Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2020 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sławomir Splitt

Protokolant: Jolanta Migot

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2020 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko B. (...) Niestandaryzowanemu Sekurytyzacyjnemu Funduszowi Inwestycyjnemu Zamkniętemu z siedzibą w G.

o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powoda J. K. na rzecz pozwanego B. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w G. kwotę 1.817,00 złotych (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w pozostałym zakresie odstępując od obciążania powoda kosztami procesu. .

Dnia 21 stycznia 2021r.

Sąd Rejonowy w Gdyni stwierdza, że niniejszy tytuł uprawnia do egzekucji w zakresie pkt. II. na rzecz wierzyciela pozwanego B. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w G. ( (...) 623) przeciwko dłużnikowi J. K. (PESEL (...)) oraz poleca wszystkim organom, urzędom oraz osobom, których to może dotyczyć, aby postanowienia tytułu niniejszego wykonały, a gdy o to prawnie będą wezwane udzieliły pomocy. Koszty postępowania klauzulowego należne wierzycielowi od dłużnika wynoszą 120zł (słownie sto dwadzieścia złotych).

Orzeczenie podlega wykonaniu jako prawomocne od dnia 12 grudnia 2020r.

Sędzia

M. Ż.

Tytuł wykonawczy wydano pełnomocnikowi wierzyciela r. pr. M. M.

Sygn. akt IC 239/20

UZASADNIENIE

Powód J. K. wniósł o pozbawienie wykonalności w całości tytułu wykonawczego – wyroku Sądu Rejonowego Gdyni z dnia 20 maja 2015 roku, sygn. akt IC 100/15 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 3 listopada 2015 roku.

Powód podniósł zarzut przedawnienia roszczenia.

(vide: pozew, k. 5-6, oraz pismo uzupełniające pozew, k. 28-29)

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu wskazał, iż:

- tytułem wykonawczym jest wyrok Sądu Rejonowego w Gdyni wydany w sprawie IC 100/15 z dnia 20 maja 2015 roku,

- klauzula wykonalności została nadana postanowieniem z dnia 3 listopada 2015 roku,

- wniosek o wszczęcie egzekucji został złożony w dniu 11 grudnia 2015 roku,

- egzekucja pierwotnie była prowadzona przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku A. Ś., a następnie postanowieniem z dnia 26 lutego 2016 roku przekazana do dalszego prowadzenia Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Gdyni I. M. i jest prowadzona nadal pod sygnaturą akt KM 393/16.

Z uwagi na powyższe nie istnieje podstawy do uwzględnienia roszczenia powoda.

(vide: odpowiedź na pozew, k. 76- 77)

Stan faktyczny:

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 20 maja 2015 roku zasądzono od pozwanego J. K. na rzecz powoda B. (...) z siedzibą w G. kwotę 18.957,02 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 maja 2013 roku do dnia zapłaty oraz koszty procesu w kwocie 4.2020,00 złotych.

Postanowieniem z dnia 3 listopada 2015 roku wskazanemu powyżej wyrokowi nadano klauzulę wykonalności.

(dowód: wyrok z klauzulą wykonalności, k. 100-101)

W dniu 14 grudnia 2015 roku wierzyciel B. (...) z siedzibą w G. złożył wniosek do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku A. Ś. o prowadzenie egzekucji w oparciu o wskazany tytuł wykonawczy.

(dowód: wniosek o wszczęcie egzekucji, k. 97)

Postanowieniem z dnia 26 lutego 2016 roku Komornik uznał się niewłaściwym i przekazał sprawę do dalszego prowadzenia Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Gdyni I. M.. Postępowanie prowadzone jest aktualnie przez Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Gdyni I. M..

(dowód: postanowienie, k. 102, informacja o stanie zadłużenia, k. 103)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodu z akt sprawy IC 100/15 oraz sprawy komorniczej prowadzonej aktualnie pod sygnaturą KM 393/16. Korzystają one z waloru dokumentu urzędowego.

Podstawę powództwa stanowił przepis art. 840 1 pkt 2 k.p.c., zgodnie z którym dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne.

Nie ulega przy tym wątpliwości, iż zdarzeniem powodującym niemożność egzekwowania roszczenia o jakim mowa w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. jest także przedawnienie roszczenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 1971r., I CZ 110/70, L.).

