Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 437/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Przemysław Palka

Protokolant:

sekr. sąd Katarzyna Bogusz-Trojanowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Doroty Krzyny

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 12 sierpnia 2020 roku, 5 października 2020 roku, 9 grudnia 2020 roku i 11 stycznia 2021 roku sprawy

A. W. (1) , syna J. i J. z domu F., urodzonego (...) w C.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 28 listopada 2014 roku w nieustalonym miejscu ze skutkiem we W., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Biuro (...) S.A. z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.845,00 zł poprzez podrobienie, w celu użycia za autentyczny, „Umowy stałej (...)” z dnia 28 listopada 2014 roku wraz z dokumentami towarzyszącymi w postaci aneksu nr (...) z dnia 28 listopada 2014 roku oraz cennika przystawiając w miejscu przeznaczonym na podpis klienta pieczątkę firmy Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe >> (...)<< D. W. (1)” należącej do D. W. (1) oraz kreśląc podpis, czym wprowadził w błąd pracowników wymienionej spółki co do faktycznego odbiorcy świadczonych usług w postaci dostępu do systemu informatycznego administrowanego przez (...) S.A., a tym samym do zamiaru i możliwości wywiązania się z zawartej umowy,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

I.  oskarżonego A. W. (1) w ramach zarzucanego czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 28 listopada 2014 roku w nieustalonym miejscu, w celu użycia za autentyczny podrobił dokument w postaci SERWIS OCHRONY (...) stała z dnia 28 listopada 2014 roku wraz z dokumentami w postaci aneksu nr (...) z dnia 28 listopada 2014 roku oraz cennika, poprzez przystawienie w miejscach przeznaczonych na pieczęć i podpis klienta pieczątki firmy Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe >> (...)<< D. W. (1)” należącej do D. W. (1) oraz naniesienie podpisów, czyn ten kwalifikuje z art. 270 § 1 k.k., uznając zaś, że wina i społeczna szkodliwość tego czynu nie są znaczne a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości na podstawie art. 66 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k. warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonego na okres 1 (jednego) roku tytułem próby;

II.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 500 (pięćset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

III.  na podstawie a contrario art. 230 § 2 k.p.k. pozostawia w aktach sprawy dowód rzeczowy opisany pod pozycją 1 wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/261/19/P na k. 302 akt sprawy;

IV.  na podstawie art. 7 ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (j.t. Dz. U. z 1983r., nr 49 poz. 223 z póź. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 100 (stu) złotych, zaś na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w kwocie 130 (stu trzydziestu) złotych.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 437/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. W. (1).

Czyn przypisany:

w dniu 28 listopada 2014 roku w nieustalonym miejscu, w celu użycia za autentyczny podrobił dokument w postaci SERWIS OCHRONY (...) stała z dnia 28 listopada 2014 roku wraz z dokumentami w postaci aneksu nr (...) z dnia 28 listopada 2014 roku oraz cennika, poprzez przystawienie w miejscach przeznaczonych na pieczęć i podpis klienta pieczątki firmy Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe >> (...)<< D. W. (1)” należącej do D. W. (1) oraz naniesienie podpisów,

tj. czyn z art. 270 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Do A. W. (1) w dniu 25 listopada 2014 r. telefonicznie zwrócił się konsultant (telemarker) z (...) w kwestii kontrahentów (dłużników) firmy (...) i związanych z tym ich opóźnieniami (problemami) w płatnościach.

2. A. W. (1), w przekonaniu, że w ten sposób uda mu się odzyskać zaległy dług przystał na spotkanie z doradcą z firmy (...).

3. Na spotkaniu z przedstawicielem (...) w dniu 28 listopada 2014 r. na umowie „(...). Umowa stała”, zawartej pomiędzy spółką (...) Biuro (...) S.A. a Przedsiębiorstwem Handlowo-Usługowym (...) reprezentowanym przez D. W. (1) – pomimo braku pełnomocnictwa do zawarcia umowy w imieniu D. W. (1) - oskarżony w miejscach przeznaczonych na pieczęć i podpis klienta przystawił na umowie i dokumentach w postaci aneksu nr (...) oraz cenniku pieczątkę firmy Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) oraz naniósł podpisy (parafkę) w celu wykorzystania tegoż dokumentu w obrocie prawnym

4. przystawiona pieczęć firmowa należącą do D. W. (1) była w posiadaniu A. W. (1), była ona inną (nie było na niej numeru telefonu) od tej, która posługiwała się D. W. (1).

