Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z 30.10.2018 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił J. J. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, gdyż orzeczeniem Komisji Lekarskiej KRUS z dnia 23.10.2018 r. nie została uznana za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. (decyzja k. 68 akt KRUS)

Odwołanie od w/w decyzji złożyła wnioskodawczyni wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. (odwołanie k. 3-4)

W odpowiedzi na odwołanie KRUS wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie. (odpowiedź na odwołanie k. 5)

Na rozprawie w dn. 29.12.2020 r.- bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku – wnioskodawczyni poparła odwołanie, jednocześnie oświadczając, że nie zgłasza żadnych zastrzeżeń do opinii biegłych, a nadto podała, że pozostaje obecnie pod opieką Szpitala im. (...) w Ł., wyniki badań są niekorzystne i złożyła zaświadczenie o stanie zdrowia oraz skierowanie do poradni (e-prot. z 29.12.2020 r.: 00:00:42).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni – J. J., urodzona (...), była uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym od 1.10.2016 r. do 30.09.2018 r. (niesporne)

W dniu 7.09.2018 r. J. J. złożyła wniosek o prawo renty rolniczej na dalszy okres (niesporne, a nadto wniosek k. 44 akt KRUS

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika KRUS z 26.09.2018 r. wnioskodawczyni została uznana nadal za osobę całkowicie okresowo niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym do 30 września 2021 r., jednocześnie nie stwierdzono niezdolności ubezpieczonej do samodzielnej egzystencji. Lekarz Orzecznik KRUS rozpoznał u wnioskodawczyni raka piersi prawej po leczeniu operacyjnym w sierpniu 2015 r. w trakcie hormonoterapii. (orzeczenie Lekarza Orzecznika KRUS k. 63 akt KRUS, opinia Lekarza Orzecznika KRUS z 26.09.2018 r. w aktach KRUS)

Do w/w orzeczenie zarzut wadliwości wniósł (...) Inspektor Orzecznictwa Lekarskiego KRUS (niesporne).

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej KRUS z 26.09.2018 r. wnioskodawczyni nie została uznana za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym i nie stwierdzono niezdolności ubezpieczonej do samodzielnej egzystencji. Komisja Lekarska KRUS rozpoznała u wnioskodawczyni raka piersi prawej po leczeniu operacyjnym w sierpniu 2015 r. w trakcie hormonoterapii bez cech wznowy, niedoczynność tarczycy wyrównaną lekowo, cukrzycę typu 2 na lekach doustnych bez powikłań, nadciśnienie tętnicze zredukowane, otyłość. (orzeczenie Komisji Lekarskiej KRUS k. 66 akt KRUS, opinia Komisji Lekarskiej KRUS z 26.09.2018 r. w aktach KRUS)

W sądowym badaniu kardiologicznym u wnioskodawczyni rozpoznano schorzenie kardiologiczne w postaci nadciśnienia tętniczego, wyrównanego farmakologicznie, a ponadto inne schorzenia: cukrzycę typu 2, astmę oskrzelową, alergiczny nieżyt nosa, stan po mastektomii prawostronnej z powodu raka w sierpniu 2015 r., depresję, niedoczynność tarczycy, otyłość. Z punktu widzenia kardiologii nie stwierdzono u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. W uzasadnieniu opinii biegły kardiolog wyjaśnił, że z punktu widzenia jego specjalizacji brak jest dostępnych danych klinicznych, które pozwalałyby na rozpoznanie innych schorzeń kardiologicznych niż nadciśnienie tętnicze. U wnioskodawczyni wartości ciśnienia tętniczego są wyrównane i brak jest danych na powikłania nadciśnienia tętniczego. Analiza dokumentacji medycznej wskazuje, że wnioskodawczyni nie była hospitalizowana z przyczyn typowo kardiologicznych. Wiadomo, że nie przechodziła zawału mięśnia sercowego (brak takich danych). Nie była kwalifikowana do kardiologicznych inwazyjnych zabiegów takich jak zabiegi angioplastyki. Obecnie brak jest danych na ewentualne rozpoznanie znaczącego upośledzenia funkcji układu krążenia u wnioskodawczyni. Z innych schorzeń internistycznych wnioskodawczyni leczy się także z powodu cukrzycy typu 2 – przyjmuje tylko leki doustne, wartości glikemii pozostają dobre. Dodatkowo wnioskodawczyni leczy się z powodu astmy oskrzelowej i pozostaje pod opieką Poradni Pulmonologicznej, przyjmuje leki wziewne, w ostatnim badaniu spirometrycznym oznaczono wartość (...)1-95%. Całościowo stan kliniczny wnioskodawczyni z perspektywy kardiologii nie uzasadnia stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. (opinia biegłego kardiologa dr. n. med. R. G. k. 18-20)

