Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Kz 933/20

POSTANOWIENIE

Dnia 30 października 2020 roku

Sąd Okręgowy w Łodzi w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Damian Krakowiak

Protokolant: st. sekr. sąd Sylwia Kurek

przy udziale Prokuratora Tomasza Makowskiego

po rozpoznaniu w sprawie P. M., syna P. i A. z domu K., urodzonego dnia (...) w Ł.,

podejrzanego o czyny z art. 288 k.k. i in.

z zażalenia obrońcy

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia
7 października 2020 roku

w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 2 k.p.k. w zw.
z art. 440 k.p.k.

postanawia

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że skrócić okres zastosowanego wobec podejrzanego P. M. tymczasowego aresztowania do dnia 5 grudnia 2020 roku godz. 9:45.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 7 października 2020 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi na podstawie art. 249 § 1 k.p.k.,
art. 258 § 1 pkt 2 kp.k., art. 258 § 3 k.p.k. zastosował wobec podejrzanego tymczasowe aresztowanie od dnia 7 października 2020 roku do dnia 5 stycznia 2021 roku poprzez jego umieszczenie w (...) Zakładu Karnego Nr(...) w Ł..

Na postanowienie zażalenie wywiódł obrońca, zarzucając relewantne naruszenie prawa procesowego, to jest:

- art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k. poprzez przyjęcie, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie, podczas gdy zebrany materiał dowodowy w sprawie, w postaci zeznań świadków liczy już sobie kilkadziesiąt stron, wobec przesłuchania 26 świadków, co prowadzi do uzasadnionego przekonania, że obawa, o której mowa w art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k. nie zachodzi,

- art. 258 § 3 k.p.k. poprzez przyjęcie, że zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, podczas gdy podejrzany nigdy popełnieniem takiego przestępstwa nie groził, a samo postawienie zarzutów nie może stanowić przesłanki do przypisania obawie przymiotu bycia uzasadnioną,

- art. 259 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez pominięcie przesłanki negatywnej zastosowania tymczasowego aresztowania, które to może spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo.

W konsekwencji skarżący wniósł o uchylenie izolacyjnego środka przymusu.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie jest zasadne o tyle, że skutkowało zmianą skarżonej decyzji
w zakresie czasu izolacji podejrzanego. (...) planowanych przez Prokuratora czynności nie powinna przekroczyć 2 miesięcy stosowania izolacyjnego środka przymusu. P. M. przebywa na(...) zakładu karnego, co ułatwia i przyspiesza jego badanie. Zgodnie z art. 185a § 2 k.p.k. przesłuchanie małoletniego pokrzywdzonego winno zostać przeprowadzone przez Sąd w terminie 14 dni od dnia wpływu wniosku Prokuratora (o ile wniosek zostanie w ogóle uwzględniony).

Nie jest zasadny zarzut naruszenia przez Sąd a quo przepisu
art. 249 § 1 k.p.k. (postawiony w uzasadnieniu zażalenia). Na obecnym etapie postępowania nie wymaga się pewności co do sprawstwa, a jedynie uprawdopodobnienia tegoż w dużym stopniu. Przywołane przez Sąd Rejonowy środki dowodowe są wystarczające do przyjęcia spełnienia przesłanki ogólnej stosowania tymczasowego aresztowania. Wartościowanie zeznań pokrzywdzonych dokonane przez skarżącego jest zastrzeżone dla końcowej fazy postępowania karnego.

Sąd a quo nie naruszył dyspozycji art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k.
i art. 258 § 3 k.p.k.

U podejrzanego rozpoznano jedną z najcięższych psychoz pod postacią schizofrenii paranoidalnej. Dokonano przy tym „podwójnego” rozpoznania (psychoza i uzależnienie mieszane). W okresie 16.01.2016-24.06.2019 wykonywano wobec P. M. środek zabezpieczający w postaci umieszczenia w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym. Był on realizowany
w oddziale psychiatrii sądowej o wzmocnionym, a następnie podstawowym stopniu zabezpieczenia. (k. 53).

W dniu zatrzymania lekarz psychiatra opisał nietypowe zachowanie podejrzanego („ ironiczny, zbywający, manipulujący, skracający dystans, nastrój dysforyczny (…) dopytywany o objawy psychopatologiczne napina się, dyssymuluje (…) stwierdził, że „zostało mu złamane serce i boli cały mózg” k. 329). Co ważkie podejrzany odmawiał przyjmowania leków w iniekcjach, negatywnie nastawiony do personelu i hospitalizacji, bez wglądu co do okoliczności przyjęcia.

Przywołane elementy stanu zdrowia psychicznego sprawcy istotnie zwiększają ryzyko przemocy kryminalnej z jego strony. W szczególności fakt ukrywania objawów wytwórczych podczas badania (dyssymulację zdradzał jedynie stan napięcia) w połączeniu z brakiem wglądu P. M.
w jego stan psychiczny zdaje się czynić z niego sprawcę „nieprzewidywalnego”. Dość wspomnieć, iż podejrzany miał dopuścić się niczym nieuzasadnionej napaści na 10-letnią uczennicę pobliskiej (dla jego miejsca zamieszkania) szkoły.

Przypomnieć także należy, że wprowadzenie przesłanki
z art. 259 § 3 k.p.k. jest uzasadnione koniecznością niedopuszczenia do ponownego dokonania przez sprawcę zbrodni lub umyślnego występku przeciwko zdrowiu lub życiu, którego skutki mogą być nieodwracalne. Organy procesowe nie mogą pozostawać bezsilne w takich sytuacjach ( R. A. Stefański, w: R. A. Stefański, S. Zabłocki (red.), Kodeks postępowania karnego. Tom II. Komentarz, Warszawa 2019, s. 1013).

Sąd Rejonowy szczegółowo uzasadnił spełnienie przesłanki
z art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k. (zwłaszcza, że może ona polegać na nakłanianiu do zmiany zeznań). Argumentacja obrońcy sprowadzała się w tym zakresie do polemiki.

Niezrozumiały jest zarzut, według którego umieszczenie podejrzanego w (...)zakładu karnego miałoby zagrażać jego zdrowiu. Wręcz przeciwnie, w sytuacji lekceważenia przez podejrzanego objawów psychozy schizofrenicznej i braku wglądu w postępowanie, pobyt podejrzanego na (...) może zapewnić prowadzenie leczenia. Twierdzenia obrony, jakoby P. M. w warunkach wolnościowych leczył się psychiatrycznie, są gołosłowne.

Kierując się przedstawionymi motywami, orzeczono jak w sentencji.