Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2019 r. w G.

sprawy z powództwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

przeciwko J. M. (1)

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Kosztami procesu obciąża powoda uznając je z uiszczone w całości.

III.  Zasądza od powoda (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz pozwanego J. M. (2) kwotę 3.617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 338/19

UZASADNIENIE

(Powód) (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko J. M. (1) (pozwanemu) o zapłatę kwoty 21.779,99 zł wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie i kasztami procesu. Żądanie miało wynikać z zawartej między stronami umowy z dnia 15 listopada 2013 r. Strona pozwana nie wywiązała się z warunków zawartych w umowie co spowodowało powstanie wymagalnego zadłużenia w stosunku do pozwanego.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany podniósł następujące zarzuty:

- nieudowodnienie istnienia, wysokości oraz wymagalności wierzytelności dochodzonej pozwem,

- nieważność umowy,

- brak wykazania przekazania przez powoda środków pieniężnych pozwanego;

- brak wykazania wysokości należności głównej i naliczonych odsetek;

- brak skutecznego wypowiedzenia umowy kredytowej, implikującego brak wymagalności roszczenia,

- posłużenie się powoda w umowie kredytowej klauzulami umownymi, które są sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i dobrymi obyczajami, a dodatkowo uniemożliwiającymi prawidłowe wyliczenie roszczenia,

- przedawnienie roszczenia.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazano m.in. następujące argumenty:

1) Powód przedstawił szereg dokumentów w formie kopii oraz wydruków z systemu komputerowego, które nie zostały poświadczone za zgodność z oryginałem. Dokumenty te nie posiadają jakiejkolwiek mocy dowodowej.

2) Pozwany zakwestionował wiarygodność wszelkich danych zawartych na dokumentach załączonych przez powoda do pozwu. Nie jest możliwe uznanie twierdzeń powoda na podstawie powołanych dokumentów.

3) Powód nie udowodnił, że przysługiwała mu jakakolwiek wierzytelność od strony pozwanej – nie przedstawiono żadnego dowodu. Powołano się na umowę kredytu. Nie świadczy ona o powstaniu zaległości po stronie pozwanej, a w szczególności wysokości tej zaległości.

4) Umowa kredytowa nie została zawarta z uwagi na brak podpisów pod umową.

6) Brak jakiegokolwiek dowodu na udostępnienie pozwanemu środków pieniężnych przez powoda. Ciężar udowodnienia istnienia wierzytelności spoczywa na powodzie.

7) Powód nie udowodnił, w jaki sposób i na jakiej podstawie określił kwotę należności głównej, oraz nie uzasadnia okresu, za jaki naliczał odsetki, nie podaje i nie uzasadnia również ich stopy procentowej z całego okresu , za który naliczał odsetki dlaczego odsetki.

8) Postanowienia umowy nie pozwalają na konkretne ustalenie oprocentowania kredytu. Umowa nie określa parametrów ustalenia oprocentowania, lakonicznie wskazuje, że mogą one ulec zmianie. Z uwagi na rażącą nie transparentność i niekonkretność, klauzulę uznać należy jako abuzywną.

9) Bezskuteczne były zmiany oprocentowania kredytu polegające na zwiększeniu stopy oprocentowania, z powodu niepoinformowania o takich zmianach. Powód nie wskazał dowodów co do informowania pozwanego o każdorazowej zmianie oprocentowania, pozwana zaprzecza aby kiedykolwiek była o tym poinformowana.

11) Zmiana oprocentowania pociąga za sobą obowiązek dostarczenia kredytobiorcy nowego harmonogramu spłaty. W przedmiotowej takiego harmonogramu nie przedstawiono, pomimo wielokrotnej zmiany oprocentowania.

12) W. z ksiąg bankowych stanowią dokumenty prywatne.

13) Brak wymagalności dochodzonego pozwem roszczenia – naruszono przepis art. 75c ust. 1 prawa bankowego, co skutkuje bezwzględną nieważnością tzw. wypowiedzenia umowy kredytu. W sytuacji zaległości w spłacie, bank nie może wypowiedzieć umowy kredytu zgodnie z jej zapisami, albowiem zgodnie z ustawą powódka ma obowiązek wezwania pozwanej do zapłaty z poinformowaniem o możliwości zawarcia porozumienia z bankiem. Bank powinien zastosować procedurę restrukturyzacji zadłużenia kredytowego, wystosować stosowne upomnienie. Zaniechanie procedury restrukturyzacyjnej oznacza sprzeczność wypowiedzenia z przepisami prawa, więc nieważność dokonanej czynności prawnej – art. 58 § 1 k.c.

