że stosunki pracy osób zatrudnionych w (...) wygasają z dniem 31 sierpnia 2017 roku, jeżeli osoby te w terminie do 31 maja 2017 roku nie otrzymają propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia (art. 170 ust. 1 pkt 1 ustawy wprowadzającej KAS). Nie ma przy tym uzasadnienia zarzut dotyczący dyskryminacji powoda związany z osiągnięciem przez niego wieku emerytalnego.

Stan faktyczny był następujący.

R. M. został zatrudniony w (...) w L. od 7 lutego 1992 roku na podstawie mianowania na czas nieokreślony i z tym dniem powołany na inspektora (...) czwartego stopnia, zaś z dniem 1 czerwca 1992 roku mianowany na stanowisko kierownika oddziału; na okres od 11 lipca do 31 października 2001 roku powierzono mu pełnienie obowiązków Naczelnika (...)i (...),(...) (...) (...). W związku z reorganizacją (...) z dniem 31 stycznia 2006 roku został odwołany ze stanowiska kierownika oddziału i od 1 lutego 2006 roku zatrudniony był jako inspektor (...) w Wydziale (...)– z dniem 1 stycznia 2008 roku na podstawie art. 110 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej (Dz. U. nr 31/2008, poz. 214 ze zm.) jego stosunek pracy przekształcił się w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Od 1 kwietnia 2011 roku zajmował stanowisko inspektora (...) w Wydziale(...).

( okoliczności niesporne, p. dokumenty w części B akt osobowych)

W okresie zatrudnienia R. M. uzyskiwał wyróżniające okresowe oceny pracy, zaś od 2004 roku – oceny pozytywne: na poziomie oczekiwań, dobre lub wyróżniające.

( dowody: oceny okresowe pracy – k. 89-98 oraz w części B akt osobowych)

W prowadzonym przez pracodawcę w latach 2014-2016 listach rankingowych R. M. uzyskał następujące lokaty:

( dowód: wyciąg z list rankingowych – k. 99)

Na podstawie art. 165 ust. 6 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o (...) (Dz. U. poz. 1948/2016 ze zm.), w uzgodnieniu z Dyrektorem (...), ustalono, że od 1 marca 2017 roku R. M. będzie świadczył pracę w Izbie realizując zadania w L. (...) w B. – z miejscem pracy wyznaczonym w L., gdzie R. M. miał miejsce zamieszkania.

( okoliczności niesporne, p. pismo pracodawcy z 23 lutego 2017 roku – k. 123 części B akt osobowych)

29 maja 2017 roku Dyrektor (...) w L. poinformował R. M., że w związku z nieprzedstawieniem mu propozycji zatrudnienia, na podstawie art. 170 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o (...) (Dz. U. poz. 1948/2016 ze zm.) jego stosunek pracy wygaśnie z dniem 31 sierpnia 2017 roku, składając mu jednocześnie serdeczne podziękowania za długoletnią, pełną zaangażowania pracę w (...) za trud i pasję włożoną w wypełnianie codziennych zadań oraz rzetelność i sumienność w pracy zawodowej – jego profesjonalizm i doświadczenie zawodowe były zawsze gwarancją rzetelnie wykonanej pracy, a przez wiele lat z dużą odpowiedzialnością wychował wiele pokoleń młodych urzędników.

Na okres od 1 czerwca do 31 sierpnia 2017 roku powierzono R. M. stanowisko starszego (...) w D. (...) i (...).

( okoliczności niesporne, p. pismo pracodawcy z 24 maja 2017 roku – k. 13 i k. 140 części B akt osobowych oraz pismo pracodawcy z 13 czerwca 2017 roku – k. 12 i k. 141 części B akt osobowych)

Miesięczne wynagrodzenie R. M. obliczone według zasad obliczania ekwiwalentu pieniężnego za urlop na dzień wygaśnięcia stosunku pracy wynosiło 6574,92 zł.

( okoliczności niesporne, p. zaświadczenie pracodawcy z 29 grudnia 2017 roku – k. 70, p. też k. 25)

Sąd zważył, co następuje.

Zasady i tryb utworzenia (...), z czym wiązała się likwidacja dotychczasowego pracodawcy powoda – (...) w L., określała ustawa 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o (...) (Dz. U. poz. 1948/2016 ze zm.). Przepisy tej ustawy regulowały także sytuację pracowników likwidowanych urzędów i tak: zgodnie z treścią art. 165 ust. 3 pracownicy zatrudnieni w urzędach (...) stali się z dniem wejścia w życie ustawy o (...) pracownikami zatrudnionymi w jednostkach organizacyjnych (...) ((...)), chyba że do 31 maja 2017 roku nie otrzymali pisemnej propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia – w takim wypadku ich stosunku pracy wygasały z dniem 31 sierpnia 2017 roku stosownie do treści art. 170 ust. 1 pkt 1 ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę o (...).

