Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Julita Preis

Protokolant: sekr. sąd. Karolina Madajczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2021 roku w C.

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. z siedzibą w T.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą
w W.

o zapłatę

orzeka:

I.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. z siedzibą w T. kwotę 623,61 zł (sześćset dwadzieścia trzy złote sześćdziesiąt jeden groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 266,83 zł (dwieście sześćdziesiąt sześć złotych osiemdziesiąt trzy grosze) z tytułu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w dniu 30 marca 2020 r. powód – (...) sp. z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. z siedzibą w T. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 758,91 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 19 listopada 2019 r. w B. doszło do zdarzenia w wyniku którego uszkodzony został pojazd należący do poszkodowanej M. S. marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Uszkodzenia pojazdu uniemożliwiały jego dalszą jazdę wobec czego został on przetransportowany z miejsca zdarzenia do warsztatu naprawczego w miejscowości Ż.. Powód wystawił poszkodowanej dnia 9 listopada 2019 r. fakturę VAT na kwotę 1.020,90 zł tytułem kosztów holowania. Koszty te stanowiły dojazd do miejsca zdarzenia po stawce 5 zł netto za kilometr, powrót do bazy po stawce 5 zł za kilometr, załadunek i rozładunek uszkodzonego pojazdu w stawce 110 zł za każdą z czynności oraz transport z miejsca zdarzenia do warsztatu naprawczego po stawce 6 zł za kilometr. Pozwany co do zasady uznał roszczenia powoda i przyznał kwotę 261,99 zł brutto, dlatego też do zapłaty pozostała kwota 758,91 zł tytułem odszkodowania za holowanie pojazdu, którą powód dochodzi niniejszym pozwem. Powód wskazał, iż pozwany w sposób niezrozumiały dokonał weryfikacji faktury VAT wystawionej przez powoda, nie przytaczając żadnych argumentów uzasadniających zajęte stanowisko. Pozwany nie zapewnił także holowania pojazdu mimo, iż ten uległ uszkodzeniom, które uniemożliwiły mu dalszą jazdę. Wskazał, iż zastosowane przez powoda stawki mają charakter rynkowy. Podniósł, iż powyższa okoliczność była weryfikowana przez biegłych sądowych w sprawach prowadzonych przed Sądem Rejonowym w Toruniu pod sygn. akt (...) oraz (...). Biegły wydający opinię we wskazanych sprawach wskazał, iż charakter rynkowy mają stawki stosowane przez powoda, bowiem dojazd do klienta (powrót do bazy) kosztuje od 3 zł do 5 zł netto za kilometr, załadunek i rozładunek uszkodzonego pojazdu kosztuje do 150 zł netto za każdą z tych czynności, a transport uszkodzonego pojazdu kosztuje od 3,5 zł do 6 zł netto za kilometr. Wskazał, iż zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego do zakresu odszkodowania należy zaliczyć koszty holowania uszkodzonego pojazdu oraz jego załadunku i rozładunku. Na podstawie umowy z dnia 19 listopada 2019 r. poszkodowana przelała na powoda przysługujące jej roszczenia względem pozwanego zakładu ubezpieczeń związane ze szkodą z dnia 19 listopada 2019 r. O fakcie dokonania cesji pozwany został zawiadomiony poprzez wiadomość e-mail z dnia 20 listopada 2019 r. W zakresie żądania odsetek od należności głównej od dnia 21 grudnia 2019 r. powód wskazał, iż domaga się ich zasądzenia od terminu wynoszącego 30 dni od dnia zawiadomienia o szkodzie, które miało miejsce dnia 20 listopada 2019 r. (k. 1-3 akt).

Sąd stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu i skierował sprawę do rozpoznania w trybie postępowania uproszczonego. Sprawa została zatem zakreślona w rep. Nc i wpisana do rep. C pod niniejszą sygnaturą (k. 28 akt).

