Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 4944/19

UZASADNIENIE WYROKU W CAŁOŚCI

Decyzją z 4.10.2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że J. Ł. (1) jako pracownik płatnika składek Centrum (...) Sp. z o.o. w Ł. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym od 1.11.2017 r., zarzucając pozorność umowy o pracę mającej na celu obejście przepisów prawa i uzyskanie pracowniczego tytułu do ubezpieczeń społecznych oraz skorzystania z wyższych świadczeń z ubezpieczenia społecznego w związku z ciążą, a nie w celu rzeczywistego świadczenia pracy.

/decyzja w aktach ZUS/

Odwołanie od w/w decyzji złożyli zarówno ubezpieczona, jak i płatnik składek, reprezentowani przez tego samego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosząc o jej zmianę poprzez uznanie, że wnioskodawczyni jako pracownik płatnika podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym od 1.11.2017 r., negując pozorności umowy o pracę, a ponadto o wnieśli o zasądzenie na ich rzecz od organu rentowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

/odwołanie k. 3 – 8, k. 3-8 akt VIII U 4945/19/

W odpowiedzi na odwołania ZUS wniósł o ich oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k.13-15, k. 13 -15 akt VIII U 4945/19/

Postanowieniem z 12.12.2019 r. połączono sprawę z odwołania płatnika składek o sygn. VIII U 4945/19 ze sprawą z odwołania ubezpieczonej o sygn. VIII U 4944/19 celem łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia / k. 17 akt VIII U 4945/19/

Na rozprawie z dnia 15.12.2020 r. – bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku w n/n sprawie - pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego dla obojga odwołujących, Prezes Zarządu Spółki z o.o. Centrum (...) poparł odwołanie, a pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania i o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego od obojga odwołujących.

/e-prot. z 12.12.2020 r.:00:03:41,00:04:30,00:04:43,02:32:36, 02:37:03/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Płatnik składek – Centrum (...) spółka z o.o. w Ł. prowadzi na podstawie wpisu do KRS z 18.06.2010 r. działalność gospodarczą w zakresie działalności weterynaryjnej.

/niesporne, wydruk z KRS k. 10-12 /

Wnioskodawczyni – J. Ł. (1), urodz. (...), jest lekarzem weterynarii.

/niesporne/

Wnioskodawczyni była pracownikiem płatnika składek w okresie od 1.08.2014 r. do 31.12.2015 r., przy czym w okresie od 1.08.2014 r. do 31.10.2015 r. była zatrudniona w wymiarze ½ etatu za wynagrodzeniem 840 zł miesięcznie, a od 5.05.2015 r. w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem 1750 zł miesięcznie.

/niesporne, a nadto świadectwa pracy k. 40-42, zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 22.09.2020 r.: (...)- (...) w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r. 01:47:44-02:12:34/

Następnie na początku 2016 r. odwołująca zgłosiła się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej, która polegała na działalności weterynaryjnej. Wnioskodawczyni nie korzystała z ulg ani zwolnień w opłacaniu składek w czasie prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Będąc przedsiębiorcą wnioskodawczyni nawiązała współpracę z Powiatowym Lekarzem Weterynarii i na podstawie umowy zlecenie jako inspektor weterynaryjny wykonywała nadzór nad higieną zwierząt rzeźnych i mięsa w ubojni. Uzyskiwała z tego tytułu dochody w wysokości 16.000 zł – 18.000 zł brutto miesięcznie. Gdy wnioskodawczyni dowiedziała się, że jest w ciąży od razu powiedziała o tym Powiatowemu Lekarzowi Weterynarii. Wnioskodawczyni nie chciała dalej pracować w ubojni z uwagi na ciążę, ponieważ praca ta wiązała się dojazdami do miejsca pracy ok. 170 km w jedną stronę, nocnymi dyżurami i wnioskodawczyni wiedziała, że w ciąży nie byłaby w stanie fizycznie wykonywać tej pracy. W związku z tym strony postanowiły, że umowa zlecenia wygaśnie i nie będzie zmieniana.

/niesporne, a nadto zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 22.09.2020 r.: (...)- (...) w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r. 01:47:44-02:12:34, zeznania świadka J. Ł. (2) e-prot. z 15.12.2020 r.: 00:52:08-01:20:27/.

Od 1.11.2017 r. wnioskodawczyni wyrejestrowała się z ubezpieczeń społecznych jako osoba prowadząca własną działalność gospodarcza i tego samego dnia została zgłoszona do pracowniczych ubezpieczeń społecznych przez płatnika składek. /niesporne/

J. Ł. (1) od 20.11.2017 r. zawiesiła prowadzenie własnej działalności gospodarczej.

/niesporne/

J. Ł. (1) zawarła z Centrum (...) Sp. z o.o. w Ł., reprezentowaną przez pełnomocnika Zarządu Spółki O. D., sporną umowę o pracę z dnia 31.10.2017 r. na czas określony od 1.11.2017 r. do 31.10.2019 r., na podstawie której wnioskodawczyni została zatrudniona przez płatnika składek na stanowisku lekarza weterynarii w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem 8.000 zł miesięcznie.

/niesporne, umowa o pracę z 31.10.2017 r. w aktach ZUS/

W dacie zawarcia w/w umowy o pracę wnioskodawczyni posiadała orzeczenie lekarza medycyny pracy z 25.10.2017 r. o braku przeciwwskazań do wykonywania u płatnika pracy na stanowisku lekarza weterynarii.

