Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący Sędzia Kinga Miotk-Załuska

Protokolant st. sekr. sądowy Grażyna Łukasiak

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2019 r. w Toruniu

sprawy z powództwa:

J. S.

przeciwko:

F. S.

o:

alimenty

I.  oddala powództwo,

II.  nie obciąża powódki kosztami sądowymi w sprawie.

Sygn. akt III RC 350/19

UZASADNIENIE

J. S. dnia 11 stycznia 2019 r. wniosła przeciwko F. S. pozew domagając się zasądzenia od pozwanego tytułem zaspokojenia potrzeb rodziny kwoty 2.000 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazała m.in., że powódka oraz pozwany są małżeństwem ale nie zamieszkują razem. Z uwagi na stosunek pozwanego do powódki wróciła ona do Polski. Strony wcześniej mieszkały wspólnie w Nigerii. Pozwany nie poczuwał się i nie poczuwa do finansowego pomagania pozwanej, która znajduje się w niedostatku, a jej dochody nie wystarczają na pokrywanie bieżących kosztów utrzymania, kosztów leków, zakupu żywności, ubrań, środków czystości itp. Pozwany nie utrzymuje kontaktów z powódką. W ocenie powódki pozwany jest zobowiązany do pomagania jej w bieżących potrzebach życiowych, czego celowo nie dokonuje.

Pozwany nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

J. S. i F. S. są małżeństwem od (...) r. Ze związku małżeńskiego mają jedną córkę, która ma obecnie (...) lata.

/okoliczności bezsporne a ponadto dowód:

odpis skrócony aktu małżeństwa k. 31/

Powódka i pozwany po ślubie zamieszkali wspólnie w Nigerii. W (...) r. powódka powróciła do Polski, gdzie urodziła córkę ze związku małżeńskiego z pozwanym. Następnie powódka wraz z dzieckiem powróciła do Nigerii, gdzie strony mieszkały wspólnie do (...) r. W Nigerii pozwany pracował jako inżynier. Powódka pozostawała wówczas na utrzymaniu męża.

W (...) r. powódka wraz z córką powróciła do Polski, bowiem pozwany poznał w Nigerii inną kobietę. Wówczas powódka widziała pozwanego po raz ostatni.

W 2018 r. powódka skontaktowała się telefonicznie z pozwanym aby wspomógł ją finansowo. Pozwany obecnie zamieszkuje w Kanadzie.

Powódka ma (...) lat i od (...) lat jest emerytką. Otrzymuje emeryturę w wysokości ok. (...) zł. Mieszka w domu jednorodzinnym, który stanowił jej własność do stycznia 2019 r. W styczniu 2019 r. powódka przekazała dom w drodze darowizny swojej córce, bowiem nie była w stanie go utrzymać a nadto zachodziła konieczność dokonania spłaty w wysokości 200.000 zł na rzecz brata powódki, na co jej córka zaciągnęła kredyt. Córka nie pomaga powódce finansowo.

Powódka ponosi opłaty związane z utrzymaniem domu, które obejmują: prąd ok. 50 zł, woda 20 zł, gaz 15 zł. Na ogrzewanie wydaje 900 zł w sezonie grzewczym.

Na leki dla siebie powódka przeznacza 100 zł miesięcznie.

/dowód: decyzja ZUS k. 28-30

przesłuchanie J. S. k. 59v.-60/

Sąd zważył, co następuje

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie wyjaśnień stron procesu, które uznano za wiarygodne, gdyż były spójne, logiczne i znalazły potwierdzenie, w odpowiednim zakresie, w stosownych dokumentach urzędowych i prywatnych, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kodeksu postępowania cywilnego – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostały podważone.

Na mocy z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie i innych pismach procesowych, oraz przytoczone w ramach informacyjnego wysłuchania stron, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym zgromadzonym w sprawie.

Przechodząc do rozważań prawnych należy wskazać, że kodeks rodzinny i opiekuńczy nie przewiduje istnienia obowiązku alimentacyjnego pomiędzy małżonkami. Unormowany został jedynie obowiązek alimentacyjny pomiędzy małżonkami rozwiedzionymi (art. 60 kro) oraz małżonkami, w stosunku do których orzeczono separację (art. 61 ⁴ § 4 kro). W literaturze wskazuje się jednak, że art. 27 kro nakładający na małżonków obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli, może być traktowany jako źródło obowiązku łożenia także na utrzymanie współmałżonka. Mowa jest jednak w tym wypadku o obowiązku zbliżonym do alimentacyjnego, quasi alimentacyjnym (por.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2000r., III CKN 1015/00, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004r., IV CK 371/03).

Zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 27 kro „oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli”. Obowiązek alimentacyjny przewidziany w tym przepisie powstaje przez zawarcie małżeństwa. Źródłem jego jest wzajemny obowiązek pomocy, współdziałania dla dobra rodziny i zaspokajania jej potrzeb.

Obowiązujące prawo rodzinne nie normuje, jak wiadomo, skutków prawnych faktycznej separacji małżonków. W zasadzie więc w czasie tej separacji trwają wszystkie skutki wynikające z zawarcia małżeństwa, w szczególności obowiązek małżonków wzajemnej pomocy i zaspokajania potrzeb rodziny.

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego obowiązek zaspokajana potrzeb rodziny ustaje w wyniku separacji faktyczne bezdzietnych małżonków, bądź małżonków, których dzieci wskutek usamodzielnienia się nie pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym. Zdaniem Sądu Najwyższego separacja faktyczna uniemożliwia uwzględnienie powództwa z art. 27 kro, bowiem nie sposób wówczas twierdzić o istnieniu rodziny. (por. wyrok SN z dnia 26 maja 1999r. III CKN 153/99 LEX nr 50731 oraz wyrok SN z dnia 28 stycznia 1998r. II CKN 589/97 LEX nr 33362).

W ocenie Sądu uwzględnienie racji powódki w przedmiotowej sprawie i zasądzenie żądanej kwoty na poczet zaspokajania potrzeb rodziny byłoby sprzeczne z funkcją art. 27 kro. Strony bowiem od prawie 40 lat prowadzą odrębne gospodarstwa domowe oraz mają oddzielne majątki. Należy pamiętać, że zadaniem art. 27 kro jest zabezpieczenie rodziny od strony materialnej, tymczasem w niniejszej sprawie z pewnością „rodziną” nie jest powódka pozostająca w separacji faktycznej z mężem blisko 40 lat. Zasądzenie na rzecz powódki dochodzonego świadczenia byłoby w ocenie Sądu przysporzeniem niemającym oparcia w rzeczywistym układzie stosunków między stronami i odbyłoby się z pominięciem faktu, że strony dawno już przestało tworzyć wspólnotę życia rodzinnego. Kwestia który z małżonków ponosi winę za zerwanie więzi małżeńskich pozostaje poza kognicją Sądu w rozpoznawanej sprawie.

Mając powyższe na uwadze Sąd na postawie art. 27 kro a contrario w punkcie I wyroku powództwo oddalił

O kosztach sądowych, Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.