14) Nie dowiedziono w sposób bezsporny czy i kiedy umowa została rozwiązana. Jeśli pozew został wniesiony przed końcem trwania umowy kredytu, oznacza to, że musiało dojść do wypowiedzenia przedmiotowej umowy, bo tylko wtedy strona pozwana zmuszona byłaby do zwrotu kapitału przed datą końcową wyznaczoną w umowie. To z kolei oznacza, że na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia wypowiedzenia umowy, co było jego obowiązkiem, nie zaś prawem.

15) Wypowiedzenie umowy powinno odpowiadać warunkom umowy, regulaminu oraz ustawy prawo bankowe. Nie przedstawiono dowodu doręczenia stronie pozwanej przesyłki zawierającej wypowiedzenie umowy. Termin wymagalności powinien być liczony od otrzymania przez stronę pozwaną wypowiedzenia.

USTALENIE FAKTYCZNE

1.  W dniu 25 listopada 2008 roku (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. (poprzednik prawny powoda) zawarł z pozwanym umowę o prowadzenie bankowych rachunków oszczędnościowo-kredytowych. Powód od otwarcia rachunku o nr (...) korzystał z niego do 5 lutego 2019 r. kiedy dokonał ostatniej wpłaty na ten rachunek w kwocie 100 zł.

(dowód : umowa k. 122, zestawienie operacji na rachunku k. 35-90)

2.  W dniu 7 listopada 2013 roku strony postępowania zawarły umowę kredytu odnawialnego w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym o powyższym numerze. Powód udzieliła pozwanemu, na jego wniosek, kredytu w rachunku bieżącym nr (...) w kwocie 10.000 zł z przeznaczeniem na dowolny cel konsumpcyjny nie związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Umowa została zawarta na okres 12 miesięcy w którymi miała nastąpić całkowita spłata kredytu, chyba że kredyt ten zgodnie z zapisami umownymi zostałaby automatycznie przedłużony na okres kolejnych 12 miesięcy. Wykorzystanie kredytu miało następować w formie gotówkowej lub bezgotówkowej, poprzez realizację dyspozycji powódki do wysokości udzielonego kredytu. Stosownie do §8 umowy w wypadku nie spłacenia należności bankowi w umówionym terminie, Powód wezwie kredytobiorcę do niezwłocznego wpłacenia wymagalnych należności. natychmiastowej spłaty. Naliczane są odsetki karne. Możliwość wypowiedzenia umowy przewidywał §17 umowy – okres wypowiedzenia umowy wynosił dwa miesiące i liczony był od dnia doręczenia wypowiedzenia kredytobiorcy.

W dniu 29 stycznia 2014 r. na podstawie wniosku pozwanego zawarto aneks do umowy, w którym podwyższono kwotę kredytu do kwoty 20.000 zł

(dowód: umowy k. 27-30 i 21-32)

3.  Pozwany zgodnie z umową korzystał z kapitału udzielonego kredytu odnawialnego w rachunku bankowym.

(dowód: zestawienie operacji na rachunku k. 35-90)

4.  W piśmie z dnia 16 grudnia 2017 roku skierowanym do pozwanego, powód dokonał wypowiedzenia umowy z zachowaniem dwumiesięcznego okresy wypowiedzenia wskazując z pozwany ma obowiązek spłaty całego zobowiązania niezwłocznie następnego dnia po upływie okresu wypowiedzenia. Całkowita kwota zobowiązania została określona na kwotę 20.960,79 zł na która składały się kapitała w kwocie 20.157,17 zł, odsetki 323,62 zł oraz opłaty i prowizje w kwocie 480 zł.

Wezwanie zostało wysłane do powoda na adres ul. (...) w

T. i pod tym adresem było awizowane.

(dowód: wypowiedzenie umowy wraz z kserokopia koperty k. 20-22)

5.  W dniu 28 sierpnia 2018 roku powód wystawił wyciąg z ksiąg bankowych nr (...), zgodnie z którym stwierdzono, że w księdze bankowej w dziale wierzytelności ujawniona jest jako wierzytelność banku przysługująca od pozwanego w kwocie 21.779,99 zł, na którą składają się:

- 19.7617,17 zł tytułem należności głównej

- 828,45 zł tytułem odsetek umownych naliczonych od kapitału w wysokości za okres od 17 października 2017 r. do 21 marca 2018 r., według stopy procentowej w wysokości 9,63% w skali roku,

- 854,37 zł tytułem odsetek karnych umownych naliczonych za okres od 22 marca 2018 r. do 29 sierpnia 2018 r., od zadłużenia przeterminowanego według stopy procentowej w wysokości 9,63% w skali roku,

- 480 zł tytułem kosztów, opłat i prowizji.