W odpowiedzi na pozew z dnia 18 czerwca 2020 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany potwierdził, iż prowadził postępowanie likwidacyjne dotyczące szkody M. S. w pojeździe P. o nr rej. (...) powstałej w wyniku zdarzenia z dnia 19 listopada 2019 r. Wskazał, iż w oparciu o system ekspercki ustalił i wypłacił stosowne odszkodowanie w związku z uszkodzeniami w pojeździe, a ponadto wypłacił należną kwotę tytułem zwrotu kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego oraz 261,99 zł tytułem zwrotu kosztów holowania. Zwrócił uwagę na obowiązek poszkodowanego minimalizacji rozmiarów szkody, którego to obowiązku poszkodowana nie dopełniła, bowiem do zdarzenia doszło w B., a z niewiadomych przyczyn skorzystała ona z usług powoda, którego siedziba mieści się w T.. W wyniku wyboru usługodawcy spoza miejsca zdarzenia poszkodowana zwiększyła rozmiar szkody o koszt dojazdu na miejsce zdarzenia tj. o 230 zł, która wynika z faktury załączonej do pozwu. Z pewnością w B. można bez problemu znaleźć podmioty świadczące usługi w zakresie holowania pojazdów i to w konkurencyjnych cenach. Jednocześnie wskazał, iż gdyby poszkodowana zgłosiła zdarzenie od razu do ubezpieczyciela sprawcy to otrzymałaby bezpłatną usługę holowania w ramach sieci (...). Pozwany zatem nie zapewnił holowania albowiem nie wiedział jeszcze o zdarzeniu. Dodatkowo podniósł, iż każdorazowo do polisy AC każdy ubezpieczyciel dodaje bezpłatne usługi (...) – tym samym jeżeli poszkodowana posiadała ubezpieczenie (...) to mogła z takiej bezpłatnej usługi skorzystać. Kolejną kwestię na jaką wskazał pozwany był nieuzasadniony w jego ocenie wybór warsztatu naprawczego w miejscowości Ż. oddalonej o ok. 40 km od miejsca zdarzenia. Nadto powód nie wykazał, by do naprawy rzeczywiście doszło w warsztacie w miejscowości Ż.. W ocenie pozwanego pojazd został naprawiony w warsztacie powoda w T. skoro na jego rzecz została dokonana cesja wierzytelności, a zatem bezzasadny jest koszt transportu do miejscowości Ż., a następnie powrót do bazy w T., należało wówczas przetransportować pojazd bezpośrednio do T.. Koszt wówczas zamiast 380 zł powinien być wyliczony dla odległości ok. 50 km, a nie 68 km. Pozwany zakwestionował także rynkowość stawki zastosowanej przez powoda w fakturze VAT, na podstawie której domaga się zapłaty. Zdaniem pozwanego powód zastosował stawki za kilometr holowania jak i stawki za usługę załadunku i rozładunku pojazdu wyższe niż stosowane zazwyczaj przez inne podmioty świadczące usługi holowania na rynku lokalnym.

Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 19 listopada 2019 r. w B. na Rondzie (...) miało miejsce zdarzenie drogowe, na skutek którego uszkodzony został pojazd marki P. (...) o nr rejestracyjnym (...), stanowiący własność M. S.. Uszkodzenia pojazdu uniemożliwiały jego dalszą jazdę. Ubezpieczycielem sprawcy tej szkody z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych był (...) S.A. z siedzibą w W.. Na miejsce zdarzenia przyjechał holownik wezwany przez byłego obecnie męża poszkodowanej, któremu na kilka dni poprzedzających zdarzenie samochód został oddany w użytkowanie. Uszkodzony pojazd został przetransportowany do (...) w miejscowości Ż.. To były mąż poszkodowanej korzystający z pojazdu, podejmował decyzje dotyczące wyboru miejsca jego naprawy.

/Fakty bezsporne, a nadto dowody: oświadczenie poszkodowanej – k. 9 akt, zeznania świadka M. S. – k. 59v-60 akt, akta szkody na płycie CD – k. 29 akt/

Usługę holowania wykonał powód. Tytułem holowania uszkodzonego pojazdu powód wystawił poszkodowanej M. S. fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.020,90 zł na którą złożyły się:

-

dojazd z bazy - 230 zł liczony za 46 km po stawce 5 zł netto za kilometr,

-

załadunek uszkodzonego pojazdu – 110 zł,

-

transport z miejsca zdarzenia do warsztatu – 240 zł liczony za 40 km po stawce 6 zł netto za kilometr,

-

rozładunek uszkodzonego pojazdu – 110 zł,

-

powrót do bazy – 140 zł liczony za 28 km po stawce 5 zł netto za kilometr.

