Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV P 135/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 czerwca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący:

Sędzia Alicja Lisiecka

Ławnicy:

Krzysztof Chełminiak

Mariola Cierpisz

Protokolant:

st. sekr. sądowy Małgorzata Stanisz

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2020 r. w Inowrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. Ś.

przeciwko (...) Centrum (...) w I.

o dopuszczenie do pracy

1.  oddala powództwo,

2.  kosztami sądowymi, od uiszczenia których z mocy ustawy zwolniona była powódka obciąża Skarb Państwa,

3.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sędzia

A. L.

Ławnik Ławnik

M. C. K. C.

Sygn. akt IV P 135/19

UZASADNIENIE

Powódka M. Ś. w pozwie z dnia 18 listopada 2019r.(k. 2-3), sprecyzowanym w piśmie z dnia 12 grudnia 2019r. (k. 13), domagała się nakazania pozwanemu (...) Centrum (...) w I. dopuszczenia jej - od dnia 1 października 2019r.- do pracy na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych, a także zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Z uzasadnienia pozwu wynikało, że powódka w dniu 1 lipca 2015r. została powołana przez Prezydenta Miasta I. na stanowisko dyrektora pozwanego (...) Centrum (...) w I. (dalej - (...)), a zarządzeniem nr (...) z dnia 26 czerwca 2019r. ten sam organizator-Prezydent Miasta I. - odwołał M. Ś. ze stanowiska dyrektora przywołanej instytucji kultury, przy czym zatrudnienie M. Ś. na w/wym. stanowisku zakończyło się z dniem 30 września 2019r. Przed powołaniem na stanowisko dyrektora (...) powódka świadczyła na rzecz pozwanego pracę na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych. Przyjmując funkcję dyrektora M. Ś. jednoznacznie deklarowała chęć kontynuowania w przyszłości stosunku pracy na stanowisku specjalisty, co znalazło swoje potwierdzenie m.in. w złożeniu przez nią wniosku o udzielenie urlopu bezpłatnego na w/wym. stanowisku na okres sprawowania funkcji dyrektora oraz w braku obsadzenia, w tym samym czasie, zwolnionego przez powódkę etatu specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych. W ocenie M. Ś., skoro łącząca strony umowa o pracę trwa, zatem powódka- po zakończeniu zatrudnienia na stanowisku dyrektora- winna powrócić do pracy u pozwanego na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych, a (...) zobowiązany jest powódkę do tej pracy dopuścić, co jednak nie nastąpiło i stąd też niniejszy proces.

Pozwane (...) Centrum (...) w I. wniosło o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew z dnia 13 stycznia 2020r.(k. 31-32v.) strona pozwana podkreśliła, iż powództwo M. Ś. o dopuszczenie do pracy nie zasługiwało na uwzględnienie albowiem wskazany w pozwie wniosek powódki o udzielnie urlopu bezpłatnego na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych na okres sprawowania przez powódkę funkcji dyrektora (...) Centrum (...) w I. został złożony w dniu 2 października 2017r., a zatem po upływie ponad 2 lat od dnia powołania powódki na stanowisko dyrektora, a J. S., główna księgowa (...), która przedmiotowego urlopu bezpłatnego M. Ś. udzieliła, nie była osobą do tego uprawnioną, gdyż wobec powódki -jako dyrektora instytucji kultury- czynności z zakresu prawa pracy wykonywał, zgodnie ze Statutem (...) Centrum (...), jej zwierzchnik służbowy - organizator, tj. Prezydent Miasta I.. W dalszej części odpowiedzi na pozew strona pozwana zauważyła, że zgoda powódki na powołanie jej z dniem 1 lipca 2015r. na stanowisko dyrektora była równoznaczna z rezygnacją M. Ś. z zatrudnienia na dotychczasowych warunkach, a łącząca strony wcześniej umowa o pracę na czas nieokreślony uległa z tym dniem rozwiązaniu za porozumieniem stron, tym bardziej, że strony nigdy nie zawarły jakiegokolwiek porozumienia, na mocy którego stosunek pracy powódki na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych miałby ulec kiedykolwiek reaktywowaniu.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka M. Ś. została zatrudniona w pozwanym (...) Centrum (...) w I. (dalej – (...)) początkowo na podstawie umowy o pracę z dnia 3 grudnia 2007r., na okres próbny od dnia 3 grudnia 2007r. do dnia 28 lutego 2008r., a następnie na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony- umowy o pracę z dnia 29 lutego 2008r. na czas określony od dnia 29 lutego 2008r. do dnia 31 marca 2009r. oraz umowy o pracę z dnia 1 kwietnia 2009r. na czas określony od dnia 1 kwietnia 2009r. do dnia 31 marca 2010r., w pełnym wymiarze czasu pracy , na stanowisku instruktor ds. kultury żywego słowa i organizacji imprez kulturalnych.

