1WYROK
W IMIENIU
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 września 2020 roku
Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym - Odwoławczym w składzie:
Przewodniczący:Sędzia SO Małgorzata Ziołecka
Sędziowie:SO Leszek Matuszewski
SO Aleksander Brzozowski Protokolant:apl. radc. Martyna Jędroszyk
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Poznaniu Andrzeja Królikowskiego
po rozpoznaniu w dniu 10 września 2020 roku
sprawy M. W., oskarżonego o przestępstwo z art. 263 § 2 k.k., o dwa o przestępstwa z art. 56 ust. 3 w związku z art. 56 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, o przestępstwo z art. 54 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, o przestępstwo z art. 57 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz o przestępstwo z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 12 kk
na skutek apelacji, wniesionych przez obu obrońców oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego w Obornikach z dnia 20 marca 2020 roku, sygnatura akt II K 441/18
I. zmienia zaskarżony wyrok w następujący sposób:
1. rozwiązuje węzeł kary łącznej orzeczonej w punkcie 6,
2. uznaje oskarżonego M. W. za winnego tego, że w dniu 15 października 2017 roku, w T. i P., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających i substancji psychotropowych w ten sposób, iż środki te odebrał od nieustalonych osób, a następnie część z nich, to jest ziele konopi innych niż włókniste o masie 529,08 brutto (471,87 netto po wysuszeniu) oraz 4124,25 gram brutto amfetaminy (to jest 3210,30 gram netto przed suszeniem; 2738,43 gram netto po suszeniu) przewoził tego dnia samochodem celem dostarczenia nieustalonemu odbiorcy, pozostałą zaś część, to jest ziele konopi innych niż włókniste o masie 396,82 gram netto, 2320,77 gram netto amfetaminy (po wysuszeniu 1698,74 gram), 0,52 gram kokainy, 7,02 gram netto BZP i TFMPP i 0,17 gram ziela konopi innych niż włókniste przechowywał na terenie wynajmowanych pomieszczeń celem dostarczenia nieustalonemu odbiorcy, to jest popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 w związku z art. 56 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomani i za występek ten, na podstawie art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomani oraz art. 33 § 1 i 3 k.k., wymierza oskarżonemu karę 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w ilości 180 (sto osiemdziesiąt) stawek dziennych po 25 (dwadzieścia pięć) złotych każda,
3. uniewinnia oskarżonego M. W. od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 291 § 1 k.k., opisanego w punkcie VI aktu oskarżenia,
4. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec M. W. w punkcie I podpunkt 2 niniejszego wyroku oraz w punktach 1, 3 i 4 zaskarżonego wyroku i orzeka karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności,
II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,
III. zasadza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 złotych i wymierza mu jedną opłatę za obie instancje w kwocie 1300 (tysiąc trzysta) złotych.
/Leszek Matuszewski/ /Małgorzata Ziołecka/ /Aleksander Brzozowski/
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
IV Ka 495/20 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Sąd Rejonowy w Obornikach, wyrok z 20 marca 2020 roku sygnatura akt II K 441/18 |
0.11.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ dwaj obrońcy |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
0.11.3. Granice zaskarżenia |
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☒ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
0.11.4. Wnioski |
☒ |
uchylenie |
☒ |
Zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
0.12.1. Ustalenie faktów |
0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
XXXXXXXXXXX |
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
||||
0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
XXXXXXXXXXX |
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
0.12.2. Ocena dowodów |
0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
XXXXXXXXXXXXXXXXXX |
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
XXXXXXXXXXXXXXXXXX |
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