/Fakty bezsporne, a nadto dowód: faktura VAT nr (...) – k. 10 v akt, akta szkody na płycie CD – k. 29 akt/

W dniu 19 listopada 2019 r. M. S. ( Zbywca ) zawarła z powodem umowę przelewu wierzytelności w postaci prawa do odszkodowania z tytułu szkody z dnia 19 listopada 2019 r. mającej miejsce w miejscowości B. związanej z uszkodzeniem pojazdu marki P. (...) o nr rej (...) stanowiącego własność zbywcy, wobec osób odpowiedzialnych za tę szkodę (§ 1 ust. 1). Zbywca oświadczyła również, iż wierzytelność z tytułu szkody, o której mowa w ust. 1 przysługuje jej również wobec zakładu ubezpieczeń: (...) S.A. z tytułu zawartej z tym zakładem ubezpieczeń umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych o nr (...) dotyczącej pojazdu marki S. (...) o nr rej (...), która to szkoda została zarejestrowana pod nr (...) (§ 1 umowy). W § 2 umowy wskazano, że poprzez tę umowę nabywca (powód) nabywa wierzytelność opisaną w § 1 świadcząc na rzecz zbywcy usługę polegającą m.in. na holowaniu uszkodzonego pojazdu na podstawie faktury VAT nr (...), zaś zbywca przenosi na nabywcę tę wierzytelność jako zapłatę za niniejszą usługę (§ 2 ust. 1 lit. a).

/Fakty bezsporne, a nadto dowody: umowa przelewu wierzytelności – k. 8 akt, faktura VAT nr (...) v , akta szkody na płycie CD – k. 29 akt/

Powód pismem z dnia 20 listopada 2019 r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 1.020,90 zł w terminie do dnia 20 grudnia 2019 r.

Pozwany decyzją z dnia 25 listopada 2019 r. przyznał tytułem kosztów holowania odszkodowanie w wysokości 261,99 zł, które przekazał na konto bankowe powoda. Jednocześnie poinformował powoda, iż przedłożona przez niego faktura VAT została zweryfikowana do cen obowiązujących na lokalnym rynku. Wyjaśnił, iż przyznana kwota w wysokości 213,00 zł netto zawiera stawkę 165 zł netto za holowanie na dystansie 30 km, która uwzględnia kompletny zakres usług tj. załadunek, rozładunek, inne niezbędne czynności oraz stawkę 4,80 zł netto za każdy następny kilometr holowania.

/Fakty bezsporne, a nadto dowód: decyzja z dnia 25 listopada 2019 r. – k. 20 akt, wiadomość e-mail z dnia 20 listopada 2019 r. – k. 20 akt, akta szkody na płycie CD – k. 29 akt/

Stawki za usługi holowania pojazdów na terenie T. i okolic w grudniu 2017 r. , z uwzględnieniem zryczałtowanej stawki holowania po mieście, stawki za jeden kilometr holowania, kosztów dojazdu do klienta oraz załadunku i rozładunku pojazdu, jak również wysokość stosowanych opłat zawierały się w następujących przedziałach :

-

dojazd do klienta: od 3 zł netto do 5 zł netto za kilometr,

-

holowanie pojazdu: od 3,5 zł netto do 6 zł netto za kilometr,

-

załadunek pojazdu: od 0 zł netto do 150 zł netto, z tym , że na 14 firm działających z T. i okolic , tylko jedna z nich nie stosowała opłaty za załadunek ,

-

rozładunek pojazdu: od 0 zł netto do 150 zł netto, z tym , że na 14 firm działających z T. i okolic , tylko jedna z nich nie stosowała opłaty za rozładunek,

-

dopłata za utrudnienie przy załadunku/rozładunku: od 0 zł netto do 150 zł netto,

-

zryczałtowana stawka za holowanie pojazdu na terenie T.: od 300 zł netto do 400 zł netto.