/orzeczenie z 25.10.2017 r. w aktach osobowych – część A – koperta k. 61/

Wnioskodawczyni i płatnik składek zawierając sporną umowę o pracę wiedzieli o ciąży J. Ł. (1).

/zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:04:38-00:17:51 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r. 01:47:44-02:12:34, zeznania M. J. Prezesa Spółki Centrum Weterynaryjne w imieniu płatnika e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:33:15 – 00:47:47 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r.:02:12:42-02:24:20, karta ciąży k. 132/

W dacie zawarcia spornej umowy o pracę mąż wnioskodawczyni był przez płatnika składek zatrudniony na podstawie kontraktu menagerskiego za wynagrodzeniem ok. 10.000 zł miesięcznie. Mąż wnioskodawczyni pracował u płatnika od lutego 2017 r. do maja 2020 r., gdzie wykonywał pracę lekarza weterynarii i kierownika.

Poza małżonkiem skarżącej nikt inny ze znajomych, ani rodziny wnioskodawczyni nie współpracował i nie pracuje u płatnika składek.

/zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:04:38-00:17:51 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r. 01:47:44-02:12:34, zeznania M. J. Prezesa Spółki Centrum Weterynaryjne w imieniu płatnika e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:33:15 – 00:47:47 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r.:02:12:42-02:24:20, zeznania świadka M. D. e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:55:34-01:13:20, zeznania świadka J. Ł. (2) e-prot. z 15.12.2020 r.: 00:52:08-01:20:27/

Przed rozpoczęciem pracy u płatnika wnioskodawczyni została przeszkolona w zakresie bhp ogólnie w dniu 2.11.2017 r. a stanowiskowo w dniach 2-3.11.2017 r.

/karta szkolenia wstępnego bhp w aktach osobowych – część B – koperta k. 61/

W dn. 14.11.2017 r. płatnik składek zgłosił wnioskodawczynię do obowiązkowych ubezpieczeń pracowniczych z tytułu spornej umowy o pracę od dnia 1.11.2017 r.

/druki (...) P (...) w aktach osobowych – część B – koperta k. 61/.

Zgodnie z pisemnym zakresem obowiązków pracowniczych wnioskodawczyni na stanowisku lekarza weterynarii u płatnika składek należały następujące obowiązki: realizowanie zadań związanych z obsługa lekarską zwierząt, które zostały przyprowadzone do Centrum Weterynaryjnym, opieka nad zwierzętami hospitalizowanymi, przebywającymi w części szpitalnej w leczeniu zamkniętym, opieka nad zwierzętami leczonymi i hospitalizowanymi w ramach współpracy z fundacją (...) ja kocham psy”, wykonanie badań dodatkowych, niezbędnych do prowadzenia wszelkich procedur medycznych, obsługa klienta – sprzedaż karm, suplementów i wszelkich akcesoriów realizowanych w ramach porad weterynaryjnych, konsultacje wewnętrzne i zewnętrzne ze specjalistami w ramach wszelkich procedur medycznych, dbanie i kreowanie wizerunku firmy zarówno w siedzibie, jak i w sferze medialnej, ustalanie i wdrażanie wewnętrznego systemu szkoleniowego, wprowadzanie nowych standardów pracy i procedur medycznych, koordynowanie działań poszczególnych grup pracowników.

/pisemny zakres obowiązków z 1.11.2017 r. w aktach osobowych – część B – koperta k. 61/

Płatnik składek utworzył dla wnioskodawczyni akta osobowe.

/akta osobowe k. 61/

Przed zatrudnieniem wnioskodawczyni na podstawie badanej umowy o pracę płatnik poszukiwał nowego lekarza weterynarii, ponieważ wiedział, że jedna z lekarek weterynarii zamierza odejść z pracy i w związku z tym umieścił o naborze ogłoszenie na stronie internetowej dla lekarzy weterynarii.

Odwołująca dowiedziała się od męża o tym, że płatnik zamierza zatrudnić lekarza weterynarii.

Wnioskodawczyni i płatnik wynegocjowali przed zawarciem spornej umowy wysokość wynagrodzenia odwołującej na 8.000 zł miesięcznie. Odwołująca zdecydowała się podjąć u płatnika składek zatrudnienie z niższym wynagrodzeniem niż to jakie dotychczas uzyskiwała w ramach własnej działalności gospodarczej ponieważ ze względu na ciążę nie chciała pracować w ubojni a nadto chciała mieć normatywny czas pracy. Natomiast płatnik podjął decyzję o zatrudnieniu wnioskodawczyni za takim wynagrodzeniem, ponieważ z jednej strony miał w tym czasie braki kadrowe, a na rynku pracy w tym czasie istniały trudności ze znalezieniem lekarza weterynarii, a z drugiej strony wnioskodawczyni była już doświadczonym lekarzem, a przy tym płatnik powierzył jej znacznie szerszy zakres obowiązków od pozostałych lekarzy weterynarii pracujących u niego w tym czasie, bo także czynności pozalekarskie takie jak: dbanie i kreowanie wizerunku firmy zarówno w siedzibie, jak i w sferze medialnej, ustalanie i wdrażanie wewnętrznego systemu szkoleniowego, koordynowanie działań poszczególnych grup pracowników, a ponadto wnioskodawczyni wykazywała duże zaangażowanie, miała szersze grono stałych klientów, przyciągała nowych klientów, co przyczyniało się do zwiększenia generowanych zysków przez płatnika.

/wykaz pracowników płatnika - k. 37 -39, zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:04:38-00:17:51 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r. 01:47:44-02:12:34, zeznania M. J. Prezesa Spółki Centrum Weterynaryjne w imieniu płatnika e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:33:15 – 00:47:47 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r.:02:12:42-02:24:20, zeznania świadka J. K. e-prot. z 15.12.2020 r.; 00:18:34-00:45:18, zeznania świadka J. Ł. (2) e-prot. z 15.12.2020 r.: 00:52:08-01:20:27/

Wnioskodawczyni zaczęła wykonywać umówioną pracę na rzecz płatnika od 2.11.2017 r., tj. w pierwszym dniu roboczym, ponieważ 1.11.2017 r. był dniem ustawowo wolnym od pracy.

Wnioskodawczyni na podstawie spornej umowy wykonywała umówioną pracę lekarza weterynarii w siedzibie płatnika składek w godzinach od 8.00 do 14.00 albo od 14.00 do 21.00.

W badanym okresie Centrum Weterynaryjne było placówką czynną całodobową. Lekarze weterynarii pracowali u płatnika zgodnie z grafikami, które jednak mogły podlegać modyfikacjom. Lekarze z reguły pracowali na dyżurach jednoosobowych, ale mogło się zdarzyć, że pracowali na tzw. zakładkę.

W spornym okresie niekiedy wnioskodawczyni była w pracy sama na dyżurze, a czasem z innym lekarzem weterynarii na tzw. zakładkę.

Z uwagi na stan ciąży wnioskodawczyni nie pracowała na nocnych dyżurach. Nie zdarzyło się też, że pracowała na dyżurach świątecznych, ani też nie pracowała w niedziele i święta.

Płatnik składek nie prowadził dla wnioskodawczyni list obecności. Obecność w pracy odwołującej wynikała z tego, że po przyjściu do pracy każdy lekarz, w tym wnioskodawczyni, miał obowiązek zalogowania się do systemu komputerowego, w którym był zaznaczony każdy ruch w pracy. Każdy lekarz miał własny login i hasło do komputera. Czas pracy wnioskodawczyni rozliczał J. K. pełniący funkcję asystenta zarządu spółki i zajmujący się sprawami administracyjnymi. Natomiast bezpośredni nadzór nad pracą wnioskodawczyni wykonywał jej mąż jako kierownik Centrum Weterynaryjnego i był jej bezpośrednim przełożonym.

W siedzibie płatnika są trzy gabinety lekarskie, w dwóch byli przyjmowani pacjenci a w trzecim można było wykonać USG.

Zatrudnieni przez płatnika lekarze mieli wyrabiane przez Centrum Weterynaryjne pieczątki.

/zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:04:38-00:17:51 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r. 01:47:44-02:12:34, zeznania M. J. Prezesa Spółki Centrum Weterynaryjne w imieniu płatnika e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:33:15 – 00:47:47 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r.:02:12:42-02:24:20, zeznania świadka M. D. e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:55:34-01:13:20, karty informacyjne wizyt k. 110-123, zeznania świadka J. K. e-prot. z 15.12.2020 r.; 00:18:34-00:45:18, zeznania świadka J. Ł. (2) e-prot. z 15.12.2020 r.: 00:52:08-01:20:27/

Do czasu powstania niezdolności do pracy z powodu choroby w okresie ciąży wnioskodawczyni wykonywała na rzecz płatnika czynności zgodnie z pisemnym zakresem jej obowiązków, a w szczególności: przyjmowała pacjentów, leczyła w tym czasie przede wszystkim psy i koty, a inne zwierzęta tylko sporadycznie, zdarzało się, że dziennie przyjmowała kilkunastu pacjentów, każdą wizytę musiała odnotować, a poza tym prowadziła rozmowy telefoniczne z pacjentami, wykonywała RTG i USG, pobierała krew, w szpitalu zaopatrywała pacjentów, przyjmowała i rozkładała leki, a także robiła wewnętrzne szkolenia stażystów i nadzorowała ich pracę, szkoliła osoby na recepcji w jaki sposób mają obsługiwać pacjentów, szkoliła techników lekarzy, wykonywała inwentaryzację stanów magazynowych - w tym celu obsługiwała komputerowy program weterynaryjny i porównywała stan w komputerze z tym co było na półce, a oprócz tego wykonywała też konsultacje merytoryczne wykonanych przez inne osoby wypisów internetowych dotyczących np. szczepień lub odrobaczania zwierząt, redagowała posty na F., a także nagrała film dla Stowarzyszenia (...).

/zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:04:38-00:17:51 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r. 01:47:44-02:12:34, zeznania M. J. Prezesa Spółki Centrum Weterynaryjne w imieniu płatnika e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:33:15 – 00:47:47 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r.:02:12:42-02:24:20, zeznania świadka M. D. e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:55:34-01:13:20, karty informacyjne wizyt k. 110-123, listy pracowników płatnika k. 141-149, zeznania świadka A. W. e-prot. z 15.12.2020 r.; 00:07:17-00:12:55, zeznania świadka J. K. e-prot. z 15.12.2020 r.; 00:18:34-00:45:18, zeznania świadka J. Ł. (2) e-prot. z 15.12.2020 r.: 00:52:08-01:20:27, zeznania świadka A. S. (1) e-prot. z 15.12.2020 r.; 01:31:00-01:37:05, zeznania świadka M. M. e-prot. z 15.12.2020 r.: 01:39:02/

Odwołująca nie była upoważniona do podpisywania dokumentów w imieniu pracodawcy dotyczących działalności płatnika.

Miała uprawnienia do podpisywania dokumentów związanych z wykonywaniem pracy na stanowisku lekarza weterynarii takich jak np. recepty, karty pacjentów, skierowanie na badania.

/niesporne, zaświadczenia k. 28-30, karty informacyjne wizyt k. 110-123/

Wnioskodawczyni stała się niezdolna do pracy w połowie lutego 2018 r. z powodu anemii w okresie ciąży. Następnego dnia po otrzymaniu zwolnienia lekarskiego odwołująca zasłabła i została zabrana do szpitala z niewydolnością oddechową. Wnioskodawczyni urodziła dziecko w dniu 22.06.2018 r. W okresie urlopu macierzyńskiego wnioskodawczyni zaszła w kolejną ciążę i drugiego syna urodziła 12.08.2019 r. o 6 tygodni za wcześnie.

/zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:04:38-00:17:51 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r. 01:47:44-02:12:34, odpisy skrócone aktów urodzenia dzieci k. 31-32, karta ciąży k. 33-36, 46-47/

W okresie nieobecności wnioskodawczyni w pracy z uwagi na niezdolność do pracy wynikającą z choroby przypadającej w okresie ciąży płatnik składek zatrudnił na jej miejsce na podstawie umowy o pracę z 13.06.2018 r. innego lekarza weterynarii – A. S. (2), w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem minimalnym, ponieważ był to lekarz mniej doświadczony niż wnioskodawczyni, a nadto płatnik powierzył A. S. (2) tylko obowiązki związane z leczeniem pacjentów, natomiast nie powierzył jej dodatkowych obowiązków pozalekarskich, które dotąd wykonywała skarżąca.

/zeznania M. J. Prezesa Spółki Centrum Weterynaryjne w imieniu płatnika e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:33:15 – 00:47:47 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r.:02:12:42-02:24:20, zeznania świadka J. K. e-prot. z 15.12.2020 r.; 00:18:34-00:45:18/

Płatnik składek w badanym okresie wypłacał wnioskodawczyni za wykonaną pracę wynagrodzenie w gotówce. Wynagrodzenie było wypłacane z kasy płatnika przez J. K.. Wnioskodawczyni potwierdzała wypłatę wynagrodzenia na listach płac.

Gdy wnioskodawczyni podpisała sporną umowę o prace płatnik zatrudniał 5 lekarzy weterynarii, a aktualnie zatrudnia 2 lekarzy.

Obecnie wnioskodawczyni nie pracuje u płatnika, gdyż umowa o pracę rozwiązała się i strony nie zawarły kolejnej umowy. Płatnik postanowił nie zatrudniać na dalszy okres skarżącej ponieważ spółka przestała od 2019 r. działać całodobowo, a ponadto w firmie płatnika jest obecnie nieformalny szef ds. medycznych przez co obecnie przestała istnieć potrzeba dalszego zatrudniania na umowę o pracę wnioskodawczyni. Aktualnie obowiązki wnioskodawczyni w Centrum Weterynaryjnym wykonuje lekarz weterynarii K. G..

/zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:04:38-00:17:51 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r. 01:47:44-02:12:34, zeznania M. J. Prezesa Spółki Centrum Weterynaryjne w imieniu płatnika e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:33:15 – 00:47:47 w zw. z e-prot. z 15.12.2020 r.:02:12:42-02:24:20, zeznania świadka M. D. e-prot. z 22.09.2020 r.: 00:55:34-01:13:20, karty informacyjne wizyt k. 110-123, listy pracowników płatnika k. 141-149, zeznania świadka A. W. e-prot. z 15.12.2020 r.; 00:07:17-00:12:55, zeznania świadka J. K. e-prot. z 15.12.2020 r.; 00:18:34-00:45:18, zeznania świadka J. Ł. (2) e-prot. z 15.12.2020 r.: 00:52:08-01:20:27/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zawarte w aktach sprawy i aktach organu rentowego oraz w załączonych aktach osobowych ubezpieczonej, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała, a także w oparciu o zeznania wnioskodawczyni i płatnika oraz przesłuchanych w sprawie świadków.

Złożone do akt dokumenty nie były kwestionowane przez ZUS, a zeznania wnioskodawczyni, płatnika i świadków nie zostały podważone w toku procesu przez organ rentowy, który nie przedstawił w czasie postępowania przed sądem żadnych dowodów na poparcie swoich racji.

Zgromadzonym dowodom Sąd dał wiarę w całości, uznając, że zebrany w sprawie materiał dowodowego jest wystarczający do wyjaśnienia spornej okoliczności – a mianowicie - czy zawarta przez ubezpieczoną w dniu 31.10.2017 r. umowa o pracę, nosi cechy pozorności.

Sąd dał wiarę zeznaniom wszystkich świadków oraz wnioskodawczyni i płatnika, którzy wskazali na realność zawartej umowy o pracę oraz faktyczne świadczenie pracy przez wnioskodawczynię umówionej rodzajowo pracy w spornym okresie. Świadkowie w sposób szczegółowy zeznali na temat wykonywania pracy przez wnioskodawczynię i potwierdzili, że widzieli wnioskodawczynię pracującą u płatnika.

Materiał dowodowy potwierdził, że wnioskodawczyni posiada odpowiednie wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe pozwalające jej na wykonywanie powierzonej pracy u płatnika.

Natomiast płatnik wykazał w toku niniejszego postępowania, że faktycznie istniały racjonalne powody do zatrudnienia skarżącej i że decyzja ta była uzasadniona również ekonomicznie z punktu widzenia działalności płatnika. Ponadto płatnik w sposób rzeczowy wyjaśnił dlaczego umówione wynagrodzenie odwołującej było wyższe od pozostałych lekarzy weterynarii, wskazując, że nie mieli oni takich kwalifikacji i doświadczenia jak odwołująca, a ponadto nie wykonywali tak jak skarżąca dodatkowo szeregu czynności pozalekarskich, które w części były bardzo odpowiedzialne - jak np. szkolenia i nadzór nad pracą stażystów, którzy z racji braku doświadczenia łatwo mogli popełnić błąd, szkolenia techników, inwentaryzacja stanów magazynowych z wykorzystaniem programu komputerowego, czy odbiór leków. Zdaniem Sądu strony spornej umowy w tym stanie rzeczy wykazały w postępowaniu dowodowym, że wynegocjowane wynagrodzenie wnioskodawczyni było adekwatne do jakości i ilości wykonywanej przez nią pracy, a także do jej kwalifikacji zawodowych.

Również decyzja ubezpieczonej o podjęciu zatrudnienia u płatnika, w świetle jej zeznań oraz zeznań w charakterze świadka jej męża, okazała się uzasadniona i racjonalna, mimo że wiązała się z uzyskiwaniem przez nią niższych dochodów od tych, które osiągała z tytułu prowadzonej przez nią własnej działalności gospodarczej. Odwołująca logicznie i wiarygodnie wyjaśniła, że w stanie ciąży nie byłaby w stanie fizycznie w dalszym ciągu wykonywać dotychczasowej pracy w ramach własnej działalności gospodarczej i dojeżdżać do ubojni 170 km w jedną stronę oraz pracować na nocnych dyżurach. Należy także zwrócić uwagę, że wnioskodawczyni z tytułu działalności gospodarczej uzyskiwała dotąd dochody ok. 16.000 zł brutto miesięcznie i nie korzystała ze zwolnień ani ulg w opłacaniu składek.

Z materiału dowodowego wynika wprost, że strony badanej umowy wiedziały w dacie jej zawarcia o ciąży skarżącej. Należy zatem podkreślić, że obowiązujące przepisy prawa nie zabraniają zawierania umów o pracę z kobietami będącymi w ciąży i z samego tego faktu w nie wynika pozorność umowy. Sąd zważył, że w dacie zawarcia badanej umowy wnioskodawczyni miała orzeczenie lekarza medycyny pracy o braku przeszkód do zatrudnienia na stanowisku lekarza weterynarii u płatnika składek i świadczyła tę pracę od 2.11.2017 r. do połowy lutego 2018 r., kiedy to z powodu anemii otrzymała zwolnienie lekarskie. Do tego czasu nie było przeszkód do podjęcia zatrudnienia przez skarżącą i nic nie wskazywało by ciąża miała przebiegać patologicznie. Nawet jeśli z zamiarem podjęcia pracy wiązała się potrzeba uzyskania ochrony ubezpieczeniowej w okresie ciąży i macierzyństwa, to ma to wyłącznie znaczenie drugorzędne wobec faktycznego wykonywania przez nią powierzonej pracy w spornym okresie.

Sąd zważył też, że płatnik w okresie nieobecności wnioskodawczyni zatrudnił na jej miejsce innego lekarza weterynarii, co potwierdza rzeczywistą potrzebę zatrudnienia takiego pracownika w spornym okresie. Co prawda zatrudniona na miejsce wnioskodawczyni lekarka weterynarii miała niższe wynagrodzenie od skarżącej, ale było to związane z tym, że nie miała ona takiego doświadczenia jak odwołująca, a ponadto płatnik nie powierzył jej do wykonywania wszystkich obowiązków odwołującej a jedynie czynności lekarskich.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, że zawarta z wnioskodawczynią umowa o pracę, nie nosiła cechy pozorności i nie została zawarta jedynie dla uzyskania pracowniczego tytułu do ubezpieczeń społecznych i skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia w związku z ciążą.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, zasługują na uwzględnienie i powodują zmianę zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 6 ust 1 pkt.1 i art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku
o systemie ubezpieczeń społecznych
(tekst jednolity: Dz. U. z z 2017 poz. 1778 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym - podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami
w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

Stosownie zaś do treści art. 1 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 1368) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

W myśl art. 4 w ust 1 i 2 wskazanej wyżej ustawy zasiłkowej ubezpieczony podlegający obowiązkowo ubezpieczeniu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Natomiast prawo do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego przysługuje ubezpieczonym obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego (ust. 3 pkt 3).

Z kolei zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 pkt 1 analizowanej ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku zasiłek macierzyński przysługuje ubezpieczonej, która w okresie ubezpieczenia chorobowego albo w okresie urlopu wychowawczego urodziła dziecko.

O uznaniu stosunku łączącego strony za stosunek pracy rozstrzygają przepisy prawa pracy.

Zgodnie z art. 22 § 1 Kodeksu pracy przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem. O tym, że strony zawarły umowę o pracę nie decyduje zatem samo formalne jej spisanie, lecz faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy. Jedną z najważniejszych cech pracy świadczonej w ramach stosunku pracy jest podporządkowanie pracownika.

Najistotniejszymi elementami stosunku pracy są: dobrowolność zobowiązania, obowiązek pracownika świadczenia pracy osobiście, w sposób ciągły, podporządkowany poleceniom pracodawcy, który jest obowiązany do wynagrodzenia pracownika za świadczoną na jego rzecz pracę, ponoszenie ryzyka gospodarczego, produkcyjnego i osobowego przez pracodawcę, staranne działanie w procesie pracy.

Stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest faktycznie realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 17 stycznia 2006 r. III AUa 433/2005, Wspólnota (...)).

Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika faktycznie świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok SN z 18 października 2005 r. o II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

W n/n sprawie odwołująca zawarła z płatnikiem składek w dniu 31.10.2017r. umowę o pracę, która stanowiła stosowną podstawę do zastosowania w/w regulacji i przyjęcia, iż uzyskała ona prawo do świadczeń określonych w ustawie zasiłkowej.

Ważność tej umowy została przez organ rentowy niesłusznie zakwestionowana. Niewątpliwie bowiem w/w umowa o pracę nie została zawarta dla pozoru, jest ważna i nie ma do niej zastosowania przepis art. 83 k.c. oraz nie jest ona także sprzeczna z zasadami współżycia społecznego i nie zmierza do obejścia prawa w świetle art. 58 k.c.

W myśl art. 58 § 1 k.c. czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. § 2. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Podkreślić należy, iż zawarcie spornej umowy o pracę nie miało na celu obejścia przepisów ustawy, gdyż osiągnięcie wskazanych przez organ rentowy celów jest zgodne z ustawą. Nawiązanie stosunku pracy powoduje konsekwencje prawne nie tylko w sferze prawa pracy, ale i w innych dziedzinach prawa. Jednym z takich skutków jest prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego na wypadek ziszczenia się określonych w ustawie warunków. Skutek ten po ich spełnieniu powstaje z mocy prawa. Nie można zatem wiązać zawarcia umowy o pracę, choćby zmierzała wyłącznie do uzyskania świadczeń ubezpieczeniowych, z zamiarem obejścia prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 122). Cel w postaci objęcia ubezpieczeniem społecznym i uzyskania z niego świadczeń nie jest sprzeczny z ustawą ani nie zmierza do jej obejścia, a przeciwnie - co zostało już wcześniej powiedziane - jest konsekwencją uzyskania statusu pracownika.

Zgodnie z treścią art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Złożenie oświadczenia woli dla pozoru oznacza, że osoba oświadczająca wolę nie chce, aby powstały skutki prawne, jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Inaczej mówiąc strony niejako udawałyby, że dokonują jakiejś czynności prawnej np. zawierają umowę o pracę.

Sąd Najwyższy wielokrotnie zwracał uwagę, iż nie skutkuje w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego tylko taka umowa o pracę, która nie wiąże się z faktycznym wykonywaniem tej umowy, a zgłoszenie do ubezpieczenia następuje tylko pod pozorem istnienia tytułu ubezpieczenia w postaci zatrudnienia. Chodzi tu zatem o "fikcyjne" zawarcie umowy, gdzie następuje zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego jako pracownika osoby, która w rzeczywistości pracy nie świadczyła (wyrok Sądu Najwyższego z 16 marca 1999 r. II UKN 512/98, OSNAPiUS rok 2000, Nr. 9, poz. 36; wyrok Sądu Najwyższego z 28 lutego 2001 r. II UKN 244/00, OSNAPiUS rok 2002, Nr. 20, poz. 496; wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996 r. II UKN 32/96, OSNAPiUS rok 1997, Nr. 15, poz. 275; wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 122; wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, OSNAPiUS rok 2006, Nr. 7-8, poz. 122; wyrok Sądu Najwyższego z 25 stycznia 2005 r. II UK 141/04, OSNAPiUS rok 2005, Nr. 15, poz. 235, str. 712).

W świetle poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych nie można mówić o pozorności oświadczeń woli w zawarciu umowy o pracę. Postępowanie dowodowe wykazało bowiem, iż wnioskodawczyni podjęła rodzajowo umówioną pracę i ją faktycznie świadczyła, a pracodawca – świadczenie to przyjmował, płacąc umówione wynagrodzenie. (por. wyrok SN z dnia 18 października 2005 roku II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 - 16/251 oraz wyrok SN z dnia 25 stycznia 2005 roku, II UK 141/04, OSNP 2005/15/235)

Jednocześnie wskazać należy, że ustawodawca polski nie ukształtował nigdzie zakazu zatrudniania kobiet w ciąży, ale przeciwnie - odmowa zatrudnienia kobiety tylko z tej przyczyny, że jest w ciąży, byłaby uznana za dyskryminację ze względu na płeć na podstawie art. 18 3a § 1 i art. 18 3b § 1 pkt 1 KP (por. wyrok SN z 11.1.2006 r., II UK 51/05, (...) Nr (...), s. 34).

Nawet jeśli wobec ciąży wnioskodawczyni zależało na zapewnieniu sobie możliwości uzyskania tytułu ubezpieczeń społecznych do świadczeń związanych z chorobą w okresie ciąży i z macierzyństwem, to jak wynika z przeprowadzonych wcześniej rozważań prawnych, nie można jej czynić z tego powodu zarzutów, pod warunkiem, że pracę tę rzeczywiście wykonywała.

Wobec udowodnienia zgodnego zamiaru realizacji stosunku pracy przez obie strony umowy oraz faktycznego świadczenia pracy w rozumieniu art. 22 § 1 k.p. przez wnioskodawczynię, kwestią drugorzędną pozostaje motywacja poszukiwania zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Podkreślić należy, że wnioskodawczyni zawarła umowę o pracę, gdy stan jej zdrowia i ciąży był dobry. W dn. 25.10.2017 r. lekarz do badań profilaktycznych nie znalazł przeciwwskazań do świadczenia pracy przez ubezpieczoną i wystawił zaświadczenie o jej zdolności do pracy u płatnika.

Wnioskodawczyni w pierwszym okresie ciąży czuła się dobrze, wykonywała umówioną pracę i dopiero od połowy lutego 2018 roku z uwagi na anemię w czasie ciąży nie była w stanie świadczyć dalej pracy.

Sąd Okręgowy pragnie z całą mocą podkreślić, że z samego faktu zawarcia umowy o pracę przez kobietę w ciąży ani z tego, że w stosunkowo niedługim czasie od zawarcia takiej umowy pracownik zaczyna korzystać ze zwolnień lekarskich nie można wywodzić pozorności takiej umowy.

Pozorność powinna być wykazana przez organ rentowy stosownymi dowodami i nie może opierać się jedynie na przypuszczeniach.

Nie jest objęte zakazem prawnym zawieranie umów o pracę w celu osiągnięcia skutku w postaci objęcia pracownika ubezpieczeniem społecznym, ani też skutek w postaci objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym nie jest zakazany przez prawo, ale właśnie odwrotnie – następczym skutkiem rzeczywistego podjęcia pracy w ramach stosunku pracy jest nakaz obowiązkowego ubezpieczenia pracownika co wprost wynika z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (art. 6 ust.1 pkt 1, art. 12 ust.1 , art. 13 pkt 1 ustawy systemowej).

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 lutego 2006 roku, w sprawie III UK 156/05, Lex 272549, stwierdził, że samo zawarcie umowy o pracę w okresie ciąży, nawet gdyby głównym motywem było uzyskanie zasiłku macierzyńskiego nie jest naganne, ani tym bardziej sprzeczne z prawem.

Zawierając umowy o pracę strony kierują się różnymi motywami indywidualnymi, które należy odróżnić od causae czynności prawnej (typowego celu czynności prawnej) (m.in. Sąd Najwyższy wskazał, że zawarcie umowy o pracę, choćby zmierzało do uzyskania kredytu bankowego, nie jest obejściem ustawy – zob. wyrok z 25 listopada 2004 roku, I PK 42/04, wyrok Sądu Najwyższego z 9 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05).

W szczególności trudno uznać, że dążenie kobiety ciężarnej do uzyskania takiej ochrony jest sprzeczne z prawem, ale przeciwnie - jest to zachowanie rozsądne i uzasadnione zarówno z osobistego, jak i społecznego punktu widzenia (wyrok Sadu Najwyższego z dnia 9 sierpnia 2005 roku, III UK 89/05).

Najistotniejsze na gruncie n/n sprawy jest to, że skarżąca faktycznie wykonywała pracę na rzecz płatnika składek po podpisaniu umowy o pracę, na warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p. tj. w warunkach podporządkowania pracodawcy, a pracodawca przyjmował od wnioskodawczyni świadczoną na jego rzecz przez odwołującą pracę i wypłacał jej za to umówione wynagrodzenie.

Dodać należy, że co prawda na mocy art. 83 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących m.in. zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i przebiegu ubezpieczeń, a zatem ma prawo do kwestionowania podstaw ubezpieczenia w tym umów o pracę, jako że rodzą one skutki w dziedzinie ubezpieczeń społecznych, jednakże w takiej sytuacji to na organie rentowym spoczywa obowiązek udowodnienia pozorności umowy lub jej sprzeczności z zasadami współżycia społecznego, w myśl art. 6 k.c. Stanowisko takie zajął także Sąd Najwyższy np. w wyroku z 15 lutego 2007 r., I UK 269/06, OSNP 2008 nr 5-6, poz. 78, w którym stwierdził, iż na organie rentowym, który przyjął zgłoszenie do ubezpieczenia pracowniczego i nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia oraz przyjmował składki, spoczywa ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli.

Zdaniem Sądu Okręgowego, organ rentowy w żaden sposób nie udowodnił,
że zakwestionowana przez niego umowa o pracę miała charakter pozorny, czy była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie tylko potwierdził fakt wykonywania przez ubezpieczoną pracy na rzecz płatnika, ale wykluczył pozorny charakter zatrudnienia. Trudno bowiem uznać, że dążenie do uzyskania przez zawarcie umowy o pracę ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym może być zakwalifikowane jako zmierzające do dokonania czynności sprzecznej z prawem albo mającej na celu obejście prawa. Przeciwnie, jest to zachowanie rozsądne i uzasadnione zarówno z osobistego, jak i społecznego punktu widzenia.

Ponadto już same okoliczności zawarcia spornej umowy o pracę nie świadczą o jej pozorności bowiem płatnik składek miał realny powód do zatrudnienia pracownika na stanowisku lekarza weterynarii. Wnioskodawczyni miała stosowne kwalifikacje i doświadczenie zawodowe, a płatnik z racji wcześniejszej współpracy mógł mieć pewność, że wnioskodawczyni powierzoną jej pracę będzie wykonywała rzetelnie. Także odwołująca racjonalnie wyjaśniła swoją decyzję o podjęciu zatrudnienie u płatnika i rezygnacji z uwagi na stan ciąży z wykonywania w ramach własnej działalności pracy inspektora weterynaryjnego w ubojni oddalonej o 170 km.

Przede wszystkim jednak nie tylko strony spornej umowy, ale wszyscy świadkowie potwierdzili, że wnioskodawczyni rzeczywiście podjęła zatrudnienie u płatnika i wykonywała powierzone jej obowiązki zarówno o charakterze ściśle związanym z wykonywaniem zawodu lekarza weterynarii, jak i dodatkowe obowiązki zgodnie z pisemnym zakresem stanowiącym załącznik do spornej umowy o pracę. Świadkami byli przy tym nie tylko mąż wnioskodawczyni i pracownicy płatnika, ale także osoby zupełnie obce i nie związane z żadną ze stron, w szczególności osoby, które leczyły swoje zwierzęta u wnioskodawczyni w badanym okresie w Centrum Weterynaryjnym, które nie miały żadnego interesu w składaniu korzystnych zeznań dla strony odwołującej się. Wszystkie wykonywane przez skarżącą czynności na rzecz płatnika, które zostały szczegółowo odtworzone w stanie faktycznym, należy ocenić jako rodzajowo umówioną pracę o której mowa w badanej umowie o pracę z 31.10.2017 r.

W ocenie Sądu Okręgowego w tym stanie rzeczy w przedmiotowej sprawie ponad wszelką wątpliwość ustalono, że wnioskodawczyni w spornym okresie posiadała status pracownika, bowiem faktycznie wykonywała ona osobiście pracę określonego rodzaju na rzecz płatnika i pod jego kierownictwem, a płatnik świadczoną przez nią pracę przyjmował i wypłacał umówione wynagrodzenie za pracę.

W tej sytuacji zdaniem Sądu nie można podzielić stanowiska organu rentowego, że ubezpieczona podjęła zatrudnienie jedynie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Uwzględniając wszystkie ustalone okoliczności, niewątpliwie brak było po obydwu stronach zgody na zatrudnienie pozorne. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie wykazał zasadnie, że między stronami było porozumienie w tym zakresie lub zgoda stron na pozorność zatrudnienia. Sąd Okręgowy przyjął, że w sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę o pracę było nawiązanie stosunku pracy i doszło do faktycznego świadczenia pracy przyjmowanego przez pracodawcę za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu jej stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego (np. ciąży), nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa bądź, że jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, iż decyzja organu rentowego wydana została w oparciu o błędnie ustalony stan faktyczny i nie znajduje ona oparcia w realiach niniejszej sprawy.

Końcowo wskazać trzeba, że zaskarżona decyzja ZUS ma jedynie charakter ustalający. Decyzja ta porządkuje okresy podlegania ubezpieczeniom. Niezbędnym jest bowiem ustalenie za jaki okres, z jakiego tytułu istniał bądź nie istniał obowiązek podlegania określonym ubezpieczeniom. Kwestia wysokości wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek nie była zaś przedmiotem tej decyzji, jakkolwiek została podniesiona przez ZUS na uzasadnienie jego stanowiska. W tym względzie zatem Sąd zważył, że zgodnie z art. 78 k.p. wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy. Z dostępnego materiału dowodowego wynika, że co prawda wynagrodzenie skarżącej było wyższe od pozostałych lekarzy zatrudnionych u płatnika, ale wobec ustalonego zakresu obowiązków jaki został powierzony wnioskodawczyni przez pracodawcę, ilości i jakości wykonywanych przez nią na jego rzecz czynności w badanym okresie, a przy tym jej kwalifikacji i dotychczasowego doświadczenia zawodowego – należy uznać, że wysokość umówionego wynagrodzenia nie było wygórowane i jest adekwatna do jakości i ilości świadczonej pracy. Okoliczność ,że wynagrodzenia innych lekarzy były ustalone na żenująco niskim poziomie nie świadczy w żaden sposób ,że umowa wnioskodawczyni miała charakter pozorny.

Mając na względzie wszystkie wskazane wyżej okoliczności Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku uznając odwołanie wnioskodawczyni za zasadne.

Z uwagi na wynik postępowania Sąd o kosztach procesu orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 256 ze zm.) zasądzając na rzecz wnioskodawczyni i płatnika składek jako strony wygrywającej niniejsze postępowanie w całości po 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego od organu rentowego.