Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 października 2020 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Joanna Polikowska

Protokolant: Joanna Szmel

po rozpoznaniu w dniach: 8 lipca 2020r. i 2 października 2020r.

s p r a w y :

przeciwko M. M. (1)

synowi A. i M. zd. Rak

ur. (...) w B.

obwinionemu o to, że:

w dniu 16 lipca 2019 roku ok. godz. 08.25 w S. na ul. (...) podczas kierowania pojazdem marki S. o nr rej. (...) w trakcie manewru wyprzedzania nie zachował należytej ostrożności w wyniku czego uderzył naczepą marki (...) o nr rej. (...) w jadący pojazd marki I. o nr rej. (...) i spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla W. K. i G. G..

tj. o czyn z art. 86 §1 k.w.

I.  uznaje obwinionego M. M. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. wykroczenia z art. 86 §1 k.w. i za to, na podstawie art. 86 § 1 k.w., wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych;

II.  na podstawie art. 119 § 1 k.p.o.w. w zw. z § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego M. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w wysokości 30 zł.

Sygn. akt II W 1094/19

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 lipca 2019 r. około godziny 08.25 obwiniony M. M. (1) jechał samochodem marki S. o numerze rejestracyjnym (...) z naczepą marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) ul. (...) w S.. Tą samą drogą, w tym samym kierunku, jechał samochodem marki I. o numerze rejestracyjnym (...) W. K. wraz z pasażerem G. G..

Dowód:

- zeznania świadka W. K. k. 24-25, 78,

- wyjaśnienia obwinionego M. M. (1) k. 32-33, k. 64-65,

- zeznania świadka G. G. k. 26-27, 65-66,

Obwiniony M. M. (1) wykonując manewr wyprzedzania samochodu marki I. o numerze rejestracyjnym (...) uderzył naczepą pojazdu, którym kierował w lusterko zewnętrzne lewe samochodu marki I. o numerze rejestracyjnym (...). W wyniku tego uderzenia uszkodzone zostało lusterko zewnętrzne lewe – wkład lusterka wypadł z obudowy.

Dowód:

- zeznania świadka W. K. k. 24-25, 78,

- zeznania świadka G. G. k. 26-27, 65-66,

- protokół oględzin pojazdu marki I. o numerze rejestracyjnym (...) k. 8-9,

- protokół oględzin pojazdu marki S. o numerze rejestracyjnym (...) k. 10-11,

- zeznania świadka P. G. k. 12-15, 66,

- zeznania świadka W. Z. k. 66,

- dokumentacja fotograficzna k. 16-20,

Po zaistniałym zdarzeniu drogowym obwiniony M. M. (1) odjechał z jego miejsca. W. K. kierujący pojazdem marki I. o numerze rejestracyjnym (...) próbował zatrzymać obwinionego trąbiąc na niego i mrugając światłami. M. M. (1) nie reagował na te sygnały. Pojechał za obwinionym na parking sklepu (...) w M., gdzie M. M. (1) zatrzymał się pojazdem.

Dowód:

- zeznania świadka W. K. k.24-25, 78,

- wyjaśnienia obwinionego M. M. (1) k. 32-33, 64-65,

- zeznania świadka G. G. k. 26-27, 65-66,

Obwiniony M. M. (3) figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego.

Dowód:

- informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego k. 71-73,

Obwiniony M. M. (1) ma 47 lat, z zawodu jest kierowcą, jest zatrudniony w I. w B. za wynagrodzeniem 2.800 zł netto, na jego utrzymaniu pozostaje dziecko, posiada majątek o łącznej wartości około 500 000 zł.

Dowód:

- dane osobo-poznawcze obwinionego M. M. (1) k. 64.

Obwiniony M. M. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach przyznał, iż w miejscowości S. kierując pojazdem marki S. o numerze rejestracyjnym (...) z naczepą marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) wyprzedzał pojazd marki I.. Zaprzeczył, aby w wyniku jego zachowania doszło do zderzenia naczepy pojazdu, którym kierował z pojazdem marki I.. Wyjaśnił, iż to kierujący pojazdem marki I. podczas, gdy wykonywał on manewr wyprzedzania tego pojazdu zjeżdżał do osi jezdni. Nie widział momentu kontaktu naczepy jego pojazdu z pojazdem marki I.. Kierowany przez niego pojazd nie miał żadnych uszkodzeń.