Zobowiązania pieniężne pozwanej wobec powódki wynikały z umowy o kredyt w rachunku bankowym nr (...) z dnia z dnia 15 listopada 2013 r., ewidencjonowanych na rachunku bankowym prowadzonym w ramach umowy o numerze (...).

Wyciąg z ksiąg bankowych został podpisany przez M. B., która dysponowała pełnomocnictwem udzielonym przez wiceprezesów zarządu powódki.

(dowód: wyciąg z ksiąg bankowych k. 23, pełnomocnictwo k. 96)

OCENA DOWODÓW

6.  Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zaoferowanego przez strony niniejszego postępowania. Sąd ocenił wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału (art. 233 § 1 k.p.c.). Podstawą dla ustalenia stanu faktycznego sprawy pozostawały dokumenty prywatne związane z obsługą umowy kredytowej zawartej przez obie strony. Jakkolwiek strona pozwana kwestionowała w dużej mierze autentyczność oraz prawdziwość przedstawionych dowodów, Sąd uznał je za wiarygodne, a więc uznał, że osoby, które te dokumenty podpisały, złożyły oświadczenia w nich zawarte.

7.  Sąd nie podziela stanowiska pozwanego co do braku mocy dowodowej kopii dokumentów przedłożonych przez powódkę. W dobie powszechnej informatyzacji wymogi co do materiału dowodowego w sprawie ulegają pewnym modyfikacjom, czego wyraz daje ustawodawca w kolejnych nowelizacjach kodeksu postępowania cywilnego i wprowadzeniu do obrotu prawnego pojęcia dokumentu elektronicznego. Abstrahując od powyższego, w art. 7 prawa bankowego dopuszczono obieg dokumentów bankowych w formie elektronicznej, więc możliwym jest przedstawianie w toku sprawy sądowej wydruków z systemów informatycznych, np. wyciągów z rachunku bankowego.

8.  Sąd oparł się o wskazanych powyżej dowodach uznając je za wiarygodne i złożone w odpowiedniej formie. Brak było jakichkolwiek podstaw do odmowy wiarygodności i mocy dowodowej dokumentom w postaci: wypowiedzenia umowy oraz wyciągu z ksiąg bankowych. Podkreślić bowiem należy, iż wszystkie wymienione powyżej dokumenty mają charakter dokumentów prywatnych, które zgodnie z treścią art. 245 k.p.c. korzystają z domniemania autentyczności oraz domniemania pochodzenia oświadczeń zawartych w tych dokumentach od ich wystawców. Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania wymienionych dokumentów. Zostały one bowiem prawidłowo poświadczone za zgodność z oryginałem przez profesjonalnego pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym, a zgodnie z treścią art. 129 § 3 k.p.c. zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej ma charakter dokumentu urzędowego. Dowody w postaci potwierdzenia zawarcia umowy kredytu odnawialnego nr (...), zestawienia operacji na rachunku pozwanej, zawarte na płycie CD nie zawierają podpisu, jednak zostały sporządzone w sposób przewidziany w art. 7 Prawa bankowego i także nie ma podstaw do kwestionowania wiarygodności i mocy dowodowej tego dokumentu.

9.  W ocenie Sądu przedłożone przez stronę powodową dokumenty tworzą spójny obraz stosunku prawnego zawartego przez strony, w szczególności treści tego stosunku, jego wykonywania przez strony, a także jego rozwiązania w następstwie złożonego przez powoda oświadczenia o wypowiedzeniu umowy. Tak samo sytuacja ma się do projektu umowy kredytu odnawialnego. Mimo, że jest to projekt umowy, to przez fakt zawarcia umowy o tożsamych warunkach wynika z potwierdzenia zawarcia umowy, o którym mowa była powyżej. W konsekwencji, w oparciu o przepis art. 233 § 1 k.p.c., Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom przedłożonym przez powoda i oparł na nich ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie.

ROZWAŻANIA PRAWNE

10.  Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

11.  Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Prawo bankowe (tekst jedn. Dz.U. z 2016 roku poz. 1988 z późn. zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel (przedmiot kredytu), a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie i zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu w oznaczonym terminie. Dodatkowo zobowiązanie kredytobiorcy obejmuje też obowiązek zapłacenia bankowi odsetek oraz prowizji, w przewidzianych w umowie terminach – wynagrodzenia za korzystanie ze środków pieniężnych banku. Z tego ostatniego wynika, że umowa kredytu jest odpłatna (por. Z. Radwański, Prawo, s. 422). Jest też umową konsensualną. Dla ważności wykreowania wynikającego z niej stosunku prawnego nie potrzeba dodatkowych czynności stron (por. np. szerzej S. Grzybowski, w: S. Grzybowski (red.), System, t. III, cz. 2, s. 721; G. Sikorski, Komentarz, s. 63).