W dniu 1 kwietnia 2010r. strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony, zgodnie z którą M. Ś. została zatrudniona w (...) Centrum (...) w I. w wymiarze pełnego etatu, na stanowisku instruktor ds. organizacji imprez kulturalnych.

Na podstawie porozumienia zmieniającego warunki pracy i płacy, powódka od dnia 1 stycznia 2014r. kontynuowałam zatrudnienie w pozwanej instytucji kultury, tyle że na stanowisku specjalista ds. organizacji imprez kulturalnych.

(dowód- umowy o pracę znajdujące się w aktach osobowych powódki w odrębnym fioletowym skoroszycie pn. „Dokumenty w dyspozycji (...) Centrum (...), przesłuchanie powódki M. Ś.- k. 425-48, e-protokół z dnia 27.02.2020r.-min. 00:02:57-00:23:40)

Zarządzeniem nr (...) Prezydenta Miasta I. z dnia 1 lipca 2015r. powódka M. Ś. powołana została na stanowisko dyrektora (...) Centrum (...) w I..

Powołanie nastąpiło na czas oznaczony od dnia 1 lipca 2015r. do dnia 30 czerwca 2018r.

(dowód - powołanie powódki na stanowisko dyrektora (...) z dnia 1.07.2015r. oraz warunki zatrudnienia na w/wym. stanowisku z dnia 1.07.2015r. znajdujące się w aktach osobowych powódki w odrębnym fioletowym skoroszycie pn. „Dokumenty w dyspozycji (...) Centrum (...))

Powódka, jej pracodawca- (...) Centrum (...) w I. oraz Prezydent Miasta I. jako organ dokonujący powołania M. Ś. na stanowisko dyrektora instytucji kultury, nigdy nie zawarli jakiegokolwiek porozumienia w sprawie zmiany umowy o pracę na czas nieokreślony na stosunek pracy z powołania na czas określony, po upływie którego nastąpiłoby reaktywowanie łączącego strony, przed dniem 1 lipca 2015r., umownego stosunku pracy.

Powódka nigdy również nie wyraziła zgody na objęcie stanowiska dyrektora (...) na czas ściśle oznaczony 3 lat, pod warunkiem, że po jego upływie wróci do pracy u pozwanego na dotychczasowe stanowisko specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych.

(bezsporne)

Zajmowany przez powódkę, przed jej powołaniem od dnia 1 lipca 2015r. na stanowisko dyrektora (...) Centrum (...) w I., etat specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych pozostawał nieobsadzony od lipca 2015r. aż do odwołania powódki ze stanowiska dyrektora w czerwcu 2019r.

( bezsporne)

W dniu 3 sierpnia 2017r. główną księgową w pozwanej instytucji kultury została J. S..

Zauważyła ona brak w aktach osobowych powódki, skierowanego do pracodawcy, tj. (...) Centrum (...) w I., wniosku M. Ś. o udzielenie urlopu bezpłatnego na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych na czas sprawowania funkcji dyrektora (...) w I..

W rezultacie powódka taki formalny wniosek, którego adresatem był pozwany, złożyła dopiero w dniu 2 października 2017r., zaś J. S., jako główna księgowa, z ramienia pracodawcy, wnioskowanego urlopu bezpłatnego powódce, począwszy od dnia 1 lipca 2015r. aż do wygaśnięcia powierzenia stanowiska dyrektora, udzieliła.

Uwzględniając wniosek powódki z dnia 2 października 2017r. i udzielając jej żądanego urlopu bezpłatnego, J. S. działała w oparciu o treść Statutu oraz Regulaminu organizacyjnego (...) Centrum (...) w I., które odpowiednio stanowiły, iż dyrektor zarządza Centrum przy pomocy zastępcy dyrektora i głównego księgowego (§8 ust. 3 Statutu), zaś w przypadkach, gdy dyrektor Centrum nie może pełnić swych obowiązków, zastępuje go główny księgowy.

W okresie sprawowania przez M. Ś. funkcji dyrektora (...) Centrum (...) w I., w instytucji tej nie było stanowiska zastępcy dyrektora albowiem jego utworzenia w ogóle nie przywidywał wskazany wcześniej, nadany przez powódkę zarządzeniem nr (...) z dnia 31 grudnia 2015r. i pozytywnie zaopiniowany przez organizatora, Regulamin organizacyjny (...).

Prezydent Miasta I., jako organizator, o fakcie udzielenia M. Ś. w październiku 2017r. urlopu bezpłatnego na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych, nie został poinformowany.

Zgodnie z § 9 ust. 1 Statutu (...) Prezydent Miasta I. wykonuje wobec dyrektora (...) Centrum (...) czynności z zakresu prawa pracy oraz jest jego zwierzchnikiem służbowym.

(okoliczności znane ex officio, dodatkowo dowód- wniosek powódki o urlop bezpłatny z dnia 2.10.2017r.-k. 38 oraz oryginał znajdujący się w aktach osobowych powódki w odrębnym fioletowym skoroszycie pn. „Dokumenty w dyspozycji (...) Centrum (...), przesłuchanie powódki M. Ś.- k. 425-48, e-protokół z dnia 27.02.2020r.-min. 00:02:57-00:23:40, tekst jednolity Statutu (...) 36v.)

W związku ze zbliżającym się upływem pierwszej kadencji M. Ś. na stanowisku dyrektora (...) Centrum (...) w I., Prezydent Miasta I., do czasu wyłonienia dyrektora w/wym. instytucji kultury w drodze konkursu, zarządzeniem nr (...) z dnia 29 czerwca 2018r. powierzył powódce pełnienie obowiązków dyrektora (...) w okresie od dnia 1 lipca 2018r. do dnia 31 sierpnia 2018r., co znalazło również odzwierciedlenie w zawartej z powódką w dniu 29 czerwca 2018r. umowie o pracę na czas określony.

(dowód -powierzenie powódce stanowiska dyrektora z dnia 29.06.2018r. na okres 1.07.2018r.-31. (...)., umowa o pracę na czas określony z dnia 29.06.2018r. znajdujące się w aktach osobowych powódki w odrębnym fioletowym skoroszycie pn. „Dokumenty w dyspozycji (...) Centrum (...))

Po przeprowadzeniu stosownego konkursu, Prezydent Miasta I. zarządzeniem nr (...) z dnia 31 sierpnia 2018r., po raz drugi, powołał powódkę M. Ś. na stanowisko dyrektora (...) Centrum (...) w I.. Powołanie nastąpiło na okres od dnia 1 września 2018r. do dnia 31 sierpnia 2021r. i spowodowało nawiązanie z powódką stosunku pracy w (...) na w/wym. czas określony.

(dowód - zarządzenie Prezydenta Miasta I. (...) z dnia 31 sierpnia 2018r.,powołanie powódki na stanowisko dyrektora (...) z dnia 31.08.2018r. znajdujące się w aktach osobowych powódki w odrębnym fioletowym skoroszycie pn. „Dokumenty w dyspozycji (...) Centrum (...))

Zarządzeniem nr (...) z dnia 26 czerwca 2019r. Prezydent Miasta I. odwołał powódkę M. Ś. ze stanowiska dyrektora (...) Centrum (...) w I. , wskazał, że odwołanie jest równoznaczne z wypowiedzeniem stosunku pracy z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, który rozpocznie się z dniem 27 czerwca 2019 r. oraz zwolnił powódkę z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

(dowód- zarządzenie Prezydenta Miasta I. nr (...) z dnia 26.06. 2019r.-k. C-12 akt osobowych powódki)

Jako przyczyny odwołania M. Ś. ze stanowiska dyrektora (...) organizator wskazał naruszenie przepisów prawa w związku z zajmowanym stanowiskiem oraz odstąpienie przez powódkę od realizacji umowy określającej warunki organizacyjno- finansowe działalności instytucji kultury oraz program jej działania.

Z uzasadnienia odwołania wyłania się m.in. skierowany pod adresem powódki zarzut nieutworzenia w strukturze organizacyjnej (...) Centrum (...) w I. stanowiska zastępcy dyrektora, kontestowanie statusu Prezydenta Miasta I. jako zwierzchnika służbowego wykonującego w stosunku do dyrektora instytucji kultury czynności z zakresu prawa pracy, w tym udzielającego dyrektorowi urlopu oraz niezasadne „blokowanie” przez M. Ś. zajmowanego przez nią przed powołaniem na stanowisko dyrektora Centrum etatu specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych w dziale organizacji imprez (...).

( okoliczność bezsporna, znana ex officio)

Prawidłowość oraz prawdziwość merytorycznych przyczyny odwołania powódki ze stanowiska dyrektora (...) Centrum (...) w I. stały się przedmiotem badania Sądu Rejonowego- Sądu Pracy w I. w sprawie z powództwa M. Ś. przeciwko (...) Centrum (...) w I. o odszkodowanie, sygn. akt IV P(...)

Wyrokiem z dnia 2 marca 2020r. tut. Sąd Pracy uwzględnił powództwo M. Ś. i zasądził od pozwanego na rzecz powódki odszkodowanie za niezgodne z prawem odwołanie ze stanowiska dyrektora (...) w I. oraz orzekł o kosztach postępowania. Wyrok wydany w sprawie o sygn. akt IV P (...) nie jest prawomocny. Apelację od niego wniosła strona pozwana, a akta-celem jej rozpoznania-zostały przesłane w dniu 9 czerwca 2020r. do Sądu Okręgowego w Bydgoszczy.

( okoliczność bezsporna, znana ex officio)

Zatrudnienie powódki na stanowisku dyrektora (...) Centrum (...) zakończyło się z dniem 30 września 2020r.

( bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przywołanego wyżej materiału dowodowego - dowodów z dokumentów, których autentyczność nie była kwestionowana przez żadną z stron oraz na podstawie przesłuchania stron postępowania ograniczonego do przesłuchania powódki M. Ś..

Zeznania powódki generalnie nie wybudziły jakichkolwiek wątpliwości Sądu co do ich zgodności z rzeczywistością, gdyż znalazły potwierdzenie w pozostałym, zebranym materiale dowodowym. Jedynym faktem przywołanym podczas przesłuchania przez M. Ś., który nie został w żaden sposób dowiedziony była kwestia - jak to określiła powódka- „zawieszenia” jej dotychczasowego stosunku pracy na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych, ukształtowanego zawartą z pozwanym umową o pracę na czas nieokreślony. Powódka twierdziła bowiem, iż umowny stosunek pracy dotyczący jej zatrudnienia w (...) Centrum (...) w I. przed dniem 1 lipca 2015r. nadal istnieje i w związku z tym pozwany ma obowiązek dopuścić ją do wykonywania pracy na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych, a skoro tego odmawia, niezbędna jest ingerencja Sądu Pracy.

Strona pozwana prezentowała odmienne stanowisko- w pierwszej kolejności twierdziła, że główna księgowa (...) w ogóle nie miała prawa udzielić powódce urlopu bezpłatnego na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych na czas sprawowania przez nią funkcji dyrektora instytucji kultury, a w dalszej kolejności wskazywała na rozwiązanie za porozumieniem stron, z dniem powołania M. Ś. na stanowisko dyrektora, łączącej strony do tej pory umowy o pracę na czas nieokreślony, na podstawie której M. Ś. świadczyła na rzecz pozwanego pracę jako specjalista ds. organizacji imprez kulturalnych.

Jeśli chodzi o kompetencje głównej księgowej, zwłaszcza te z obszaru prawa pracy, to w ustalonym stanie faktycznym sprawy, pogłębionym wiedzą znaną Sądowi z urzędu ze sprawy o sygn. akt IV P(...), w świetle treści Statutu i - nadanego Centrum przez powódkę jako dyrektora- Regulaminu organizacyjnego (...) Centrum (...) w I., należało- w ocenie Sądu przyjąć, iż zatrudniona u pozwanego na stanowisku głównej księgowej J. S. miała możliwość i podstawę , aby rozpoznać wniosek powódki z dnia 2 października 2017r. o udzielnie urlopu bezpłatnego. Nie może znikać z pola widzenia istotna okoliczność, iż M. Ś., składając przedmiotowy wniosek, występowała nie jako dyrektor (...) Centrum (...) w I., lecz jako pracownik (...) zatrudniony na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych. B. jednocześnie dyrektorem nie mogła dokonać czynności sama z sobą, tj. nie mogła sama sobie udzielić lub odmówić udzielenia wnioskowanego urlopu bezpłatnego. Musiała, zgodnie ze Statutem i Regulaminem organizacyjnym (...), wniosek powyższy poddać pod rozstrzygniecie zastępującej ją w takich okolicznościach głównej księgowej i tak też postąpiła. Główna księgowa J. S. wniosek powódki o udzielenie urlopu bezpłatnego na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych na czas sprawowania funkcji dyrektora, czyli z data wsteczną, bo od dnia 1 lipca 2015r., w październiku 2017r. rozpoznała na korzyść M. Ś.. W ocenie Sądu czynność ta była całkowicie bezskuteczna.

Na wstępie czynionych rozważań należy podkreślić, iż przepisy prawa pracy co do zasady nie regulują sytuacji, w której te same strony łączy równolegle więcej niż jedna wieź pracownicza. Sąd Najwyższy, chociażby w wyroku z dnia 12 lutego 2002r., I PKN 876/00, OSNP 2004/4/60,wskazał, że zasadą jest pozostawanie tych samych stron w jednym stosunku pracy. Utrwalona zdaje się być przy tym wykładnia, z której wynika, że zgoda pracownika na powołanie go na stanowisko u dotychczasowego pracodawcy stanowi domniemanie wyrażenia woli rozwiązania w drodze porozumienia stron wcześniej nawiązanej umowy o pracę. Z orzecznictwa Sądu Najwyższego ( vide: wyrok z dnia 18 listopada 2014r., II PK 5/14 i wskazane w nim wcześniejsze orzecznictwo) wynika również, iż powołanie jako źródło stosunku pracy (art. 2 k.p. i 68 k.p.) nie przekształca treści wcześniej zawartej umowy o pracę w ten sposób, że na pewien czas dochodzi do powierzenia innego stanowiska z powołania, dopuszczalne są jednak dwie możliwości: 1) - zawarcie przez strony porozumienia w sprawie zmiany umownej więzi pracowniczej na stosunek pracy z powołania na czas określony, po upływie którego następuje reaktywowanie umownego stosunku pracy ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 1997r., I PKN 164/97, OSNAPiUS 1998/7/213) oraz 2) - zawarcie przez strony wyraźnego porozumienia, na mocy którego dojdzie do sytuacji , gdzie nowy stosunek pracy będzie istniał niezależnie od więzi pracowniczej wcześniej zawartej. W analizowanej sprawie żadne tego rodzaju porozumienia nie zostały zawarte.