/Dowód: opinia biegłego sądowego wydana w sprawie Sądu Rejonowego w Toruniu V Wydziału Gospodarczego o sygnaturze (...)– k. 200-202 akt sprawy (...)oraz k. 16-19 akt/

Powód w wielu innych sprawach wystawiał faktury VAT, w których stosował stawki podobne i tożsame z tymi zastosowanymi dla holowania pojazdu poszkodowanej M. S.. Towarzystwa ubezpieczeniowe nie kwestionowały stosowanych przez powoda stawek i odszkodowania w wysokości wystawionej faktury zostały powodowi przyznane.

/Fakty bezsporne, a nadto dowody: faktura VAT nr (...) – k. 21v akt, decyzje z dnia 7 czerwca 2018 r. (...) S.A. – k. 21 i 22 akt, faktura VAT nr (...) – k. 22v akt, decyzja z dnia 10 grudnia 2019 r. (...) S.A. – k. 23 akt, faktura VAT nr (...) – k. 24 akt, decyzja z dnia 13 stycznia 2020 r. (...) S.A. – k. 25 akt, faktura VAT nr (...) – k. 26 akt/.

M. S. miała w okresie od 08 lipca 2019 r. do 07 lipca 2020 r. zawartą z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia dotyczącą samochodu marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w zakresie : ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych , ubezpieczenia program pomocy z samochodem zastępczym i assistance opony oraz ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków.

/ Dowód : kopia polisy nr (...) – k. 46 akt /.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie faktów bezspornych, a także w oparciu o zebrane w sprawie dokumenty, których autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu oraz nie była kwestionowana przez stronę przeciwną, a także w oparciu o: akta szkodowe pozwanego nr (...) (na płycie CD), dowód z opinii biegłego oraz dowód z przesłuchania świadka M. S..

Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodnie, albowiem były spójne, logiczne, niekwestionowane przez stronę pozwaną oraz znajdowały potwierdzenie w pozostałym zebranym materiale dowodowym.

Sąd w niniejszym postępowaniu, na podstawie art. 278 ^{( 1)} k.p.c. dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, wyceny pojazdów i kosztów napraw, która została zlecona w postępowaniu toczącym się również z powództwa powoda przeciwko ubezpieczycielowi przed Sądem Rejonowym w Toruniu V Wydział Gospodarczy w sprawie o sygn. akt (...)na okoliczność kosztów usługi holowania pojazdu obowiązujących na terenie T. i okolic w grudniu 2017 r. Sporządzoną opinię Sąd uznał za rzetelną i fachową. Opinia ta w sposób wiarygodny ustala zakres kosztów rynkowych holowania uszkodzonego samochodu na terenie T. i okolic w grudniu 2017 r. Należy wskazać, iż Sąd pominął wnioskowany przez powoda dowód z opinii biegłego wydanej w postępowaniu prowadzonym przed Sądem Rejonowym w Toruniu V Wydział Gospodarczy w sprawie o sygn. akt(...) ( postanowienie – k. 64 v akt sprawy ), mając na uwadze , że wnioskowana opinia podobna do opinii wydanej w sprawie (...) , z której Sąd dopuścił dowód , a uwzględnienie tego wniosku prowadziłoby do przedłużenia postępowania, bowiem jak wynika z notatki służbowej z dnia 15 grudnia 2020 r., akta sprawy w której została wydana przedmiotowa opinia zostały wypożyczone do akt innego postępowania toczącego się przed Sądem Rejonowym w Toruniu i będą tam wykorzystywane przez okres około dwóch miesięcy.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Sąd zważył, że materialnoprawną podstawą roszczeń powoda był art. 822 § 1 k.c. zgodnie , z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (ar. 822 § 2 k.c.).

Warunki odpowiedzialności pozwanego jako zakładu ubezpieczeń za szkodę spowodowaną przez ubezpieczonego przez niego posiadacza pojazdu mechanicznego określa ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2214 t.j.). Zgodnie z art. 34 ust. 1 powyższej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1 ustawy). Skoro zatem doszło do zderzenia dwóch pojazdów mechanicznych, to podstawę odpowiedzialności stanowi art. 415 k.c., bowiem jak wynika z art. 436 § 2 k.c. obowiązek naprawienia szkody związany jest z winą sprawcy.