1. |
Obraza przepisów prawa procesowego |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Na wstępie Sąd Okręgowy wskazuje, że sporządzane na wniosek prokuratora uzasadnienie wyroku z dnia 17 września 2020 roku ogranicza wyłącznie do części dotyczącej zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego M. W. od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 291 § 1 k.k., gdyż odnośnie pozostałych części wyroku – zmieniających bądź utrzymujących wyrok Sądu I instancji – żadna ze stron w terminie nie złożyła wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia ( art. 457 §1 i 2 k.p.k.) W myśl dyrektywy określonej w art. 7 k.p.k., organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Zgodnie z tą zasadą, przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną tego przepisu, gdy: 1) jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), 2) stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), 3) jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt. 1 i 2 k.p.k.). (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 roku, V KKN 104/98). W kontekście powyższych zasad zauważyć należy, że Sąd Rejonowy przeprowadził wyczerpujące postępowanie dowodowe, na co wskazuje nie tylko zawartość akt niniejszej sprawy, ale przede wszystkim lista dowodów w oparciu, o które Sąd I instancji ustalił stan faktyczny sprawy (karta 2887 - 2888 akt). Sąd Okręgowy z kolei, przeprowadzając kontrolę instancyjną zaskarżonego orzeczenia, nie dostrzegł, aby istniała możliwość przeprowadzenia jeszcze jakiegoś innego dowodu, który pomógłby w ustaleniu przebiegu przedmiotowych zdarzeń. Następnie Sąd Rejonowy dokonał oceny zebranego w sprawie i w całości ujawnionego materiału dowodowego i to w sposób czyniący zadość wyżej wskazanym zasadom. Sąd I instancji w jasny i przekonujący sposób przedstawił tok swojego rozumowania. Każdy z ujawnionych w toku przewodu sądowego dowodów poddany został ocenie, która uwzględnia wskazania doświadczenia życiowego i reguły logicznego rozumowania. Potwierdza to analiza akt sprawy i uzasadnienie wyroku, w którym prawidłowo wskazano, jakie fakty zostały uznane za udowodnione i jakie dowody były podstawą ich przyjęcia. Ocena materiału dowodowego nie budzi zastrzeżeń, albowiem nie wykracza poza ramy swobodnej ich oceny, jest dokładna i nie wykazuje błędów logicznych. Reasumując, zarzut obrazy przepisów prawa procesowego okazał się całkowicie chybiony, gdyż ujawniono i poprawnie oceniono wszystkie dowody zebrane i przedstawione Sądowi meriti przez oskarżyciela publicznego. |
||
Wniosek |
||
Zmiana wyroku odnośnie przypisanego oskarżonemu zarzutu z art. 291 § 1 k.k. i uniewinnienie go w tym zakresie, ale nie z powodu obrazy przepisów prawa procesowego |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Bezzasadność podniesionego zarzutu obrazy prawa procesowego nie uzasadniałaby uchylenia w tej części zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, bądź uniewinnienia oskarżonego. |
||
Lp. |
Zarzut |
|
2. |
Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
O błędzie w ustaleniach faktycznych można mówić tylko wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada zasadom logicznego rozumowania. Zarzut taki mógłby być skuteczny jedynie w razie wykazania, jakich uchybień w świetle wskazań wiedzy, jak również doświadczenia życiowego i logiki dopuścił się sąd orzekający w dokonanej przez siebie ocenie dowodów. Sąd Rejonowy, na karcie 6 swojego uzasadnienia (karta 2884 akt), pisze, że oskarżony M. W. od nieustalonego czasu przyjmował i przechowywał części samochodowe i podzespoły, pochodzące z samochodów utraconych w wyniku ich kradzieży. Niestety z prawidłowo przeprowadzonego postępowania dowodowego, ujawnionych w jego toku dowodów przedstawionych przez oskarżyciela publicznego, prawidłowo zresztą ocenionych, wynika jedynie to, że po zatrzymaniu oskarżonego M. W. w dniu 15 października 2017 roku i znalezieniu przy nim znacznej ilości narkotyków dokonano przeszukania użytkowanej przez niego posesji przy ul. (...) w P. i znaleziono tam nie tylko dalsze znaczne ilości narkotyków, ale także broń palną oraz części i podzespoły samochodowe. Badania kryminalistyczne pozwoliły ustalić, że te części i podzespoły pochodzą z samochodów utraconych w wyniku kradzieży. Jednak zauważyć przy tym należy, że na jedenaście wymienionych części czy podzespołów, aż sześć pochodzi z samochodów ukradzionych zanim doszło do wynajęcia przez wspólnika oskarżonego tej posesji i to nawet kilka lat wcześniej. Nie ma też żadnych dowodów, a w każdym razie oskarżyciel publiczny ich nie przestawił, na to kiedy, w jaki sposób i w jakich okolicznościach wszystkie te części i podzespoły znalazły się na terenie tej posesji. Oskarżony M. W. nie przyznał się, i to nie tylko do przestępstwa paserstwa. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu I instancji co do tego, że M. W. wykreował osobę T. D. na potrzeby tego postępowania i że w tym zakresie jego wyjaśnienia nie są wiarygodne. Jednak to nie oskarżony musi wykazać, że jest niewinny, lecz organa ścigania, policja i prokuratura, muszą przedstawić dowody winy. I o ile odnośnie pozostałych zarzutów zebrane w sprawie dowody pozwoliły w sposób nie budzący najmniejszych nawet wątpliwości uznać oskarżonego winnym, to – zdaniem Sądu Okręgowego – nie ma dowodów pozwalających uznać oskarżonego winnym popełnienia przestępstwa paserstwa i to ani umyślnego, ani nieumyślnego. W myśl art. 291 § 1 k.k. dopuszcza się przestępstwa paserstwa ten kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia. Zaś znamiona strony podmiotowej przestępstwa paserstwa (art. 291 § 1 k.k.) zostają wypełnione wtedy, gdy sprawca wie (ma pełną świadomość), że nabywane czy przyjmowane przez niego rzeczy zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego. Natomiast zgodnie z art. 292 § 1 k.k. popełnia przestępstwo paserstwa nieumyślnego ten, kto rzecz, o której na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać, że została uzyskana za pomocą czynu zabronionego, nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia. Konieczne zatem jest tylko to, aby istniała obiektywna możliwość powzięcia przez niego przypuszczenia, że rzeczy, które nabywa, zostały uzyskane za pomocą jakiegokolwiek czynu zabronionego. Wystarczy, że na podstawie towarzyszących okoliczności ma podstawy do przypuszczenia, że nabywa rzeczy, które normalnie nie występują w prywatnym obrocie. Do uznania winnym i skazania za przestępstwo paserstwa nie wystarczy zatem jedynie to, że na posesji użytkowanej od dłuższego czasu jedynie przez oskarżonego znaleziono części i podzespoły pochodzące ze skradzionych samochodów. Konieczne jest bowiem udowodnienie, że oskarżony po pierwsze rzeczywiście je przyjął, a po drugie, że przyjmując je, miał świadomość, iż te elementy pochodzą z kradzionych samochodów, bądź że na podstawie okoliczności w jakich wszedł w ich posiadanie powinien i mógł przypuszczać, że pochodzą z przestępstwa lub okoliczności te uzasadniały takie podejrzenia. W sprawie niniejszej nie przedstawiono dowodów, iż to oskarżony przedmioty te przyjął i że miał świadomość, że elementy wymienione w zarzucie 6 aktu oskarżenia pochodzą ze skradzionych samochodów, ani dowodów, że na podstawie okoliczności w jakich wszedł w ich posiadanie powinien był i mógł przypuszczać, że pochodzą z przestępstwa. Przypomnieć w tym miejscu należy, iż wydanie przez sąd rozstrzygający wyroku skazującego w jakiejkolwiek sprawie, musi być logiczną konsekwencją przeświadczenia tegoż sądu, wynikającego ze swobodnej oceny dowodów, że wina została udowodniona w sposób przewidziany przepisami kodeksu postępowania karnego. Materiał dowodowy, na którym zostaje oparte skazanie, musi więc w sposób niebudzący najmniejszych wątpliwości potwierdzać prawdziwość przedstawionych zarzutów. Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy jest kompleksowy i brak jest możliwych do przeprowadzenia dodatkowych czynności mających na celu wyjaśnienie świadomości oskarżonego co do pochodzenia elementów wymienionych w punkcie 6 aktu oskarżenia, jak i okoliczności dotyczących pojawienia się tych elementów na posesji numer (...) przy ul. (...) w P., dlatego też Sąd Odwoławczy nie znalazł podstaw, aby uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania. Uwzględniając poczynione powyżej rozważania, w ocenie Sądu Odwoławczego, postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie nie wykazało, aby oskarżony M. W. dopuścił się przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. Oczywiście nie można w pełni wykluczyć, pomimo wszelkich podniesionych powyżej zastrzeżeń, iż oskarżony istotnie dopuścił się tego czynu. Jednakże, jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy, ciążący na sądzie obowiązek czynienia ustaleń zgodnych z prawdą oraz obowiązująca w prawie zasada domniemania niewinności wymagają zawsze pewności stwierdzeń, co do winy (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1995 roku, I KZP 1/95, OSNKW 1995, z. 5-6, poz. 37). Zgodnie z art. 414 § 1 k.p.k., w przypadku stwierdzenia, iż oskarżony czynu nie popełnił albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia (art. 17 § 1 k.p.k.), sąd winien uniewinnić oskarżonego, co też Sąd Odwoławczy uczynił w punkcie I podpunkt 3 swojego wyroku z dnia 17 września 2020 roku. |
||
Wniosek |
||
Zmiana wyroku odnośnie przypisanego oskarżonemu zarzutu z art. 291 § 1 k.k. i uniewinnienie go w tym zakresie |
zasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Słuszność podniesionego zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych uzasadnia uniewinnienie oskarżonego z uwagi na niewykazanie zrealizowania znamion przestępstwa paserstwa umyślnego bądź nieumyślnego. |
||
Lp. |
Zarzut |
|
3. |
Obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
niezasadny |
Zarzut obrazy prawa materialnego z części szczególnej Kodeksu karnego może być postawiony tylko wówczas, gdy skarżący akceptuje dokonane przez Sąd meriti ustalenia faktyczne. Sąd I instancji w pierwszej kolejności dokonuje ustaleń faktycznych sprawy w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, który w procesie analizy i oceny uzna za wiarygodny. Następnie zaś ustalony stan faktyczny, składający się z elementów strony przedmiotowej i podmiotowej, poddaje prawno – karnej analizie w aspekcie tego, czy ustalone przez sąd zachowanie oskarżonego wyczerpuje, czy też nie znamiona określonego przepisu lub przepisów (przy kumulatywnej kwalifikacji prawnej). Ze wskazanych powodów jednoczesne kwestionowanie dokonanych przez sąd meriti ustaleń faktycznych oraz przyjętej w wyroku kwalifikacji prawnej należy uznać za błędne, a zarzut obrazy prawa materialnego dodatkowo należy potraktować jako przedwczesny. Jest on bowiem aktualny dopiero wówczas, gdy skarżący akceptuje w całości ustalenia faktyczne dokonane przez sąd meriti. Skoro zatem obrońcy oskarżonego słusznie zakwestionowali ustalenia faktyczne odnośnie zarzutu paserstwa, to stawianie równocześnie zarzutu obrazy prawa materialnego jest błędem. |
||
Wniosek |
||
Zmiana wyroku odnośnie przypisanego oskarżonemu zarzutu z art. 291 § 1 k.k. i uniewinnienie go w tym zakresie z powodu obrazy prawa materialnego |
Niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Zaskarżone orzeczenie odnośnie zarzutu z art. 291 § 1 k.k. okazało się wadliwe z powodu błędu w ustaleniach faktycznych, a nie na skutek obrazy prawa materialnego. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
0.11. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
0.1XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
|
0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
0.0.11. |
Przedmiot i zakres zmiany |
0.0.1Uniewinnienie oskarżonego M. W. od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
Uniewinnienie oskarżonego spowodowane jest brakiem dowodów na spełnienie znamion przestępstwa paserstwa umyślnego bądź nieumyślnego. |
0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
|||
4.1. |
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
|||
0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
|||
0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
XXXXXXXXXX |
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX |
||
6. Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
III |
Kosztami sądowymi za całe postępowanie odwoławcze, dotyczące szeregu innych istotnych zarzutów, obciążono oskarżonego, wymierzając mu jedną opłatę sądową za obie instancje. |
7. PODPIS |
/Leszek Matuszewski/ /Małgorzata Ziołecka/ /Aleksander Brzozowski/ |