Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 listopada 2020 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Magdalena Meroń-Pomarańska

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2020 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi powódki E. A.

o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa E. A. przeciwko (...)Towarzystwo Ubezpieczeń (...)S.A. w W. o zapłatę, zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 19 maja 2020 r., sygn. akt II Ca 445/20

postanawia:

odrzucić skargę.

SSO Magdalena Meroń – Pomarańska

UZASADNIENIE

E. A. wniosła skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 19 maja 2020 r., sygn. akt II Ca 445/20, w sprawie z powództwa E. A. przeciwko (...)Towarzystwo Ubezpieczeń (...)S.A. w W. o zapłatę. Na poparcie swojego żądania skarżąca powołała się na podstawę wznowienia przewidzianą w art. 401 pkt 2 k.p.c., podnosząc, że została pozbawiona możności obrony swych praw przed Sądem Odwoławczym. Miało to być spowodowane okolicznością, iż z powodu konieczności poddania się kontroli temperatury przed wejściem do budynku Sądu, pełnomocnik powódki nie zdążył na rozpoczęcie rozprawy apelacyjnej wyznaczonej na godzinę 08:30, wszedł bowiem na salę sądową o godzinie 08:31, po zamknięciu rozprawy. W skardze podniesiono, iż pomimo wyjaśnień pełnomocnika powódki rozprawa nie została otwarta na nowo i Sąd ogłosił wyrok. W związku z tym jak podnosi powódka, jej pełnomocnik został pozbawiony możliwości przedstawienia ustnego stanowiska w sprawie, dodatkowej argumentacji oraz najnowszego orzecznictwa. W związku z powyższym skarżąca wniosła o:

- wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 19 maja 2020 r., sygn. akt II Ca 445/20, zaskarżając wyrok wydany w jego toku w całości;

- uchylenie wyroku Sądu II instancji w całości i zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania wznowieniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych;

- uchylenie wyroku Sądu I instancji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji w całości oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ewentualnie na wypadek nieuwzględnienia wniosku o uchylenie wyroku Sądu I instancji, skarżąca wniosła o zmianę wyroku Sądu I instancji w całości poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie od pozwanej kwoty w wysokości 6.453,71 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 13 września 2018 r. do dnia zapłaty, zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Ponadto skarżąca wniosła o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z przesłuchania ochroniarza wykonującego w dniu 19 maja 2020 r. obowiązki przy wejściu głównym na fakt wykonywanych przez niego procedur przy wpuszczaniu do budynku Sądu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Instytucja wznowienia postępowania opiera się na przysługującej poza tokiem instancji skardze o reasumpcję wadliwego postępowania i zastąpienie zapadłego orzeczenia nowym orzeczeniem. Nadzwyczajny charakter tego środka prawnego sprawia, że wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym rozstrzygnięciem może nastąpić wyłącznie z powodów ściśle określonych w ustawie. Skarga o wznowienie postępowania w zakresie wymogów formalnych powinna spełniać warunki przewidziane dla pozwu (art. 409 k.p.c. w zw. z art. 187 k.p.c.), a ponadto określać zaskarżone orzeczenie, wskazywać podstawę wznowienia i jej uzasadnienie oraz okoliczności stwierdzające zachowanie terminu, a także zawierać wniosek o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia. W sprawach majątkowych należy także podać wartość przedmiotu sporu. Stosownie zaś do art. 410 § 1 k.p.c. skarga wniesiona po upływie przepisanego terminu, niedopuszczalna lub nieoparta na ustawowej podstawie podlega odrzuceniu.

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie stanowiskiem, dla uznania, iż skarga opiera się na ustawowej podstawie wznowienia nie jest wystarczającym samo sformułowanie podstawy wznowienia w taki sposób, by odpowiadało ono treści podstaw wznowienia przewidzianych w ustawie (art. 401 - 403 k.p.c.), lecz koniecznym jest zbadanie, czy wskazana podstawa wznowienia rzeczywiście występuje ( por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2003 r., III CZ 130/03, LEX nr 560580). Tym samym, przesłanka odrzucenia skargi o wznowienie postępowania zachodzi nie tylko wtedy, gdy powołana w niej podstawa wznowienia została sformułowana w sposób nieodpowiadający ustawie, ale także wówczas, gdy wskazane w skardze okoliczności wprawdzie dałyby się podciągnąć pod przewidzianą w art. 401-403 k.p.c. podstawę wznowienia, jednak w rzeczywistości podstawa ta nie zachodzi ( por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 2015 r., III CZ105/14, LEX nr 1648725).