W sądowym badaniu endokrynologicznym u wnioskodawczyni rozpoznano niedoczynność tarczycy, wole guzowate gruczołu tarczowego. Biegły endokrynolog uwzględnił, że wnioskodawczyni jest pacjentką onkologiczną po przeprowadzonej mastektomii z powodu rozpoznania raka gruczołu sutkowego, a także, że jest leczona endokrynologicznie z powodu niedoczynności tarczycy i wola guzowatego gruczołu tarczowego oraz, że w badaniu wykonanym (...) zmiana łagodna. Z perspektywy endokrynologii wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy w rolnictwie. (opinia biegłego endokrynologa prof. zw. dr. n. med. T. P. k. 25- 27)

W sądowym badaniu onkologicznym u wnioskodawczyni rozpoznano: rak piersi prawej (...) po amputacji piersi z węzłami chłonnymi, w trakcie uzupełniającej hormonoterapii antyestrogenami (T.). Biegły onkolog stwierdził, że tolerancja leczenia jest dobra, uzyskano całkowitą regresje zmian nowotworowych, a także 3-letnią obserwację po leczeniu bez cech wznowy i przerzutów. Z punktu widzenia onkologii rokowania są dobre. Sprawność kończyny prawej górnej jest zadawalająca bez obrzęków limfatycznych, z niewielkim ograniczeniem ruchomości w prawym stawie barkowym przy odwodzeniu. W badaniu sądowo-onkologicznym nie stwierdzono upośledzenia sprawności kwalifikującego wnioskodawczynię do całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. (opinia biegłego onkologa S. F. k. 39-40)

W sądowym badaniu diabetologicznym u wnioskodawczyni rozpoznano niepowikłaną zadawalająco wyrównaną cukrzycę typu 2 w trakcie terapii doustnej ( (...)-MET), otyłość brzuszną, a nadto nadciśnienie tętnicze, alergiczny nieżyt nosa, astma oskrzelowa, wole guzowate w stadium niedoczynności tarczycy w trakcie leczenia substytucyjnego, depresja, stan po mastektomii prawostronnej z powodu raka sutka uzupełniona hormonoterapią antyestrogenami-T. (sierpień 2015 r.). Z punktu widzenia diabetologii wnioskodawczyni nie spełnia kryteriów całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Cukrzyca u wnioskodawczyni ma stabilny przebieg, od początku jest leczona doustnymi lekami w średnich dawkach. Wartości glikemii w deklarowanej samokontroli są podwyższone ale stabilne. Bez hipoglikemii. Cukrzyca nie rozwinęła przewlekłych powikłań zarówno w zakresie mikro- jak i makroangiopatii. Wnioskodawczyni nie wymagała hospitalizacji. (opinia biegłego diabetologa D. K. k. 73- 74)

W sądowym badaniu pulmonologicznym u wnioskodawczyni rozpoznano astmę oskrzelową kontrolowaną o łagodnym przebiegu klinicznym, bez upośledzenia sprawności wentylacyjnej płuc w badaniu spirometrycznym, z dobrą reakcją na stosowane leczenie ambulatoryjne, bez zaostrzeń wymagających intensyfikacji leczenia ambulatoryjnego czy hospitalizacji. Z perspektywy pulmonologii wnioskodawczyni nie jest całkowicie długotrwale niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. (opinia biegłego pulmonologa dr. n. med. A. M. k. 90-91)

W sądowym badaniu z zakresu rehabilitacji medycznej u wnioskodawczyni rozpoznano stan po mastektomii prawostronnej bez obrzęku prawej kończyny górnej i bez ograniczenia ruchów prawego barku. Biegły sądowy z zakresu rehabilitacji medycznej ustalił, że wnioskodawczyni w dniu 26.09.2015 r. przebywała mastektomię prawostronną z powodu raka piersi, po operacji była pod opieką onkologa i została po operacji prawidłowo zaprotezowana. Wnioskodawczyni posiada i prawidłowo stosuje protezę piersi prawej. Po mastektomii u wnioskodawczyni występował ból, ograniczenie ruchów prawego barku i obrzęk prawej kończyny górnej i z tego powodu od września 2019 r. wnioskodawczyni była rehabilitowana w poradni rehabilitacyjnej. W wyniku zastosowanej rehabilitacji obrzęk prawej kończyny górnej zmniejszał się. W marcu 2020 r. lekarz w poradni rehabilitacyjnej stwierdził brak obrzęku prawej kończyny górnej oraz niewielkie ograniczenie ruchów prawego barku (ograniczenie dotyczyło wyłącznie odwodzenia barku). W czasie sądowego badania w zakresie rehabilitacji medycznej u wnioskodawczyni nie stwierdzono obrzęku prawej kończyny górnej ani ograniczenia ruchów prawej kończyny górnej. Z punktu widzenia rehabilitacji medycznej u wnioskodawczyni nie występuje naruszenie sprawności w związku z mastektomią prawostronną powodującą całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym. (opinia biegłego z zakresu rehabilitacji medycznej dr. n. med. K. K. (1) k. 99-100)

W sądowym badaniu psychiatrycznym u wnioskodawczyni rozpoznano zaburzenia depresyjne. Z punktu widzenia psychiatrii wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym ani do samodzielnej egzystencji. Wnioskodawczyni jest leczona psychiatrycznie od 22.01.2019 r., pozostawała też pod opieką psychologa. Nigdy nie była hospitalizowana. Nasilenie objawów depresyjnych u wnioskodawczyni nie uzasadnia uznania jej za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Zaburzenie depresyjne jest chorobą, która przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. W okresach gorszego samopoczucia wnioskodawczyni może korzystać z tzw. zwolnień lekarskich. Ponadto analiza dokumentacji medycznej wykazała brak dokumentacji leczenia psychiatrycznego w okresie wydania spornej decyzji, wobec czego należy przypuszczać, że pogorszenie stanu psychicznego ubezpieczonej nastąpiło później. (opinia biegłego psychiatry dr. n. med. K. K. (2) k. 167-170)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności o załączone do sprawy akta KRUS ubezpieczonej, w tym dokumentację orzeczniczo-lekarską, a także w oparciu o wydane w sprawie opinie biegłych: kardiologa, diabetologa, endokrynologa, onkologa, pulmonologa, psychiatrę, a także z zakresu rehabilitacji medycznej, a zatem biegłych, których specjalizacje lekarskie odpowiadają rodzajowi schorzeń występujących u odwołującej.

Żaden z biegłych nie stwierdził, iż na datę wydanie zaskarżonej decyzji wnioskodawczyni była całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. Podkreślić należy, że ocena stanu zdrowia wnioskodawczyni oraz jej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, wymaga wiadomości specjalnych a co za tym idzie musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych. Nie jest miarodajne w tym zakresie subiektywne odczucie strony. Kwestia oceny stanu zdrowia i w konsekwencji zdolności do pracy należy bowiem do sfery faktów, wymagających wiadomości specjalnych - wiedzy medycznej. Ustalenia w tym zakresie mogą być zaś dokonane wyłącznie na podstawie opinii biegłych, którzy taką wiedzę specjalną posiadają, co więcej - biegłych, którzy są powoływani w konkretnej sprawie. (wyrok s.apel. 2012-11-14 w K. II AUa 1784/11 LEX nr 1239962).

Wydane w sprawie opinie są logiczne, spójne i rzetelnie opisują stan zdrowia ubezpieczonej, stanowiąc tym samym wiarygodne źródło dowodowe. Zostały wydane w oparciu o dokumentację medyczną wnioskodawczyni oraz po uprzednim jej zbadaniu, a zatem brak jest podstaw do zasadnego ich kwestionowania. Biegli dokonali rozpoznania jednostek chorobowych występujących u wnioskodawczyni i ocenili je w kontekście zdolności ubezpieczonej do pracy w gospodarstwie rolnym. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie były też kwestionowane przez żadną ze stron niniejszego postępowania. W szczególności nie uczyniła tego odwołująca.

Sąd Okręgowy podziela przy tym stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywająca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości w sprawie (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 13 października 1987 roku, II URN 228/87).

Niemiarodajną dla rozstrzygnięcia była też dokumentacja medyczna – wynik badania złożonego przez wnioskodawczynię na rozprawie w dniu 29 grudnia 2020 r. Oceniając przesłankę całkowitej niezdolności do pracy wnioskodawczyni w gospodarstwie rolnym Sąd winien bowiem uwzględnić stan jej zdrowia na chwilę wydania kwestionowanej przez nią decyzji a nie na dzień wyrokowania. Tak więc dokumentacja medyczna i wyniki badań sporządzone już po wydaniu zaskarżonej decyzji, z natury rzeczy nie mogły mieć żadnego wpływu na ocenę jej prawidłowości i były zbędna z punktu widzenia zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych odwołanie nie jest zasadne i jako takie podlega oddaleniu.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U.2020 r., poz. 174 ze zm. - t.j.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1) podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust.2,

2) jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3) całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl ust. 2 art. 21 w/w ustawy, warunek podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres uważa się za spełniony, jeżeli okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego ubezpieczonego wynosi co najmniej:

1) rok - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku do 20 lat;

2) 2 lata - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 20 lat do 22 lat;

3) 3 lata - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 22 lat do 25 lat;

4) 4 lata - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 25 lat do 30 lat;

5) 5 lat - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat.

Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 5).

Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 6).

Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za okresową, jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 7).

Rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy przyznaje się jako rentę stałą, jeżeli całkowita niezdolność ubezpieczonego do pracy w gospodarstwie rolnym jest trwała i nie orzeczono celowości przekwalifikowania zawodowego. W pozostałych przypadkach renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jako renta okresowa przez okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy (art. 22 ust. 1).

Sąd Okręgowy podziela w całości stanowisko wyrażone w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2010 roku (II UK 111/2010, Lex nr 688684), że ochrona z art. 21 ust. 5 ustawy rolniczej obejmuje tylko całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym, a nie każdy mniejszy (niż całkowity) stopień tej niezdolności. Nie każdy więc gorszy stan zdrowia i sprawności psychofizycznej rolnika uzasadnia prawo do renty. Jeżeli ustawodawca w systemie rolniczym nie rozróżnił i nie daje ochrony rentowej w przypadku częściowej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, lecz tylko przy całkowitej, to oznacza to, że w ustaleniu takiego stopnia niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym chodzi o wyraźną granicę tej niezdolności - a więc o sytuację, gdy rolnik z powodu naruszenia sprawności organizmu nie może osobiście wykonywać pracy. Uzasadnia to tezę, że dopiero taki stopień (całkowitej) niezdolności do pracy wyznacza granicę w kwalifikacji rzeczywistej sprawności psychofizycznej ubezpieczonego do pracy w gospodarstwie rolnym. Nie obejmuje zatem sytuacji, gdy rolnik nie utracił w pełni możności wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym, czyli gdy wystąpiła utrata sprawności do pracy w stopniu mniejszym niż całkowita. Zatem gorszy stan zdrowotny może powodować ograniczenie zdolności do pracy, lecz nie osiągać całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Ustalenia dokonane w toku przedmiotowej sprawy nie uzasadniają zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania wnioskodawczyni prawa do renty rolniczej na dalszy okres.

Przeprowadzone postępowanie wykazało bowiem, że wnioskodawczyni nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu art. 21 ust. 5, wskazanej powyżej ustawy.