Jak wynika z przytoczonych przepisów: z woli ustawodawcy stosunki pracy pracowników likwidowanych urzędów (...) wygasały z dniem 31 sierpnia roku – o ile do 31 maja 2017 roku dyrektor nowo powstałej jednostki organizacyjnej (...) nie zaproponował im nowych warunków zatrudnienia w tej jednostce. Trzeba przy tym podkreślić, że przepisy ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę o (...) nie nałożyły na nowych pracodawców obowiązku kontynuowania z tymi pracownikami zatrudnienia po 31 sierpnia 2017 roku, co wynika wyraźnie z art. 170 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. A zatem: oznaczało to możliwość, a nie konieczność, złożenia propozycji nowych warunków zatrudnienia przez nowego pracodawcę.

Niemniej jednak w art. 165 ust. 7 ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę o (...) ustawodawca wprowadził kryteria odnoszące się do składania dotychczasowym pracownikom likwidowanych urzędów propozycji nowych warunków zatrudnienia, takie jak: posiadane kwalifikacje i przebieg dotychczasowej pracy lub służby, a także dotychczasowe miejsce zamieszkania. Trzeba przy tym podkreślić, że kryteria te odnosić należy nie tylko do etapu ustalenia nowych warunków zatrudnienia, ale także do etapu wyboru osób, którym dyrektor nowo powstałej jednostki (...) przedstawia propozycję zatrudnienia (por. wyrok WSA w Olsztynie z 9 listopada 2017 roku (...) SA/O. 741/17). W konsekwencji zaś, w razie wniesienia przez pracownika odwołania na zasadzie określonej w art. 67 k.p. zastosowanie przez pracodawcę tych kryteriów podlega kontroli sądu pracy.

Oznacza to jednocześnie, że w toku procesu ciężar wykazania zachowania zgodnego z wytycznymi ustawodawcy spoczywa na pracodawcy (art. 6 k.c.).

Analizując przedstawiony przez strony w toku procesu materiał dowodowy nie można natomiast uznać, że pozwany pracodawca zdołał wykazać, że nie przedstawiając powodowi propozycji nowych warunków zatrudnienia postępował zgodnie z wymaganiami art. 165 ust. 7 ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę o (...). W szczególności nie przekonuje o tym wypowiedź dyrektora pozwanej Izby, który podejmował sporną decyzję. ( p. k. 112v-114)

Wobec powyższego należało uznać, że w przypadku powoda doszło do naruszenia przepisów dotyczących wygaśnięcia stosunku pracy. To zaś uzasadniało uwzględnienie powództwa o odszkodowanie. Zgodnie bowiem z treścią art. 67 k.p. w zakresie roszczeń pracownika odwołującego się do sądu pracy w razie naruszenia przez pracodawcę przepisów o wygaśnięciu stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy określające uprawnienia pracownika w razie niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia – powód zażądał zasądzenia odszkodowania (p. art. 56 § 1 k.p.).

Wysokość odszkodowania w takim przypadku równa jest wynagrodzeniu za okres wypowiedzenia (art. 58 k.p.); biorąc pod uwagę okres zatrudnienia powoda, przysługiwał mu 3-miesięczny okres wypowiedzenia (art. 36 § 1 pkt 3 k.p.).

Stosownie do treści § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. nr 62, poz. 289 ze zm.) przysługujące powodowi odszkodowanie oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop. Wobec tego, uwzględniając złożone przez pracodawcę zaświadczenie o wysokości tak obliczonego miesięcznego wynagrodzenia powoda ( p. k. 70), kwota odszkodowania wyniosła 19.724,76 zł.

Zgodnie z żądaniem i na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. (w związku z art. 300 k.p.) należało zasądzić na rzecz powoda także ustawowe odsetki za opóźnienie od zasądzonej kwoty odszkodowania – jednak począwszy od dnia doręczenia pozwu, tj. za okres od 23 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty. ( p. k. 64) Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w uchwale z 6 marca 2003 roku (III PZP 3/03 OSNP 2004/5/74) „ustawowe odsetki od odszkodowania przysługującego pracownikowi z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia stają się wymagalne w dniu doręczenia pracodawcy odpisu pozwu zawierającego żądanie zapłaty tego odszkodowania”. Dlatego też w pozostałej części żądanie zasądzenia odsetek zostało oddalone.

Zgodnie z podstawową zasadą rozstrzygania o kosztach procesu wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi (na jego żądanie) poniesione przez niego koszty procesu – niezbędne do jego prowadzenia. Powód, którego niewątpliwie uznać należy za stronę wygrywającą proces, zażądał zwrotu kosztów a był reprezentowany przez pełnomocnika.

Zgodnie z treścią art. 98 § 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez pełnomocnika będącego radcą prawnym zalicza się wynagrodzenie tego pełnomocnika – w granicach określonych przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2018 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804/2015 ze zm.). Zgodnie z treścią rozporządzenia stawka minimalna w sprawach z zakresu pracy o przywrócenie do pracy wynosi 180 zł (p. też uchwała 7 sędziów SN z 24 lutego 2011 roku I PZP 6/10). Taką też kwotę zasądzono na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c. należało nadać wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Z tych wszystkich względów należało orzec jak w sentencji.