Na gruncie niniejszej sprawy powódka oparła skargę na przesłance wznowienia przewidzianej w art. 401 pkt 2 k.p.c., powołując się na pozbawienie jej możności obrony swych praw w postępowaniu apelacyjnym wskutek zaniechania otwarcia zamkniętej rozprawy na nowo i wydania wyroku, pomimo niezawinionego opóźnienia w dotarciu na rozprawę przez jej pełnomocnika. Analizując tok rozprawy apelacyjnej, z którym związana jest wniesiona skarga należało uwzględnić poniżej przedstawioną sekwencję zdarzeń. Jak wynika z nagrania rozprawy apelacyjnej z dnia 19 maja 2020 r., po wywołaniu sprawy nie stawił się nikt (00:00:23). Ujawniono apelację i odpowiedź na apelację (00:00:57). Przewodniczący zamknął rozprawę (00:01:14). Pełnomocnik powódki stawił się na sali sądowej po wywołaniu przez protokolanta do uczestnictwa w ogłoszeniu wyroku (00:01:33). Pełnomocnik powódki wyjaśnił powody opóźnionego stawiennictwa. W tym czasie pojawił się również pełnomocnik pozwanej (00:02:52). Sąd poinformował obecnych, iż rozprawa została zamknięta (00:03:52). Żaden z obecnych pełnomocników stron nie wnosił o otwarcie rozprawy na nowo. Sąd Okręgowy przystąpił do ogłoszenia wyroku (00:04:22).

Powódka w pisemnej apelacji od wyroku Sądu I instancji podniosła zarzut nieważności umowy zawartej z pozwaną. Ponadto skarżąca zarzucała brak ustalenia czy opłata transakcyjna stanowi świadczenie główne stron oraz czy definicja tej opłaty została określona w sposób jednoznaczny, podnosząc zarzut abuzywności postanowień umowy w zakresie tej opłaty. W ramach niniejszej skargi o wznowienie podniosła, że pełnomocnik na rozprawie apelacyjnej w uzupełnieniu pisemnej apelacji miał zamiar przedstawić dodatkową argumentację z powołaniem najnowszego orzecznictwa, które jak wynika ze skargi obejmować miało wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu z dnia 19 marca 2020 roku, sygn. akt VI C 1691/19. Z powyższego wynika, że w skardze o wznowienie podnoszono, iż wskutek braku ustnego wyartykułowania na rozprawie odwoławczej argumentów dotyczących nieważności nawiązanego przez strony procesu stosunku prawnego, Sąd II instancji nie uwzględnił wszystkich przyczyn jego nieważności, której upatrywała skarżąca. Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że Sąd I instancji nie rozpoznawał zarzutu nieważności, albowiem zarzut taki w toku postępowania pierwszoinstancyjnego nie został podniesiony. Sąd może jednak badać z urzędu wystąpienie przyczyny nieważności i Sąd II instancji w istocie skorzystał z tego uprawnienia. Po zbadaniu sprawy pod tym kątem nie uwzględnił zarzutu nieważnościowego wyjaśniając motywy tego rozstrzygnięcia. Sąd Okręgowy uznał przy tym, że opłata transakcyjna jest określona jednoznacznie, a sama wysokość tej opłaty nie jest rażąco wysoka. Sąd rozpoznający sprawę rozstrzygał kwestię nieważności opierając się na aktualnym stanie prawnym. Nie był przy tym związany orzeczeniem zapadłym w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu, na którą powołuje się skarżąca.

Uwzględniając powyższe Sąd Okręgowy nie podzielił zapatrywania skarżącej, iż przy rozpoznawaniu sprawy w postępowaniu odwoławczym w niniejszej sprawie w rzeczywistości doszło do pozbawienia powódki możliwości działania. Jednocześnie w świetle ujawnionego stanu faktycznego sprawy uznać należało, że wniosek dowodowy w postaci przesłuchania ochroniarza wykonującego w dniu 19 maja 2020 r. obowiązki przy wejściu głównym na fakt wykonywanych przez niego procedur przy wpuszczaniu do budynku Sądu pozostawał bezprzedmiotowy dla rozstrzygnięcia zasadności skargi o wznowienie postępowania.

Z przedstawionych względów Sąd Okręgowy odrzucił skargę jako nieopartą na ustawowej podstawie, orzekając jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.

SSO Magdalena Meroń – Pomarańska