5. A. W. (1), tak jak i D. W. (1) nie logowali się na panelu klienta (nie mając przesłanego loginu nie mogli się zalogować) nie uzyskując tym samym dostępu do systemu informatycznego administrowanego przez (...) S.A.

Ad. 1

- wyjaśnienia oskarżonego

- protokół oględzin płyty CD-R V. (zapis rozmów oskarżonego z konsultantem) z (...))

Ad. 2

- wyjaśnienia oskarżonego

- protokół oględzin płyty CD-R V. (zapis rozmów oskarżonego z konsultantem) z (...))

Ad. 3

- kopia umowy z 28 .11.2014 r. wraz z aneksem i cennikiem

- wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania D. W.

Ad. 4.

- zeznania świadka D. W. (1)

Ad. 5

- wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania świadka D. W. (1)

- wydruk z systemu dotyczący wysłanej korespondencji na adres (...)

Ad. 1

- k. 356v

- k. 306-310

Ad. 2

- k. 356v-357

- k. 306-310

Ad. 3

- k. 24-27

- k. 356v-358

- k. 94v, k. 371v

Ad. 4

- k. 371v-372

Ad. 5

- k. 357v, k. 372v

- k.372

- k. 379-380, k. 385-386

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I

A. W. (1)

Czyn przypisany:

w dniu 28 listopada 2014 roku w nieustalonym miejscu, w celu użycia za autentyczny podrobił dokument w postaci SERWIS OCHRONY (...) stała z dnia 28 listopada 2014 roku wraz z dokumentami w postaci aneksu nr (...) z dnia 28 listopada 2014 roku oraz cennika, poprzez przystawienie w miejscach przeznaczonych na pieczęć i podpis klienta pieczątki firmy Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe >> (...)<< D. W. (1)” należącej do D. W. (1) oraz naniesienie podpisów,

tj. czyn z art. 270 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. A. W. (1) wprowadził w błąd pracowników spółki (...) Biuro (...) S.A co do faktycznego odbiorcy świadczonych usług w postaci dostępu systemu informatycznego administrowanego przez (...) S.A., a tym samym do zamiaru i możliwości wywiązania się z zawartej umowy.

2. A. W. (1) przed spotkaniem z doradcą (...) i zawarciem umowy abonamentowej został poinformowany o jej warunkach, w tym wysokości opłaty abonamentowej.

3. A. W. (1) obejmował swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim kierunkowym, że za pomocą wprowadzenia w błąd doprowadza (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci dostępu do systemu informatycznego administrowanego przez (...) S.A. a także obejmował świadomością to, ze (...) znając rzeczywisty stan okoliczności mających znaczenie dla zawarcia umowy (faktycznego odbiorcy świadczonych usług) nie zawarłby umowy na takich warunkach na jakich została zawarta.

Ad. 1.

- wyjaśnienia oskarżonego

- dokument - pismo oskarżyciela posiłkowego

- zeznania świadka P.

Ad. 2

- zeznania P.

- protokół oględzin rzeczy (zapis rozmów)

Ad. 3

- wyjaśnienia oskarżonego

Ad. 1

- k. 356v-357v

- k. 376

- k. 358v

Ad. 2

- k. 35

- k. 306v-308

Ad. 3

- k. 356v-357v

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1 z pkt 1.1.

Ad. 2 z pkt 1.1.

Ad. 3. z pkt 1.1.

Ad. 4 z pkt 1.1.

Ad. 5

-wyjaśnienia oskarżonego

- protokół oględzin płyty (zapis rozmów oskarżonego z (...))

- wyjaśnienia oskarżonego

- protokół oględzin płyty (zapis rozmów oskarżonego z (...))

- kopia umowy z 28.11.2014. r.

- wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania świadka D. W. (1)

- zeznania świadka D. W. (1)

- wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania świadka D. W. (1)

- wydruk z systemu dotyczący wysłanej korespondencji na adres (...)

- wyjaśnienia oskarżonego zgodne z ustaleniami stanu faktycznego

- dokument sporządzony przez kompetentną osobę w ramach wykonywanych przez nią czynności. Brak podstaw do kwestionowania pod względem kompletności treści i wiarygodności a także sporządzenia przez uprawniony podmiot. Nie kwestionowały tego strony.

- wyjaśnienia oskarżonego wiarygodne w zakresie w jakim podawał, że rozmowa z (...) i ustalenia odnośnie spotkania z przedstawicielem (doradcą) dotyczą jego długu. Znajdują potwierdzenie w zapisie rozmów oskarżonego z (...).

- Nagrana rozmowa z 25 listopada 2014 r., (a więc przed zawarciem umowy abonamentowej) dotyczy początkowo dwóch dłużników a następnie po chwili, i konsekwentnie już, jednego dłużnika na którego A. W. stwierdza „wyrok mam” (k. 307). Dokument sporządzony przez kompetentną osobę w ramach wykonywanych przez nią czynności. Brak podstaw do kwestionowania pod względem kompletności treści i wiarygodności a także sporządzenia przez uprawniony podmiot. Nie kwestionowały tego strony

- autentyczność i wiarygodność dokumentu niekwestionowana przez żadną ze stron. Nie stoi w sprzeczności z innymi dowodami, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Wyjaśnienia oskarżonego wiarygodne w części w jakiej przyznał się do złożenia podpisu i przystawienia na umowie pieczątki żony. Część wyjaśnień w których oskarżony zarzekał się, aczkolwiek nie do końca konsekwentnie, bo zasłaniał się co do tego także niepamięcią, że nie złożył więcej niż jednego podpisu i nie przystawił pieczątek więcej – niewiarygodna.

- Zeznania świadka co do tego, że w firmie były dwie pieczątki, którą jedną z nich posiadał oskarżony, należało ocenić jako w pełni wiarygodne.

- zeznania świadka spójne, nie zawiera sprzeczności. Świadek zeznawał to, co mu wiadome.

- wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie wiarygodne. Znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka D. W. (1) i wydruku z systemu dotyczącego wysłanej korespondencji.

- szczera relacje świadka złożona w fazie swobodnej wypowiedzi.

- potwierdza okoliczności niesporne. Adres meilowy (...) nie należał do A. W. (3) ani do D. W. (1).

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. 1 z pkt 1.2.

Ad. 2 z pkt 1.2.

Ad. 3 z pkt 1.2.

Ad. 1.1. i 1.2

- wyjaśnienia oskarżonego

- dokument - pismo oskarżyciela posiłkowego

- zeznania świadka P. P..

- zeznania świadka P. P.

- protokół oględzin płyty (zapis rozmów oskarżonego z (...))

- wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania świadka G. S.

- wiarygodna część wyjaśnień oskarżonego, w której podnosił, że nie podawał doradcy (...) danych dotycząc żony jako strony umowy ani też nie przedkładał pełnomocnictwa żony do jej reprezentowania (zawierania w jej imieniu umowy). Znajduje to potwierdzenie w innym dowodzie uznanym przez Sąd za wiarygodny. Przymiotem wiarygodności Sąd obdarzył też wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim przyznał, że zawierał umowę z przedstawicielem (...) na odzyskanie swojego długu (początkowo mówiąc o dwóch a potem już konsekwentnie o jednym dłużniku), nie zaś na dostęp do systemu informatycznego administrowanego przez (...) S.A a także w zakresie w jakim wskazał, że nie podawał przedstawicielowi (...) adresu meilowego na który miałby być wysłany login (i hasło), pozwalające na rejestrację na panelu klienta, tym samym stwarzające możliwość skorzystania ze świadczonej przez (...) usługi, co z pozytywnym skutkiem poddaje się weryfikacji przez pryzmat zasad logiki oraz wskazań doświadczenia życiowego oraz znajduje potwierdzenie w innych dowodach uznanych przez Sąd za wiarygodne.

- Brak powodów do kwestionowania autentyczności oświadczenia oskarżyciela posiłkowego o braku posiadania pełnomocnictwa D. W. (1) do zawarcia w jej imieniu przez A. W. (1) umowy abonamentowej.

- zeznania świadka, odnośnie tego, że warunkiem podpisania umowy przez osobę niebędącą właścicielem firmy było posiadanie przez nią stosownego pełnomocnictwa, spontaniczne, odpowiadają temu, co świadek wiedział. Nie zachodzą okoliczności, w tam także fakt wygrania przez świadka sprawy z (...) za zaległe niewypłacone wynagrodzenie, które podważałyby wiarygodność świadka.

- zeznania świadka, wskazujące na wymóg poinformowania klienta prze telemarketera o warunkach (opłacie) umowy abonamentowej przed jej zawarciem, wiarygodne. Odpowiadają temu, co świadek wiedział. Nie zachodzą okoliczności, które podważałyby wiarygodność świadka.

- W nagranej rozmowie z 25 listopada 2014 r. (a więc przed zawarciem umowy abonamentowej) oscylującej wokół odzyskania przez A. W. ( firmę (...)) zaległości finansowych (od dłużnika – na początku rozmowy od dwóch, potem już od jednego) brak jakiejkolwiek informacji o umowie abonamentowej i jej warunkach. Brak podstaw do kwestionowania pod względem kompletności treści i wiarygodności protokołu oględzin (zapisu rozmów) a także sporządzenia go przez uprawniony podmiot. Nie kwestionowały tego strony.

- Za wiarygodne Sad uznał wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, którym twierdził, że to on był obecny w trakcie zawierania umowy z przedstawicielem (...), nie posługując się przy jej zawieraniu – wymaganym w takich sytuacjach – pełnomocnictwem żony jako właściciela firmy (...), pieczątka zaś i podpis przystawiona została na umowie a nie na pełnomocnictwie do jej zawarcia.

- dowód niemajacy znaczenia dla ustalenia faktów. Świadek nie posiada istotnych informacji o przedmiotowym czynie.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

X

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. należy do celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych, co oznacza, że oszustwo może być – jeśli chodzi o stronę podmiotową – popełnione wyłącznie w zamiarze bezpośrednim obejmującym cel i sposób działania sprawcy. Wymaga to więc, by zachowanie sprawcy ukierunkowane było na określony cel – osiągnięcie korzyści majątkowej – co, jakkolwiek nie znaczy, że sprawca musi korzyść majątkową osiągnąć, oznacza jednak, że sprawca podejmując dane działanie musi mieć wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, która ma stanowić rezultat jego zachowania. Sprawca musi też swoim bezpośrednim i kierunkowym zamiarem obejmować sposób zachowania a więc wprowadzenie w błąd (tudzież wyzyskanie błędu lub niezdolności osoby rozporządzającej mieniem do należytego pojmowania przedsiębranego działania). Przypisanie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. wymaga więc wykazania, że sprawca obejmował swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim kierunkowym zarówno to, że wprowadza w błąd inną osobę ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion (wyrok SN z 3 lipca 2007 r., II KK 327/06, w: OSNwSK 2007, nr 1, poz. 1498). W sprawie brak dowodów – uwzględniając także to, ze do ustaleń w kwestii kierunkowego zaangażowania sprawcy w całej rozciągłości znajduje zastosowanie zasada In dubio pro reo (P. Kruszyński, Zasada domniemania niewinności w procesie karnym, Warszawa 1983, s. 48) – pozwalających stwierdzić, że, A. W. (1) obejmował zamiarem bezpośrednim, kierunkowym wprowadzenie w błąd (...) i że zachowanie jego podjęte było w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci dostępu do systemu informatycznego administrowanego przez (...) S.A. Jakiekolwiek przy tym ustalenie, że sprawca w sposób wymagany dla realizacji znamion przedmiotowych i podmiotowych wyczerpał ustawową określoność czynu z art. 270 § 1 k.k. nie musi i nie może samo w sobie przesądzać, że dopuścił się oszustwa. Podstawowym kryterium rozgraniczenia oszustwa od wszelkich innych deliktów o charakterze cywilnoprawnym jest ustalenie, że sprawca podejmował oszukańcze zabiegi w celu nakłonienia pokrzywdzonego do podjęcia decyzji o zawarciu z nim umowy, tym samym też do wykazania, na płaszczyźnie intelektualnej, świadomości co do tego, że gdyby droga strona umowy znała jego rzeczywisty stan nie zawarłaby umowy na tych warunkach na jakich została zawarta (wyrok SA w Krakowie z 29 sierpnia 2013 r., II AK 122/13, KZS 2013, nr 9, poz. 78). Mając na uwadze brak przesłanek, by przypisać oskarżonemu popełnienie przestępstwa oszustwa na szkodę firmy (...) S.A - jak to zostało wskazane w opisie czynu zarzucanego oskarżonemu – Sąd wyeliminował z opisu czynu przypisanego oskarżonemu znamiona czynu z art. 286 § 1 k.k. Materiał dowodowy uznany przez Sąd za wiarygodny daje jednak podstawy do uznania, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona czynu z art. 270 § 1 k.k. Przyjmując, że przez podrobienie dokumentu należy rozumieć takie jego sporządzenie, które polega na stworzeniu pozorów, że dokument pochodzi od innej osoby (wyrok SN z 27 listopada 2000 r., III KKN 233/98, Lex nr 51125), to niewątpliwie oskarżony przystawiając na umowie w miejscu przeznaczonym na pieczęć i podpis klienta pieczątkę firmy (...) i składając swoją parafę (nie przystawiając przy tym pieczątki imiennej) stworzył pozór jakoby stroną tej umowy była D. W. (1), co de facto w czasie popełnienia czynu nie odpowiadało rzeczywistości. Oskarżony podrabiając w ten sposób dokument dopuścił się zamachu na autentyczność dokumentu w jego aspekcie materialnym. Dokumentem zgodnie z art. 114 § 14 k.k. jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawarta w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Oskarżony działał z zamiarem kierunkowym w celu użycia dokumentu jako autentycznego. Przez pojęcie użycia dokumentu – jako składowej celu działania sprawcy, należy rozumieć wykorzystanie go w obrocie prawnym, w funkcji właściwej dla dokumentu autentycznego, nawet gdy towarzyszyła temu świadomość po stronie sprawcy, że w ten sposób (jako cel bliższy) ułatwia kwestie związane z wykorzystaniem dokumentu w obrocie prawnym (wprowadzeniem go w obieg prawny). Czyn oskarżonego wyczerpał więc znamiona czynu zabronionego z art. 270 § 1 k.k. Dokonane przez Sąd ustalenia, w tym okoliczności towarzyszące popełnieniu przez oskarżonego czynu zabronionego nie pozwoliły dopatrzeć się w analizowanej sprawie żadnej okoliczności wyłączającej przestępność zarzuconego oskarżonemu czynu. Zachowanie w postaci podrobienia dokumentu w celu użycia go autentyczny nie było ani stanem wyższej konieczności w żadnym z jej postaci, ani też błędem co do kontratypu stanu wyższej konieczności, błędem co do stanu wyższej konieczności wyłączającego winę tudzież błędem co do bezprawności. Z punktu widzenia warunku przestępności, czyn A. W. (1) uznać trzeba za społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy. Wobec powyższego należało stwierdzić, że czyn oskarżonego stanowi przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