W niniejszej sprawie ubezpieczyciel nie kwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady, bowiem w toku postępowania likwidacyjnego uznał roszczenie powoda wypłacając odszkodowanie za naprawę pojazdu oraz część kosztów holowania uszkodzonego pojazdu w kwocie 261,99 zł. Spór między stronami dotyczył wysokości kosztów holowania ponad kwotę przyznaną, a w szczególności zastosowanych przez powoda stawek za kilometr holowania, jak i stawki za usługę załadunku i rozładunku pojazdu jako – zdaniem pozwanego - wyższe niż stosowane zazwyczaj przez inne podmioty świadczące usługi holowania na rynku lokalnym oraz odległości holowania pojazdu po zdarzeniu z dnia 19 listopada 2019 r. Pozwany zarzucał także, iż nieuzasadnionym było skorzystanie przez poszkodowaną z usług powoda, którego siedziba mieści się w T., podczas gdy do zdarzenia doszło w B. w wyniku czego poszkodowana powiększyła rozmiar szkody o koszt dojazdu na miejsce zdarzenia. Podnosił, iż był nieuzasadniony w jego ocenie wybór warsztatu naprawczego w miejscowości Ż. oddalonej o ok. 40 km od miejsca zdarzenia, a nadto by w ogóle pojazd został tam naprawiony. Dodatkowo podniósł, iż każdorazowo do polisy AC każdy ubezpieczyciel dodaje bezpłatne usługi (...) – tym samym jeżeli poszkodowana posiadała ubezpieczenie AC to mogła z takiej bezpłatnej usługi skorzystać.

Powszechnie przyjmuje się, iż w polskim systemie prawnym obowiązuje zasada pełnego odszkodowania. Zakres obowiązku naprawienia szkody normuje zaś w podstawowy sposób art. 361 k.c. Nakłada on – co do zasady – na zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedzialność ograniczaną normalnymi następstwami działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła oraz stratami, które poszkodowany poniósł bądź (także) korzyściami, których w wyniku wyrządzenia szkody nie uzyskano. Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy Sąd nie miał wątpliwości, że do następstw szkody, która miała miejsce dnia 19.11.2019 r. należało zaliczyć także koszty holowania uszkodzonego pojazdu P. o nr rej. (...), jednakże w innej wysokości niż żądała to strona powodowa. Odnosząc się w pierwszej kolejności do zastosowanych przez powoda stawek za usługę holowania uszkodzonego pojazdu poszkodowanej M. S. wskazać należy, iż opinia biegłego dopuszczona jako dowód w niniejszej sprawie wykazała, iż zastosowane stawki za poszczególne czynności oraz za kilometr mieszczą się w średnim zakresie stawek na obowiązujących na rynku lokalnym już pod koniec 2017 roku. Większość firm świadczących usługę holowania w T. przewiduje stawki za dojazd do klienta . stawki za holowanie pojazdu , stawki za załadunek i rozładunek pojazdu , zaś zryczałtowany koszt całej usługi dotyczy jedynie usługi holowania na terenie T. czyli jednej miejscowości . Zastosowane przez powoda stawki w wystawionej przez powoda fakturze VAT nr (...) są stawkami stosowanymi przez powoda w świadczonej działalności . Pozwany natomiast nie wykazał dlaczego wypłacił powodowi tytułem kosztów holowania jedynie kwotę 261,99 zł, nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających , że zastosowane przez niego do wyliczenia szkody w zakresie kosztów holowania stawki są stawkami stosowanymi przez podmioty, które świadczą tego typu usługi na rynku lokalnym . Należało uznać, iż pozwany w sposób dowolny dokonała korekty przedstawionej przez powoda faktury. Pozwany nie wskazał jakie dokładnie stawki uznał za zasadne, jednakże z treści decyzji można było wywnioskować, że skoro przyznał za zasadną kwotę 213 zł netto, w której zawierała się kwota 165 zł netto za holowanie na dystansie 30 km, to w tym zakresie przyjął stawkę 5,50 zł netto za kilometr. Za każdy następny kilometr holowania uznana stawka wynosiła 4,80 zł netto w związku z czym uznał za zasadne holowanie na dalszym dystansie 10 km (213 zł – 165 zł = 48 zł / 4,80 zł = 10 km), czyli łącznie za 40 km. Pozwany jednak, nie wyjaśnił dlaczego przyjął właśnie takie kwoty oraz dlaczego dokonał zróżnicowania ich wysokości. Należy wskazać, iż powód wykazując istnienie i wysokość roszczenia przedłożył wystawioną przez siebie fakturę VAT i powołał się również na decyzje innych ubezpieczycieli (w tym także pozwanego) przyznających odszkodowanie oparte na wystawionych przez powoda fakturach, w których posługiwał się on również stawkami w tożsamej lub podobnej wysokości.