12.  Zasadniczą przyczyną oddalenia powództwa pozostawała jego przedwczesność – roszczenie z umowy kredytu udzielonego pozwanemu co do pełnej kwoty kapitału oraz odsetek nie było na dzień wniesienia pozwu wymagalne w rozumieniu art. 455 k.c.

13.  Zgodzić należy się ze stroną pozwaną co do tego, że wyciąg z ksiąg bankowych nie stanowi w postępowaniu cywilnym dokumentu urzędowego (art. 95 ust. 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Prawa bankowego, tekst jedn. Dz. U. z 2016 roku, poz. 1988 ze zm.), z którym z kolei związane byłyby domniemania, o których mowa w art. 244 § 1 k.c. (por. m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 27 lutego 2014 r., sygn. akt I ACa 290/13). Stanowisko to jest tym bardziej trafne w postępowaniu cywilnym, w toku którego strona pozwana złożyła prawnie skuteczny sprzeciw od nakazu zapłaty, zaprzeczyła prawdziwości dokumentu w postaci wyciągu z ksiąg bankowych podnosząc m.in. niewymagalność roszczenia w nim opisanego. Dokument w postaci wyciągu z ksiąg bankowych nie ma istotnej mocy dowodowej w sytuacji, gdy ma przemawiać na korzyść podmiotu – banku, który go sporządził (tak m.in. w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 6 marca 2014 roku, sygn. akt I ACa 578/13).

14.  Podobnie na aprobatę zasługuje stanowisko, zgodnie z którym strona powodowa powinna wykazać wysokość dochodzonego roszczenia, wymagalność wierzytelności wynikającej z umowy kredytu. Taki obowiązek spoczywa na powodzie zgodnie z art. 6 k.c. Trafnie zważył również Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 16 września 2016 roku, sygn. akt I ACa 450/16, wskazując, że powód, który uzasadniając żądanie pozwu powołuje się na skuteczne wypowiedzenie umowy kredytowej i dochodzi w związku z tym niespłaconego kapitału wraz z odsetkami umownymi od przeterminowanego zadłużenia, powinien w pierwszej kolejności wykazać skuteczność wypowiedzenia umowy, a następnie wysokość dochodzonego roszczenia.

15.  O braku wymagalności roszczenia dochodzonego w niniejszym postępowaniu świadczy naruszenie powszechnie obowiązującej normy wynikającej z przepisu art. 75c ustawy – prawo bankowe. Przepis wszedł w życie w dniu 27 listopada 2015 roku.

16.  Zgodnie z treścią tego przepisu jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych. W wezwaniu tym bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Bank powinien, na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy.

17.  Powód nie wykazał, by przed wysłaniem pisma o wypowiedzeniu umowy wzywał pozwanego do spłaty zobowiązania i umożliwił pozwanemu złożenie wniosku o restrukturyzacje zadłużenia. W ramach czynności wezwania do zapłaty bank był od tej daty zobowiązany do zaoferowania pozwanemu jako swojemu dłużnikowi procedury restrukturyzacyjnej odnoszącej się do kredytu w rachunku bankowym.