Za wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia obwinionego M. M. (1) w zakresie w jakim wskazywał on, iż w dniu 16 lipca 2019 r. około godziny 08.25 jadąc samochodem marki S. o numerze rejestracyjnym (...) z naczepą marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) ul. (...) w S. przeprowadził manewr wyprzedzania samochodu marki I. o numerze rejestracyjnym (...). Wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie znajdują odzwierciedlenie w zeznaniach świadków G. G. i W. K., którzy jechali samochodem marki I.. Odmówił natomiast Sąd wiarygodności wyjaśnieniom obwinionego M. M. (1) w zakresie w jakim zaprzeczał on, aby podczas wykonywanego przez niego manewru wyprzedzania samochodu marki I., naczepa kierowanego przez niego pojazdu uderzyła w zewnętrzne lewe lusterko tego samochodu powodując jego uszkodzenie. Wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie stanowią linię jego obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany mu czyn. Stoją bowiem w sprzeczności ze wzajemnie ze sobą korespondującymi zeznaniami świadków G. G. i W. K., z których wynika, iż obwiniony wykonując manewr wyprzedzania samochodu marki I., którym się poruszali, naczepą uderzył w lewe zewnętrze lusterko tego pojazdu, w wyniku czego lusterko to uległo uszkodzeniu – wypadł wkład lusterka z obudowy. Z zeznań świadka P. G. – funkcjonariusza Policji, który z polecenia dyżurnego K. w J. udał się do M. na teren sklepu (...), gdzie znajdowali się kierujący pojazdami M. M. (1) i W. K. oraz pasażer samochodu marki I. G. G. wynika, iż podczas dokonywania oględzin pojazdów zestawił on uszkodzenia znajdujące się na naczepie pojazdu kierowanego przez obwinionego M. M. (1) z lusterkiem pojazdu marki I. i pasowały one do siebie. Po udaniu się w miejsce, gdzie według relacji kierowcy i pasażera pojazdu I. miało dojść do zdarzenia drogowego, ujawnił leżący na poboczu wkład lusterka. Nadto z poczynionych przez niego ustaleń wynikało, iż kierujący pojazdem marki S. o numerze rejestracyjnym (...) z naczepą marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) nie miał możliwości wykonania w tym miejscu manewru wyprzedzania bez naruszenia przepisów ruchu drogowego – manewr ten musiał przeprowadzić przed samym skrzyżowaniem, a nadto nie miał możliwości wykonania manewru wyprzedzania bez przekroczenia dozwolonej prędkości. Zeznania świadka W. Z. w zakresie poczynionych ustaleń korespondowały w zeznaniami świadka P. G.. Brak było zatem podstaw, aby je kwestionować.

Walor wiarygodności Sąd przydał dowodom z dokumentów zgromadzonym w niniejszej sprawie. Brak było bowiem jakichkolwiek okoliczności, które nakazywałaby poddać je w wątpliwość.

Obwiniony W. P. swoim zachowaniem zrealizował znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. Obwiniony bowiem w dniu 16 lipca 2019 r. około godz. 08.25 w S. na ul. (...) podczas kierowania pojazdem marki S. o numerze rejestracyjnym (...) w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania, nie zachował należytej ostrożności w wyniku czego uderzył naczepą marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) w jadący pojazd marki I. o numerze rejestracyjnym (...) i spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla W. K. i G. G..

Dla odpowiedzialności z art. 86 k.w. konieczne jest ustalenie, że sprawca nie zachował "należytej ostrożności", a więc takiej, jaka była wymagana w danej sytuacji. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze. W niektórych sytuacjach ustawa wymaga jednak od uczestnika ruchu drogowego ostrożności szczególnej, a więc większej, niż zwykle wymagana. Taka szczególna ostrożność, to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2003 r. III K 61/03, LEX nr 77467). Obwiniony M. M. (1) nie zachował należytej ostrożności, nie zachował on bowiem podczas wykonywania manewru wyprzedzania bezpiecznej odległości od pojazdu marki I. o numerze rejestracyjnym (...), doprowadzając do uderzenia naczepą kierowanego przez siebie pojazdu w lewe zewnętrzne lusterko pojazdu marki I., w wyniku czego doszło do uszkodzenia lusterka tego pojazdu. Swoim zachowaniem spowodował on zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla kierującego pojazdem marki I. W. K. oraz pasażera tego pojazdu G. G..

Działanie obwinionego było świadome. Wykonując manewr wyprzedzania winien on czynić to w bezpieczny sposób w miejscu dozwolonym przez przepisy ruchu drogowego. Winien obserwować nie tylko drogę przed pojazdem którym kierował, ale także zwracać uwagę na tor poruszania się jego pojazdu, w tym naczepy, aby nie doprowadzić do zderzenia z pojazdem wyprzedzanym. Nie zachodziły w przedmiotowej sprawie jakiekolwiek okoliczności, które mogłyby wpływać na umniejszenie winy obwinionego. Kierujący pojazdem winien bowiem zachować bezpieczny odstęp od wyprzedzanego pojazdu, tj. taki aby móc zareagować w razie potrzeby, nie wywołując zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez obwinionego wykroczenia nie jest znaczny albowiem spowodował on w istocie niewielką szkodę. Uszkodzeniu uległo zewnętrzne lewe lusterko pojazdu marki I. o numerze rejestracyjnym (...). Zachowanie obwinionego niosło jednakże większe zagrożenie niż skutek, który wystąpił. Mógł on bowiem doprowadzić do spowodowania wypadku drogowego.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 300 zł. Sąd uznał, że taka kara jest adekwatna do wagi naruszonych przez obwinionego zasad poruszania się po drogach i następstw jego działania. Grzywna w takim wymiarze stanowić będzie dla obwinionego odczuwalną dolegliwość, która powinna powstrzymać go przed naruszaniem prawa w przyszłości i spowodować w nim przekonanie, że naruszanie prawa nie pozostanie bez reakcji. Jednocześnie w wymiarze ogólnospołecznym kara ta powinna spowodować przekonanie o nieuchronności kary i uczynić zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Na podstawie art. 118 § 1 k.p.o.w. w zw. z § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia Sąd zasądził od obwinionego M. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w wysokości 30 zł. Obwiniony pozostaje w zatrudnieniu, uzyskuje wynagrodzenie w kwocie 2.800 zł netto, posiada wartościowy majątek. Posiadając wartościowy majątek, uzyskując stałe dochody we wskazanej kwocie, jest obwiniony zatem w stanie ponieść koszty postępowania w niniejszej sprawie.