W ocenie Sądu przepis art. 804 k.p.c. oraz 825 k.p.c. nie wyłącza możliwości wytoczenie powództwa przeciwegzekucyjnego opartego na zarzucie przedawnienia roszczenia.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy – kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw z dnia 13 kwietnia 2018 roku (data wejścia w życie 9 lipca 2018 roku) do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z ust. 2 jeżeli zgodnie z ustawą zmienianą w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Jeżeli jednak przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Zgodnie z art. 125 par. 1 k.c. roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd przedawnia się z upływem sześciu lat. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenie okresowe należne w przyszłości przedawnia się z upływem trzech lat.

Zgodnie z art. 123 § 1. pkt 1 bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;

Zgodnie z art. 124 par. k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.

Zważywszy na powyższe należy stwierdzić, iż:

- roszczenie powoda ulega przedawnieniu w terminie 6 lat liczonych od daty wejścia w życie przepisów nowelizujących ustawę kodeks cywilny – to jest od dnia 9 lipca 2018 roku.

Powyższe odnosi się do roszczeń o należność główną, odsetki do czasu uprawomocnienia się wyroku oraz koszty postępowania.

- roszczenie powoda o odsetki należne za okres od dnia uprawomocnienia się orzeczenia ulegają przedawnieniu w okresie trzyletnim – liczonym osobno za każdy dzień.

Żadne z roszczeń nie uległo przedawnieniu, albowiem pozwany przerwał bieg terminu przedawnienia wszczynając postępowanie egzekucyjne wnioskiem z dnia 14 grudnia 2015 roku, a postępowanie to trwa do dziś.

Stąd powództwo w całości należało oddalić co uczynił Sąd w pkt I wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 i 108 k.p.c. Zważyć należy, iż powód wniósł o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w całości. Do powoda należy ocena skuteczności wniesionego powództwa również w kontekście jego wiedzy co do daty wydania orzeczenia i terminu wszczęcia egzekucji oraz faktu jej nieprzerwanego prowadzenia. Wytaczając powództwo powód musi liczyć się również z tym, iż zwolnienie go od kosztów procesu nie przekłada się na nie ponoszeniu kosztów procesu żądanych przez stronę przeciwną. A zatem przegranej procesowej, nawet w przypadku zwolnienia od kosztów sądowych zawsze towarzyszy ryzyko poniesienia kosztów procesu strony przeciwnej.

W powyższej sprawie jeszcze na etapie poprzedzającej przesłanie odpisu pozwu stronę przeciwnej Sąd wydał postanowienie w przedmiocie oddalenia wniosku o zabezpieczenie powództwa, w którym w szczegółowy sposób nakreślił stan faktyczny w sprawie, jak również odniósł się do żądania pozwu i jego zasadności. Następnie w skierowanym do powoda zobowiązaniu powód został wezwany do dookreślenia charakteru żądania w tym wskazania zakresu żądania, to jest wskazania tego, czy powód zaskarża tytuł w całości czy tez w części. Powód w sposób wyraźny wyraził wolę zaskarżenia tytułu w całości, co niewątpliwie przełożyło się na należne stronie przeciwnej koszty procesu.

Należy jednocześnie zauważyć, iż w obecnym stanie prawnym zarzut przedawnienia roszczenia może być również podniesiony w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego bez konieczności prowadzenia kosztownego procesu.

Wreszcie należy zauważyć iż rozporządzenie w przedmiocie wynagrodzenia radcy prawnego, par. 15 wyraźnie stanowi, iż stawka minimalna w procesie nie jest regułą, w szczególności w sprawach wymagających przeprowadzenia rozprawy.

Tym samym Sąd uwzględnił w części żądanie strony pozwanej o przyznanie kosztów procesowych zasądzając połowę stawki minimalnej to jest kwoty 1.800,00 złotych, w pozostałej części odstępując od obciążania powoda kosztami procesu.

Zła sytuacja materialna powoda winna również być po jego stronie asumptem do dokładniejszego ustalenia szans procesowych, również w kontekście określenia zakresu żądania, które wpływa na wartość wynagrodzenia pełnomocnika profesjonalnego, tym bardziej w sytuacji gdy powód uzyskuje o tym wiedzę jeszcze na etapie przed wysłaniem odpisu pozwu oraz mając na względzie możliwość weryfikacji podniesionego zarzutu również w toku prowadzonej egzekucji.

W pozostałym zakresie Sąd odstąpił od obciążania powoda kosztami procesu mając na względzie jego sytuacje materialną.