Podsumowując, w ocenie Sądu, w świetle przedłożonych przez powoda dowodów, należy uznać za zasadne zastosowanie w niniejszej sprawie stawek w wysokości w jakiej uczynił to powód , aby na ich podstawie wyliczyć i wypłacić odszkodowanie za usługę holowania uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 19.11.2019 r. pojazdu P. o nr rej. (...). Zasadne były pozycje z faktury, która została przedłożona pozwanemu do zapłaty, które obejmowały: stawkę za załadunek i rozładunek pojazdu w wysokości 110 zł netto za każdą z tych czynności oraz holowanie pojazdu do miejscowości Ż.. W ocenie Sądu liczba 40 kilometrów stanowi optymalną trasę przejazdu z miejsca w którym doszło do kolizji – B. , Rondo (...) do miejscowości Ż., a zatem za łączną kwotę 240 zł netto (40 km x 6 zł netto). Z kolei w zakresie zarzutów dotyczących dojazdu holownika na miejsce zdarzenia, to rację miał pozwany wskazując na brak potrzeby korzystania z usług podmiotu świadczącego usługi holowania mającego siedzibę w T., a w konsekwencji zatem ponoszenia dodatkowych kosztów w postaci kosztów dojazdu na miejsce zdarzenia z T. do B.. W ocenie Sądu koszt całych 46 km jest nieuzasadniony, bowiem gdyby poszkodowana skorzystała z usług firmy z B., których notabene jest bardzo wiele, to wówczas koszty w takiej wysokości by nie powstały. Natomiast trzeba mieć na uwadze, iż na terenie B. również dojazd musiał nastąpić, co podnosił w niniejszej sprawie powód. W ocenie Sądu, mając na uwadze analizę lokacji przykładowych firm świadczących tego typu usługi na terenie B. ( na podstawie informacji w internecie ) to odległość dojazdu z siedziby firmy do miejsca zdarzenia zmieściłaby się granicach 12 km . Sąd miał także na uwadze to, iż wracając do bazy, powód wskazał koszty obejmujące przejechanie 28 km, czyli odległości Ż. od bazy, natomiast jeżeli pojazd miałby wracać do bazy w B. to byłoby to o 12 km dalej (kolejne 40 km), jednakże i tutaj nie można wykluczyć, że mogłyby powstać dodatkowe koszty związane z dojazdem na terenie B. . Łącznie daje to kwotę 720 zł netto ( dojazd do miejsca zdarzenia , przy uwzględnieniu także powrotu do bazy – 12 km x 5 zł/km , załadunek – 110 zł , transport z miejsca zdarzenia do warsztatu – 40 km x 6 zł/km , rozładunek – 110 zł , powrót do bazy na terenie B. – 40 km z 5 zł/km ) , a zatem kwotę 885,60 zł brutto przy uwzględnieniu 23% stawki podatku VAT. Wypada w tym miejscu nadmienić, iż strona pozwana nie wykazała, iż inne firmy usługę holowania mogłyby wykonać taniej. Nadto, poszkodowana M. S., nawet jeżeli posiadała polisę AC, która umożliwia bezpłatne usługi assistance holowanie, to w momencie, gdy kolizja została spowodowana przez innego uczestnika ruchu , a zatem odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczyciel sprawcy, to nie miała ona w obowiązku minimalizacji szkody do tego stopnia, by korzystać z własnej polisy, a w przypadku gdyby skorzystała z własnego ubezpieczenia AC jej ubezpieczycielowi przysługiwał regres do ubezpieczyciela sprawcy szkody w tym zakresie. Co do zarzutów pozwanego dotyczących wyboru warsztatu w miejscowości Ż. jako miejsca naprawy pojazdu oraz jego faktycznej naprawy, to wskazać należy,że z zeznań świadka M. S. wynika, że pojazd był w tym warsztacie naprawiany, nadto jak wynika z akt szkody w dniu 21 listopada 2019 r. przedstawiciel pozwanego dokonał oględzin przedmiotowego pojazdu w miejscu jego przechowywania. Należy zauważyć, iż obowiązek współpracy poszkodowanego z ubezpieczycielem poprzez przeciwdziałanie zwiększeniu szkody i minimalizowanie jej skutków, w żadnym razie nie może oznaczać ograniczenia jego uprawnień – w szczególności swobody decyzji co do wyboru warsztatu naprawczego (jeśli poszkodowany zdecyduje się uszkodzony pojazd naprawić). Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego poszkodowany ma prawo dokonania wyboru warsztatu, któremu zleci naprawę samochodu, o ile koszty naprawy wyliczone przez ten warsztat będą konieczne i ekonomicznie uzasadnione, a stosowane stawki robocizny będą mieścić się granicach stawek stosowanych na lokalnym rynku. Zgodnie bowiem z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie (...) ((...)) odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. W uzasadnieniu powyższej uchwały Sąd Najwyższy podkreślił, iż poszkodowanemu przysługuje wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu.