Powódka, pracownik już zatrudniony w (...) Centrum (...) w I. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych, wyraziła zgodę na objęcie stanowiska dyrektora w/wym. instytucji kultury na czas ściśle określony 3 lat, jednak nigdy - ani wobec organizatora, tj. Prezydenta Miasta I., uprawnionego do powołania dyrektora (...), ani wobec (...) Centrum (...) w I.- nie wskazała- czy to ustnie, czy pisemnie, że warunkiem objęcia przez nią stanowiska dyrektora będzie zapewnienie jej możliwości, po zakończeniu okresu powierzenia jej dyrektorskiego stanowiska, powrotu do pracy w (...) na dotychczasowe stanowisko specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych. Wprawdzie podczas przesłuchania w trybie art. 304 k.p.c. M. Ś. podała, iż miała świadomość, że zatrudnienie mające oparcie w powołaniu nie jest dla pracownika korzystne i że nikt rozsądny , ona również, nie zgodziłby się na powołanie bez zapewnienia trwałości poprzedniego stosunku pracy, to jednak do dnia 2 października 2017r.nie uczyniła nic, aby swoje dotychczasowe zatrudnienie na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych zabezpieczyć. Naiwne zdawały się przy tym twierdzenia powódki, jakoby od samego początku swojego powołania na stanowisku dyrektora (...), tj. od dnia 1 lipca 2015r. , pozostawała ona na urlopie bezpłatnym, podczas gdy formalny wniosek urlopowy złożyła dopiero po dwóch latach pełnienia funkcji dyrektora instytucji kultury i to za sugestią głównej księgowej, która dostrzegała konsekwencje, jakie przyniosło dotychczasowe zaniechanie powódki na płaszczyźnie jej zatrudnienia w oparciu o umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych.

Mając powyższe na uwadze, w ustalonym stanie faktycznym analizowanej sprawy, Sąd doszedł do przekonania, iż zgodę powódki na powołanie jej na stanowisko dyrektora (...) należy traktować jako równoczesną, dobrowolną rezygnację z zatrudnienia na dotychczasowych warunkach, na podstawie umowy o pracę u pracodawcy, u którego objęła ona stanowisko obsadzone w drodze powołania i w rezultacie przyjąć, iż łączący strony umowny stosunek pracy per facta concludentia przestał istnieć, tj. rozwiązał się 1 lipca 2015r. , czyli z chwilą pierwszego powołania M. Ś. na stanowisko dyrektora (...) Centrum (...) w I. ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1999r., I PKN 297/99,OSNP 2001/4/115). Udzielenie powódce przez J. S., główną księgową (...), urlopu bezpłatnego na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych dopiero po 2 latach od powołania na stanowisko dyrektora okazało się więc bezskuteczne albowiem umowa o pracę , w ramach której powódka miała skorzystać z urlopu bezpłatnego przestała istnieć z dniem 1 lipca 2015r. i - wbrew twierdzeniom powódki - nie trwała równolegle ze stosunkiem pracy nawiązanym na podstawie art. 68 § 1 k.p.

Skoro umowny stosunek pracy łączący strony nie istnieje, zatem żądanie przez powódkę dopuszczenia do pracy u pozwanego na stanowisku specjalisty ds. organizacji imprez kulturalnych okazało się bezzasadne i jako takie skutkowało oddaleniem powództwa, o czym Sąd orzekł w punkcie 1 wyroku.

W punktach 2-3 wyroku Sąd orzekł o kosztach postępowania, a to na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu wyrażonej w art. 98 k.p.c.

I., dnia 16 lipca 2020r.

Sędzia Alicja Lisiecka