Wynika to w sposób jednoznaczny z wydanych w toku postępowania sądowego opinii biegłych z zakresu kardiologii, diabetologii, endokrynologii, onkologii, pulmonologii, psychiatrii, a także rehabilitacji medycznej. Opinie te – o czym mowa była już wcześniej – stanowią zdaniem Sądu pełnowartościowy materiał dowodowy i nie były też kwestionowane przez strony - a w szczególności odwołującą nie skierowała wobec żadnej z nich jakichkolwiek zarzutów w toku niniejszego postępowania.

Biegli rozpoznali u badanej: nadciśnienia tętnicze wyrównane farmakologicznie, przy czym w dokumentacji medycznej nie ma danych świadczących o tym, że układ krążenia jest znacząco upośledzony u skarżącej, ponadto rozpoznano u niej niedoczynność tarczycy, wole guzowate gruczołu tarczowego, raka piersi prawej (...) po amputacji piersi z węzłami chłonnymi w sierpniu 2015 r., w trakcie uzupełniającej hormonoterapii antyestrogenami (T.), przy czym tolerancja tego leczenia jest dobra, uzyskano całkowitą regresje zmian nowotworowych, a 3-letnia obserwacja po leczeniu nie wykazała cech wznowy i przerzutów, ponadto rozpoznano również otyłość brzuszną, a także cukrzycę typu 2 w trakcie terapii doustnej ( (...)-MET), przy czym biegły diabetolog zaznaczył, że cukrzyca ma stabilny przebieg, nie rozwinęła przewlekłych powikłań zarówno w zakresie mikro- jak i makroangiopatii, od początku jest leczona doustnymi lekami w średnich dawkach, a wartości glikemii w deklarowanej samokontroli są podwyższone ale stabilne, bez hipoglikemii, ponadto rozpoznano stan po mastektomii prawostronnej bez obrzęku prawej kończyny górnej i bez ograniczenia ruchów prawego barku, a nadto astmę oskrzelową kontrolowaną o łagodnym przebiegu klinicznym, bez upośledzenia sprawności wentylacyjnej płuc w badaniu spirometrycznym i z dobrą reakcją na stosowane leczenie ambulatoryjne, bez zaostrzeń wymagających intensyfikacji leczenia ambulatoryjnego czy hospitalizacji, a także rozpoznano schorzenia depresyjne, które przebiegają w okresach remisji i zaostrzeń, przy czym w sytuacji pogorszenia samopoczucia wnioskodawczyni może być leczona w ramach zwolnień lekarskich, a nadto wobec braku dokumentacji leczenia psychiatrycznego w okresie wydania spornej decyzji, należy przypuszczać, że pogorszenie stanu psychicznego ubezpieczonej nastąpiło po wydaniu kwestionowanej decyzji.

Zgodnie z opiniami wszystkich powołanych w sprawie biegłych występujące u wnioskodawczyni schorzenia na chwilę wydania zaskarżonej decyzji nie uzasadniają, iż jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. Podkreślić należy, że przy ocenie biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84).

Jednocześnie podkreślenia wymaga to, że opinie biegłych oceniały stan zdrowia wnioskodawczyni stricte na dzień wydania zaskarżonej decyzji. Odnosząc się do złożonych przez odwołująca dokumentów medycznych obrazujących jej aktualny stan zdrowia, to wskazać należy, że wyniki tych badań pozostają bez wpływu na ocenę zdolności do pracy wnioskodawczyni na dzień wydania badanej w n/n postępowaniu decyzji i należy je tylko i wyłącznie traktować jako ewentualny nowy dowód na pogorszenie stanu zdrowia już po wydaniu zaskarżonej decyzji. Sąd pragnie podkreślić, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych obowiązuje zasada oceny prawidłowości decyzji ZUS według stanu istniejącego w dacie jej wydania. Okoliczności zaś odnoszące się do aktualnego stanu zdrowia wnioskodawczyni mogą zostać ewentualnie podniesione w nowym wniosku o rentę.

Mając na względzie wymienione wyżej okoliczności Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawczyni.

19 I 2021 roku.

A.P.