18.  Należy podzielić stanowisko wyrażone w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2016 roku, sygn. akt II CSK 750/15 - wypowiedzenie umowy o kredyt będące uprawnieniem kształtującym banku, prowadzącym do zakończenia nawiązanego stosunku prawnego bez dochowania wymaganych warunków może prowadzić do uznania tej czynności za bezskuteczną. Dokonanie takiego wymówienia nie może być czynnością nagłą, zaskakującą dla kredytobiorcy, nawet, jeżeli istnieją podstawy do podjęcia go zgodnie z treścią umowy. Jest ono bardzo dotkliwe dla kredytobiorcy, dlatego skorzystanie z niego powinno nastąpić po wyczerpaniu środków mniej dolegliwych, odpowiednich wezwań. Skutki wypowiedzenia umowy kredytu są dotkliwe dla strony zobowiązanej. W jednym czasie jest zmuszona zapłacić kwotę, którą w normalnym biegu spraw byłaby zmuszona spłacić przez wiele miesięcy, umówione finansowanie jest zakończone. Z tego też względu dochowanie właściwej procedury wypowiedzenia umowy jest kluczowe. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której bank nie zastosował prawidłowej procedury wypowiedzenia kredytu, a w dalszej kolejności rozwiązania umowy kredytu odnawialnego. W przedstawionym przez powódkę dokumencie z dnia 16 grudnia 2017 r. mowa jest jedynie o wypowiedzeniu umowy. Powód nie przedstawił dowodu – pomimo takiego obowiązku wynikającego z art. 6 k.c. – by dopełnił w sposób prawidłowy zgodny z obowiązującymi przepisami procedury wypowiedzenia umowy. Co więcej wypowiedzenie umowy zostało wysłane na adres, który w żaden sposób nie wynika, ani z zawartej umowy ani z adresu faktycznego zamieszkiwania pozwanego. Pozwany zaprzeczył aby to wypowiedzenie zostało mu doręczone, co również wynika z tego, że było awizowane, zaś powód nie wykazał, by wystał to wypowiedzenie na adres wskazany przez pozwanego w trakcie trwania stosunku prawnego. Dlatego też Sąd uznał to wypowiedzenie za nieskuteczne.

19.  Wbrew stanowisku strony pozwanej, powód w niniejszej sprawie nie spóźnił się z wnioskami dowodowymi. Należy podkreślić, że materiał dowodowy w sprawie składał się z dokumentów prywatnych. Aktualnie obowiązujące przepisy kodeksu postępowania cywilnego dają stronom postępowania nieskrępowaną możliwość przedstawiana dalszych wniosków dowodowych, o ile nie spowoduje to zwłoki w rozpoznaniu sprawy. Kluczowe znaczenie w każdym procesie należy przypisać zasadzie prawdy materialnej, więc ustaleniu prawdziwych okoliczności faktycznych sprawy ma pierwszeństwo przed ograniczeniami wynikającymi z zasad gromadzenia materiału dowodowego. Taki wniosek wynika również z art. 217 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej.

20.  Powód wykazał, że zawarł z pozwanym skuteczną i ważną umowę kredytu odnawialnego, która to umowa była wykonywana przez pewien okres. Pozwany korzystał z kwoty kapitału udostępnionego mu w ramach rachunku bankowego. Powód pozostawiła do dyspozycji pozwanego umówioną kwotę 20.000 zł, co wynika m.in. z wyciągu z rachunku bankowego. Do pewnego czasu pozwany obsługiwał zadłużenie w umówiony sposób. Choćby w ten sposób konkludentny strony potwierdziły, że zawarły umowę. Twierdzenia pozwanego że umowa nie została zawarta stoją w sprzeczności z tymi okolicznościami, zaś fakt braku podpisu stron na umowie nie świadczy o tym że umowa nie została zawarta. Powszechnie wiadomym jest że strony czynności bankowych zawierają umowy w formie kontaktu elektronicznego, składając wniosek elektronicznie i w razie jego akceptacji otrzymując na maila potwierdzenie zawarcia umowy. W ocenie Sądu stanowi to formę dokumentowa zawarcia umowy, powszechnie stosowana i w pełni akceptowalną. Nadto zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 Prawa bankowego oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej.

21.  Należy jednak w całej rozciągłości podzielić stanowisko pozwanego co do braku możliwości ustalenia faktycznego salda zaległości względem powoda wobec braku pełnej dokumentacji związanej z udzielonym kredytem, np. tabeli opłat i prowizji, terminów zmian stopy procentowej. Z samej istoty kredytu odnawialnego wynika jednakże to, że nie jest sporządzany harmonogram jego spłaty albowiem spłata następuje poprzez jakiekolwiek uznanie na rachunku bankowym pozwanej. Spłata nie polega na uiszczaniu regularnych rat. Kolejnym argumentem wskazującym na to, że powód nie wykazała roszczenia co do wysokości pozostaje dość wysoka kwota (480 zł) określona opłaty i prowizje. W materiale dowodowym sprawy nie sposób doszukać się jakichkolwiek dokumentów potwierdzających możliwość naliczenia jak również wysokość poszczególnych kosztów, które nie zostały wskazane.

22.  Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie cytowanych przepisów, Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

23.  O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie II i III sentencji wyroku biorąc pod uwagę art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 zdanie 1 k.p.c. Powód przegrał sprawę, zatem zobowiązany jest zwrócić pozwanemu na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów postępowania w niniejszej sprawie złożyły się: koszty zastępstwa procesowego radcy prawnego w kwocie 3.600 zł oraz opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.