X

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Zdaniem Sądu podrobienie dokumentu przez oskarżonego sprowadzające się do przystawienia pieczątki żony, którą to pieczątkę legalnie posiadał, było kwestią drugorzędną dla zasadniczego wątku sprawy, to jest – zarzucanego – podjęcia się oszukańczego zachowania właśnie za pomocą jej przystawienia w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a więc zachowania wypełniającego w zdecydowanej części całą kryminalną treść inkryminowanego oskarżonemu czynu. W tej sytuacji zdaniem Sądu wymierzenie oskarżonemu jakiejkolwiek kary, wykraczałoby poza dyrektywy sądowego jej wymiaru. Sąd dopatrzył się istnienia przesłanek z art. 66 §1 k.k. przemawiających za warunkowym umorzeniem postępowania, uznając, że będzie to wystarczające do wdrożenia oskarżonego do poszanowania porządku prawnego i powstrzyma go przed popełnieniem przestępstwa w przyszłości.

Zarówno wina jak i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie były znaczne. Okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości. Także postawa oskarżonego, niekaranego dotąd za przestępstwa, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia – oskarżony nie prowadzi pasożytniczego trybu życia, brak było informacji, aby posiadał negatywną opinię w miejscu zamieszkania, nie ma przeszłości kryminalnej, przypisane mu przestępstwo jawi się jako incydentalne w jego życiu – uzasadniają przypuszczenie, że będzie on przestrzegał porządku prawnego w przyszłości, w szczególności nie popełni przestępstwa. Sąd uznał, iż okres 1 roku próby, będzie wystarczający do weryfikacji postawionej wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. W. (1)

II

I

Kierując się potrzebą faktycznego wzmożenia dolegliwości orzeczonego środka probacyjnego na podstawie art. 67 §3 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 3.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej uwzględniając przy jego orzekaniu dyrektywy ogólne i szczególne wymiaru kary (art. 56 k.k.)

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. W. (1)

III

Dowód rzeczowy w postaci płyty z nagraniami rozmów telefonicznych, uznając, że nie jest zbędny dla postępowania karnego, Sąd potraktował jako część akt sprawy i w nich pozostawił.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Zasadą jest ponoszenie przez osobę oskarżoną kosztów postępowania w przypadku uznania jej winy, jak miało to miejsce w niniejszej sprawie, a Sąd nie znalazł powodów, by z tych kosztów oskarżonego zwalniać

6.  1Podpis