Mając na uwadze powyższe i fakt, iż pozwany wypłacił już z tytułu kosztów holowania kwotę 261,99 zł , do dopłaty pozostaje kwota 623,61 zł (885,60 zł – 261,99 zł), którą Sąd zasądził w pkt I sentencji wyroku.

Odnośnie żądania zasądzenia odsetek ustawowych należy podnieść, iż należą się one zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. w wysokości ustawowej od dnia wymagalności roszczenia, z którego nadejściem dłużnik popada w opóźnienie. W przypadku ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu wymagalność ta nadchodzi, co do zasady w dniu następującym po okresie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie, jakim to okresem dysponuje ubezpieczyciel w celu wypłaty odszkodowania (art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) i (...)). W niniejszej sprawie powód żądał zasądzenia odsetek od dnia w którym upłynął pozwanemu 30 dniowy termin na zapłatę odszkodowania, w związku ze skierowanym do niego wezwaniem do zapłaty. Pozwany pozostawał zatem wobec tego w opóźnieniu od dnia następnego. Wobec zasadności żądania oraz braku kwestionowania roszczenia przez pozwanego w tym zakresie, Sąd zasądził odsetki zgodnie z żądaniem pozwu.

W pozostałym zakresie jako niezasadne Sąd powództwo oddalił (pkt II sentencji wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt III sentencji wyroku na podstawie art. 100 zdanie pierwsze k.p.c. przewidującego, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Z uwagi na fakt, iż powód żądał kwoty 758,91 zł, a zasądzono na jego rzecz kwotę 623,61 zł, należało uznać, iż wygrał sprawę w 82,17%. Na koszty procesu poniesione przez stronę powodową, które wyniosły 387 zł złożyły się: opłata sądowa od pozwu – 100 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego - 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego ustalone zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 265 t.j.) w wysokości 270 zł. Koszty procesu po stronie pozwanego stanowiły koszty zastępstwa procesowego w kwocie 270 zł także ustalone zgodnie z § 2 pkt 2 powyższego rozporządzenia oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego w wysokości 17 zł. Wobec tego, jak wskazano powyżej, iż powód wygrał sprawę w 82,17% należał mu się zwrot poniesionych kosztów procesu w kwocie 318 zł (387 zł x 82,17%). Pozwanemu natomiast, który wygrał w 17,83% należał się zwrot kosztów w wysokości 51,17 zł (287 zł x 17,83%). Kompensata powyższych kosztów dała kwotę 266,83 zł (318 zł – 51,17 zł), którą Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda.