Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 178/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Okręgowy w Poznaniu z 2 września 2020 r., sygn. akt III K 2/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja oskarżonego D. L..

Rażąca niewspółmierność orzeczonej kary:

a. co do czynu z pkt 2 jako okoliczność obciążającą przyjęto wartość wyrządzonej szkody, kiedy jest to znamię tego przestępstwa

b. przyjęcie, że działania wobec rzetelnego klienta jest okolicznością obciążającą, albowiem osoba klienta jest irrelewantna z perspektywy dyrektyw wymiaru kary

c. wymierzenie za pierwszy czyn kary 1 roku pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych po 40 zł

d. wymierzenie za drugi z czynów akry (...) lat pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych po 40 zł

e. wymierzenie kary łącznej (...) lat i(...)miesięcy pozbawienia wolności oraz 250 stawek dziennych grzywny po 40 zł i niezastosowanie pełnej absorbcji, kiedy oskarżony przyznał się, wyraził skruchę żal, dążył do naprawienia szkody, brak uprzedniej jego karalności, młody wiek, a cele zapobiegawcze i wychowawcze zostaną zrealizowane przy orzeczeniu kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, umożliwiających warunkowe zawieszenie jej wykonania,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wniosek

1. wymierzenie niższych kar jednostkowych oraz wymierzenie kary łącznej przy zastosowaniu pełnej absorpcji

2. orzeczenie obowiązku naprawienia szkody bez odsetek

3. uchylenie obowiązku naprawnienia szkody orzeczonego w pkt II wyroku lub jego odpowiednie zmniejszenie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powyższych względów, odnosząc się do analizowanego zarzutu, nie była możliwa ingerencja w orzeczone kary jednostkowe oraz karę łączną.

Z racji, że powstała szkoda jest efektem czynu niedozwolonego orzeczenie odsetek musiało słusznie nastąpić od dat końcowych przypisanych oskarżonemu przestępstw przeciwko mieniu.

Uchylenie obowiązku naprawienia szkody albo jego zmniejszenie orzeczonego w pkt II wyroku jest niezasadne, skoro również domagał się tego pokrzywdzony, w przeciwnym wypadku oskarżony korzystałby w dalszym ciągu z ,,owoców” przestępstwa, co kłóciłoby się w sposób elementarny, z poczucie sprawiedliwości oraz nie doszłoby do restytucji materialnej, do czego pokrzywdzony ma prawo, godząc jednocześnie w przepisy prawa materialnego oraz w realną realizację celów postępowania karnego, definiowanych w art. 2 pkt 2 i 3 k.p.k., gdzie wskazano, że trzeba trafnie zastosować środki przewidziane w prawie karnym […] dążąc do zapobiegania przestępstwom oraz umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego i uwzględnić interes pokrzywdzonego.

Nadto trzeba dodać, że obowiązek naprawienia szkody ciążący na oskarżonym, orzeczony wyrokiem skazującym, oderwany jest od aktualnej sytuacji majątkowej zobowiązanego oraz od jego możliwości zarobkowych.

3.2.

Zaniechanie przeprowadzenia dowodu opinii biegłego na okoliczność ustalenia wartości usług świadczonych przez oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego, poprzestano na oświadczeniu pokrzywdzonego na temat wyceny tych usług, gdy wymaga to wiadomości specjalnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zaniechanie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy na okoliczność ustalenia wartości usług świadczonych przez oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego w zakresie napraw maszyn rolniczych, nie zostało zaprezentowane jako zarzut apelacyjny, a wniosek dowodowy, przy czym jego treść należy odczytywać właśnie jako zarzut procesowy.

Pokrzywdzony nie kwestionował, że uzyskał od oskarżonego części zamienne oraz pewne usługi jako naprawienie szkody, odnoszące się do wyłudzenia pieniędzy w kwocie (...)zł. Podał nadto wartość tych przedmiotów i wykonanych usług na około (...) zł.

Oskarżony L. w toku wyjaśnień, które złożył (...) r. [k. 122- 124] wskazał na ich wartość w granicach (...) zł. W dalszym toku postępowania karnego, w jego relacjach oraz przedkładanych pismach, wartości te wzrastały i miały je obrazować dokumenty (...), które sam generował, bez potwierdzenia ich wiarygodności w jakikolwiek miarodajny sposób ze strony pokrzywdzonego. Początkowo przedłożył dwa dokumenty na kwotę łączną (...) zł [k. 145 i 148]. Następnie przedłożył kolejne dokumenty opiewające na łączną kwotę (...) zł [307- 342], przy czym część tych dokumentów (...) powiela się ze wcześniej przedłożonymi i po odjęciu właśnie tych pozycji kwota opiewa na (...) zł, a jednocześnie nie wiadomo, czy oskarżony wskazuje na sumę tych dwóch pakietów dokumentów, czy ostatni z nich ma wyczerpywać w całości te materię. Tym samym, oskarżony wyraźnie, chcąc uzyskać jak najwyższa wartość przekazanych części i wykonanych usług, rozszerza ten materiał, który słusznie uznano, że nie jest wiarygodny, a któremu przecież pokrzywdzony mógł w całości zaprzeczyć, skoro miał w tym zakresie ewidentny interes.

Trzeba także odnotować, że oskarżony, jak i jego obrońca w toku procesu, pozostawali w kwestii wyliczenia przez biegłego wartości usług i przekazanych części bierni, a więc stworzyli sami sytuację, która nie dawała żadnych podstaw, do przyjęcia, że wyliczenie przekazanych i wykonanych usług pokrzywdzonemu, wymaga wiadomości specjalnych, a więc brak powołania biegłego przywołanej specjalności nie jest żadnym błędem w metodyce pracy sądu dążącego do prawdy materialnej.

Hipotetyczne uzyskanie takiej opinii, w oparciu o pisma przedłożone przez oskarżonego, dotknięte byłoby subiektywizmem, skoro trzeba byłoby się odwołać do niewiarygodnych pism przedłożonych przez oskarżonego, albo do relacji usługodawcy i usługobiorcy, w konsekwencji dałoby to dowód, który nie miałby waloru obiektywnego.

Wniosek

1. wymierzenie niższych kar jednostkowych oraz wymierzenie kary łącznej przy zastosowaniu pełnej absorpcji

2. orzeczenie obowiązku naprawienia szkody bez odsetek

3. uchylenie obowiązku naprawnienia szkody orzeczonego w pkt II wyroku lub jego odpowiednie zmniejszenie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powyższych względów, odnosząc się do analizowanego zarzutu, nie była możliwa ingerencja w orzeczone kary jednostkowe oraz karę łączną.

Z racji, że powstała szkoda jest efektem czynu niedozwolonego orzeczenie odsetek musiało słusznie nastąpić od dat końcowych przypisanych oskarżonemu przestępstw przeciwko mieniu.

Uchylenie obowiązku naprawienia szkody albo jego zmniejszenie orzeczonego w pkt II wyroku jest niezasadne, skoro również domagał się tego pokrzywdzony, w przeciwnym wypadku oskarżony korzystałby w dalszym ciągu z ,,owoców” przestępstwa, co kłóciłoby się w sposób elementarny, z poczucie sprawiedliwości oraz nie doszłoby do restytucji materialnej, do czego pokrzywdzony ma prawo, godząc jednocześnie w przepisy prawa materialnego oraz w realną realizację celów postępowania karnego, definiowanych w art. 2 pkt 2 i 3 k.p.k., gdzie wskazano, że trzeba trafnie zastosować środki przewidziane w prawie karnym […] dążąc do zapobiegania przestępstwom oraz umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego i uwzględnić interes pokrzywdzonego.

Nadto trzeba dodać, że obowiązek naprawienia szkody ciążący na oskarżonym, orzeczony wyrokiem skazującym, oderwany jest od aktualnej sytuacji majątkowej zobowiązanego oraz od jego możliwości zarobkowych.

3.3.

Niezasadne orzeczenie naprawia szkody wraz z odsetkami, skoro wymagalność tego roszczenia następuje nie wcześniej niż z datą uprawomocnienia się orzeczenia, z uwagi na konstytutywny charakter orzeczenia w tym przedmiocie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie ma żadnych prawnych przesłanek, aby uznać, że w przypadku wyrządzenia szkody przestępstwem, będącym czynem niedozwolony, ujmując to w kategoriach prawa cywilnego, a zwłaszcza kiedy czynność wykonawcza była skierowana na uzyskanie określonych sum pieniężnych, zdobytych przez sprawce, w efekcie jego oszukańczych zabiegów, pokrzywdzony nie miał prawa do uzyskania korzyści w postaci odsetek, od tych sum, licząc właśnie od daty czynu, skoro od tej daty został pozbawiony przysługującego mu prawa do swobodnego dysponowania tymi środkami. W tej sytuacji wyrok skazujący, zawierający rozstrzygnięcie o obowiązku naprawienia szkody ma o tyle deklaratoryjny charakter, że potwierdza co zostało wskazane w zawiadomieniu o przestępstwie, opisującym kiedy pokrzywdzony tego prawa spowodowanego działaniami sprawcy został pozbawiony, a więc kiedy szkoda powstała. Szkoda w mieniu pokrzywdzonego i konieczność jej naprawienia nie wynika z wyroku, a z faktu jej spowodowania, a wyrok skazujący tę fakt, o charakterze obiektywnym, traktowane jako zdarzenie historyczne, jedynie potwierdza.

Wniosek

3. Uchylenie obowiązku naprawnienia szkody orzeczonego w pkt II wyroku lub jego odpowiednie zmniejszenie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powyższych względów nie było możliwe uchylenie obowiązku naprawienia szkody lub jego odpowiednie zmniejszenie, w przeciwnym wypadku pokrzywdzony naprawienia szkody musiałby dochodzić w odrębnym postępowaniu cywilnym, co wydłużałoby niezasadnie, nieracjonalnie, dążenie do przywrócenia stanu sprzed dokonanych przestępstw przeciwko mieniu.

3.4.

Apelacja obrońcy oskarżonego K. Z..

Obraza prawa procesowego, art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., poprzez dokonanie dowodnej sprzecznej z regułami logicznego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego, nie zaś swobodnej oceny dowodów, tj., wyjaśnień oskarżonych w zakresie rzekomej wiedzy oskarżonego K. Z. o całości przestępczego przedsięwzięcia oskarżonego D. L. i w konsekwencji uznanie, że oskarżony ten był współsprawcą, nie zaś pomocnikiem, podczas gdy wskazane dowody w żaden sposób nie podają jakoby oskarżony obejmował swoją świadomością i zamiarem całość czynu zabronionego jednocześnie żaden inny dowód nie został w toku postępowania na tę okoliczność przeprowadzony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelujący niezasadnie w odniesieniu do przebiegu spotkania oskarżonych z pokrzywdzonym opiera się wyłącznie na relacjach oskarżonych, zapominając zupełnie o supozycjach podanych przez pokrzywdzonego, które słusznie dla sądu I instancji były wiarygodne, choć sama relacja przedstawiona przez oskarżonego Z. potwierdza jego współudział w przestępstwie.

Z tych relacji wynika klarownie, że do spotkania doszło, w którym uczestniczyli oskarżeni oraz pokrzywdzony wraz z bratem. Oskarżony Z. przedstawił się przybyłym mężczyznom jako komornik, a skoro ów oskarżony z zawodu jest piekarzem, ówcześnie pracował jako monter, to absolutnie doskonale wiedział, że nie jest komornikiem, a więc skoro przedstawił się jako ten funkcjonariusz publiczny, a taki status ma taki urzędnik, to w efekcie, co właśnie jest oparte na elementarnych zasadach logicznego myślenia oraz doświadczeniu życiowym [które bardziej powinno być postrzegane jako zdrowy rozsądek] wiedział stąd, wyciągając racjonale wnioski, a ma do tego intelektualne predyspozycje, że podjęte przez niego działania są elementem oszukiwania odbiorcy jego oświadczenia co do deklarowanej roli zawodowej, urzędniczej i społecznej. Następnie z udziałem tego oskarżonego była prowadzona rozmowa właśnie z pokrzywdzonym, której przedmiotem był zakup kombajnu, ciągnika rolniczego, a zobrazowaniem tego była przygotowana umowa, którą oskarżony widział, sam ją podpisał, która dotyczyła sprzedaży tego sprzętu plus harder zbożowy (...), co zostało dopisane do tego dowodu [dokumentu], który podpisał oskarżony własnie podszywający się pod komornika, czemu nawet w swoich wyjaśnieniach złożonych (...) r. nie zaprzeczył, a wręcz potwierdził.

Z tych przywołanych hasłowo okoliczności jednoznacznie wynika, że oskarżeni oszukiwali w sposób klasyczny pokrzywdzonego, skoro oskarżony Z. nie był w życiu komornikiem, choć być może w przyszłości będzie mieć do czynienia z takim urzędnikiem, ani nie sprzedaje sprzętu rolniczego, nawet takimi urządzeniami nie zajmuje się, choć pracuje jako monter,
a pieniądze za ten sprzęt nie miały wpłynąć do niego, bo dane rachunku bankowego nie pochodzą od niego i nie odnoszą się do ewentualnego jego aktywnego rachunku bankowego, z czego doskonale zdawał sobie sprawę, bo do takich konkluzji prowadzi doświadczenie życiowe. Dane te pochodziły od drugiego oskarżonego, co na marginesie wymagało późniejszej korekty aby przelew pieniędzy był skuteczny. Te elementy stanu faktycznego w zupełności wystarczą do przyjęcia, że działanie oskarżonego Z. należy rozpatrywać, jako równorzędny element zachowań podjętych przez oskarżonego L., a więc bez jego działań nie udałoby się wprowadzić w błąd pokrzywdzonego i osiągnąć skutku w postaci mylnego wyobrażenia o rzeczywistości i uzyskania jego pieniędzy, po wykonaniu przez niego stosownego przelewu bankowego, czego również był świadomy oskarżony, a więc że chodzi o pieniądze pokrzywdzonego. W konsekwencji, trzeba uznać, że oskarżony Z. nie musiał mieć pełnej świadomości, co poprzedzało to spotkanie, jakie były pertraktacje pomiędzy pokrzywdzonym a drugim z oskarżonych oraz czy do skutecznego przelewu pieniędzy doszło, na marginesie wykonanym tuż po tym spotkaniu, choć jego zachowanie było niezbędnym elementem nieuchronnie prowadzącym do tego.

Zaaranżowanie spotkania z udziałem fikcyjnego komornika, który miał dysponować określonym sprzętem rolniczym i oferowanie go na sprzedaż, dawało pokrzywdzonemu wszelkie przesłanki do wnioskowania, że ma to związek z działalnością zawodową ,,egzekutora”, a wytworzenie tego mylnego przekonania, wykreowanego z niepoślednim udziałem oskarżonego, jest skutecznym wyczerpaniem znamion oszusta, a nie ,,tylko” pomocnika oszusta.

Wniosek

Przyjęcie pomocnictwa do dokonania oszustwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powyższych względów działania oskarżonego nie można było rozpatrywać jako pomocnictwo do dokonania oszustwa.

3.5.

Rażąca niewspółmierność kary:

a. jako okoliczność obciążającą przyjęto wartości wyrządzonej szkody, gdy okoliczność ta stanowi znamię czynu zabronionego,

b. wymierzenie za pierwszy czyn kary (...) roku i (...)miesięcy pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny po 40 zł

c. wymierzenie za drugi czyn (...)miesięcy pozbawia wolności

d. wymierzenie kary łącznej (...) roku i (...) miesięcy pozbawienia wolności, nie zastosowanie pełnej absorpcji, pomimo że rola oskarżonego była marginalna, oskarżony wyraził skruchę, przy braku uprzedniej karalności, uwzględniając jego młody wiek umożliwiają skuteczną resocjalizację, zaś cele kary zostaną zrealizowane, poprzez orzeczenie kar za poszczególne czyny w dolnych granicach dolnego zagrożenia, a kara łączna w granicach dolnego wymiaru, umożliwiającego warunkowe zawieszenie jej wykonania

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zastosowana represja co do udziału w oszustwie zbyt surowa, mając na względzie mimo wszystko jego mniej intensywne działania w tym przestępstwie oraz fakt, że nie był on zasadniczym beneficjentem oszukańczych zabiegów. Dlatego złagodzono wobec tego oskarżonego wymierzoną karę i orzeczono karę(...)roku pozbawienia wolności i uchylono wymierzoną mu pierwotnie grzywnę.

Odnośnie przypisanego temu oskarżonemu odpowiedzialności za przestępstwo kwalifikowane ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii, uznano, że wymierzona kara co do rodzaju jest zbyt surowa, mając na względzie rodzaj uprawianych roślin i wytworzenie z nich ilości narkotyków o ,,miękkim” charakterze. W konsekwencji, przy zastosowaniu art. 37a k.k., wymierzono karę grzywny.

Warunkowo zwieszono wykonanie kary pozbawienia wolności, nakładając na niego wskazany obowiązek, oddając go pod dozór kuratora sądowego, uznając, że okres próby musi być monitorowany przez niego, aby uskutecznić okres probacji.

Orzeczono karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 40 z, uznając, że je rozmiar spełnia zasadnie prewencji ogólnej i szczególnej, uwzględniając jego możliwości zarobkowe, zawodowe, stan zdrowia i wiek [jest osobą młodą i zdrową, świadczącą pracę], przy czym jej rozmiar orzeczono stosując art. 4§1 k.k., bowiem aktualne brzemiennie tego przepisu nakazujące wymierzać karę grzywny niemniejszą niż 100 stawek dziennych uchwalonego na mocy ustawy z 16 czerwca 2020 r. dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętych skutkami C.- 19 oraz o uproszczonym postępowaniu a o zatwierdzaniu układów w związku z wystąpieniem C. - 19 [Dz.U. z 2020., poz. 1108], która weszła w życie 24 czerwca 2020 r. nie jest dla oskarżonego względniejsza [korzystniejsza] w chwili popełnienia przypisanego czynu, którego końcowy okres przypadł na 5 września 2019 r., niż w czasie orzekania.

Wniosek

Wymierzenie kary w łagodniejszym rozmiarze, wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody, ewentualnie orzeczenie kary w wymiarze niższym niż orzeczona, a następnie kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest nieprecyzyjny i w efekcie sprzeczny z zarzutem, skoro brakuje w nim postulatu orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności w granicach umożliwiających warunkowe zawieszenie jej wykonania, co natomiast znajduje się z zarzucie, co świadczy o chaotycznym przygotowaniu tego fragmentu analizowanego środka odwoławczego.

Niemniej, trzeba uznać, że odnośnie oszustwa, rola równorzędna oskarżonego Z. w drodze do finalnego błędnego wywołania przeświadczenia o rzeczywistości u pokrzywdzonego, prowadząca do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem i nawet spowodowanie szkody po jego stronie, nie była aż tak rozbudowana jak oskarżonego L., co nie mogło umknąć uwadze sądu odwoławczego. Stąd konieczność jeszcze większej relatywizacji represji karnej wobec obu oskarżonych w tym zakresie, niż zaproponował to sąd I instancji.

W efekcie obniżono wobec tego karę pozbawienia wolności do (...)roku, uchylono karę grzywny, uznając, że bezpośrednim i zasadniczym beneficjentem oszustwa i uzyskanego transferu finansowego jest oskarżony L..

Przyjęcie odpowiedzialności oskarżonego Z., za przestępstwo przeciwko mieniu, determinowało konieczność orzeczenia względem niego obowiązku naprawienia szkody solidarnie z drugim z oskarżonych.

Jeżeli pokrzywdzonemu uda się uzyskać pieniądze, w większej części albo wyłącznie od jednego z oskarżonych, to obaj mogą dokonać wewnętrznych rozliczeń, uwzględniając intensywność i rozbudowany charakter podjętych przez nich działań, ale to już z pewnością nie będzie obchodzić pokrzywdzonego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zastosowano art. 37a k.k. w odniesieniu do przypisanego oskarżonemu przestępstwa kwalifikowanego w oparciu o ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii, uznając, że kara grzywny spełni swój cel prewencyjny, skoro przypisane przestępstwo dotyczyło niewielkiej ilości narkotyków, uznawanych za tzw. miękkie.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Jak wyżej

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W stosunku do oskarżonego D. L.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z uwagi na niezasadność zrzutów zawartych w apelacji i skorelowanych z nimi wnioskami.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

W stosunku do K. Z.

Zwięźle o powodach zmiany

Zastosowana represja co do udziału w oszustwie zbyt surowa, mając na względzie jego rolę, co wykazano powyżej.

Odnośnie narkotyków, zbyt represja surowa mając na względzie rodzaj uprawianych roślin i wytworzenie ilości narkotyków, warunkowo zwieszono wykonanie kary pozbawienia wolności, nakładając na niego wskazany obowiązek, oddając go pod dozór kuratora ująć, że okres próby musi być monitorowany przez niego, aby uskutecznić okres probacji.

Orzeczono karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 40 z, uznając, że je rozmiar spełnia zadania prewencji ogólnej i szczególnej, przy czym jej rozmiar orzeczono stosując art. 4§1 k.k., bowiem aktualne brzemiennie tego przepisu nakazujące wymierzać karę grzywny niemniejszą niż 100 stawek dziennych uchwalone na mocy ustawy z 16 czerwca 2020 r. dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętych skutkami C.- 19 oraz o uproszczonym postępowaniu a o zatwierdzaniu układów w związku z wystąpieniem C. - 19 [Dz.U. z 2020., poz. 1108], która weszła w życie 24 czerwca 2020 r., nie jest dla oskarżonego względniejsza [korzystniejsza], co także sygnalizowano wyżej.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

I. 4.

W pkt 4 w odniesieniu do pkt XII na poczet efektywnie wykonywanej kary a więc kary grzywny zaliczono okres zatrzymania oskarżonego Z.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III i IV

Na podstawie art. 624§1 k.p.k. zwolniono obu oskarżonych z obowiązku zwrotu kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, mając na względzie, że oskarżony L. ma do odbycia karę pozbawienia wolności oraz ciąży na nim obowiązek naprawienia szkody, a oskarżony Z. ma również do wykonania ten obowiązek.

Na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 ze zm.) i z uwagi na perspektywę konieczności odbycia kary pozbawienia wolności przez oskarżonego L. oraz obciążający obu oskarżonych obowiązek naprawienia szkody zwolniono ich z opłat sądowych, przy czym w odniesieniu do oskarżonego Z. odnosiło się to do obu instancji.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 22 ust. 2 i 3 ustawy z 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych [Dz.U/ z 2017 r., poz. 1870 ze zm.] i 11 ust. 1 pkt 5 17 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w 22 października 2015 r. sprawie opłat za czynności radców prawnych [ 2018 r., poz. 265 j.t]

7.  PODPIS

G. N. M. K. H. K.